پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

بدشانس ترین تویوتاهای بازار ایران را بشناسید

«تویوتا» سال هاست که در ایران حضور دارد. گاه مستقیم و قدرتمند، گاه هم با واسطه و در حاشیه. خودروهای تویوتا را هم در ایران و هم جهان، به عمر بالا و استهلاک پایین می شناسند.

جمله «تویوتا مرگ ندارد» را حتماً بارها شنیده اید! درحقیقت هم همین طور است! کیفیت ساخت محصولات این خودروساز ژاپنی آن چنان بالاست که اگر نگهداری درست از آن ها به عمل آید، سال ها بدون دردسر برای شما کار می کنند و فقط به تعویض آب و روغن نیاز دارند. مردم ایران هم خاطرات خوشی با تویوتا ساخته اند. خودروهای تویوتا در زمان جنگ هشت ساله ایران و عراق نقشی پررنگ در جبهه های ایران ایفا کردند. حتا در آن زمان، تویوتا با همکاری ارتش جهموری اسلامی ایران، خط مونتاژ خودروهایش را در خاک کشورمان راه اندازی کرده بود. در سال های دهه هفتاد هم نام تویوتا با خودروهای کارینا، کرونا و کریسیدا، بار دیگر بر سر زبان ها افتاد. به خصوص زمانی که کریسیدا وارد ناوگان پلیس شهرهای ایران شد. با توقف واردات خودرو، تویوتا، همچون سایر برندها، برای چند سال به شکل اجباری از بازار ما خداحافظی کرد. تا این که با بازگشایی واردات در دهه هشتاد، تویوتا با موجی جدید از محصولات مدرنش، بار دیگر به بازار تشنه ایران وارد شد. در این دوره شاهد ورود و درخشش محصولاتی همچون یاریس، کرولا، کمری، پرادو، لندکروزر و هایلوکس بودیم. با این که محصولات تویوتا همواره به پشتوانه خوش نامی برند سازنده، با استقبال خریداران ایرانی مواجه می شوند، اما در این بین، بودند خودروهایی که به دلایل مختلفی همچون واردات محدود یا عدم تقاضا در بازار، شکست سنگینی را متحمل شدند. پیرو مقاله ای که چندی پیش، پیرامون ناموفق ترین هیوندای های بازار ایران با شما به اشتراک گذاشتیم، اکنون در این مطلب به سراغ تویوتاهای شکست خورده بازار رفته ایم.

تویوتا سولارا

«کمری» محصولی استراتژیک و پرفروش برای تویوتاست. سدانی در سگمنت D که به رقابت با خودروهایی همچون هوندا آکورد، نیسان آلتیما، مزدا ۶ و فورد فیوژن می پردازد. کمری همواره خودرویی خانوادگی بوده است و کم تر پیش می آید که افراد جوان از این خودرو استفاده کنند. اما در دهه ۹۰ میلادی تویوتا تصمیم گرفت جلوه ای متفاوت از کمری را به جهانیان نشان دهد! این گونه بود که «کمری سولارا» متولد شد! کمری سولارا، که در کشور ما به نام «تویوتا سولارا» شناخته می شود، در حقیقت نسخه کوپه و جوان پسند کمری است. در بسیاری از کشورهای جهان، برخلاف ایران، نام سولارا نه به عنوان محصولی مستقل بلکه با همان پیشوند «کمری» به زبان آورده می شود. کمری سولارا اولین بار در سال ۱۹۹۷ در نمایشگاه اتومبیل شیکاگو، به عنوان یک رودستر کانسپت، رونمایی شد. دو سال بعد، نسخه تولید انبوه کمری سولارا با چهره ای نزدیک به همان نسخه کانسپت به بازار آمریکا رفت. همزمان با عرضه مدل های رودستر، نسخه های کوپه با سقف ثابت هم به بازار آمدند. نسل اول سولارا تا سال ۲۰۰۳ روی خط تولید بود و از ۲۰۰۴ نسل دوم، براساس کمری جدید، شکل گرفت. مقصود از کمری جدید همان کمری گرند معروف در ایران است. نسل دوم سولارا، همزمان با کمری گرند، در تعدادی بسیار محدود به خیابان های ایران هم راه پیدا کرد.

تویوتا، کمری سولارا را در بازار هدف این خودرو که آمریکا بود، با دو نوع پیشرانه اصلی عرضه کرد. ۴ سیلندر ۲٫۴ لیتری ۱۵۵ اسب بخاری که ۲۱۴ نیوتن متر گشتاور داشت و ۶ سیلندر ۳٫۳ لیتری ۲۲۵ اسب بخاری که گشتاور آن نیز به ۳۲۵ نیوتن متر می رسید. از قضا سولاراهای واردشده به ایران هم از پیشرانه نوع دوم بهره می برند، پیشرانه ای که بر روی تعداد زیادی از محصولات تویوتا و لکسوس نصب شده است. سولارا برای انتقال قدرت پیشرانه به چرخ های جلو، از گیربکس ۵ دنده تیپ ترونیک استفاده می کند. شاید یکی از دلایل عدم موفقیت این خودرو در بازار جهانی هم دیفرانسیل عقب نبودن آن بود، زیرا کوپه ای که دیفرانسیل عقب نباشد، سدانی است که تنها درهای عقبش حذف شده اند! طراحی سولارا از نمای جلو شباهت هایی به کمری گرند دارد، اما از عقب با خودرویی اسپرت و منحصر به فرد مواجه ایم. سولارا درون کابین هم بسیار شبیه به کمری است و فقط برای اسپرت تر نشان دادن خودرو تغییراتی در طرح فرمان و داشبورد به وجود آمده است. بزرگ ترین دلیل شکست کمری سولارا در ایران، واردات محدود و عدم تبلیغات مناسب از سوی شرکت عرضه کننده بود. البته سولارا زمانی وارد بازار شد که هنوز خریداران ایرانی، تمایلی به خرید خودروهای اسپرت نداشتند. تابویی که بعدها با عرضه خودروهایی همچون جنسیس کوپه و GT86 شکسته شد. تویوتا تا سال ۲۰۰۹ به تولید کمری سولارا ادامه داد و پس از آن برای همیشه با این کوپه ناکام خداحافظی کرد.

تویوتا فورچونر

«فورچونر» نسبت به دو خودروی دیگر موجود در این فهرست به تعداد بیش تری وارد ایران شده است، اما باز هم دلیل نمی شود که نام آن را در ردیف ناموفق ترین تویوتاهای ایران نیاوریم! پیدایش فورچونر به سال ۲۰۰۴ باز می گردد، زمانی که تویوتا تصمیم گرفت، به سبک خودروسازان آمریکایی، نسخه واگن از پیکاپ محبوبش را هم بسازد. قطعاً هم شما و هم ما می دانیم که هایلوکس یکی از موفق ترین و بهترین وانت های دنیاست. این خودرو به تنهایی لقب «سخت جان ترین پیکاپ جهان» را هم به یدک می کشد! ایده ساخت یک SUV بر روی شاسی هایلوکس، از هر نظر، جذاب به نظر می آید. این ایده تویوتا بسیار به ذائقه بازارهای مختلف خوش آمد، اما طبق معمول که همه چیز در کشور ما برخلاف رویه جهانی پیش می رود، فورچونر نیز تبدیل به بدبخت ترین شاسی بلند تویوتا در ایران شد! چون خریدار ایرانی نمی پذیرفت که قید خرید پرادو یا لندکروزر را با ظاهر زیباتر و مقبولیت بیش تر بزند و به سراغ فورچونر برود. هر چند برخی افراد هم ژست خاص فورچونر و توانایی های آفرودی آن را پسندیدند و هنوز هم این خودرو نزد تویوتابازها از احترام زیادی برخوردار است. مالکان فورچونر تمایلی به فروختن خودروی خود ندارند و همین موضوع، به هرچه کمیاب تر شدن آن دامن زده است.

تویوتا در سال ۲۰۱۱، همزمان با هایلوکس، فیس لیفتی جزئی هم برای فورچونر در نظر گرفت. اما در سال ۲۰۱۵ نسل دوم فورچونر با چهره ای تحول یافته معرفی شد. هر چند همچون هایلوکس، پلت فرم و اساس ساخت آن از نسل قبلی دست نخورده باقی ماند. اما درباره مشخصات فنی فورچونرهای موجود در ایران باید گفت که از پیشرانه ۶ سیلندر مشابه با پرادو و لندکروزر V6 بهره می گیرند. پیشرانه ای ۲۴ سوپاپ که ۲۳۵ اسب بخار قدرت و ۳۷۵ نیوتن متر گشتاور دارد. گیربکس در نظر گرفته شده برای فورچونر هم یک نمونه ۵ دنده اتوماتیک است. هر چند، همچون هایلوکس، به دنده کمکی نیز مجهز شده است. برخورداری از سیستم انتقال قدرت به چهار چرخ (AWD) قطعاً بزرگ ترین مزیت فورچونر نسبت به رقبای هم قیمتش است. همان قدر که هایلوکس برای آفرود مناسب است، فورچونر هم کم تر نخواهد بود. فرض کنید با یک لندکروزر ۶ سیلندر سبک وزن طرف هستید! همین وزن کم تر، قابلیت مانورپذیری بیش تری به فورچونر می بخشد. با توجه به این که فورچونر در دسته SUVهای ساخته شده براساس پیکاپ ها جای می گیرد، طبیعتاً طراحی جذاب و خیره کننده ای ندارد. ظاهرش، همچون هایلوکس، ساده و بی آلایش است. طراحان تویوتا حتا زحمت تعویض داشبورد هایلوکس را هم در فورچونر به خود نداده اند! البته تویوتا در نسل دوم فورچونر به خوبی بر این موضوع آگاه شد و سعی کرد فورچونر را در ظاهر، شبیه به کراس اوورها، فانتزی و زیبا از آب در بیاورد.

تویوتا پریویا

«پریویا» نه تنها یکی از ناموفق ترین محصولات تویوتا در ایران است، بلکه از کمیاب ترین اتومبیل های موجود در کشور هم به حساب می آید. پریویا در صورت عرضه مناسب از سوی شرکت واردکننده، می توانست سرنوشت به مراتب بهتری پیدا کند. اما صد حیف که با کج سلیقگی عرضه کننده وطنی در عدم ثبت سفارش بیش تر این خودرو، با فروشی محدود، عملاً تبدیل به یک قربانی شد! اما اصلاً پریویا را می شناسید؟ شاید ۹۰ درصد از خوانندگان این مقاله، تا امروز موفق به دیدن آن در خیابان ها یا حتا شنیدن نامش هم نشده باشند! پریویا یک ون شخصی چندمنظوره (MPV) است که از سال ۱۹۹۰ توسط تویوتا تولید می شود. این کلاس از خودروها در ژاپن و بسیاری از کشورهای آسیایی طرف داران بی شماری دارند. ممکن است بگویید که با وجود هایس چه نیازی به حضور پریویا در سبد محصولات تویوتاست؟ اما اشتباه نکنید! پریویا کوچک تر و کاربردی تر از هایس است. طراحی و امکانات لوکس تری هم دارد. در یک کلام، پریویا شخصی تر از هایس است! یعنی اگر سوار آن شوید، شما را با یک راننده آمبولانس یا مسافرکش اشتباه نمی گیرند! پریویا تاکنون در سه نسل به بازار جهانی عرضه شده و اندک مدل های موجود در ایران هم از نسل سوم آن هستند. لازم به ذکر است که تویوتا از سال ۲۰۰۷، که نسل سوم پریویا را معرفی کرد، تا به امروز فیس لیفت یا نسل جدیدی برای آن در نظر نگرفته است.

وجه تمایز پریویا با دیگر MPVهای بازار جهانی، طراحی زیبا و آینده نگرانه آن است. در واقع پریویا برخلاف بیش تر خودروهای این چنینی، ظاهری کسالت بار ندارد و در طراحی بدنه آن هم تا حد ممکن تلاش کرده اند که از فرم جعبه ای مرسوم در ون ها فاصله بگیرند. اگر نگاهی به زیر کاپوت پریویا بیاندازیم، پیشرانه ۲۴۰۰ سی سی کمری ۲۰۰۷ را می بینیم که شاید اندکی تعجب آور باشد! اما جای هیچ نگرانی نیست! چراکه این پیشرانه در ترکیب با جعبه دنده ۴ سرعته خودکار به خوبی از پس جا به جایی وزن پریویا برمی آید. ضمن آن که نسبت به موتور کمری، اندکی ارتقا پیدا کرده و قدرت و گشتاور آن به ترتیب به ۱۶۸ اسب بخار و ۲۲۴ نیوتن متر رسیده اند. از ویژگی های قابل توجه پریویا که در نسخه های واردشده به ایران هم دیده می شود، وجود امکانات رفاهی و ایمنی مناسب و نسبتاً لوکس است. چیزی که از یک تویوتا، آن هم متعلق به یک دهه پیش، کم تر انتظار می رود. درِ کشویی برقی، درِ صندوق عقب برقی، گرم کن صندلی های جلو، سیستم کنترل پایداری، سیستم کنترل لغزش، سیستم ورود بدون کلید همراه با استارتر دکمه ای، کروزکنترل، سنسورهای هشداردهنده عقب و جلو، دوربین عقب، فرمان الکتریکی، تنظیمات برقی صندلی راننده، نمایشگر چندرسانه ای، تهویه مطبوع اتوماتیک با قابلیت تنظیم چندگانه درجه حرارت و کیسه های هوای جلو و کناری، گوشه ای از فهرست تجهیزات پریویا را تشکیل می دهند. پریویا امروز به سختی در بازار خودرو یافت می شود و شکی نداشته باشید که در صورت خرید آن، آخرین مالکش خواهید بود! چراکه دیگر کسی حاضر به خریدش نمی شود!

سپهر عظیمی
پایگاه خبری اسب بخار