پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

خودروهای غیرچینی با بودجه ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیون تومان/هیوندای i20

در این گزارش به سراغ بخش چهارم خودروهای غیرچینی با بودجه ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیون تومان رفته ایم. توسعه برای هر ملت، یک دست آورد بزرگ و ارزشمند تلقی می شود. به خصوص هنگامی که این اتفاق در بازه ای کوتاه رخ دهد. روزگاری چین کشوری بود که کم تر کسی به آن بها می داد.
اکنون غول اقتصاد جهان شده است و روز به روز بالاتر می رود. صنعت خودروسازی چین که تا یک دهه پیش، همچون صنعت خودروی ایران، فقط به مونتاژکاری می پرداخت، اکنون به
مرحله ای رسیده است که پلت فرم اختصاصی طراحی می کند، پرچم دار تولید خودروهای تمام الکتریکی در دنیا شده است و به تست خودروهای خودران می پردازد! آن ها طراحان و مهندسان مطرح دنیا را به استخدام خود درمی آورند تا مراحل توسعه و تولید محصولات جدید خود را، با کم ترین ریسک و بالاترین کیفیت به انجام برسانند. اکنون جهانیان طور دیگری به صنعت خودروسازی چین نگاه می کنند. آن ها سال به سال درحال سبقت گرفتن از یکدیگرند و با سرعتی که پیش می روند، به یقین در آینده ای نزدیک به سلطان بلامنازع این صنعت تبدیل می شوند.
اما آیا درحال حاضر می توان ادعا کرد کیفیت خودروهای چینی در نگاه مردم، برابر با تولیدات دیگر کشورهای آسیایی و اروپایی است؟ اگر واقع بین باشیم، هنوز نه! با وجود فروش بالا و روز افزون تعداد خودروهای چینی درحال تردد در خیابان، بیش از نیمی از جامعه همچنان با نگاهی آکنده از شک و تردید به چهار چرخ های چینی می نگرند. درواقع شاید چینی ها در واحدهای تحقیق و توسعه خود به دست آورد های بزرگی رسیده باشند، اما در عمل آن چه از آن ها در بازار مشاهده می شود، خودروهایی هستند که فقط در مقایسه با اسلاف خویش، بهتر و باکیفیت تر شده اند. بنابراین تا زمان پذیرفته شدن کامل آن ها در این صنعت، همچنان بسیاری از مشتریان به سراغ برندهای معتبرتر می روند. حال اگر در بازار پرماجرای خودرو در ایران، شخصی قصد ارتقای خودروی ایرانی خود به خودرویی توانمندتر را داشته باشد، با بودجه ای در محدوده ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیون تومان، چند انتخاب غیر چینی پیش روی خود دارد؟ در این سلسله مقالات بر آن شدیم تا به بررسی غیر چینی های متوسط بازار بپردازیم.

هیوندای i20
هاچ بک سگمنت B و سوپرمینی شهری کمپانی «هیوندای» که از سال ۲۰۰۸ در خط تولید این شرکت قرار دارد. هیوندای که تا امروز ثابت کرده است در هر کلاس و ابعادی علاقه به تولید خودرو دارد، خانواده هاچ بک های خود را با حرف لاتین i به بازار
می فرستد. اولین اعضای خانواده i، مدل های i30 و i10 بودند. این دو خودرو در سال ۲۰۰۷ به بازار آمدند و با استقبال بالای خریداران مواجه شدند. اولی هاچ بکی نسبتاً بزرگ بود که در کلاس هاچ بک های معروفی همچون فولکس واگن گلف قرار می گرفت. دومی هم یک سوپرمینی سگمنت A شهری است که به عنوان کوچک ترین محصول هیوندای نیز شناخته می شود. هیوندای بعدها بر روی خانواده شاسی بلندها و کراس اوورهای خود نیز کد ix را گذاشت و به این ترتیب، سبد محصولات خود را نظام مندتر کرد. به تدریج به تعداد iهای هیوندای اضافه شد که i20 و i40 هم دو نمونه از اعضای جدید این خانواده بودند. i20 برای اولین بار در سال ۲۰۰۸ به بازار آمد. خودرویی که از نظر کلاس بندی در ردیف خودروهایی همچون پژو ۲۰۶ قرار می گیرد. i20 افزون بر مدل های استاندارد شهری، در مسابقات رالی هم به عنوان نماینده هیوندای در این رقابت ها حضور دارد.

نسل اول i20 از طراحی مینیمال و قابل قبولی برخوردار بود. این خودرو طبق روال واردات اکثر محصولات آن سال های هیوندای، با تأخیر فراوان به بازار ایران آمد. به گونه ای که امروز تعداد بسیار کمی از i20های نسل یک قبل از فیس لیفت را در خیابان ها می توان مشاهده کرد. i20 گرچه دیر به ایران آمد، اما موردپسند جوانان قرار گرفت. از سال ۲۰۱۲، هیوندای اقدام به معرفی یک فیس لیفت بر روی این اتاق کرد. این بار نمونه فیس لیفت به سرعت به ایران هم رسید. i20 نسل یک فیس لیفت تا سال ۲۰۱۴ روی خط تولید ماند و در همین مدت کوتاه، فروشی خیره کننده از خود برجا گذاشت. این مدل در تعدادی انبوه به بازار تزریق شد و این بار با تغییرات ظاهری جدید، به مراتب بیش تر از پیش به دل ایرانی ها نشست. نسل دوم i20 هم از سال ۲۰۱۴ به بازارهای جهانی معرفی شد که ورود آن به ایران، به دوران برجام و بازگشت خودروسازان معتبر به کشورمان گره خورد. این نسل روی خط تولید شرکت «کرمان موتور» رفت و هرچند در نسخه های مونتاژی با کاهش شدید امکانات مواجه شد، اما به دلیل برخورداری از طراحی زیبا و قیمت مناسب، مورد استقبال خریداران قرار گرفت. امروز به بررسی فیس لیفت نسل اول i20 در ایران می پردازیم.

طراحی
نسل اول i20 از المان های طراحی یک دهه پیش هیوندای بهره می برد، بنابراین عجیب نیست که در مقایسه با محصولات امروزی این برند، اندکی رنگ و بوی کهنگی به خود گرفته باشد. البته با فیس لیفت ارائه شده در سال ۲۰۱۴، ظاهر i20 به مراتب مدرن تر از نمونه های اولیه شد. این فیس لیفت بیشتر در نمای جلو تأثیرگذار بود. چراغ ها از حالت عمودی، فرمی افقی به خود گرفتند. جلوپنجره باریک تک خط، همچنان به قوت خود باقی ماند، اما قالب کلی آن، به فرم شش ضلعی جلوپنجره های دیگر محصولات هیوندای درآمد. چراغ های i20 فیس لیفت، به واقع زیباتر از مدل های قبلی هستند و یک ابرویی کوچک هم درون آن ها به چشم می خورد. اگرچه جلوپنجره اصلی کوچک است، اما درعوض، شبکه ورودی هوای پایین سپر ابعاد بزرگی دارد. مه شکن های جلو نیز از حالت دایره ای به مثلثی تغییر شکل دادند و هماهنگی بیشتری با چراغ های اصلی پیدا کردند. درمجموع باید تغییرات ایجاد شده در i20 فیس لیفت را هوشمندانه دانست. تغییراتی که به خوبی توانستند مدرنیته و جذابیت را به چهره این هاچ بک کوچک منتقل کنند.
در نمای کناری، تقریباً هیچ تغییر خاصی در خطوط و حجم های بدنه اتفاق نیافتاده است. خط شانه با همان غلظت قبلی، از بالای درها عبور کرده و با رسیدن به چراغ عقب، خم برداشته است. دستگیره های درها هم در پایین این خط جای گرفته اند. درهای عقب ابعاد کوچکی دارند. افزون بر خط شانه، یک خط غلیظ دیگر هم به صورت یک برآمدگی در پایین درها تراشیده شده است. برجستگی گلگیرها نیز به خوبی در بدنه جذب شده است. آینه های کناری طراحی ساده و آیرودینامیکی دارند. رینگ های ۱۵٫۰ اینچی i20 برای خودرویی با این ابعاد، کاملاً مناسب به نظر می رسند. البته طراحی آن ها اندکی ساده است و از جزییات خاصی بهره نمی برد. در نمای عقب، اشتراک زیادی با برادر بزرگ تر، i30، دیده می شود. فرم چراغ ها دقیقاً همان الگوی i30 را دارد که در i20 اندکی کوتاه تر شده است. گرافیک چراغ ها از نوع لامپی ساده است و نکته خاصی ندارد. محل نصب پلاک به روی سپر انتقال یافته و دو نوار شبرنگ نیز در دو سوی آن مشاهده می شوند. درِ پنجم یک سطح صاف و عاری از هرگونه خط و انحناست. تنها المان روی آن، دستگیره باز کردن صندوق است که با لوگوی هیوندای، درون یک بیضی قرار دارد. جای خالی قطعات اسپرتی همچون بالچه و دیفیوزر در نمای عقب به شدت احساس می شود.

درون کابین i20 همان المان های دیگر محصولات هیوندای به چشم می خورند. طرحی اسپرت و ساده که خلاف سبک طراحی های آسیایی، اثری از المان های اغراق آمیز در آن دیده نمی شود. کنسول مرکزی به شکل یک قاب نقره ای طراحی شده است که دریچه های تهویه یک شکل عمودی در کناره های آن قرار گرفته اند. پنل سیستم صوتی در میانه دریچه ها نصب شده و به طور فابریک، فاقد نمایشگر لمسی است. پایین کنسول، کنترلرهای سیستم تهویه مطبوع اتوماتیک خودرو دیده می شوند که تنظیمات آن به صورت دیجیتالی است. پایین تر هم دکمه های گرم کن صندلی و درگاه های مختلف قرار دارند. در همین قسمت، فضای نسبتاً مناسبی برای قرار دادن تلفن همراه یا دیگر اشیا درنظر گرفته شده است. دسته دنده نسبتاً درشت است، اما طراحی اسپرت و ارگونومیکی دارد. دریچه های تهویه کناری هم به شکل عمودی هستند. طراحی رودری ها همچون اکسنت بسیار ساده است و به طور کامل از پلاستیک خشک تشکیل می یابد. جا داشت که قسمتی از رودری ها هم با روکش چرم یا پارچه تزیین می شد. غربیلک فرمان i20 فرم سه شاخه دارد و شاخه پایینی آن به شکل دوبل طراحی شده و رنگ نقره ای به خود گرفته است. فرمان به خوبی در دستان شما قرار دارد و به اندازه کافی خوش دست به نظر می رسد. روکش چرمی فرمان کیفیت متوسطی دارد، اما انتظار نداشته باشید که در طولانی مدت بتواند این کیفیت را حفظ کند! جالب آن که زیر آرنجی فقط برای راننده درنظر گرفته شده است! بالای کنسول و درحقیقت بخشی از رویه داشبورد، یک نمایشگر TFT چندمنظوره کوچک درنظر گرفته شده است که اطلاعات سیستم صوتی، ساعت، تاریخ، دما، پیمایش سفر و اخطارهای فنی را به نمایش می گذارد. صفحه کیلومتر i20 کاملاً ساده و شیک طراحی شده است و با نورپردازی آبی ادوات کابین، هماهنگی دارد.

ویژگی های فنی و امکانات
هیوندای i20 نسل یک، از موتوری ۱٫۶ لیتری برخوردار بود. در مدل های فیس لیفت، این خودرو با پیشرانه کوچک تر ۱٫۴ لیتری به ایران آمد. پیشرانه ای ۴ سیلندر که با تنفس طبیعی قادر به تولید ۹۹ اسب بخار قدرت در ۵۵۰۰ دور بر دقیقه و ۱۳۷ نیوتن متر گشتاور در ۴۲۰۰ دور بر دقیقه است. هیوندای برای انتقال قدرت در این خودرو از یک جعبه دنده ۴ دنده اتوماتیک استفاده کرده است. جعبه دنده ای که هرچند به ظاهر قدیمی به نظر می رسد، اما هماهنگی خوبی با پیشرانه خودرو دارد. وزن خالص i20 در حالت بدون سرنشین، ۱۱۵۵ کیلوگرم است. بیشینه سرعت i20 طبق اعلام کارخانه، ۱۷۰ کیلومتر بر ساعت است. همچنین شتاب رسمی آن نیز در حدود ۱۲٫۹ ثانیه اعلام می شود. با برخورداری از یک باک سوخت ۴۵ لیتری، مصرف سوخت i20 در جاده و شهر طبق اعداد نوشته شده در کاتالوگ های رسمی، به ترتیب ۴٫۸ و ۸٫۱ لیتر است که میانگین این دو نرخ در سیکل ترکیبی، ۶٫۵ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر می شود.
i20 نسل یک فیس لیفت را می توان پرآپشن ترین مدل i20 در ایران دانست. امکانات رفاهی این خودرو حتا از مدل های نسل دوم که مونتاژ کرمان موتور بودند هم بیش تر است. سیستم ضد سرقت، ۶ کیسه هوای ایمنی، ریموت کنترل سیستم صوتی از روی فرمان، سیستم ورود بدون کلید، استارتر دکمه ای، تهویه اتوماتیک، کول باکس، سیستم صوتی مجهز به ۶ بلندگو، نمایشگر فشار باد تایرها، نمایشگر اطلاعات سفر، پشت سری های فعال شونده در تصادف، تنظیم برقی صندلی راننده، گرم کن صندلی های جلو، قابلیت تنظیم زاویه گودی کمر برای سرنشینان جلو، آینه الکتروکرومیک وسط، سیستم بخارزدای شیشه ها، شیشه های سولار، سانروف برقی مجهز به سیستم جلوگیری از آسیب، سنسور نور، قابلیت تنظیم ارتفاع چراغ های جلو، مه شکن جلو و عقب، کروزکنترل، سنسور باران، سنسورهای پارک عقب و دوربین دید عقب از مهم ترین امکانات رفاهی و ایمنی این خودرو هستند.

تجربه رانندگی
متأسفانه این نسل از i20 با ضعیف ترین موتور موجود وارد ایران شد. درحالی که مدل های قبل از فیس لیفت به پیشرانه ۱٫۶ لیتری ۱۲۰ اسب بخاری مجهز بودند، اما این مدل از ترکیب یک پیشرانه ۹۹ اسب بخاری و جعبه دنده ۴ دنده استفاده می کند که شاید برای هاچ بکی شهری کافی به نظر برسد، اما هرگز نمی توان به فکر شیطنت با آن افتاد. درواقع i20 اصلاً خودروی چابکی به حساب نمی آید. همه چیز در اقتصادی بودن تعریف شده است. این سوپرمینی کره ای به آرامی شتاب می گیرد و در تیک آف اولیه، کاملاً اهلی است. جعبه دنده هم گویی هیچ عجله ای برای تعویض دنده ندارد و در کمال آرامش وظیفه خود را به انجام می رساند! نبود حالت اسپرت (S) در جعبه دنده، بار دیگر به ناامیدی دامن می زند. اما حالت های ۲ و L در این گیربکس، برای پیمودن مسیرهای شیب دار و سربالایی پیش بینی شده اند که اندکی اعتماد به نفس راننده را در جاده های نامتعارف، افزایش می دهند. موتور کوچک و جعبه دنده ۴ دنده i20 شاید در شروع حرکت کُند به نظر بیایند، اما همچون هر خودروی اتوماتیک دیگری، با افزایش سرعت می توان شاهد بهبود شتاب گیری بود. به واقع کشش i20 در جاده های برون شهری مناسب و راضی کننده است. بنابراین گول جثه کوچکش را نخورید! اگر خانواده کم جمعیتی دارید یا احیاناً هنوز در عالم مجردی به سر می برید، می توانید برای سفرهای آخر هفته روی i20 حساب باز کنید.

نقطه قوت i20 در مقایسه با دیگر هاچ بک های بازار، سیستم تعلیق بی صدای آن است که سواری نرم و باکیفیتی را به سرنشینانش هدیه می دهد. در هیچ یک از ردیف های جلو و عقب صندلی های i20، خبری از کوبش یا انتقال ضربه نیست و اگر در هنگام رانندگی با آن یکی از دست اندازهای مسیر از چشم تان پنهان شود، خواهید دید که فنربندی خودرو چگونه به نرمی از پس رد کردن ناهمواری برمی آید. i20 فاقد سیستم کنترل پایداری است و تعلیق نرم آن نیز بیش تر شما را به یک سواری آرام و بی دردسر دعوت می کند تا رانندگی پراسترس و هیجان انگیز! بنابراین چندان در پیچ های تند به فرمان پذیری آن اعتماد نکنید. البته این هرگز به معنای ضعیف بودن پایداری خودرو نیست، بلکه توصیه ما این است که فکر مانورهای ناگهانی با i20 را از سر بیرون کنید. فرمان i20 اگرچه از قدرت کمکی الکتریکی بهره نمی برد، اما به اندازه ای نرم هست که انرژی زیادی در رانندگی شهری از شما نگیرد. ترمزهای i20 در هر چهار چرخ دیسکی هستند، اما به طور کلی یادتان باشد که این خودرو برای سرعت های بالا طراحی نشده است! درنتیجه باوجود وضعیت مناسب مجموعه ترمزها بر روی کاغذ، درعمل چندان قرص و مطمئن ظاهر نمی شوند و بهتر است که همواره برای احتیاط بیش تر، فشردن پدال ترمز را در گوشه ای از ذهن تان نگه دارید!
نکات مثبت: طراحی زیبا و عامه پسند، امکانات رفاهی و ایمنی مناسب، سواری نرم و بی صدا، مصرف سوخت مناسب
نکات منفی: شتاب اولیه معمولی، ترمزگیری متوسط، پایداری متوسط
سپهر عظیمی
پایگاه خبری اسب بخار