پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

وابستگی خودروسازی ایران به چین ؛ هر چه بفروشند می خریم

طی روزهای اخیر، رفتار ضد ایرانی روسیه و چین با واکنش های متفاوتی مواجه شده است، بنابراین، ایران از چین فروشنده باید چگونه خرید کند و تأثیر این خرید بر نوع رفتار چین با ما چگونه است.

به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، روسیه بیانیه ضد ایرانی شورای همکاری کشورهای خلیج فارس را امضا کرده است، که این مسئله بار دیگر رفتار چین را یادآوری کرد. هر دو کشور در موقعیت مشابه، رفتاری یکسان داشته اند و برخلاف تصور، توجهی به طرف دیگر ماجرا، ایران، نداشته اند. این عمل چین و روسیه از زاویه دید آن ها امری درست و براساس منافع ملی خودشان استوار است. هر چند این بیانیه که تمامیت ارضی کشور را زیر سؤال می برد به هیچ وجه برای هیچ یک از ایرانیان قابل پذیرش نیست.

اما پیش از چین و روسیه، آیا سیاست های بین المللی و نحوه تعامل با کشورهای دیگر و جایگاه ایران در اقتصاد جهان، اجازه این برخورد را صادر نکرده است؟ به عنوان مثال، آیا رفتار خودروسازان چینی با طرف های ایرانی مانند یک دهه گذشته است؟ آیا آن ها همان طور که در دور اول تحریم ها برای فروش در ایران تقلا می کردند، باز هم همان گونه رفتار می کنند؟ آیا نیازی به تلاش و تکاپوی بیش تر برای نفوذ در بازار ایران دارند؟

با نگاهی بسیار کوتاه به بازار خودرو به جوابی روشن و شفاف می رسیم؛ در شرایط فعلی، چین برای فروش خودرو در ایران نه تنها نیازی به بازارسازی و بازاریابی ندارد، بلکه هم اکنون دست بالا را داشته و ایران نیازمند خودروسازان چینی است. البته این موضوع هم جایی برای بررسی بیش تر ندارد و تمام شواهد و قرائن مبین این مسئله است.

در حال حاضر، محصولات داخلی بر پایه پلتفرم قدیمی فرانسوی و چینی تولید می شوند، دیگر خبری از تولید پلتفرم های کره ای و ژاپنی نیست. حالا صفر تا صد صنعت خودروسازی کشور وابستگی بسیار شدید به چین پیدا کرده است و  رگ حیات و راه نفس این صنعت را در اختیار آنان قرار داده ایم. معنی ساده و دردناک این است که نتوانسته ایم از اقتصاد تک محصولی درس های لازم را کسب و مسیری جدید برای حیات اقتصادی کشور ترسیم کنیم. در خودروسازی هم به نظر می رسد با توجه به اطمینان از دوستی چینی ها به جای تعامل با نظام جهانی، راه دیگری را انتخاب کرده ایم، بنابراین بیش از پیش خود را از جریان اصلی دور کرده ایم و راه را برای فشارهای بیش تر باز گذاشته ایم. وقتی چین یا هر کشور دیگری این شدت از نیاز و وابستگی را می فهمد، به خود اجازه هر نوع رفتاری را می دهد، چین در حال حاضر می داند که ایران برای جلوگیری از آشفتگی، تلاطم بازار و همچنین ادامه حیات صنعت خودروسازی‌اش به شدت نیازمند این کشور است، از جایگاه ایران در عرصه بین الملل و همچنین توانایی سایر کشورها به خصوص اعراب حاشیه خلیج فارس نیز باخبر است، از وضعیت بازار و قدرت خرید مردم آن اطلاعات کافی دارد، همچنین می داند برخلاف ایران، آن ها نیاز خود را از تمام نقاط دنیا به راحتی می توانند برآورده کنند. برای چین که یک فروشنده است، آیا برای انتخاب لحظه ای درنگ وجود دارد؟ آیا در این شرایط ایران اولویت و  انتخاب اول خواهد بود؟

این در حالی است که به باور برخی کارشناسان، ایران در دوران برجام این فرصت را داشت تا با حفظ کرامت، تعامل و مشارکت اقتصادی بیش تری با طرف های غربی ایجاد کند؛ در این صورت، شاید رویکرد آنان نسبت به ایران متفاوت می شد. در این جا صحبت از چرخش و گرایش صفر تا صدی به سمت غرب نیست، آن ها نیز مانند شرق دنبال حداکثر کردن سود خود هستند. طی سال های اخیر، تجربه ثابت کرده که گرایش بدون گرویی به هر سمتی برای ایران سود و ثمری نداشته است.

نگاهی به نحوه همکاری در دوران برجام با کشورهای مختلف به خوبی نشان می دهد که تنها در سایه تعامل و همکاری های بیش تر با اقتصادهای مختلف می توان دست بالا را داشت، اما پیش از این نیاز است بتوانیم در عرصه بین المللی جایگاه مناسب و خوبی را کسب کنیم. البته شرایط اقتصادی سیاسی ایران همانند دوران برجام نیست، اما می توان با تکیه بر تجربه سال های اخیر و تحلیل و آنالیز رفتار خودرویی چینی ها به عنوان نمونه کاملاً در دسترس و مؤثر بر اقتصاد کلان کشور، به طرح ها و برنامه های جدید دست پیدا کرد که در آن، با احتیاط و احترام از ایران یاد شود.