پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

خودروهای غیرچینی با بودجه ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیون تومان – رنو ساندرو

توسعه برای هر ملت یک دست آورد بزرگ و ارزشمند تلقی می شود. به خصوص هنگامی که این اتفاق در بازه ای کوتاه رخ دهد. روزگاری چین کشوری بود که کم تر کسی به آن بها می داد.

اکنون غول اقتصاد جهان شده است و روز به روز بالاتر می رود. صنعت خودروسازی چین که تا یک دهه پیش، همچون صنعت خودروی ایران، فقط به مونتاژکاری می پرداخت، اکنون به مرحله ای رسیده است که پلت فرم اختصاصی طراحی می کند، پرچم دار تولید خودروهای تمام الکتریکی در دنیا شده است و به تست خودروهای خودران می پردازد! آن ها طراحان و مهندسان مطرح دنیا را به استخدام خود درمی آورند تا مراحل توسعه و تولید محصولات جدید خود را، با کم ترین ریسک و بالاترین کیفیت به انجام برسانند. اکنون جهانیان طور دیگری به صنعت خودروسازی چین نگاه می کنند. آن ها سال به سال درحال سبقت گرفتن از یکدیگرند و با سرعتی که پیش می روند، به یقین در آینده ای نزدیک به سلطان بلامنازع این صنعت تبدیل می شوند.

اما آیا درحال حاضر می توان ادعا کرد کیفیت خودروهای چینی در نگاه مردم، برابر با تولیدات دیگر کشورهای آسیایی و اروپایی است؟ اگر واقع بین باشیم، هنوز نه! با وجود فروش بالا و روز افزون تعداد خودروهای چینی درحال تردد در خیابان، بیش از نیمی از جامعه همچنان با نگاهی آکنده از شک و تردید به چهار چرخ های چینی می نگرند. درواقع شاید چینی ها در واحدهای تحقیق و توسعه خود به دست آورد های بزرگی رسیده باشند، اما در عمل آن چه از آن ها در بازار مشاهده می شود، خودروهایی هستند که فقط در مقایسه با اسلاف خویش، بهتر و باکیفیت تر شده اند. بنابراین تا زمان پذیرفته شدن کامل آن ها در این صنعت، همچنان بسیاری از مشتریان به سراغ برندهای معتبرتر می روند. حال اگر در بازار پرماجرای خودرو در ایران، شخصی قصد ارتقای خودروی ایرانی خود به خودرویی توانمندتر را داشته باشد، با بودجه ای در محدوده ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیون تومان، چند انتخاب غیر چینی پیش روی خود دارد؟ در این سلسله مقالات بر آن شدیم تا به بررسی غیر چینی های متوسط بازار بپردازیم.

رنو ساندرو

«ساندرو» همان اتاق هاچ بک پلت فرم X90 «رنو» و «داچیا» است. پلت فرمی که در کشور ما بیش تر در قالب تندر ۹۰ شناخته می شود. رنو از همان سال های اولیه عرضه تندر ۹۰ (لوگان) در ایران، برنامه تولید انبوه ساندرو و داستر را نیز در جاده مخصوص در سر می پروراند. اما تحریم های آمریکا علیه ایران و صنعت خودروسازی آن، برنامه توسعه سبد محصولات X90 در بازار کشورمان را به تعویق انداخت. سال ها بعد با به ثمر نشستن توافق هسته ای، در نهایت، ساندرو با تأخیر بسیار روی خط تولید «پارس خودرو» قرار گرفت و داستر هم به شکل وارداتی توسط شرکت «نگین خودرو» به بازار راه یافت. اما ساندرو کی و چگونه متولد شد؟ خب خود رنو و داچیا هم با گذشت ۴ سال از زمان عرضه لوگان، به فکر طراحی اتاق هاچ بک این خودرو افتادند و از سال ۲۰۰۷ زمزمه های تولید ساندرو به گوش می رسید. ساندرو سرانجام در نمایشگاه ژنو ۲۰۰۸ رونمایی شد و پس از مدت کوتاهی به بازار اروپا و سایر نقاط جهان رسید.

ساندرو بدون شک از موفق ترین محصولات تاریخ داچیاست و در بسیاری از بازارهایی که لوگان فروش خوبی نداشت، این ساندرو بود که آبروی خودروساز رومانیایی را خرید. عرضه نسخه کراس این هاچ بک، با لقب «استپ وی»، نیز خونی دوباره در شریان های حیاتی ساندرو تزریق کرد و در بازارهایی همچون آمریکای لاتین و ایران، ساندرو استپ وی حتا از ساندرو معمولی هم محبوب تر شد! در بازار کشور ما ساندرو در ۴ تیپ معمولی دنده ای، معمولی اتوماتیک، استپ وی دنده ای و استپ وی اتوماتیک عرضه شده است. در این مقاله، نسخه معمولی اتوماتیک را به عنوان رایج ترین تیپ ساندرو در بازار انتخاب کرده ایم. ساندرو اکنون از معدود خودروهای غیر چینی بازار است که برخلاف تمام خودروهایی که تاکنون بررسی کردیم، هنوز می توان نسخه های کم کارکرد و در حد صفر کیلومتر آن را با بودجه ای در حدود ۲۰۰ میلیون تومان و کم تر خریداری کرد.

طراحی

ساندرویی که در کشور ما حضور دارد، نسل اول این هاچ بک دورگه فرانسوی – رومانیایی است. این خودرو درست در زمانی که نسل دوم ساندرو درحال جا انداختن خود در بازار جهانی بود، با منت فراوان به خطوط مونتاژ خودروسازان ایرانی آمد! نسل دوم ساندرو در سال ۲۰۱۲ معرفی شد و عرضه آن، با یک فیس لیفت، تا امسال ادامه پیدا کرده است. اکنون که در آستانه رونمایی جهانی از نسل سوم ساندرو برای سال ۲۰۲۱ قرار داریم، همچنان برخی از هموطنان صبورمان در انتظار تحویل گرفتن ساندرو نسل یک ثبت نامی خود به سر می برند! بگذریم! نسل اول ساندرو از المان های ظاهری مشابه با لوگان برخوردار است. البته نه نمونه های اولیه لوگان، بلکه فیس لیفت سال ۲۰۰۸ آن که در بازار ما با نام «تندر پلاس» شناخته می شود. در طراحی ساندرو شاهد نرم تر شدن خطوط و استفاده بیش تر از الگو های منحنی هستیم. پوزه خودرو با چراغ های کشیده تقریباً بیضی و گلگیرهای برجسته، حالتی تخم مرغی پیدا کرده است. گرافیک چراغ ها کریستالی ساده است و خبری از لنز هم درون آن ها نیست. جلوپنجره پلاستیکی ساندرو به خوبی فضای بین دو چراغ را پر کرده است. بخش جلویی سپر به صورت یک فلاپ برجسته درآمده و پروژکتورهای جلو هم داخل همین فلاپ تعبیه شده اند.

در نمای کناری به خوبی می توان اسلوب و ساختار پلت فرم X90 را مشاهده کرد. درها همچون تندر ۹۰ مرتفع هستند و پنجره های کناری نیز کاملاً بزرگ به نظر می رسند. درهای جلو تقریباً هیچ تفاوتی با تندر ۹۰ ندارند، اما درهای عقب از نو طراحی شده اند و هماهنگی بیش تری با سبک طراحی یک هاچ بک دارند. گلگیرها کاملاً برجسته و پف کرده به نظر می رسند. برخی از جزییات طراحی، که در تندر مورد انتقاد شدید قرار داشتند، در ساندرو اصلاح شده اند. اولین مورد، آینه های کناری هستند که اکنون طراحی شکیل تری دارند و دید بهتری در اختیار راننده می گذارند. دستگیره های در نسبت به قبل بزرگ تر شده اند، اما به جای زه های باریک تندر از زه هایی ضخیم در پایین درها استفاده شده که ضربه گیری بهتری هم دارند. چراغ راهنمای گلگیر هم اکنون طراحی زیباتری دارد. با تمام تلاش طراحان برای زیباتر ساختن ساندرو نسبت به لوگان، باز هم در نمای عقب با یک طراحی اقتصادی و نه چندان زیبا سر و کار داریم. چراغ ها به شکل عمودی و با شکستگی خاصی بر روی ستون قرار گرفته اند. گرافیک چراغ ها چندان جذاب نیست. درِ صندوق عقب هم زیادی ساده و خالی به نظر می آید. شاید تنها مزیت این بخش از طراحی ساندرو، شیشه بزرگ عقب آن باشد که نسبت به سایر هاچ بک ها میدان دید بسیار خوبی دارد.

درون کابین، ساندرو ادامه دهنده راه لوگان است. البته با اصلاحات نسبی و بهینه سازی فراوان! طراحی داشبورد و اجزای کابین ساندرو کاملاً با رنو داستر فاز یک و تندر پلاس برابری می کند؛ همان داشبورد ساخته شده از پلاستیک های خشک و ارزان قیمت را می بینیم که دریچه های تهویه آن هم به سبک دایره ای طراحی شده اند. با این حال، خطوط طراحی داشبورد نسبت به تندر بسیار نرم تر شده اند و طراحی قاب کیسه هوای سرنشین نیز اکنون زیباتر است. البته کلیدهای کنسول همچنان بسیار زمخت و زشت به نظر می رسند. کنسول خلوت است و کار کردن با تجهیزات آن از یک لیوان آب خوردن هم آسان تر به نظر می رسد. فرمان بزرگ تر از تندر ۹۰ شده و لوگوی رنو را نیز به شکل کروم کاری شده بر روی آن چسبانده اند. صفحه کیلومتر تفاوتی با تندر ندارد و تنها پس زمینه آن به رنگ سفید درآمده است. دسته دنده، همچون تندر ۹۰ اتوماتیک، ارتفاع زیادی دارد و بویی از زیبایی نبرده است! رودری های ساندرو یکی از بهترین بخش های اصلاح شده نسبت به کابین تندر ۹۰ هستند که علاوه بر طراحی اسپرت تر، ارگونومی بیش تری هم دارند. نورپردازی تجهیزات کابین ساندرو، همچون تندر در شب، به رنگ نارنجی است.

ویژگی های فنی و امکانات

رنو ساندرو، همچون تندر ۹۰، با همان پیشرانه آشنای K4M به خط تولید پارس خودرو آمد؛ پیشرانه ای به حجم ۱۵۹۸ سی سی و از نوع ۱۶ سوپاپ، که در دور ۵۷۵۰ rpm 105 اسب بخار قدرت تولید می کند. حال آن که در دور ۳۷۵۰ rpm نیز از گشتاور ۱۴۰ نیوتن متری برخوردار است. جعبه دنده استفاده شده در ساندرو اتوماتیک همان نسخه موجود در تندر ۹۰ اتوماتیک است. این جعبه دنده در واقع تفاوت چندانی با گیربکس AL4 خانواده پژو – سیتروئن ندارد! یک جعبه دنده ۴ دنده تیپ ترونیک که امکان تعویض دنده ها به صورت دستی را هم به راننده می دهد. یک حالت ویژه برفی هم برای این گیربکس تعریف شده است، اما، برخلاف جعبه دنده AL4، خبری از دکمه اسپرت در آن نیست. ترمزهای ساندرو در جلو از نوع دیسکی و در عقب کاسه ای هستند. با وجود کاسه ای بودن ترمزهای عقب ضعفی در مجموعه عملکرد ترمزهای ساندرو احساس نمی شود. ساندرو در نسخه های اتوماتیک وزنی در حدود ۱۱۴۶ کیلوگرم دارد. شتاب ساندرو اتوماتیک، به طور رسمی از سوی سازنده، ۱۱٫۵ ثانیه عنوان می شود. مصرف سوخت ساندرو اتوماتیک در سیکل ترکیبی شهر و جاده بین ۸٫۳ تا ۸٫۵ لیتر اندازه گیری شده است.

رنو ساندرو همچون تندر ۹۰، داستر و تمام محصولات اقتصادی مشترک رنو و داچیا، فهرست امکانات رفاهی بلندبالایی ندارد، چراکه در بازارهای جهانی به عنوان خودرویی ارزان قیمت شناخته می شود و طبیعتاً با توجه به برچسب قیمتی ای که در سایر کشورها به خود می بیند، قرار نیست آپشن های رفاهی لوکسی را به خریدارانش ارائه دهد. شیشه بالابرهای برقی، تنظیم برقی آینه های کناری، تهویه مطبوع با تنظیم دستی، چراغ های مه شکن جلو و عقب، سیستم صوتی مجهز به ۴ بلندگو و دسته کنترل از پشت فرمان (اینترفیس)، تنظیم ۴ حالته دستی صندلی های جلو، تنظیم گودی کمر برای صندلی راننده، ۲ کیسه ایمنی هوا و ترمز ضد قفل، تمام داشته های ساندرو را تشکیل می دهند. شاید بتوان تنها آپشن مفید و نسبتاً جدید در ساندرو را دسته اینترفیس آن دانست! با این حال، از نظر امنیت خیال تان راحت باشد! چرا که ساندرو با همین تعداد ایربگ، موفق به دریافت ۳ ستاره ایمنی اروپا شده است.

ویژگی های سواری

ساندرو شتاب و قابلیت های حرکتی قابل قبولی دارد. اگرچه گیربکس ۴ دنده آن اندکی رنگ و بوی کهنگی به خود گرفته است و شروع حرکت خودرو را با تأخیر فراوان مواجه می سازد، اما در مجموع می توان عملکرد پیشرانه و جعبه دنده را در هماهنگی خوبی با یکدیگر دانست. ضمن آن که موتور K4M هم بازدهی مناسبی دارد و از پس جا به جایی جثه ساندرو بر می آید. بهترین شتاب گیری با ساندرو را در دنده های میانی می توان تجربه کرد. در واقع، شتاب ثانویه ساندرو نسبت به شتاب اولیه اش به مراتب بهتر است. هر چند در سرعت های بالاتر از ۹۰ کیلومتر بر ساعت چندان نمی توان انتظار چالاکی از ساندرو داشت و باید گفت که ساندرو اتومبیلی سرعتی نیست! ساندرو از سیستم تعلیق نسبتاً مشابهی با تندر ۹۰ بهره می برد. سواری ساندرو، همچون تندر، نرم و راضی کننده است. به واسطه لاستیک های فاق بلند و ارتفاع زیاد از سطح زمین هم به راحتی می تواند از روی دست اندازهای خیابان با سرعتی بالا بپرد و خم به ابرو نیاورد! هر چند شاید نرمی ساندرو به اندازه برخی رقبای چینی نباشد، اما برای استفاده خانوادگی واقعاً رضایت بخش  ظاهر می شود. البته همین ارتفاع زیاد از زمین در کنار طراحی جعبه ای اتاق، آیرودینامیک ساندرو را تحت تأثیر قرار داده اند و با توجه به نبود سیستم کنترل پایداری (ESP) در این هاچ بک، نمره خوبی در بحث فرمان پذیری دریافت نمی کند. درواقع باید بگوییم پایداری ساندرو در حالت عادی خوب است و ضعفی ندارد، اما در پیچ ها شاهد انحراف قسمت عقب خودرو هستیم که همراه با حرکات گهواره ای، همچون تندر ۹۰، اندکی حس واژگونی به سرنشینان وارد می کند.

سپهر عظیمی
پایگاه خبری اسب بخار