پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

هیوندای در عربستان ؛ فراموشی و حسرت سهم ایران

بعضی خبرها مانند توئیت خودرویی پادشاهی عربستان سعودی، به رغم کوتاه بودن، یک دنیا حرف و حدیث و داستان پس و پیش خود دارند. براساس این توئیت، هیوندای در عربستان و فراموشی و حسرت سهم ایران شده است.

به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، صفحه توئیتری پادشاهی عربستان سعودی چند روز پیش به فارسی نوشت: «به زودی: راه اندازی کارخانه خودروسازی هیوندای موتور در پادشاهی سعودی به عنوان اولین کارخانه این شرکت در خاورمیانه.»

تولید ۵۰ هزار خودروی برقی و گازی

الجزیره نیز در همین رابطه نوشت: «رئیس جمهور کره جنوبی خبر داد که گروه هیوندای موتورز با راه‌اندازی کارخانه تولید خودرو در عربستان موافقت کرده است. یون سوک یول، روز یکشنبه (۲۳ اکتبر) در سفر خود به ریاض این خبر را اعلام کرد و پس از آن، شرکت هیوندای و صندوق سرمایه‌گذاری عمومی عربستان (دولتی) این توافق را امضا کردند. وزارت صنایع کره جنوبی نیز اعلام کرد ظرفیت تولید سالانه این خط ۵۰ هزار خودروی برقی و گازی خواهد بود و افزود که این اولین کارخانه خودروسازی کره جنوبی در خاورمیانه خواهد بود. هیوندای موتورز سومین شرکت بزرگ تولید خودرو در جهان از نظر فروش است.

تحقق چشم‌انداز ۲۰۳۰ عربستان

به موجب سند چشم‌انداز ۲۰۳۰ عربستان، این کشور تولید ۳۰۰ هزار خودرو در سال را تا سال ۲۰۳۰ هدف‌گذاری کرده است. رئیس جمهور کره جنوبی اعلام کرد اولین خودرو در این خط تولید در سال ۲۰۲۶ به بازار خواهد آمد. توضیحات بیش تری از مدل تولید‌ی و پلتفرم‌های در نظر گرفته‌شده اعلام نشده است. در سفر رئیس جمهور کره جنوبی به عربستان، بخش دولتی و خصوصی عربستان و کره جنوبی ۵۲ یادداشت تفاهم امضا کردند. رسانه های عربستانی اعلام کردند تفاهم‌نامه‌های امضاشده میان دو کشور شامل حوزه های خودرو، املاک و مستغلات، تصفیه آب، انرژی های تجدیدپذیر، گردشگری، زنجیره تأمین، فناوری و غیره است. دستور کار مجمع سرمایه گذاری عربستان و کره جنوبی شامل جلساتی در سطح وزیران و جلسات عمومی و نیز دیدارهای دوجانبه است. پیش بینی می شود تعداد توافق ها بین دو طرف به ۷۱ مورد برسد.

 تولید انبوه اولین خودروی ملی عربستان

همچنین عربستان در ادامه همکاری با لوسید و هیوندای اعلام کرد: «از اواسط سال آینده، خودروی بومی این کشور با ظرفیت ۳۰ هزار دستگاه در سال آغاز خواهد شد.»

فهد الدهیش، رئیس و مدیرعامل شرکت ملی خودروسازی اِسنام عربستان، اعلام کرد کارخانه این شرکت واقع در شهر الجبیل عربستان تولید خود را از اواسط سال آینده آغاز خواهد کرد. وی گفته است ظرفیت تولید این کارخانه، که نخستین کارخانه خودروسازی عربستان است، در مرحله نخست به ۳۰ هزار دستگاه و تا ۴ سال پس از آغاز تولید، به ۱۰۰ هزار دستگاه خواهد رسید. الدهیش همچنین از امضای قراردادهایی با ۶ شرکت کره ای برای تجهیزات و اجزای تولید خبر داد که شامل بیش از ۳۰ تأمین کننده است. رئیس شرکت خودروسازی عربستان گفت در ابتدا تمرکز بر روی تولید وانت های پیکاپ و خودروهای خانوادگی (SUV) خواهد بود.»

بلای تحریم ها

گام بلند عربستان برای خودروساز شدن، از یک سو، نشان می دهد رقبا با چه سرعتی در حال فاصله گرفتن از ایران هستند و از سوی دیگر، بار دیگر یادآور بلایی است که با تحریم ها بر سر صنعت خودروسازی کشور نازل شد. حضور هیوندای در عربستان در شرایطی رخ خواهد داد که پیش از تحریم ها تولید محصولاتی مانند i10 ،i20 و اکسنت این شرکت با آبی پوشان کرمانی آغاز شده بودT اما با اعمال تحریم ها نه تنها هیوندای، بلکه سایر شرکا نیز ایران را ترک کردند.

در واقع، غیر از هیوندای، برای تولید مشترک برنامه ریزی ها زیادی صورت گرفته بود، که از میان آنان می توان به تولید بنز، ب ام و، لوکسژن (تایوان)، رنو (رنو پارس – ناصح)، پژو (ایکاپ)، سیتروئن (سایپا-سیتروئن)، بایک (دیار خودرو)، سایک ام جی (آذویکو)، زوتی (راین) و بی وای دی (کارمانیا) اشاره کرد. همچنین تحریم باعث خروج قطعه سازان بزرگ مانند بوش و یا شرکت طراحی و تجهیز پنین فارینا نیز شد. ضمن این که، شرکت هایی مانند ماموت خودرو در نظر داشت در ادامه واردات، خط تولید محصولات فولکس واگن را نیز در ایران راه اندازی کند، اما عوامل داخلی و خارجی زمینه ساز تحریم ها شدند و با توجه به جایگاه ایران در اقتصاد و صنعت جهان به طرف های تجاری به راحتی و با سرعت ایران را ترک کردند.

نتیجه نیز روشن تر از آفتاب است، اما نکته آزاردهنده سرعت فاصله رقبا از ایران است؛ یعنی هر چه قدر کشوری مانند عربستان در راستای تحقق سند چشم انداز ۲۰۳۰ خود حرکت می کند، ایران نتوانسته است به اهداف افق چشم انداز ۱۴۰۴ نزدیک شود. اصلی ترین مانع در مسیر تحقق اهداف این سند نیز عدم تنش زدایی در سیاست خارجی است؛ ناتوانی در بازسازی روابط، باعث شده است ایران جذابیت خود را از دست بدهد و حتا جایگاهی در بازارهای منطقه ای نیز نداشته باشد.

به بیان دیگر، پیرو مسائل بین المللی، هر چه قدر ایران از اقتصاد جهان دور شده است، رقبا خود را نزدیک کرده اند. ادامه این روند فاصله را بیش تر و بیش تر می کند. البته دیر یا زود رابطه ایران با سایر کشورها عادی خواهد شد، اما پر کردن این فاصله آسان نخواهد بود. بنابراین به نظر می رسد برای جلوگیری از ایجاد فاصله بیش تر، بهتر است در تنش زدایی و عادی سازی رابطه تجدید نظر صورت بگیرد؛ شرکای این روزهای ایران از در رفاقت وارد نشده اند و نمی توان روی آن ها حساب کرد.