پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

اصرار عجیب شهرداری تهران برای واردات خودرو برقی ؟

شهر تهران با مشکلات خاص خود دست و پنجه نرم می کند و در این میان به جای برطرف کردن معضلات، وارد عرصه واردات خودرو شده است. با توجه به وضعیت فعلی باید دید اصرار عجیب شهرداری تهران برای واردات خودروی برقی چه علتی دارد؟

به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، جدیدترین نامه وزیر صمت به معاون اول رئیس جمهور گزارش روند و وضعیت واردات خودروهای برقی به نوبه خود پرسش برانگیز و تعجب آور است. از این جالب تر و مبهم تر این است که نام شهرداری تهران در میان واردات کنندگانی دیده می شود که قرار است خودروی برقی به کشور وارد کنند. بر اساس نامه وزیر صمت، شهرداری تهران می خواهد هزار دستگاه خودروی AION  اس پلاس وارد کند.

البته این اولین اقدام شهرداری تهران برای واردات نیست. پیشتر هم آنها قصد داشتند که برای توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی با شرایطی خاص اتوبوس های دست دوم وارد کنند. به تازگی نیز طی قرار دادی واردات ۲۵۰۰ دستگاه انواع خودرو برای استفاده در ناوگان حمل و نقل عمومی را در دستور کار قرار داده اند.

این در حالی است که خودروسازان بزرگ کشور از جمله ایران خودرو در حال واردات، تولید و تامین خودروهای برقی هستند. به خصوص اینکه بر اساس گزارشی که علی آبادی ارائه کرده است ایران خودرو غیر از محصولات برقی تولید داخل مانند ری را و تارا، واردات بیش از ۱۶ هزار دستگاه خودروی برقی را نیز در دستور کار قرار داده است.

به بیان دیگر آبی پوشان جاده مخصوص علاوه بر تلاشی که برای تولید محصولات داخلی بر پایه سوخت پاک دارند،با توجه به ضرورت ها و شرایط فعلی آلودگی کلان شهرها،واردات این خودروها را نیز در دستور کار قرار داده اند.

سایپا نیز همین گونه است، یعنی غیر از تلاش برای تولید خودروهای برقی واردات ۲۲ هزار خودروی برقی را در دستور کار دارد.

در همین شرایط باید یادآوری که خودروسازان بزرگ کشور ظرفیت و پتانسیل های بالایی در تولید و حتا واردات خودروهای برقی برای استفاده در ناوگان حمل و نقل عمومی دارند.

از جمله آنها می توان به اتوبوس برقی ایران خودرو دیزل اشاره کرد که با تازگی تولید انبوه آن نیز آغاز شده است.

دراین شرایط پرسش این است که چرا شهرداری تهران به جای پرداختن به امور توسعه ای و رفع نواقص، مشکلات و معضلات شهری، راسا برای واردات خودروی برقی اقدام کرده است؟

آیا وظیفه شهرداری تهران واردات خودرو است یا این مقوله در وظایف آن تعریف شده است؟ آیا آنها برای خدمات پس از فروش، سرویس های دوره ای و تامین قطعات مورد نیاز شبکه نمایندگی دارند؟ آیا صرف بودجه این نهاد صرفا برای امور شهری و زیرساخت ها نباید صرف شود؟ آیا این مساله بی توجهی کامل به خودروسازان داخلی و توانایی آنان نیست؟

پرسش این است که شهرداری واقعا در کجا خودروسازی کشور قرار دارد؟ این نهاد با چه مجوزی چنین اقدامی صورت داده است؟

به بیان دیگر شهرداری تهران در شرایطی که می تواند برای برطرف کردن نیاز ناوگان حمل و نقل عمومی از جمله اتوبوس، ون، سواری از ظرفیت های تولید داخل استفاده کند، خودش وارد کننده شده است.

به طور طبیعی با توجه به اینکه سازمان تاکسیرانی زیر مجموعه شهرداری تهران به شمار می آید به هر ترتیبی این ۱۰۰۰ هزار دستگاه خودروی برقی را به فروش خواهد رساند.

اما پرسش اصلی همچنان باقی است که از چرا بودجه ای که باید صرف امور توسعه شهری و زیرساخت ها شود باید در قالب ارز از کشور خارج شود؟ چرا شهرداری اصرار دارد که خودش وارد کننده باشد؟ با توجه به بنیه مالی این نهاد، آیا از این به بعد شهرداری را باید در قامت یک واردکننده دید؟ آیا خودروسازان نیز می توانند مثلا مجوز طرح ترافیک صادر کنند؟

به نظر می رسد دراین فقره پیش از آنکه این مساله عادی شده و قبح ماجرا بریزد،نهادهای مرتبط باید چرایی این اصرار را شفاف سازی کنند.