پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

خوش خدمتی واردکنندگان نوپا به دولت؟

بسیاری از شرکت های تازه‌وارد در عرصه واردات، مدعی هستند کمرشان زیر بار مشکلات از جمله کمبود و عدم تخصیص ارز خم شده است. در این میان، با معرفی و رونمایی از محصولات جدید شاهد خوش خدمتی واردکنندگان نوپا به دولت هستیم. آیا واقعاً آن ها تحت فشار هستند؟

به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، دور جدید واردات خودرو در حالی آغاز شده است که از شرکت های باسابقه و با تجربه خبری نیست و در مقابل، برخی تازه‌واردان جای آن ها را گرفته اند. البته وزارت صمت در آیین نامه مرتبط، بر قیودی مانند رعایت سقف قیمتی ۲۰ هزار یورو، ضرورت انتقال تکنولوژی و خدمات پس از فروش تأکید کرده است؛ تا هم از یک سو، رقابت جای انحصار مدنظر آنان را پر کند و از سوی دیگر، شرکت های متعدد بتوانند محصولات بیش تری را برای عرضه وارد کنند.

به همین علت، از سرگیری واردات بعد از ۵ سال، باعث باز شدن دریچه های امید و روشنی برای مصرف کنندگان شد، اما آن گونه که به نظر می رسد، این روشنی از آفتاب صداقت نیست. البته دولت مدعی است برای بهبود وضعیت، بازگشت آرامش و تنظیم بازار درصدد واردات برآمده است، اما غیر از یکی دو شرکت تازه‌وارد که کارهای زیرساختی، توسعه شبکه و ثبت سفارش های حجیم صورت داده اند، بیش تر تازه ‌واردان مانند وزارت صمت به خبردرمانی، تبلیغات و برندسازی چسبیده اند.

قضیه بودار شرکت های تازه‌وارد

به بیان ساده تر، در پناه بهانه ماه های اخیر، کمبود ارز، پنهان شده اند، نه خبری از افزایش عاملیت ها و توسعه شبکه نمایندگی های فروش و خدمات پس از فروش است و نه از سفارش گذاری ها برای خرید. همین مسئله کمی قضیه را بودار کرده است و آینده واردات با این شرکت ها را در هاله ای از ابهام قرار می دهد، چراکه برخی از شرکت های تازه تأسیس، گذشته از تجربه وارداتی که در کارنامه دارند، روند فعالیت هایشان از تلاش برای ماندگاری بلندمدت حکایت می کند. آمار ثبت سفارش، تعدد محصول و همچنین توسعه زیرساخت ها نیز مؤید این نکته است. در مقابل، برخی از این برندهای عمدتاً غیر چینی نیز هستند که فقط توانسته اند مجوزهای لازم برای واردات را اخذ و تعداد بسیار محدود و حتا در مواردی انگشت شمار محصول وارد کنند.

خرید وارداتی ها، ازدواج از راه دور

براساس شنیده ها، تعداد محصولات برخی از این تازه‌واردان حتا از مرز ۲۰۰ دستگاه هم عبور نمی کند و چرایی این مسئله را با وعده روزهای آینده و سفارش گذاری های جدید پاسخ می هند. به نظر می رسد آن ها در شرایط فعلی با توجه به نامشخص بودن روند واردات خودرو، تعدادی که در نهایت تا پایان سال وارد خواهد شد و همچنین ادامه دار بودن آن، به طرز ماهرانه و شگفت انگیزی در پی سوءاستفاده از نیاز بازار و عطش مصرف کنندگان هستند؛ عطشی ۵ ساله که خودروهای موجود از نظر کیفیت، تنوع، قیمت و چینی بودن نتوانسته آن را برطرف کند. به همین علت، برخلاف دور قبل واردات، تنها از روی کاتالوگ و اعتماد به صحت و درستی آن ها، اقدام به خرید می کنند. این نوع خرید به شدت شبیه ازدواج از راه دور است، که نتیجه اش مشخص نیست.

هندوانه های دربسته پشت میز

این در حالی است که پیش تر، خودروهای وارداتی به رغم ورود از منابع معتبرتر، باز هم تست و بررسی می شدند و نتایج به صورت نوشتاری و تصویری منتشر می شد. خریدار نیز با آگاهی بیش تری اقدام به انتخاب محصولات متنوع می کرد، اما در شرایط  فعلی، غیر از خود محصولات، شرکت هایی که آن ها را معرفی می کنند نیز حکم هندوانه دربسته را دارند، چون تا امروز از منظر شرکت بودن فقط مجوزهای لازم و چند میز و صندلی دارند و اثری از سایر فعالیت ها به چشم نمی خورد.

تزریق مسکن به جای درمان

البته در این میان، وزارت صمت به دنبال درمان بازار است؛ این که راه درست یا اشتباه را انتخاب کرده است در جای خود قابل بررسی است، اما روند فعلی، بیش تر تزریق مسکن برای آرامش موقت است. در حال حاضر، بازار با عرضه ها نیم‌خیز شده و منتظر تحویل اولین سری از این محصولات است. خودروهای وارداتی برخی شرکت ها از مدت ها قبل به کشور ورود کرده، تست و معرفی شده و تعداد فعلی آن نیز مشخص است؛ اما فروش محصولاتی که هیچ شناسنامه روشنی ندارند، چرا باید انجام شود؟ قرار است تکلیف ۳۱ هزار نفری دارای اولویت تا پایان سال مشخص شود، یعنی همچنان مشخص نیست که آیا واقعاً تحویل ها از آذر و دی انجام خواهد شد یا خیر، ضمن این که، تکلیف تعهد تازه‌واردان هم برای مردم شفاف نیست.

با این حال، بعضی از این محصولات به سامانه آمده و آماده عرضه شده اند؛ از یک سو، هنوز بحث خدمات پس از فروش آن ها مشخص نشده و از سوی دیگر، تعدادی که قرار است عرضه شود. در این میان، آیا وزارت صمت نظارتی براین روند دارد؟ آیا متوجه است که بسیاری از آنان هیچ قدمی برای خدمات پس از فروش برنداشته اند؟ آیا می داند آن ها سوار بر موج نیاز مصرف کنندگان به غیر از کسب سود و فروش همین تعداد محصول محدود به چیز دیگری فکر نمی کنند؟ آیا همین خوش خدمتی واردکنندگان نوپا به دولت با عرضه برندهای دهان پرکن کفایت می کند؟