پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

تلفات 4.5 میلیون نفری آلودگی هوا

آمارتولید خودرو دردوماه ابتدایی سال نشان می دهد که حمل و نقل عمومی همچنان جایگاه خاصی در تفکرات حاکمیت ندارد. این مساله از بی توجهی به تلفات ۴.۵ میلیون نفری آلودگی هوا وتمرکز بر تولید خودروهای سواری خبر می دهد.

به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، طی سال های اخیر بحران آلودگی هوا و ذرات معلق  به یکی از دغدغه های شهروندان بدل شده است.

به گفته رئیس کمیسیون حمل و نقل عمومی و عمران شورای شهر جعفر تشکری هاشمی “سالانه بیش از ۶ میلیون نفر به علت آلودگی هوا دچار مرگ زودرس می‌شوند که ۴.۵ میلیون نفر آنها به دلیل ذرات معلق کوچک‌تر از ۲.۵ میکرون جان خود را از دست می‌دهند.

 آلودگی هوا تأثیرات زیادی روی کودکان، زنان باردار، سالمندان، بیماران قلبی و ریوی و… می‌گذارد. دی‌اکسیدکربن و نیتروژن از گازهای تهدیدکننده سلامت شهروندان است و می‌تواند باعث گرفتگی عروق، عفونت‌های ریوی و… شود. هزینه ناشی از تبعات آلودگی هوا در کشور بالاست و باید برای رفع آن اقدامات اساسی صورت گیرد. خودروهای فرسوده باید نوسازی شوند. باید حمل و نقل عمومی با رویکرد مترو را توسعه دهیم. خودروهای فرسوده در تهران می‌توانند آلودگی زیادی تولید کنند. نوسازی ناوگان حمل و نقل عمومی، توسعه اتوبوس و و مترو از جمله راهکاری کاهش آلودگی هواست.”

البته باید در نظر داشت که بحران آلودگی هوا،ترافیک و ذرات معلق مربوط به یکی دو سال گذشته نبوده و بی توجهی ،اهمال و کم کاری در ۱۰ سال گذشته منجر به بروز وضعیت امروز شده است.

فرسودگی ۸۰ درصد ناوگان اتوبوس های تهران

به گفته شهردار تهران ،”حدود ۲ هزار و ۲۰۰ اتوبوس روزانه در تهران فعال است بیان کردکه به دلیل فرسودگی، روزانه تعدادی از آنها از مدار فعالیت خارج می‌شوند. و ۸۰ درصد اتوبوس‌های تهران نیاز به نوسازی دارد. در تهران با بحران آلاینده‌های گازی رو به رو هستیم؛ به همین دلیل استفاده از خودروهای برقی و گازسوز در اولویت قرار دارد و به دنبال استفاده از خودروهایی با این ویژگی در حمل و نقل شهری هستیم.”

اوایل سال جاری نیز شورای شهر تهران اعلام کرد : ۶ هزار و ۲۰۰ میلیارد تومان برای خرید اتوبوس جدید (تک‌کابین، دوکابین، سه کابین) درنظر گرفته‌است. همچنین قرار است دولت ۲ هزار دستگاه اتوبوس بدهد. ضمن اینکه در بخش اتوبوسرانی حدود ۲۵۰۰ دستگاه اتوبوس باید اورهال شوند تا بتوانند به چرخه بازگردند و ۱۳۵۰ میلیارد تومان نیز برای بازسازی اتوبوس‌های دوکابین تک‌کابین بودجه درنظر گرفته‌ اند.در مجموع قرار است بین ۴ تا ۵ هزار اتوبوس با تکیه بر تولیدات داخلی به ناوگان حمل و نقل عمومی افزوده ‌شود.

 با این حال آماری که وزارت صمت از تولید خودرو در دوماه فروردین و اردیبهشت منتشر کرده است،نشان می دهد که برای دستیابی به اهداف نوسازی ناوگان فرسوده حمل و نقل عمومی فاصله زیادی وجود دارد.

بنابرجدیدترین گزارش وزارت صمت،طی دو ماه ابتدایی سال ۱۴۰۲ خودروسازان دولتی و خصوصی در مجموع ۱۸۲ دستگاه اتوبوس تولید کرده اند. این تعداد توسط ایران خودرو دیزل ۱۱۸، آسنا ۲۹، عقاب افشان ۱۷، شهاب خودرو ۱۱ ، آکیادویچ ۵ و استانجین خودرو ۲ دستگاه تولید شده است. سایپا و پیشرو دیزل آسیا هم هیچ اتوبوسی تولید نکرده اند.

این مساله نشان می دهد که به رغم بودجه ای که شورای شهر در نظر گرفته است، هنوز سفارش گذاری مناسبی برای افزایش تولید اتوبوس و تزریق به ناوگان فرسوده حمل و نقل عمومی به خصوص در بخش خصوصی  انجام نگرفته و تنها ۶۴ دستگاه اتوبوس توسط آنها تولید شده است.

ضمن اینکه باید در نظر داشت بر خلاف خودروهای سواری ،اتوبوس مشتری و خریدار عمومی نداشته و باید سفارش گذاری صورت بگیرد. اصلی ترین مشتری اتوبس های شهری نیز وزارت کشور و شهرداری هستند.

بنابراین به رغم نیازها و ضرورت نوسازی و افزایش ناوگان حمل و نقل عمومی تحرک چندانی در این بخش دیده نمی شود.

این در حالی است که برای کاهش تردد خودروهای تک سرنشین،مدیریت مصرف سوخت،کاهش آلودگی هو و کاهش حجم  ترافیک نه تنها باید بر تعداد ناوگان حملو نقل عمومی افزود بلکه باید کیفیت آن به گونه ای افزایش یابد که استفاده از آن یک مزیت تلقی شود.

با این حال آنچه که در عمل دیده می شود،عدم توجه و تمرکز کافی بر تولید این نوع محصولات است.

گزارش وزارت صمت نشان می دهد که تولید سایر خودروهای مناسب برای حمل و نقل عمومی نیز جایگاه چندانی در برنامه تولید خودروسازان نداشته اند؛طی مدت یاد شده تنها ۷۱۳ دستگاه ون و ۱۹۹ دستگاه انواع مینی بوس و میدل باس تولید شده است. این نوع خودروها نیز جزء آن دسته ای هستند که خریدار عمومی کمتری نسبت به سایر خودروها دارند.

البته این آمار مربوط به دوماه ابتدایی سال جاری بوده و ممکن است در گزارش های بعدی، میزان تولید این خودروها افزایش پیدا کند. البته اگر میزان و تمرکز تولید همین گونه باقی بماند به نظر می رسد نه تنها تاخیر در نوسازی ناوگان فرسوده حمل و نقل عمومی بیشتر خواهد شد، بلکه احتمال دارد میزان تلفات جانی نیز افزایش پیدا کند. آیا این بی توجهی قابل بخشش است؟