پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

چرا آفرودرها تویوتا هایلوکس ویگو را بیش تر از هایلوکس روو دوست دارند؟

بدیهی است که هر گاه، خودرویی با نسل جدید به بازار می آید، می تواند قابلیت های بهتری را با ویژگی های به روزتر به مشتریان ارائه دهد. تویوتا هایلوکس نسل هشتم که از سال ۲۰۱۶ در بازار جهانی فراگیر شده است، توانسته جذاب تر از گذشته ظاهر شود، اما برخی رانندگان آفرود همچنان نسل هفتم هایلوکس را بیش تر دوست دارند. اکنون می پردازیم به این که چرا هایلوکس نسل هفتم برای بسیاری از افراد جذاب تر از نسل جدید است؟

۱- هایلوکس ویگو مکانیکی تر از هایلوکس روو است

در میان علاقه مندان ” تویوتا هایلوکس “، نسل هفتم این خودرو به ” ویگو ” معروف است و نسل هشتم آن نیز ” روو ” نامیده شده است. در میان تمام جذابیت های ظاهری و فنی هایلوکس جدید، به دلیل وجود تنظیمات دیفرانسیل و انتقال قدرت به صورت الکتریکی برخی علاقه مندان به آفرود این سبک انتقال قدرت را دوست ندارند. آن ها همچنان می خواهند که هایلوکس جدید نیز بتواند تنظیمات دیفرانسیل و ضرایب آن را به صورت مکانیکی داشته باشد، زیرا بسیاری معتقدند با این که تنظیم سیستم انتقال قدرت به صورت الکتریکی، می تواند راحتی بیش تری برای راننده فراهم کند اما وجود این تنظیمات به همان شکل سنتی مکانیکی می تواند دردسرهای کم تری برای یک آفرودر داشته باشد. همچنین گاهی تنظیمات الکتریکی دیفرانسیل می تواند با خطا و تاخیر اعمال شود و از سویی دیگر ضریب استهلاک آن به مراتب بیش تر از مدل مکانیکی قدیمی است.
به همین دلیل بسیاری افراد برای انتخاب یک پیکاپ آفرودی به سراغ نسل هفتم هایلوکس یا همان هایلوکس ویگو می روند که در بحث هزینه های جاری و قابلیت های مکانیکی قوی تر ظاهر می شود.

۲- عدم امکان دسترسی به نگه داشتن دور موتور بالا در شرایط کاتاف برای هایلوکس روو

تویوتا هایلوکس ویگو با این که به پیشرانه ۲٫۷ لیتری ۱۶۰ اسب بخار مجهز است، اما از نگاه بسیاری از افراد، نسخه دنده ای آن گزینه ای مناسب برای کویرنوردی های طولانی و سخت است. اگر بخواهیم این موضوع را با شرایط ایران توصیف کنیم، هایلوکس ۱۶۰ اسب بخار ۴ سیلندر نسل هفتم می تواند در کنار خودروهای ۶ سیلندر و ۸ سیلندر دیگر به سفرهایی همچون تور کویر لوت برود و سربلند بیرون آید. یکی از دلایل موفقیت هایلوکس ویگو دنده ای این است که می تواند دور موتور را در حالت حداکثری و کاتاف نگه دارد و دستورهای نرم افزاری باعث نشود برای حفظ سلامت موتور، دور موتور خودرو به ناگاه افت کند. این مسأله می تواند به امتداد حرکت هایلوکس ویگو دنده ای در شیب های طولانی و سست کمک کند.
اما در مورد تویوتا هایلوکس روو این نکته وجود ندارد. کمپانی تویوتا برای حفظ سلامت پیشرانه این خودرو، نمی گذارد راننده موتور را برای مدت طولانی در حد فشار نگه دارد و ناگهانی تنها پس از چند ثانیه فشار، کاتاف خودرو قطع شده و دور موتور کاهش پیدا می کند. با این که این مسأله آن چنان چیز عجیبی نیست و امروز در بیش تر خودروها وجود دارد، اما امکان فشار آوردن بیش تر به هایلوکس ویگو نسبت به روو باعث می شود نسخه قدیمی این پیکاپ ژاپنی برای برخی افراد جذاب تر باشد.
در نظر داشته باشید که این نگاه، بیش تر در میان مشتریان هایلوکس در بازار خاورمیانه دیده می شود، زیرا بیش تر نسخه های عرضه شده تویوتا هایلوکس در ایران و کشورهای حاشیه خلیج فارس به پیشرانه بنزینی ۲٫۷ لیتری ۱۶۰ اسب بخار مجهز است و کم تر نمونه ای از آن با موتور دیزلی یا بنزینی های ۶ سیلندر عرضه می شود. با توجه به این که بسیاری استفاده های آفرودی از تویوتا هایلوکس برای سفر به مناطق کویری و رملی انجام می شود، این خودرو باید در کنار توان پیشرانه نه چندان بالا بتواند دور موتور خود را در حالت فشار حفظ کند تا از طریق استفاده از گشتاور، عبور از شیب های طولانی برای آن میسر شود.
بنابراین می توان نتیجه گرفت که شاید هایلوکس نسل هفتم در این بحث جذاب تر و بهتر از نسل هشتم باشد. البته برخی ادعا می کنند می توانند تنظیم های پیشرانه تویوتا هایلوکس روو را مشابه با هایلوکس ویگوو انجام دهند، اما در نظر بگیرید که این اتفاق آن چنان استاندارد نیست.

۳- هایلوکس روو پیچیده است

تویوتا هایلوکس در نسل هشتم از نظر سواری نسبت به گذشته نرم تر شده است. همچنین امکانات بیش تری در آن دیده می شود و از نظر ایمنی نیز ارتقا پیدا کرده است. برخی نمونه های فول آپشن این خودرو به قفل الکتریکی دیفرانسیل عقب هم مجهز هستند. طراحی کابین و نمای بیرونی خودرو نیز جذاب تر شده و از نگاه کلی ابعاد هایلوکس روو بزرگ تر از نمونه ویگو است. همین عوامل یعنی این که هایلوکس جدید برای بیش تر مردم جذاب تر است و می تواند مشتریان زیادی را به سوی خود بکشاند. همچنان کیفیت بالای تویوتا در این پیکاپ دیده می شود و با توجه به نکته های گفته شده هم، عملکرد این خودرو در آفرود قابل تامل است، اما برخی از آفرودرها دوست دارند که خودروی شان ساده تر باشد. به عنوان مثال می خواهند در خودروی شان به غیر از دو کیسه هوای اصلی، خبری از کیسه های هوای بیش تر نباشد یا این که به واسطه وجود سیستم هایی همچون ESP و… خطاهای الکتریکی خودروی شان در کویر و جنگل کم تر شود. نبود این امکانات با این که می تواند به شکل چشم گیری از راحتی هایلوکس ویگو نسبت به روو در استفاده عادی بکاهد، اما از سویی دیگر می تواند در استفاده های خاصی همچون آفرودهای سنگین، استهلاک و دردسرهای کم تری را برای مالک داشته باشد.
البته دقت کنید که بحث پیچیدگی هایلوکس بیش تر برای آفرودرهای ایرانی مطرح است زیرا بسیاری از واردکنندگان هایلوکس جدید این خودرو را خلاف نسل قبل در نمونه های فول آپشن وارد کرده اند. این در حالی است که مشتریان هایلوکس در بسیاری از نقاط جهان می توانند حداقل های ایمنی و امکانات را انتخاب کنند و با توجه به استفاده شان سفارش گذاری برای خرید هایلوکس روو را انجام دهند.