پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

واردات خودرو و انتقال تکنولوژی؛ دست یابی به دانش دسته دنده خودروسازان مطرح جهانی!

واردات خودرو در کنار افزایش تولید، رونمایی از محصولات جدید و کنترل بازار از مهم ترین برنامه های وزارت صمت از ابتدای وزارت فاطمی امین در دولت جدید بوده است. وارداتی که اکنون در نیمه پاییز هم اتفاقی برای آن نیافتاده است.

پس از ۴ سال، بالاخره در دولت جدید اعلام شد که واردات خودرو از سر گرفته خواهد شد و این مهم در خرداد ماه سال جاری به صورت رسمی رقم خورد و واردات خودرو روی کاغذ آزاد شد.

اما اکنون با گذشت چند ماه از آزاد شدن واردات در حالی در اواخر آبان ماه این یادداشت را می نویسیم که همچنان گام مثبت و اجرایی در راستای واردات خودرو صورت نگرفته است و این درحالی‌ست که منوچهر منطقی، معاون خودرویی فاطمی امین پیش تر اعلام کرده بود که خودروهای وارداتی نهایتاً تا اواخر شهریور به کشور خواهند رسید! موردی که محقق نشد.

آیین نامه واردات خودرو؛ موافق واردات یا مانع آن؟

آیین نامه واردات خودرو از زمان ابلاغ تا امروز انتقادهای زیادی را در پی داشته است. این آیین نامه از دید کارشناسان تا حدی مشکل دار بود که بسیاری از کارشناسان و دبیر انجمن واردکنندگان خودرو آن را آیین نامه عدم واردات خودرو می دانند تا آیین نامه واردات!

واردات با شرط انتقال تکنولوژی

در راستای واردات خودرو اما شرط جذابی هم از سمت وزیر صمت اعلام شد و آن چیزی نبود جز واردات در ازای انتقال تکنولوژی؛ ایشان اظهار کردند: «کسی که خواستار واردات است حتماً باید انتقال فناوری را انجام دهد.» وی همچنین تأکید کرد: «این شرط یک الزام قانونی است و تمام کسانی که امکان اجرای شروط قانون را داشته باشند مجاز به واردات خودرو هستند.»

با نگاهی به آمار و ارقامی که در این دور واردات مطرح است، نظیر واردات تا سقف دلاری مشخص، واردات ۷۰ هزار دستگاهی و از طرفی، فهرست ۱۲ تایی شرکت های واردکننده، درمی یابیم که عملاً هر شرکت قادر به واردات نهایتاً ۶۰۰۰ دستگاه خودرو خواهد بود. ضمن این که، بیان این نکته نیز خالی از لطف نیست که انتقال تکنولوژی تنها از دو طریق صورت پذیر است؛ نخست، ایجاد جوینت ونچر مشترک با شرکت مادر و دوم، خرید تکنولوژی از شرکت مادر.

در خصوص مورد اول که باید گفت هیچ خودروساز مطرحی با شرایط بی ثبات حاکم بر بازار ایران، حاضر نیست جوینت ونچر مشترکی با خودروسازان ایرانی ایجاد نماید و آخرین مورد آن شرکت ایکاپ بود که عملاً پروژه آن به شکست انجامید و طرف فرانسوی پلت فرم PF1 خود را به نوعی به عنوان غرامت به شریک ایرانی اهدا کرد و در خصوص مورد دوم، یعنی فروش تکنولوژی نیز چند مورد مطرح است؛ اول آن که، هیچ شرکتی حاضر به فروش تکنولوژی روز خود نیست و در بهترین حالت می توان به پلت فرم های یک دهه پیش خودروسازان مطرح جهانی دست پیدا کرد (نظیر آن چه برای سایپا شاهین رقم خورد)، دوم آن که، خرید تکنولوژی و انتقال خط معمولاً به هزینه های زیادی نیاز دارد که با توجه به نبود ارز کافی در کشور، این مورد هم تقریباً منتفی به نظر می رسد.

حال حتی اگر فکر کنیم کشور دوست و همیشه حاضر در صحنه، چین، حاضر به انتقال تکنولوژی به ایران باشد (که نیست)، اول این که، هیچ خودروساز چینی مطرحی (نظیر جیلی و بی وای دی، گریت وال و سایک) علاقه مند به حضور در بازار ایران و بستن دریچه های امید برای ورود به بازار اروپا و آمریکا نیست، و دوم، شرکت های مذکور به هیچ عنوان تکنولوژی خود را که از طریق همکاری با بزرگانی چون دایملر و ولوو به دست آورده اند، در اختیار ایران نمی گذارند و در آخر، حتی کمپانی های رده پایین تر چینی نیز در صورت انجام واردات به ایران، حاضر به انتقال تکنولوژی تنها برای ۶ هزار دستگاه خودرو نخواهند بود!

به نظر می رسد علیرغم شرط و شروط تعیین شده از سوی وزیر و آیین نامه واردات، در نهایت، تکنولوژی دسته دنده خودروهای وارداتی از خودروسازان مطرح جهانی نیز به ایران منتقل نشود و صرفاً افکار عامه مردم است که مورد بازیچه قرار گرفته است و در یک دور باطل چرخانده می شود.

رضا صفرآبادی فراهانی

پایگاه خبری اسب بخار