پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

دعوای اتوبوسی شهرداری تهران و خودروسازان

دعوای اتوبوسی شهرداری تهران و خودروسازان یکی از هزاران مشکل و مسائل حل نشده در صنعت خودروسازی کشور است که تا زمان حضور حاکمیت در این صنعت ادامه خواهد داشت.

به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، بیش از ۱۰ روز از اظهارنظر زاکانی، شهردار تهران، مبنی بر چرایی خرید خودروهای حمل و نقل عمومی از چین گذشته است، اما هنوز واکنش ها نسبت به این موضوع ادامه دارد. شهرداری تهران پس از بازگشت از چین در فضای مجازی نوشت: «در سفر دوم به چین، قرارداد ۲۵۰۰ اتوبوس ۱۲ متری برقی، ۱۰ هزار ون برقی و ۲۷۵۰۰ تاکسی برقی نهایی شد. بر حسب وظیفه از خودروسازان داخلی هم خرید کردیم، آن‌ها با این که قیمت بالاتری به ما دادند، اما کامل به تعهدات خود عمل نکردند. ما نمی‌توانیم مردم را معطل گروکشی‌ها و بی‌تعهدی برخی خودروسازان داخلی کنیم.»

در مقابل، خودروساز مدنظر اعلام کرد که به تعهدات خود عمل کرده و شهرداری به تعهدات مالی خود عمل نکرده است.

پایمال نشدن حقوق کارگران و قطعه سازان

این موضوع با واکنش های متفاوتی روبه‌رو شده است، به عنوان مثال، یک عضو کمیسیون امور داخلی و شوراهای مجلس در واکنش به اظهارات شهردار تهران مبنی بر این که اتوبوس های تولید داخل گران تر از اتوبوس های چینی هستند، عنوان کرده است: «اگر هزینه واردات اتوبوس از چین وارد چرخه تولید شود، اتوبوس های تولید داخل نیز قیمتی مشابه اتوبوس های چینی خواهند داشت.»

حسین محمدصالحی دارانی با انتقاد از تصمیم شهرداری تهران به واردات اتوبوس از چین اظهار کرده است: «شهرداری تهران زمانی باید اقدام به واردات اتوبوس کند که ظرفیت تولید آن در داخل وجود نداشته باشد و یا اتوبوس های چینی به لحاظ کیفیت و قیمت شرایط بهتری نسبت به تولیدات داخل داشته باشند، اما تجربه نشان داده است تولیدات چینی کیفیت لازم را ندارند.»

وی در واکنش به اظهارات شهردار تهران مبنی بر این که اتوبوس های تولید داخل گران تر از اتوبوس های چینی هستند، تصریح کرد: «شهرداری تهران برای خرید از تولیدکنندگان داخل، املاک غیرقابل فروش در اختیار آن ها قرار می دهد، اما برای خرید از خودروسازان چینی ارز پرداخت می کند، در حالی که، اگر هزینه واردات اتوبوس از چین وارد چرخه تولید شود، اتوبوس های تولید داخل نیز قیمتی مشابه اتوبوس های چینی خواهند داشت.»

محمدصالحی دارانی تأکید کرده است: «امیدواریم شورای شهر تهران برای تأمین نیاز ناوگان حمل و نقل عمومی پایتخت، تولیدات داخل را در اولویت قرار داده است و طوری عمل کند که حقوق کارگران زحمت کش ایرانی و قطعه سازان و خودروسازان داخلی پایمال نشود.»

لزوم حمایت از تولیدات داخل

یک عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس نیز با اشاره به تصمیم اخیر شهرداری تهران مبنی بر واردات اتوبوس از چین بر لزوم حمایت از تولیدات داخل در راستای تأمین نیاز ناوگان حمل و نقل عمومی کشور تأکید کرده و گفته است: «با توجه به ظرفیت تولید اتوبوس در کشور، محصولات داخلی باید بیش از واردات مورد توجه قرار بگیرند و تولید داخل را باید تقویت کرد و به آن احترام گذاشت.»

لطف‌الله سیاه کلی یادآور شده است: «البته به موازات حمایت از تولیدات داخل و در صورت نیاز می توان از اهرم واردات نیز برای تأمین نیاز مردم استفاده کرد.»

نماینده مردم قزوین در مجلس درباره هزینه میلیون دلاری شهرداری تهران برای واردات اتوبوس از چین در حالی که برای خرید اتوبوس از خودروسازان داخلی، املاک غیرقابل فروش در اختیار آن ها قرار داده است، اظهار داشت: «نارضایتی تولیدکنندگان داخل از ایجاد شرایط نابرابر در پرداخت مبلغ خرید اتوبوس، منطقی به نظر می رسد و دولت و شهرداری تهران باید اموال غیرمولد خود را به اموال مولد تبدیل کرده و یا بخشی از مطالبات خودروساز را به صورت نقدی پرداخت و رضایت خودروساز داخلی را جلب کنند. ضمن این که، تأمین نیاز ناوگان حمل و نقل عمومی از محل تولیدات داخل نیازمند همکاری همه جانبه میان دولت، شهرداری و خودروسازان است.»

سیاهکلی در پایان تأکید کرد: «همچنین شهرداری تهران باید نسبت به ارائه خدمات پس از فروش اتوبوس های وارداتی توجه جدی داشته باشد و با عقد قرارداد با شرکت های تولیدکننده داخلی خدمات پس از فروش و تأمین قطعات این اتوبوس ها را تضمین کند، در غیر این صورت، گرفتاری هایی ایجاد خواهد شد.»

استفاده از ادبیات یکسان

در این دعوا، که سرمنشأ آن را باید در دولتی بودن خودروسازی دانست، طرفین برای اثبات درستی ادعا و عملکرد خود مدام پای مردم را به میان می کشند. یکی نمی خواهد مردم معطل گروکشی و بی تعهدی خودروسازان شود و دیگری نگران حقوق کارگران و قطعه سازان است؛ دیگری نیز معتقد است که شهرداری تهران باید اموال غیرمولد خود را به اموال مولد تبدیل کرده است و یا بخشی از مطالبات خودروساز را به صورت نقدی پرداخت و رضایت خودروساز داخلی را جلب کنند.

در میان تمام این دعواهاT هر یک از طرفین سعی می کنند طرف حمایتی خود را محکم تر کنند. این که واقعاً پشت پرده این دعواها و لفاظی ها چه چیزی نهفته است، به دلیل عدم شفافیت مشخص نیست، اما به طور مشخص، هیچ یک از طرفین دلسوز مردم نبوده‌اند و نیستند، مردم فقط بهانه تمام این سروصداها هستند. طی سالیان سال، هم شهرداری و هم خودروسازان فرصت داشتند ناوگان حمل و نقل عمومی را توسعه بدهند. تولیدکنندگان داخلی هم به شرط سفارش گذاری به موقع توان تأمین را دارند، اما بنا به هر دلیلی این اتفاق تا امروز رخ نداده است. بنابراین به طور مشخص مردم و رفاه آنان، هم برای شهرداری و هم برای خودروسازان اهمیتی ندارد و بهانه هستند، اما در نهایت، باز هم مردم قربانی دعوای اتوبوسی شهرداری و خودروسازان خواهند بود.