پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

سوخت ارزان عملیات رسانه ای برای گمراهی مردم است؟

موضوع سوخت ارزان مدت هاست که توسط بسیاری از مسئولان و کارشناسان مطرح می شود و این عده بر این باورند که سوخت ارزان و یارانه سوخت موجب شده است که مصرف بالا برود، موضوعی که پرسش های بسیاری را ایجاد می کند که آیا واقعا بنزین در کشور باید گران شود یا خیر؟

به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، کشور ایران به این مساله تقریبا عادت کرده است که هر چند سال نرخ ارز به صورت جنون آمیزی افزایش پیدا کند و پس از آن دولت اظهار کند که دیگر از پس پرداخت یارانه برای تولید سوخت و فرآورده های نفتی بر نمی آید و قیمت ها باید افزایش پیدا کنند تا کمر دولت زیر پرداخت این حجم از یارانه به اصطلاح پنهان خم نشود.

این بار اما تقریبا بسیاری از رسانه ها و کارشناسان به این موضوع پرداخته اند که مساله یارانه پنهان موجب شده است که قشر مرفه بیشتر از دیگران از پول مملکت سهم ببرند و دولت مجبور است که پول بپردازد تا جیب آن ها بیشتر پر شود. اما آیا واقعا این طور است؟

استدلال آغاز کنندگان این پروپاگاندا این است که قشر مرفه، خودروهای بیشتری دارند و به این ترتیب بیشتر نیز از سوخت استفاده می کنند. اما یک بررسی ساده نشان می دهد که این روز ها علاوه بر این که قشر متوسط برای تامین نیازهای خود به شدت به ثبات نرخ سوخت نیاز دارند، بلکه بسیاری از مردم این قشر با خودروهای خود به کسب درآمد می پردازند.

این مساله بدون شک درست نیست که به کسب درآمد قشر فرودست و متوسط با خودروهای سواری و باری برای ثبات قیمت بنزین اتکا کنیم. اما اگر همین روش کسب درآمد هم از مردم گرفته شود، درست در زمانی که جوانان کشور بیش از هر وقت دیگری به اشتغال نیاز دارند، می تواند بسیاری از امید ها را نا امید کند.

گفته می شود که هر ساله چند صد هزار میلیارد تومان یارانه پنهان در کشور توزیع می شود و بخشی از آن که یارانه سوخت است به طور عمده به ثروتمندان می رسد و این، تقسیم عادلانه ای برای توزیع یارانه نیست.

حال سوال اینجاست که اگر تا این حد دقیق می توان محاسبه کرد که چه کسی یارانه ها را به جیب خود می ریزد، چرا قرار است تر و خشک با هم بسوزند و قیمت سوخت برای همه گران شود؟ اگر قرار است با این کار عدالت برقرار شود، بدون شک این که سفره قشر فرودست را روز به روز کوچک تر کنیم تا مانع تزریق یارانه به سرمایه داران شویم، با هیچ منطقی حتی قابل قیاس با اجرای عدالت هم نیست.

با این حال همچنان می بینیم که تبلیغاتی که برای هزینه های گزاف یارانه پنهان انجام شده است. این در حالی است که تقریبا همه مردم به دلیل غرق شدن در معضلات اقتصادی با این مساله آشنا هستند که افزایش قیمت سوخت می تواند تاثیری مستقیم بر گرانی سایر کالاها بگذارد.

این در حالی است که عامل افزایش میزان یارانه های پنهان، رشد نرخ ارز است و اگر قیمت ارز به سطوح قابل دفاع و عاقلانه بازگردد، همه این صحبت های یارانه پنهان از بین خواهد رفت و در این بین باید دید که چه کسی مقصر افزایش نرخ ارز است؟

اگر عاملان افزایش نرخ ارز همان کسانی باشند که حالا برای حذف یارانه پنهان تصمیم گرفته اند، پس امروز شاهد آن هستیم که مردم ابزاری خواهند شد برای پرداخت ضررهایی که به دولت وارد شده است. ضررهایی که منشا مشخصی دارد و کسی پشت این هزینه های گزاف نیست جز عاملان ایجاد تورم؛ یعنی خود دولت.

در این بین بسیاری این مساله را مطرح می کنند که بنزین ارزان موجب شده است که مصرف نیز تا میزان بالایی افزایش پیدا کند. این گفته مشابه آن است که برخی می گفتند ارزان بودن شکر باعث شده است مردم دچار بیماری قند شوند.

صحبت از حذف یارانه بنزین و کالاهای اساسی در حالی منطقی خواهد بود که سایر زیرساخت ها نیز توسعه پیدا کنند. برای مثال زمانی که حمل و نقل عمومی توسعه پیدا نکرده است چگونه می توان از مردم انتظار داشت که از خودروهای شخصی استفاده نکنند.

ضمن این که با وجود دولتی بودن ساختار صنعت خودرو، دولت باید در سال های گذشته تولید و عرضه خودروهای کم مصرف را در دستور کار قرار می داد. نه این که با وجود خودروهایی که ۲ برابر استاندارد جهانی سوخت مصرف می کنند، قیمت سوخت را افزایش دهند.

به عبارت ساده تر می توان گفت که نمی شود فقط یک بخش از اقتصاد را آزاد کرد و مابقی بخش های آن را دولتی نگاه داشت. اگر دولت بخواهد بنزین را با نرخ آزاد و جهانی با مردم حساب کند، باید حداقل حقوق نیز با استانداردهای جهانی هم تراز شود و تا زمانی که درآمد مردم به هیچ عنوان با استانداردهای جهانی تناسب ندارد، نمی توان انتظار داشت که این مردم بنزین را با نرخ جهانی خریداری کنند.

بر این اساس می توان دریافت که موضوع آزادسازی قیمت بنزین یک عملیات رسانه ای است تا شاید بتواند دولت را از زیر بار هزینه هایی که خودش به واسطه تورم و کاهش ارزش پول ملی ایجاد کرده است، رها کند، امری که در نهایت منجر به فروپاشی اقتصادی طبقه متوسط کشور خواهد شد.