پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

مقایسه تویوتا راو ۴ و میتسوبیشی اوتلندر

کراس اوورهای متوسط، گزینه های محترمی در بازار خودرو هستند. به خصوص زمانی که از نوع ژاپنی باشند! خودروهای ژاپنی از ایام قدیم به دوام بالا و استهلاک پایین، شهره بودند.

به گزارش وبلاگ خودروچی، در میان ژاپنی ها، تویوتا بیشتر از دیگر برندها، توانسته این کیفیت ساخت و کارایی بالای خود را ثابت کند. از طرفی تویوتا استاد ساخت خودروهای شاسی بلند و کراس اوور است. بنابراین جای تعجب ندارد که ورود یک کراس اوور از برند تویوتا به بازار های جهانی، فروشی بالا را برای این شرکت، تضمین کند. از آن طرف، ژاپنی های دیگری هم هستند که شاید به اندازه تویوتا، تولید و فروش نداشته باشند، اما هر کدام در جایگاه خود، طرفداران زیادی دارند و سالهاست که توانسته اند اعتماد مشتریان را به خود، جلب کنند. میتسوبیشی، یکی از همین برندها است. برندی که هر چند در زمینه تحقیق و توسعه، عملکرد ضعیف تری نسبت به سایر خودروسازان هم سن و سالش، داشته است و نسل جدید خودروهایش را دیر به دیر معرفی می کند، اما هنوز هم هریک از محصولات این شرکت، از بهترین های کلاس خود به شمار می روند. میتسوبیشی اوتلندر، کراس اووری میان رده از میتسو است که در مدت زمان کوتاه حضورش در بازار ایران، توانست بار دیگر، نام و نشان میتسو را در کشورمان احیا کند و به انتخاب اول تعدادی از مشتریان بدل شود. اما اوتلندر در این راه، رقبای قدری پیش رو داشت! جدا از کره ای های خوش فروش، ژاپنی های محبوبی همچون تویوتا راو ۴ نیز همواره برای اوتلندر، خط و نشان می کشیدند. امروز مدل های کارکرده این دو خودرو در بازار، رقبایی جدی برای یکدیگر هستند.

طراحی ظاهری

بر خلاف تصور ما ایرانی ها، اوتلندر خودرو جدید و کم سابقه ای نیست. میتسوبیشی از سال ۲۰۰۱ به تولید این خودرو می پردازد. مدل های وارد شده به ایران، در حقیقت سومین نسل از اوتلندر هستند. اوتلندر نسل سه ابتدا در تعدادی محدود، در مدل های قبل از فیس لیفت به ایران آمد. اما درخشش اصلی اوتلندر به مدل های بعد از فیس لیفت اختصاص یافت. میتسوبیشی در فیس لیفت این خودرو توانست چهره نهایی آن را تا حد زیادی، بهبود بخشد. اولین چیزی که با مشاهده اوتلندر، جلب توجه می کند، قد کوتاه تر و پهنای کمتر آن نسبت به اکثر خودروهای این کلاس است. چراغ های جلو، طراحی ساده و شیکی دارند. جلو پنجره به شکلی زیبا و حرفه ای، با چراغ ها ادغام شده است. اصلی ترین المان طراحی های جدید میتسوبیشی، اشک چشم های خودرو است که در قالب دو نوار کرومی از چراغ های اصلی شروع شده و به چراغ های مه شکن، خاتمه می یابد. فضای وسط این دو اشک را تعداد زیادی شبکه ورودی هوا پر کرده که به رنگ مشکی پیانویی، دیزاین شده اند. اوتلندر چهره ای مصمم و جدی دارد.

راو ۴ از نسل سوم وارد ایران شد. این نسل از راو ۴، شکست سنگینی را در بازار ما تجربه کرد. اما نسل چهارم راو ۴، شروعی دوباره برای این خودرو در کشور ما بود. طراحی این نسل، از هر نظر، متحول شده بود. در این مقایسه بر خلاف اوتلندر، راو ۴ را در نسخه قبل از فیس لیفت به میدان آورده ایم. چراغ های کشیده راو ۴، در ساده ترین شکل ممکن، آرایش شده اند. جلو پنجره به صورت دو قسمتی طراحی شده و با الگوی چراغ ها، در تناسب است. سپر عضلانی به نظر می رسد و بخش میانی آن با یک فلاپ پلاستیکی مشکی پوشش داده می شود. شکل و طراحی این فلاپ، چهره راو ۴ را اسپرت تر کرده است. پروژکتورهای پایین سپر هم در کمال سادگی، به شکل دایره هایی معمولی طراحی شده اند. چهره راو ۴ هم تقریبا شبیه به اوتلندر است. جدی و مصمم، اما نه آنچنان خشن و با ابهت!

اوتلندر در نمای کناری، باز هم سبک طراحی متفاوت خود با امثال راو ۴، ایکس تریل، کولئوس، سورنتو و سانتافه را نمایان می کند. اوتلندر، بدنه ای صاف و اتو کشیده دارد. خبری از حجم پردازی های عجیب و غریب بر روی آن نیست و نسبتا لاغر به نظر می رسد. البته طول خودرو از دیگر رقبا، کمتر نیست و قامت کوتاهش هم در بلند به نظر آمدن آن، تاثیر گذار بوده است. درها طراحی ساده و نسبتا قدیمی دارند. لچکی های عقب، ابعاد بزرگی دارند و دید خوبی به وجود می آورند. آینه ها با میتسوبیشی ASX مشترک اند و طراحی اسپرتی دارند. یکی از جذاب ترین تغییرات نسخه فیس لیفت، رینگ های دایموند کات جدید هستند که ظاهری تنومند به اوتلندر بخشیده اند.

طراحی راو ۴ از نمای جانبی، به مراتب مدرن تر از اوتلندر است. در اینجا خبری از حالت جعبه ای بدنه اوتلندر نیست و پستی و بلندی هایی بر روی درها، دیده می شوند. پنجره ها و لچکی هم طراحی چشم نواز تری دارند. آینه های راو ۴ با طراحی دو رنگ، کاملا اسپرت اند و دید خوبی هم در اختیار راننده می گذارند. راو ۴ در مدل های قبل از فیس لیفت، با دو نوع رینگ در بازار عرضه شده است. مدل های پایه آن، رینگ های ساده دارند، اما نسخه های فول، از رینگ های دایموند کات دو رنگ، بهره می برند.

اما در نمای عقب، نسل سوم اوتلندر قبل از فیس لیفت، بسیار مورد انتقاد و تمسخر قرار داشت. اما در مدل های فیس لیفت شده، این نما به کلی دگرگون شد و جلوه عامه پسند تری پیدا کرد. اصلی ترین بخش اصلاح شده در عقب اوتلندر های جدید، چراغ ها بودند که از آن حالت یخی و به هم پیوسته، خارج شدند. چراغ های عقب اوتلندر جدید، گرافیک تمام قرمز زیبایی دارند که به وسیله نئون های نورانی، روشن می شوند. شیشه عقب اوتلندر بزرگ است و بر خلاف اکثر شاسی بلندها، دید خوبی فراهم می آورد. طراحی درب پنجم هم به کلی ساده است و خبری از بالچه یا اسپویلر در بالای آن، نیست. بر روی سپر عقب اوتلندر، دیفیوزر بزرگی طراحی کرده اند که با چراغ مه شکن، چراغ دنده عقب، رفلکتور و یک فلاپ نقره ای، تزئین شده است. چهره اوتلندر از عقب، به اندازه نمای جلوی آن، عامه پسند نیست و بسیاری طراحی عقب اوتلندر را، کسل کننده می خوانند.

اما راو ۴ از این نظر، اوضاع به مراتب بهتری دارد. طراحی خاص چراغ های عقب راو ۴، آنقدر مورد پسند مردم بود که تویوتا در فیس لیفت این خودرو هم دست به آنها نزد! چراغ های عقب راو ۴ در عین بزرگی، حالتی برجسته و بیرون زده دارند. اگرچه که گرافیک این چراغ ها در مقایسه با اوتلندر، بسیار ساده و ابتدایی تر است. البته تویوتا هم در فیس لیفت راو ۴، گرافیک این چراغ ها را به نئون، تغییر داد. درب صندوق عقب راو ۴، دهانه بسیار بزرگی دارد. به همین جهت، سپر راو ۴، کوتاه طراحی شده است. در واقع سپر عقب راو ۴ های قبل از فیس لیفت، کاملا از پلاستیک بدون رنگ ساخته شده و هیچ بخشی از آن با بدنه، هم رنگ نیست! همین موضوع، ظاهر آفرودی و اسپرت تری به راو ۴ می دهد.

طراحی کابین

اوتلندر حتی درون کابین هم نمی خواهد که توسط عموم، پسندیده شود! اوتلندر به درد افراد با شخصیتی می خورد که به دنبال هیجان نیستند و خاص بودن را ملاک اول خود قرار داده اند. اوتلندر از آن دسته خودروهایی است که کابینی راننده محور دارد. یعنی طراحی داشبورد، کنسول و سایر تجهیزات، به گونه ای است که دسترسی راننده را اولویت قرار می دهد. این سبک طراحی شاید به نفع راننده باشد، اما منظره چندان زیبایی در کابین به وجود نمی آورد! همان طور که در اوتلندر هم می بینیم، دریچه های تهویه به شکلی نامتقارن نصب شده اند. پنل سیستم صوتی و ادوات، همگی در یک قاب واحد قرار دارند که اندکی به سمت راننده چرخیده است. غربیلک فرمان، با دیگر خودروهای میتسوبیشی از جمله ASX، مشترک است و طراحی زیبایی دارد.

اما کابین راو ۴ بدون شک، به مذاق گروه وسیع تری از خریداران، خوش می آید. تویوتا از سبک طراحی داخلی آسیایی استفاده کرده و سعی کرده که اندکی تم آفرودی نیز به المان های کابین، اضافه کند! حالت تخت داشبورد و شکل دسته دنده، از جمله این المان ها هستند که ما را به یاد آفرودر های حرفه ای تویوتا می اندازند. شکل پله ای داشبورد که بخش پایین آن، چرم دوزی شده است، جذابیت طراحی داخلی را افزایش می دهد. کنترلر های سیستم تهویه بر روی همین قسمت پله ای قرار دارند و سایر کلیدها نیز کاملا در دسترس اند. ارگونومی در کابین راو ۴، هم سطح با اوتلندر است. غربیلک فرمان راو ۴ طراحی اسپرتی دارد و خوش دست به نظر می رسد. فرمان های هر دو خودرو جذاب اند و نمی توان فرمان هیچ کدام را زیباتر نامید.

امکانات رفاهی و ایمنی

اوتلندر از لحاظ سطح آپشن های رفاهی، قطعا از محصولات تویوتا بهتر است. اما هنوز به پای کره ای ها نمی رسد! اوتلندر در دو تیپ ۳ و ۵ وارد بازار ما شد. کیسه هوای راننده، سرنشین، پرده ای، جانبی و زانویی، سیستم کنترل کشش، سیستم کنترل فعال پایداری، ترمز کمکی، سیستم کمک به حرکت در شیب، سیستم نگه دارنده در سر بالایی، سیستم کنترل شتاب ناگهانی، ترمز اضطراری، فرمان برقی تلسکوپی با سنسور سرعت، روکش چرمی صندلی ها و فرمان، اینتر فیس، کروز کنترل، تهویه اتوماتیک دوگانه، سیستم صوتی حرفه ای راکفورد فوسگیت مجهز به ۹ بلندگو با تیووتر و ساب ووفر، نمایشگر لمسی ۷٫۰ اینچی، دوربین دنده عقب، دوربین ۳۶۰ درجه، سنسور های پارک جلو و عقب، سیستم ایزو فیکس صندلی های عقب، صندلی های تاشو عقب، درب صندوق عقب برقی، پشت سری های فعال شونده در تصادف، تنظیم برقی ۶ حالته صندلی راننده و ۴ حالته دستی صندلی شاگرد، سان روف الکتریک، سیستم شستشو دهنده چراغ های جلو، لامپ های زنون HID جلو، چراغ های LED طیفی عقب، مه شکن های جلو و عقب، دی لایت، اتو لایت، سیستم چرخش چراغ ها در پیچ، دوربین دید عقب، گرم کن صندلی راننده و سرنشین جلو، خروجی برق ۱۲ ولت، آینه الکترو کرومیک وسط، آینه های تاشو برقی مجهز به گرم کن، نمایشگر فشار باد تایرها، سنسور باران، شیفتر های تعویض دنده پشت فرمان، گرم کن فرمان، پدال های شیفتر دنده پشت فرمان، سیستم ورود بدون کلید با استارتر دکمه ای، سیستم انتخاب وضعیت سامانه چهار چرخ محرک همراه با قفل دیفرانسیل، فهرست امکانات اوتلندر فیس لیفت تیپ ۵ را تشکیل می دهند.

تویوتا راو ۴ همچون هر تویوتای دیگری، امکاناتی ساده دارد و در کل، خودرویی بی حاشیه و ساده زیست است! راو ۴ نیز در تیپ های مختلفی وارد بازار شد. از امکانات فول ترین تیپ آن می توانیم به کروز کنترل، سیستم نگه دارنده در شیب، سیستم کنترل پایداری، سیستم کنترل کشش، سیستم انتخاب حالت رانندگی، سنسور های پارک عقب، نشانگر فشار باد لاستیک ها، ترمز کمکی، دی لایت، چراغ های مه شکن جلو و عقب، چراغ های هالوژنی جلو، فرمان الکتریکی حساس به سرعت، روکش چرم صندلی ها و فرمان، دکمه های کنترل سیستم صوتی روی فرمان (اینتر فیس)، ۶ بلندگو، نمایشگر ۶٫۰ اینچی کوچک (نمایشگر ۷٫۰ اینچی لمسی سفارشی)، نویگیشن (سفارشی)، دوربین عقب (سفارشی)، ۲ کیسه هوا (۶ ایربگ سفارشی)، سیستم ورود بدون کلید، استارتر دکمه ای، تهویه مطبوع اتوماتیک دوگانه، تنظیم برقی ۸ جهته صندلی راننده و ۴ جهته دستی صندلی شاگرد، قابلیت تاشوندگی دو تکه صندلی های عقب، گرم کن صندلی های جلو، سیستم ایزو فیکس در صندلی های عقب، خروجی برق ۱۲ ولت، درب صندوق عقب برقی (سفارشی)، آینه وسط الکترو کرومیک (سفارشی)، آینه های تاشو برقی مجهز به گرم کن و سان روف الکتریکی اشاره کنیم.

تجربه رانندگی

اوتلندر به پیشرانه ای ۴ سیلندر و ۲۴۰۰ سی سی مجهز شده که ۱۷۰ اسب بخار قدرت و ۲۲۰ نیوتن متر گشتاور تولید می کند. شاید کمتر کسی از این موضوع مطلع باشد که موتور و جعبه دنده اوتلندر، از گروه رنو نیسان قرض گرفته شده است! بله! در واقع، پیشرانه و گیربکس اوتلندر کاملا با رنو کولئوس و نیسان ایکس تریل برابری می کنند! پیشرانه ۲٫۴ لیتری رنو و نیسان، با تغییرات اندک در اوتلندر قرار گرفته است. جعبه دنده نیز همان نمونه CVT متعلق به نیسان است. میتسوبیشی شتاب رسمی اوتلندر را در کاتالوگ این خودرو، در حدود ۱۰ ثانیه اعلام می کند، اما در جاده های ایران، رسیدن عقربه سرعت شمار اوتلندر از صفر به صد، اندکی بیشتر زمان می برد. برگ برنده اوتلندر هم همین شتاب خوب اوست. در حقیقت، اوتلندر از چابک ترین و تیز ترین های کلاس کراس اوورهای متوسط ایران است. هماهنگی بالای گیربکس و موتور در کنار وزن کمتر نسبت به رقبا، از اوتلندر شاسی بلندی پر شتاب می سازند. وجود شیفتر های پشت فرمان هم حس رانندگی اسپرت با این خودرو را تقویت کرده است. البته گیربکس CVT اوتلندر در شروع حرکت، همچون هر CVT دیگری، اندکی تاخیر دارد. اوتلندر از کراس اوورهای نسبتا نرم بازار است. نرمی تعلیق اوتلندر را شاید نتوان با سانتافه مقایسه کرد، اما نسبت به آنچه که از یک کراس اوور متوسط انتظار می رود، نرم تر عمل می کند. ارتفاع کم اوتلندر در افزایش نرمی آن، بی تاثیر نبوده است. البته همچنان برخی از ناهمواری های جاده به کابین منتقل می شوند و این حس در صندلی های عقب، پر رنگ تر است. اوتلندر هندلینگ خوبی دارد چرا که توسط میتسوبیشی ساخته می شود! میتسوبیشی تخصص زیادی در ساخت خودروهایی با هندلینگ چشم گیر دارد. هر چند نمی توان انتظار هندلینگ لنسر را از اوتلندر داشت، اما در کلاس شاسی بلندها، واقعا پایداری خوبی نشان می دهد.

تویوتا راو ۴ از اولین کراس اوورهای تویوتا بود که به بازار ما آمد. تا پیش از راو ۴، ما عادت نداشتیم که شاسی بلند های تویوتا را با موتور کمتر از ۶ سیلندر ببینیم! اما راو ۴ از همان دهه نود میلادی که آمد، قصد داشت ذهنیت جهانیان را نسبت به خودروهای قد بلند تویوتا عوض کند و دوران جدیدی را در عرصه خودروهای دو دیفرانسیل، رقم بزند. نسل چهارم راو ۴ با پیشرانه ۴ سیلندر ۲٫۵ لیتری بنزینی وارد ایران شد. پیشرانه ای با ۱۸۰ اسب بخار قدرت و ۲۳۰ نیوتن متر گشتاور. تا به اینجای کار، راو ۴ بر روی کاغذ از اوتلندر، جلوتر است. در بخش انتقال قدرت هم، تویوتا طبق معمول، علاقه ای به گیربکس های CVT نشان نداده و ترجیح می دهد که از گزینه ۶ سرعته تیپ ترونیک، استفاده کند. این جمله احتمالا خبری خوش برای خریداران این خودرو است! چرا که اثری از کندی و تنبلی CVT در جعبه دنده راو ۴ هنگام شروع حرکت، دیده نمی شود. جالب اینجاست که شتاب صفر تا صد راو ۴ هم در سایت های رسمی، در حدود همان ۱۰ ثانیه عنوان شده است. با این حساب، راو ۴ و اوتلندر، توانایی های حرکتی مشابهی دارند. شاید اگر راو ۴ اندکی سبک تر بود، در درگ ۴۰۰ متر از اوتلندر هم جلو می زد. چرا که هم گیربکس اسپرت تری دارد و هم قدرت و گشتاورش به مقداری جزئی، بالاتر اند. اما همان اضافه وزن راو ۴، مانع از شکست دادن اوتلندر می شود. سواری راو ۴ از دیگر شاسی بلندهای تویوتا همچون پرادو و اف جی کروزر، نرم تر است. اما هرگز آن را با اوتلندر و سانتافه و سایر رقبا مقایسه نکنید! چرا که هرچه باشد، یک تویوتا محسوب می شود و میل به مسیر های آفرودی دارد. بنابراین سیستم تعلیق و فنر بندی آن، نسبتا خشک است. ارتفاع بیشترش از زمین را هم مزید بر علت کنید. در بحث هندلینگ نیز، راو ۴ قافیه را به اوتلندر می بازد. فاصله زیاد راو ۴ از زمین، از چسبندگی او نسبت به رقیب، کاسته است.

میتسوبیشی اوتلندر فیس لیفت

تویوتا راو ۴

میتسوبیشی اوتلندر فیس لیفت

نقاط مثبت: طراحی زیبا و منطقی، شتاب مناسب، کیفیت ساخت بالا، دوام بالا، استهلاک پایین، سواری نسبتا نرم، هندلینگ مناسب، کابین جادار، امکانات رفاهی و ایمنی مناسب
نقاط منفی: طراحی داخلی نه چندان عامه پسند، کمبود برخی از امکانات رفاهی، محبوبیت کمتر نسبت به رقبا در بازار

تویوتا راو ۴

نقاط مثبت: طراحی زیبا و عامه پسند، کیفیت ساخت بالا، دوام بالا، استهلاک پایین، شتاب مناسب، ایمنی بالا، سواری قابل قبول، کابین جادار، محبوبیت در بازار، افت قیمت نه چندان زیاد در بازار دست دوم
نقاط منفی: امکانات رفاهی اندک، هندلینگ متوسط، قیمت گران در نمونه های کارکرده