پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

کم مصرف ترین خودروهای بازار: میتسوبیشی میراژ

افزایش قیمت بنزین بار دیگر اهمیت میزان مصرف سوخت در خودروها را بالا برده است. مدت ها بود که کم تر کسی در هنگام خرید خودرو به نرخ مصرف آن توجه می کرد، اما اکنون وضعیت با گذشته تفاوت دارد.
اگر اتومبیل شما پرمصرف باشد، به معنای پرداخت پول بیش تر از جیب شما و هدر رفتن سرمایه است. بنابراین اگر قصد خرید خودرو را دارید، بد نیست در شرایط کنونی، خودرویی را انتخاب کنید که کم تر شما را به استفاده از بنزین سه هزار تومانی وادار کند. متأسفانه خودروهای هیبرید به شکلی محدود و با قیمت هایی بالا وارد بازار ایران شده اند. بنابراین دور از دسترس بسیاری از خریداران قرار دارند. خودروسازان وطنی هم که نه تنها هنوز از تولید انبوه خودروهای الکتریکی و هیبریدی عاجزند، بلکه حتا محصولات بنزینی آن ها نیز اغلب خودروهایی با تکنولوژی قدیمی هستند که مصرف نسبتاً بالایی دارند و چندان مقرون به صرفه نیستند. درنتیجه با درنظر گرفتن موارد گفته شده باید به دنبال انتخاب کم مصرف ترین خودروها در میان گزینه های موجود باشیم. در این سلسله مقالات به بررسی کم مصرف ترین های بازار خودرو می پردازیم که در بخش های ابتدایی، بررسی های خود را از بازه کم تر از ۱۰۰ میلیون تومان آغاز کردیم. در دو قسمت قبل، ام وی ام ۱۱۰ قدیم و ام وی ام ۱۱۰ S را مورد بررسی قرار دادیم. از این پس، به سراغ خودروهای گران تری می رویم که عموماً به صورت وارداتی به بازار کشور ما آمده اند. در این مطلب به بررسی «میتسوبیشی میراژ» به عنوان یکی از کم مصرف ترین خودروهای قابل خریداری در ایران می پردازیم.

پیشینه
سابقه تولید میراژ به دهه ۱۹۷۰ باز می گردد. زمانی که میتسوبیشی اقدام به معرفی یک هاچ بک جمع و جور شهری با این نام ؟ کرد. نسل اول میراژ در دو مدل سه در و پنج در تا سال ۱۹۸۳ روی خط تولید دوام آورد. نسل دوم میراژ در سال ۱۹۸۳ رونمایی شد و تا ۱۹۸۷ به تولید رسید. نسل دوم در ابعاد و طراحی، پیشرفت خوبی نسبت به نسل اول داشت. نسل سوم هم در فاصله سال های ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۵ عرضه شد. نسل سوم میراژ در طراحی و نمای بیرونی، شباهت بسیاری به خودروهای دهه نود ساخت ژاپن پیدا کرده بود. اما در ۱۹۹۵ چهارمین نسل از میراژ به بازار های جهانی معرفی شد. میراژ در این نسل، اولین بار نسخه سدان را هم به خود دید. این مدل نیز از نظر زبان طراحی، شبیه به دیگر ژاپنی های هم دوره خود بود. شاید ملموس ترین خودرو ژاپنی متعلق به این دوره برای ما، مزدا ۳۲۳ باشد. نسل چهارم تا سال ۲۰۰۳ روی خط تولید قرار داشت. اما از ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۲، میتسوبیشی یک وقفه موقتی در تولید میراژ ایجاد کرد. تا این که در همان سال ۲۰۱۲، سرانجام نسل پنجم میراژ سر از نمایشگاه های میتسوبیشی در آورد. میراژ در این نسل برای اولین بار پا به بازار ایران گذاشت. میراژ نسل پنج، با تیراژی محدود، توسط شرکت «آرین موتور پویا» وارد بازار کشورمان شد. اما چندی نگذشت که عرضه کننده وطنی، به جایگزینی مدل فیس لیفت در بازار روی آورد. فیس لیفت میراژ در سال ۲۰۱۶ از سوی میتسوبیشی معرفی شد. آرین موتور پویا هم از آن جا که در فروش مدل های اولیه میراژ، چندان پرفروغ ظاهر نشده بود، به سرعت نمونه فیس لیفت را برای بازار کشورمان ثبت سفارش کرد. قرار بود که مدل صندوق دار میراژ هم مدتی بعد به برنامه فروش میتسوبیشی در ایران اضافه شود که آغاز ممنوعیت واردات خودرو، پایانی بر قصه کوتاه میراژ در ایران شد.

طراحی
نسل پنجم میراژ نسبت به دیگر رقبای حاضر در این کلاس، طراحی به مراتب ساده تر و محافظه کارانه تری داشت. این سادگی به حدی بود که به جز طرف داران سنتی این برند ژاپنی، کم تر کسی به انتخاب میراژ روی می آورد. میتسوبیشی در فیس لیفت میراژ تلاش کرد که با تزریق جذابیت به چهره آن، اندکی بازار فروش محصول کوچک خود را رونق ببخشد. در نمای جلو، فرم کلی چراغ ها تغییری نکرد اما گرافیک داخلی آن ها مدرن تر از قبل شد. جلوپنجره تک خط و ساده میراژ جای خود را به یک شبکه توری با قاب کرومی داد و بزرگ ترین تغییر در این بخش، انتقال لوگوی میتسوبیشی به داخل جلوپنجره بود. طراحی سپر نیز به طور کلی دگرگون شد. قاب مه شکن ها تغییر کردند و با خطوط کرومی جدیدی تزئین شدند. چهره میراژ از نمای جلو، اکنون در نسخه فیس لیفت، توانایی رقابت با رقبایی همچون هیوندای i10 و کیا پیکانتو را پیدا کرده است. در نمای کناری کم ترین تغییرات را نسبت به مدل قبل از فیس لیفت می توان مشاهده کرد. تنها المان جدید در این بخش، رینگ های آلیاژی دورنگ هستند. اولین موردی که در نمای کناری جلب توجه می کند خط شانه قدرتمند روی درها است. دستگیره های درها پایین همین خط شانه نصب شده اند و متأسفانه از نوع آسان بازشو نیستند و ظاهری قدیمی دارند. آینه ها ابعاد بزرگی دارند و ظاهر آن ها با طراحی دیگر بخش ها در تناسب است. افزون بر خط شانه عمیق، یک خط دیگر هم در پایین درها می توان مشاهده کرد. برجستگی گلگیرها چندان زیاد نیست و تاحدی منطقی به نظر می رسد. خط پروفیل پنجره ها از جلو به عقب، به صورت شیب دار حرکت کرده است و همین موضوع سبب می شود که پنجره های عقب، ابعاد کوچکی داشته باشند و فضای ردیف نشیمن عقب را دلگیر کنند.

در نمای عقب، میراژ تغییرات کم تری را نسبت به نمای جلو تجربه کرده است. همچنان در بالای شیشه عقب می توان بالچه اسپرت را مشاهده کرد. گرافیک LED جدید چراغ ها، بارزترین تغییر ایجادشده در طراحی عقب میراژ است. درِ پنجم تقریباً دست نخورده باقی مانده است. اما در طراحی سپر نیز موارد جدیدی یافت می شوند. محل نصب پلاک، عریض تر از قبل شده است. دو رفلکتور کوچک در دو سوی سپر خودنمایی می کنند. نمای عقب میراژ از ابتدا هم نسبت به نمای جلو، طراحی عامه پسندتری داشت. اکنون به نظر می رسد که همان تعویض چراغ ها نیز برای به روز نگه داشتن طراحی عقب، کافی بوده است. سری به درون کابین می زنیم. در طراحی داخلی میراژ سعی شده است که از المان های دیگر هاچ بک های کوچک الگوبرداری شود. بنابراین وجود شباهت با برخی سوپرمینی ها را نمی توان انکار کرد. به عنوان مثال، فرم کلی داشبورد میراژ تاحدودی شبیه به فیات ۵۰۰ است! کنسول مرکزی به صورت یک باکس درآمده که دریچه های تهویه، پنل سیستم صوتی و مجموعه کنترلرهای سیستم تهویه را دربر می گیرد. فرم دریچه های کناری با مرکزی تفاوت دارد. داشبورد مقابل سرنشین از سه بخش اصلی تشکیل شده است. یک سطح صاف محدب که در قسمت بالایی قرار دارد و کیسه هوای سرنشین را در خود جای می دهد، یک شیار خالی در وسط همچون پژو ۲۰۷ که کاربرد یک باکس بدون در را هم می تواند داشته باشد و در قسمت پایین، جعبه داشبورد. غربیلک فرمان با دیگر محصولات میتسوبیشی، همچون ASX، مشترک است و ظاهر شیکی دارد. دکمه های اینترفیس هم بر روی آن مشاهده می شوند. صفحه کیلومتر میراژ هم به صورت سه دایره ساده در یک قاب کوچک طراحی شده است و زرق و برق خاصی ندارد.

امکانات
میراژ فیس لیفت تنها در یک تیپ توسط شرکت آرین موتور پویا وارد ایران شد. این تیپ را به نوعی می توان فول آپشن ترین نسخه میراژ در بازار جهانی هم دانست، چراکه عرضه کننده وطنی به خوبی از علاقه زیاد خریداران ایرانی به آپشن های رفاهی آگاه بود. از امکانات استاندارد میراژ فیس لیفت می توان به ۶ کیسه هوا، فرمان تمام الکتریکی (EPS)، سیستم ضد سرقت، رینگ های آلیاژی ۱۵٫۰ اینچی اسپرت، چراغ های زنون HID جلو، چراغ های LED عقب، مه شکن های جلو، تهویه مطبوع دیجیتال با تنظیم اتوماتیک، قابلیت تنظیم ارتفاع ستون فرمان، کنترل سیستم صوتی از روی فرمان، دسته دنده چرمی، صندلی های تاشو عقب، قابلیت نصب صندلی کودک در صندلی های عقب (ایزو فیکس)، بلوتوث هندزفری، ۴ بلندگو استریو، گرم کن آینه های کناری، گرم کن صندلی های جلو، سیستم ورود بدون کلید و استارتر دکمه ای اشاره کرد. درحالی که انتظار وجود گرم کن صندلی های جلو و چراغ های زنون در فهرست امکانات میراژ نمی رفت، جای خالی آپشن های مرسومی همچون سان روف در آن بسیار احساس می شود. درواقع به نظر می رسد که میتسوبیشی به درستی بر نحوه توزیع آپشن در محصولاتش تخصص ندارد! چراکه اگر نبود سان روف را هم ندیده بگیریم، هرگز نمی توانیم از فقدان سنسورهای هشداردهنده عقب بگذریم! افزون بر این موارد، وجود یک نمایشگر چندرسانه ای و دوربین دنده عقب هم می توانست میراژ را خودرویی به مراتب ایرانی پسندتر کند.

ویژگی های فنی
میتسوبیشی از یک پیشرانه سه سیلندر ۱٫۲ لیتری در میراژ استفاده کرده است. پیشرانه ای کوچک و کم مصرف که توان تولید ۷۹ اسب بخار قدرت و ۱۰۰ نیوتن متر گشتاور را دارد. یک جعبه دنده CVT با این موتور کوپل می شود و قدرت را به چرخ های جلو انتقال می دهد. شروع حرکت در میراژ همچون تمام خودروهای مجهز به جعبه دنده CVT، با اندکی تنبلی و تأخیر صورت می گیرد. اما با افزایش سرعت و بالا رفتن دور موتور، به تدریج از این تنبلی کاسته می شود. اما در هر حال به دلیل حجم کم پیشرانه نباید انتظار کشش فوق العاده ای را از میراژ و دیگر خودروهای این کلاس داشت. البته باتوجه به وزن ۸۹۰ کیلوگرمی میراژ، نیازی به نصب پیشرانه قوی تر هم در آن احساس نمی شد. میراژ به گفته میتسوبیشی، حداکثر تا ۱۷۰ کیلومتر بر ساعت، سرعت می گیرد. اما ما به شما توصیه می کنیم که با یک هاچ بک سگمنت A، هرگز سرعتی بیش تر از ۱۲۰ کیلومتر بر ساعت را تجربه نکنید! شتاب صفر تا ۱۰۰ کیلومتر رسمی میراژ نیز با پیشرانه ۱۲۰۰ سی سی و جعبه دنده CVT در کاتالوگ اصلی، ۱۳٫۸ ثانیه اعلام شده است که این عدد در تهران و دیگر شهرهای ایران، به جرئت به بالاتر از ۱۵ ثانیه هم می رسد. میراژ در سال ۲۰۱۳ با شرکت در تست های مؤسسه اروپایی یورو انکپ موفق به دریافت امتیاز ۴ ستاره از ۵ ستاره ایمنی شد تا ثابت کند، که خلاف ابعاد کوچکش، از حداقل های لازم برای ایمن بودن برخوردار است.

تخصص میتسوبیشی در ساخت یک خودرو، ایجاد بهترین فرمان پذیری در کنار سواری باکیفیت است. موردی که در میراژ هم به خوبی لمس می شود. هرچند نمی توان انتظار فرمان پذیری لنسر را از آن داشت، اما در نوع خودش می تواند در برابر رقبایی همچون کیا پیکانتو و هیوندای i10، یک پله بالاتر بایستد. نبود سیستم کنترل پایداری در میراژ، به عنوان یک نقطه ضعف، مدام در ذهن راننده نقش می بندد. سواری میراژ نیز از خودروهای نام برده نرم تر است و برای استفاده خانوادگی، سواری باکیفیتی ارائه می دهد. مهم ترین برگ برنده فنی میراژ که آن را سوژه مورد بررسی ما در این مطلب قرار داد، مصرف سوخت فوق العاده اقتصادی و پایینش است. به گونه ای که در زمان عرضه این خودرو برخی رسانه ها لقب «کم مصرف ترین خودرو ایران» را به آن داده بودند! مصرف سوخت میراژ در سیکل ترکیبی شهر و جاده، طبق ادعای سازنده، تنها ۴٫۶ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر است! عددی که حتا اگر با فرض بی کیفیت بودن سوخت داخل ایران و شرایط اقلیمی غیرایده آل مقداری افزایش یابد، باز هم در مقام مقایسه با دیگر خودروها مناسب و مقرون به صرفه است. از دیگر مزیت های فنی میراژ، الکتریکی بودن جعبه فرمان است که در کنار ابعاد جمع و جورش، رانندگی با آن را در شهرهای شلوغ و پر ترافیک بسیار راحت می کند.
سپهر عظیمی
پایگاه خبری اسب بخار