پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

تاریخچه نصب پیشرانه ۱۸ سیلندر در مرسدس بنز S کلاس!

در این مطلب به بررسی روایت تولید نسخه ۱۸ سیلندر از «مرسدس بنز S کلاس» در دهه ۹۰ میلادی می پردازیم.

امروز به لطف به کارگیری پیشرانه توربوشارژ و تزریق مستقیم (GDI)، دست یابی به قدرتِ بیش تر با استفاده از حجم کم تر به یک فرهنگ در میان خودروسازان صاحب نام تبدیل شده است. با این وجود، در دهه های ۸۰ و ۹۰ میلادی، خودروسازان رویه ای کاملاً متفاوت را در پیش گرفته بودند و فکر تولید سدان هایی با پیشرانه هایی بیش از ۸ سیلندر را در سر می پروراندند. پس از «ب ام و»، که پیشرانه ۱۶ سیلندر را برای سدان سری ۶ خود مورد آزمایش قرار داده بود، «مرسدس بنز» نیز به فکر استفاده از پیشرانه غول پیکر ۱۸ سیلندر برای کلاس S افتاده بود!

بله درست شنیدید، پیشرانه ۱۸ سیلندری، که در آن زمان بزرگ ترین پیشرانه از نظر تعداد سیلندر در صنعت خودرو به شمار می رفت. مرسدس بنز در آن برهه مشغول ساخت S کلاس نسل “W140” بود. در همین راستا، مسئولان شرکت قصد داشتند پرچم دار جدیدی را در خانواده S کلاس معرفی نمایند و مهندسان برای اولین بار ایده تولید پیشرانه ۱۸ سیلندر ۸ لیتری را ارائه دادند. این پیشرانه با کد M126 شناخته می شد و هیچ گاه فراتر از یک طرح نرفت.

 به گفته سخن‌گوی بخش بایگانی شرکت مرسدس بنز:

«مرسدس شرکتی است که بر پایه اصول فناورانه تأسیس شده است، بنابراین مهندسان آزادی عمل قابل توجهی را در مبحث ارائه راه حل های غیرمعقول در اختیار دارند. در همین راستا، در حالی که فرایند تولید پیشرانه های ۶ لیتری ۱۲ سیلندر ادامه داشت، گروهی از مهندسان شرکت کار تحقیق و توسعه برای تولید پیشرانه ۱۸ سیلندر را نیز آغاز کرده بودند.»

ایده نصب پیشرانه ۱۸ سیلندر حجیم، آن هم زیر کاپوت خودرویی لوکسی همچون مرسدس بنز S کلاس در نگاه اول بسیار جذاب به نظر می رسد، اما از دیدگاه فنی، این موضوع با چالش های فراوانی همراه است. از جمله چالش های نصب چنین پیشرانه ای، می توان به فضای کافی زیر کاپوت برای جانمایی آن، مصرف سوخت قابل قبول، سیستم خنک کاری مناسب در سرعت های بالا و میزان آلایندگی مطابق با استانداردها در بازارهایی همچون اروپا و آمریکای شمالی اشاره کرد.

 شرکت مرسدس بنز با هدف کسب لقب اولین خودروی لوکس ۱۸ سیلندر جهان، تمامی این چالش ها را به جان خرید و بودجه کافی را در اختیار مهندسان خود قرار داد. اسناد موجود در شرکت مرسدس بنز نشان می دهد که دو نسخه از این پیشرانه به طور پیشنهادی به اعضای هیئت مدیره ارائه شد. اولین پیشرانه با چینش دو سوپاپ در هر سیلندر طراحی شده بود تا ۴۹۰ اسب بخار قدرت تولید کند.

 این پیشرانه برای مدل ۸۰۰ SEL درنظر گرفته شده بود. نسخه دوم از پیشرانه ۱۸ سیلندر، از ۵ سوپاپ در هر سیلندر بهره می برد و برای سوپراسپرت ها و پرچم دار کلاس S طراحی شده بود. این پیشرانه ۶۹۰ اسب بخار قدرت تولید می کرد. اعضای هیئت مدیره تمامی مراحل پروژه را با دقت دنبال کردند، اما درنهایت، پروژه تولید پیشرانه ۱۸ سیلندر توسط مرسدس بنز خط خورد.

مسئولان شرکت عقیده داشتند که پیشرانه ۱۲ سیلندر تولیدی آن ها تمام نیاز خودروهای سدان و سوپراسپرت مرسدس را تأمین می کند. این پیشرانه ۱۲ سیلندر ۴۰۸ اسب بخاری بعدها در مدل های S کلاس W140 و “SL R129” نصب شد. مرسدس بنز برای خودروهای مسابقه ای خود نیز پیشرانه ۳٫۵ لیتری ۱۲ سیلندر تختی را درنظر گرفته بود تا دیگر نیازی به طراحی پیشرانه جدید، آن هم با ۱۸ سیلندر و حجم ۸ لیتر وجود نداشته باشد.

 با وجود این که پیشرانه ۱۸ سیلندر مرسدس بنز هیچ گاه از مرحله بلوپرینت فراتر نرفت، اما اسناد و شماتیک رسمی آن هنوز در بایگانی شرکت موجود است. مشاهده این سطح از پیچیدگی مهندسی حتا با وجود گذشت نزدیک به سه دهه، هنوز هم جذابیت های خاص خود را دارد.

ارشیا شیخ الاسلامی

پایگاه خبری اسب بخار

منبع: Carscoops / driving