پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

پاسخ نمایشگاهی چینی ها به توهم انتقال تکنولوژی

هجدهمین نمایشگاه قطعات خودرو با شباهت بسیار عجیب به نمایشگاه خودرو سال گذشته شهر آفتاب به پایان رسید. در همین حال اما نوع حضور چینی ها یک پاسخ صریح و سرراست به مسئولان صنعت و یک ابهام بزرگ هم با خود داشت. در واقع، این رویداد پاسخ نمایشگاهی چینی ها به توهم انتقال تکنولوژی بود.

به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، هجدهمین نمایشگاه بین‌ المللی قطعات، لوازم و مجموعه‌های خودرو تهران از ۲۲ مرداد آغاز و دیروز ۲۵ مرداد به پایان رسید. این نمایشگاه با توجه به تحریم ها و حضور پررنگ چینی ها و همچنین حضور نیافتن وزیر صمت شباهت بسیار زیادی به چهارمین نمایشگاه خودروی شهر آفتاب داشت.

چرا علی آبادی نیامد؟

سال گذشته، عدم حضور فاطمی امین به خصوص با توجه به الزام حضور در سامانه یکپارچه فروش به معنای زاویه داشتن و اهمیت ندادن وزیر صمت وقت به خودروسازان بخش خصوصی تعبیر شد. مسائل و مشکلاتی که برای این بخش از صنعت خودروسازی کشور به وجود آمد، درستی این تعبیر را تأیید کرد.

عدم حضور وزیرصمت فعلی، عباس علی آبادی، نیز با همین برداشت همراه شد. به بیان دیگر، وزیر صمت از وضعیت فعلی خودروسازی کشور راضی نیست و به صراحت هم آن را اعلام کرده است. در واقع، علی آبادی سفت و سخت به دنبال تولید خودروهایی بر پایه سوخت غیر فسیلی است؛ حال این که، این تعبیر تا چه اندازه درست باشد هم نیازمند گذر زمان است.

پیشرفت زبان فارسی صاحب خانه ها

نکته دیگری که در این نمایشگاه به چشم آمد حضور پر رنگ و لعاب چینی ها با ۴۵۰ شرکت کننده بود. در این نمایشگاه بسیاری از قطعه سازان سراسر کشور، بزرگ و کوچک حضورداشتند، اما برخلاف سال های گذشته مهمانان دیروز که این روزها صاحب خانه صنعت خودرو شده اند، در اقلیت نبودند؛ زبان فارسی آنان هم بسیار پیشرفت کرده است که شاید تنها مایه نشاط نمایشگاه بود.

لاستیک سایی چرخ صنعت خودروسازی

با این حال، حضور پر تعداد قطعه سازان این کشور در شرایط تحریم می تواند برای حاکمیت حاوی پیام ها و نشانه های دلگرم کننده باشد. هر چند طی ماه های اخیر برخی اقدامات ضد ایرانی و برخی توصیه های این کشور ناراحت کننده و باعث نگرانی شده است، با این حال، از زاویه دید دولت یعنی چرخ صنعت خودروسازی کشور همچنان خواهد چرخید حتا اگر لاستیک سایی داشته باشد.

چینی ها چگونه به سئول آمدند؟

اما آن چه لابه‌لای این نوع دیدگاه دیده نشد، یا به چشم نیامد و یا نمی خواستند و نمی توانند ببینند، نحوه حضور شرکای چینی بود، رفقا با قطعات تولیدشده و آماده استفاده آمده بودند. شاید در وهله اول این مسئله موضوعی طبیعی و عادی تلقی شود، اما در اصل، مدل و چگونگی آمدن چینی ها به سئول، نکته اصلی و ابهام آمیز ادامه تعامل و همکاری صنعت خودروسازی این کشور (خودروساز و زنجیره تأمین) با شرکای ایرانی است.

به بیان ساده ‌تر، حضور با قطعات کامل برای صنعت خودروسازی کشور یعنی در بر همان پاشنه قبلی خواهد چرخید و خبری از انتقال تکنولوژی همانند گذشته نخواهد بود. چینی ها هر چه قدر که در زمینه قطعات آماده با دست پر آمده بودند، به همان اندازه با نیاوردن ماشین آلات و تجهیزات نشان دادند که ایران برای آن ها تنها یک بازار مصرف است؛ اگر باشد برای تیم ذخیره آن ها یک منبع درآمد خواهد بود و اگر نباشد آن ها می دانند چگونه مسیرهای جدید را پیدا کنند.

در این شرایط، از یک سو، این پرسش مطرح است که چرا مسئولان و متولیان صنعت نتوانسته اند آن ها را همانند تولید ال ۹۰ و یا پژو به تعامل و همکاری و استفاده از ظرفیت های قطعه سازان داخلی وادار کنند. از سوی دیگر، به نظر می رسد اتفاقات سال ۸۹ – ۹۰ در حال تکرار است. با توجه به تثبیت نرخ ارز (سرکوب نرخ ارز) توسط بانک مرکزی و واقعی نبودن قیمت، رفته‌رفته صرفه واردات از تولید بیش تر می شود. این در حالی است که این بار برخلاف آن سال ها نه تنها خبری از فوران دلارهای نفتی نیست، بلکه کشور به شدت با کمبود ارز مواجه است و در مضیقه قرار دارد.

بنابراین با علم به فروشنده بودن چینی ها، پرسش این است که چرا این بار به بدترین شکل ممکن خریدار شده ایم، یعنی در عین حال این که بازار خودروی کشور دربست در اختیار آنان قرار گرفته است، در کمال قدرت و از موضع بالا با نحوه حضور در نمایشگاه قطعات به صراحت اعلام می کنند که از انتقال تکنولوژی، تعامل و درگیر کردن قطعه سازان ایرانی در تولید خبری نخواهد بود و تنها در واردات باز است. در این شرایط آیا زبانی برای اعتراض و یا راه دیگری برای انتخاب باقی مانده است؟

(منبع عکس: خودروبانک)