پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

تولید کیا، رنو و ولوو در عراق ؛ زنگ خطری برای خودروسازان ایران

با توجه به ویدیوهای تبلیغاتی منتشر شده، می توان پی برد که از چند ماه قبل تولید خودروهایی مانند کیا اپتیما و محصولات کار و تجاری رنو تراک و ولوو تراک در کشور عراق آغاز شده است. نکته قابل توجه شباهت شرکای خارجی خودروساز عراقی با شرکای برجامی ایران در صنعت خودرو است.

به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، انتشار ویدئویی از خودروسازی بابل عراق نشان می دهد، این خودروساز همسایه که عملاً با سرمایه و مشارکت خودروسازان ایرانی در دولت های هشتم و نهم تجهیز و راه اندازی شده است، امروز تبدیل به رقیب منطقه ای ایران شده و در صورت توسعه می تواند، رقیب جدی صنعت خودروی ایران در عرصه های مختلف باشد.

این خبر به منزله آن است که در آینده ای نه چندان دور، خودروسازان داخلی نه تنها بازار عراق را از دست خواهند داد، بلکه باید خود را برای رقابت با این کشور آماده کنند. چرا که خط تولید نشان های مانند رنو، ولوو و کیا که قرار بود در ایران راه اندازی شوند، هم اکنون در خودروسازی بابل عراق کار تولید را آغاز کرده اند.

خودروسازان ایرانی طی سال های اخیر در حالی به دنبال کم اثر کردن تحریم ها با کمک آشکار و پنهان چینی ها هستند که قرار بود پیش از اعمال تحریم ها و در راستای برجام، با بسیاری از خودرسازان بزرگ و خوشنام دنیا شریک تجاری شده و اقدام به تولید محصولات مشترک کنند. امری که با غلبه سیاست بر اقتصاد میسر نشد. آن هایی که در ایران بودند به سرعت رفتند و آن هایی هم که قرار بود بیایند، دیگر به خود زحمت نداده و مسیر را کج کرده و به سمت دیگری رفتند. این مساله تاکید دیگر بر این است که سرمایه هم ترسو است و هم مانند زمان منتظر کسی نمی ماند و هم تاکیدی است بر این نکته که قواعد اقتصادی دستور پذیر نیستند.

دیدن این ویدئو تبلیغاتی که با نام ( الشرکه العامه لصناعه السیارات و المعدات) در یوتیوب قابل دسترسی است، حاصلی جز اندوه و حسرت ندارد. دقیقاً در خط تولیدی که با همت، دوستی و سرمایه ایران ساخته شده است، هم اکنون کیا اپتیما اتاق JF به روش SKD در حال مونتاژ است. خط تولیدی که روزی با تولید محصولات اقتصادی خودروسازان ایرانی در عراق، فعالیت خود را آغاز کرد و حال به سراغ تولید محصولات چینی، کره ای و اروپایی رفته است.

تولید خودروهایی که در کشاورزی استفاده می شود، بخش دیگری از تولیدات این کارخانه را شامل می شود. این در حالی است که همچنان خودروسازان وطنی به دلیل تحریم ها با مشکل تهیه قطعات وارداتی مواجه هستند. به نحوی که طبق آخرین آمار ۱۵۰ هزار دستگاه منتظر رسیدن برخی قطعات برای تجاری شدن هستند.

خودروسازی بابل عراق در حالی زنگ خطر را برای همتایان ایرانی خود به صدا در آورده است که هنوز این کشور از آثار تخریب های جنگ طولانی مدت با داعش رنج می برد. هنوز اقتصاد این کشور به ثبات لازم نرسیده است. اما به نظر می رسد که این خودروساز توانسته است در شناسایی مسیر درست عمل کند و با فراهم کردن امکانات، خط تولید رنو، ولوو، چری و کیا به شرکت خود منتقل کند.

از سوی این شرکت با توجه به توانایی های مالی و زیرساختی می داند که نمی تواند از پس هزینه های تولید بربیاید؛ بنابراین اقدام به مونتاژ محصول کرده است. کاری که بسیاری از شرکت بزرگ دنیا در ابتدای کار آن را انجام داده اند. به بیان ساده تر آن ها با شناخت از توانایی و نیاز خود و جامعه اصرار بر انجام کاری که نمی توانند، ندارند. اما در کنار این مونتاژ خط تولید باطری خودرو راه انداخته اند.

طبیعی است که سال های آینده محصولات دیگری را نیز داخلی سازی خواهند کرد. این یعنی هر چه تا کنون خودروسازان ما ریسته اند با ورود رقبای مانند کیا و رنو پنبه خواهد شد. این سوی ماجرا است و سوی دیگرش امیدواری به بازگشت شرکا در صورت احیای برجام با توافق هسته ای است. در حال حاضر این کمپانی ها (مانند رنو تراک، ولوو تراک و کیا) در عراق مستقر شده اند که نشان می دهد ثبات مد نظر برای سرمایه گذاری از نظر آنان تامین شده است. اما اگر برجام هم احیا شود، با توجه به خط تولیدی که در خودروسازی بابل عراق دارند، عملاً حضور در ایران برای آن ها هیچ گونه توجیه اقتصادی نخواهد داشت و نمی توان انتظار بازگشت آن ها را برای سرمایه گذاری در تولید گسترده داشت. بنابراین باید دنبال شرکای دیگری باشیم.

البته ورود شرکای جدید هم اما و اگرهای خودش را دارد. چرا که حضور این خودروسازان بزرگ در کشور همسایه نشان می دهد که آن ها نیز مانند هر فعالیت اقتصادی در پی سود و منفعت خود هستند. بنابراین جایی حضور خواهند داشت که بدانند امنیت سرمایه آن ها تضمین شده است. این در حالی است که وزیر پیشنهادی “صمت” دولت سیزدهم، در برنامه های پیشنهادی اش تولید ۳ میلیون دستگاهی برای سال ۱۴۰۴ را در نظر گرفته است و می خواهد این بخش از اهداف سند چشم انداز را محقق کند. بر اساس آن سند ایران در ۱۴۰۴ باید به خودروساز اول منطقه با تولید ۳ میلیون دستگاه برسد. از این ۳ میلیون هم دو میلیون برای بازار داخلی در نظر گرفته شده و قرار است یک میلیون باقی مانده نیز صادر شود. البته بنا به دلایل مختلف در سال های گذشته دولت ها از این سند دور شدند. ولی با این حال اگر وزیرصمت دولت سیزدهم بخواهد به برنامه های پیشنهادی اش عمل کند، باید بداند که نه تنها کار سختی در پیش دارد، بلکه باید بداند آیا خودروسازان ایرانی می توانند محصولی تولید کنند که بتواند با تولیدات خودروسازان مستقر در کشور همسایه رقابت کنند.

البته به این مساله از زاویه دیگر نیز می توان نگاه کرد و آن توان اقتصادی بازار مصرف عراق و همچنین توان بالای رقابتی محصولات ایرانی در آن بازار است. در واقع خودروسازی بابل سراغ محصولاتی رفته است که به طور طبیعی قیمتی بالاتر از خودروهای اقتصادی ایران خواهند داشت. همچنین خودروهای ایرانی به دلیل مصرف پائین تر، هزینه استهلاک کمتر تقاضای قابل قبولی هم دارند.

ضمن اینکه هم اکنون خطوط سایپا و ایران خودرو همچنان فعال هستند. با این حال به نظر می رسد با حرکتی که این شرکت عراقی آغاز کرده است، در آینده نه چندان دور محصولات ارزان قیمت با برندهای دیگر را هم به سبد محصولات خود اضافه می کند. هر چند که به نظر می رسد، خودروسازان عراقی از نظر زیرساخت های تولید، تجربه و نیروی انسانی متخصص هنوز فاصله زیادی با خودروسازان ایرانی دارند. با این حال در مسیری که آغاز کرده اند، دیر یا زود این فاصله کم خواهد شد. در هر صورت زنگ خطر خودروسازی بابل عراق برای رقبای ایرانی اش به صدا درآمده است؛ حال در این میان مساله این است آیا می خواهیم این صدا را بشنویم یا خیر؟

علی طجوزی

پایگاه خبری اسب بخار