پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

چینی بازی نیسان در جاده مخصوص

در غیاب خط مشی مشخص، عدم هماهنگی و نظارت و همچنین برنامه ای معین به نظر می رسد این بار باید شاهد چینی بازی نیسان در جاده مخصوص باشیم.

به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، ممنوعیت واردات و پیرو آن تحریم ها نه تنها صنعت خودروسازی و بازار خودرو را دگرگون کرد، بلکه ساز و کارهای این صنعت را به طور کل تغییر داد و رویکردها را به شکل دیگری درآورد. تحریم های داخلی و خارجی بازار را از حالت عادی خارج و آن را در شرایطی بحرانی قرار داد؛ از یک سو، شوک و بهت به وجودآمده از تحریم ها و از سوی دیگر، بی توجهی، بی تفاوتی و عدم پیش بینی آینده و از بین رفتن فرصت ها باعث شد که از اوایل سال ۹۸ خودروسازان با انبارهای خالی، معوقات سرسام آور و خطوط تولید تعطیل و نیمه تعطیل مواجه شوند.
در همین حال، اثرات اقتصادی و روانی تحریم ها، تصمیم های اشتباه و اصرار بر ادامه آن باعث شد که بازار خودرو با حجم عظیم و سنگین تقاضا همراه شود. تعادل برهم خورده بازار به طرز تلخ و تأسف بار و به طور فزاینده ای با افزایش قیمت ها کاری کرد که خودرو به یک کالای ارزشمند کاذب تبدیل شود. همین امر باعث شد که افزایش تولید به عنوان اصلی ترین و بهترین راهکار در دستور کار قرار بگیرد.

در آن مقطع فقط تولید و تزریق خودرو مهم بود؛ از یک سو، باید پیام سیاسی بی اثری تحریم ها به آن سوی مرزها مخابره می شد و از سوی دیگر، باید تولید به حدی می رسید تا با تکیه بر روند افزایش قیمت ها قطع شود. این مسئله در کنار تلاش خودروسازان متأسفانه با یک بدعت و بداخلاقی از سوی برخی خودروسازان همراه شد، اما با توجه به وضعیت نابه‌هنجار موجود این مسئله چندان جدی گرفته نشد‌، اما پایه گذار یک امر غلط و عادی شدن آن میان خودروسازان شد. دولت نیز که فقط در پی آرام کردن بازار بود، توجهی به این موضوع نداشت، کما این که در حال حاضر هم ندارد. این ماجرا از جایی آغاز شد که خودروسازان به جای اتحاد، همدلی و هماهنگی در داخل و افزایش قدرت چانه زنی، در زمین بیگانه با محصول دزدی و دور و رودست زدن به یکدیگر، خودروهای مختلف را به خطوط تولید خود آوردند.
این در حالی بود که چین دیگر اجازه نمی داد که خودروسازانش به صورت انحصاری با یک شرکت کار کنند، اما شرایط ایران از نظر جایگاه جهانی و مقیاس اقتصاد و تولید اصلاً چنین اجازه ای را نمی داد. در مقابل، این امکان وجود داشت که متولی این صنعت با ایجاد همگرایی مانع از طولانی شدن مسیر تولید و سوءاستفاده طرف چینی شود. البته چینی ها فروشنده هستند و برای آنان فروش کالا و محصولات‌شان مهم است. بنابراین این مهم باید از سوی خودروسازان داخلی جدی گرفته می شد که نشد.

این بی توجهی و بی تفاوتی از سوی وزارت صمت با از سرگیری واردات مشکلات را دو چندان کرد. از جمله آنان می توان به قرارداد همزمان دو شرکت داخلی با یک تولیدکننده خارجی اشاره کرد، به نحوی که، در آن واحد، دو شرکت مدعی یک برند بوده اند و هستند. یکی قرار واردات و دیگری قرارداد تولید دارد. اخیراً نیز این بدعت غلط به روش دیگری میان واردکنندگان در حال انجام است، به نحوی که، هم اکنون برخی خودر‌وهای وارداتی با چند مدعی معرفی شده اند. گل سرسبد آن ها نیز نیسان است که تا امروز پنج مدعی معرفی است. با توجه به واردات چند دستگاه به نظر می رسد که این شرکت ها از سوی متولیان مجوز واردات هستند، اما هیچ کدام نماینده نیسان نیستند. در بهترین حالت با توجه به شرایط تحریمی آن ها با یک شرکت واسط قرار منعقد کرده است و چند محصول وارد کرده اند. با این حال، گویا هیچ یک هنوز رسماً در ایران هم نمی توانند مدعی باشند‌. گویا هر کدام بتوانند زودتر مجوزهای شماره گذاری را اخذ کنند، برنده این بازی باشند.

پرسش این است که وزارت صمت براساس چه مکانیزم و مستنداتی به آن ها مجوز واردات داده است؟ قرار است که محصولات این برند سرانجام توسط چه شرکتی عرضه شود؟ هر چند با توجه به وضعیت ارز آینده واردات مبهم است، اما اگر بر فرض برطرف شدن مشکلات و واردات نیسان، تکلیف فروش، خدمات پس از فروش چگونه روشن خواهد شد؟ چرا وزارت صمت در این مسئله ورود نمی کند؟ خریداران احتمالی این محصول آیا باید فقط نیسان وارداتی خریداری کنند و برای دریافت خدمات دچارسردرگمی و سرگردانی شوند؟ آیا آشی که وزارت صمت با پنج مدعی نیسان برای مردم در نظر دارد، خیلی خیلی شور نخواهد شد؟ البته به نظر می رسد برای وزارت صمت و دولت اصلاً مهم نیست که کدام برند، توسط کدام شرکت و با چه کمیت و کیفیتی عرضه می شود، بلکه مهم عایدی و تحقق اهداف درآمدی است. این دیدگاه سوءاستفاده از نیاز مردم نیست؟