پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

بدترین فیس لیفت های ایرانی – قسمت سوم

فاصله به نسبت زیاد صنعت خودروسازی ایران با استانداردهای جهانی، مفهوم فیس لیفت را نیز به روایت دیگری از سوی خودروسازان وطنی جا انداخته است. فیس لیفت های ایرانی به طور معمول، تنها محدود به تغییرات ظاهری می شوند و اثری از بهبودهای فنی در آن ها نیست.
همچنین از عجیب ترین اتفاقات پیرامون این موضوع این است که پس از معرفی نسخه جدید یک خودروی ایرانی، عرضه نسخه قدیمی نیز همچنان به قوت خود ادامه می یابد! درواقع فیس لیفت های ایرانی نه به عنوان محصول جایگزین بلکه در قالب نسخه ای گران تر از مدل های سابق، به طور موازی با آن ها به فروش می رسند.
در میان فیس لیفت های ایرانی، گاه برخی از آن ها موفق از آب درآمدند و گاه برخی دیگر شکست خوردند. البته مفهومی به نام شکست خوردن برای خودروهای داخلی تعریف نشده است! چرا که در بازار انحصاری کشورمان برای هر چیزی که از سوی خودروسازان وطنی عرضه شود، خریداری وجود دارد. اما در مجموع برخی از فیس لیفت های ایرانی را در دسته پروژه های ناموفق قرار می دهیم که این موضوع می تواند به دلیل فروش پایین یا ضعف طراحی آن ها باشد. با درنظر گرفتن هریک از این دو حالت، فهرستی از بدترین فیس لیفت های تاریخ خودروسازی ایران را پیش روی شما قرار می دهیم.
پارس تندر
«تندر ۹۰» یا همان «رنو لوگان» از ابتدای ورود به بازار خودروی ایران با حاشیه های بسیار همراه بود. در ابتدا پروژه تولید این خودرو در کشور با کارشکنی های فراوان رو به رو شد، سرانجام پس از کش و قوس فراوان، از سال ۱۳۸۵ به دست خریداران ایرانی رسید. پیش از ورود تندر، وعده جایگزینی این خودرو با پیکان به مردم داده شد، اما پس از ورود مشخص شد که مدل پایه E0 این خودرو با امکاناتی حتا کم تر از پیکان، باز هم قیمتی بالاتر از خودروی محبوب ایرانیان دارد. با توقف تولید تیپ های پایه E0 و E1، آرزوی جایگزینی تندر با پیکان به رؤیایی دست نیافتنی تبدیل شد. اما حاشیه های تندر تمامی نداشت. در سال های بعد با پیدایش تحریم های جدید، زنگ خطر پایان حیات این خودرو در ایران به صدا درآمد.
اما جدا از حاشیه های پیرامون تندر، آن چه بیش از هر چیز درباره این خودرو از سوی مردم نقل می شود، ظاهر زمخت و طراحی نه چندان زیبای آن است. درواقع زیبایی و آپشن دو گزینه بسیار مهم برای خریداران خودرو در ایران است. تندر ۹۰ در سال های ابتدایی ورود به بازار، به دلیل سبک طراحی اروپای شرقی که چندان باب میل سلیقه ایرانی ها نبود، بسیار از سوی مردم طرد می شد. عده زیادی در برابر خرید این خودرو جبهه می گرفتند و صاحبان تندر را بابت انتخاب شان سرزنش می کردند. اما دیری نپایید که تندر با اثبات کیفیت بالای ساخت و استهلاک پایین، جایگاه ویژه ای برای خود و برند «رنو» در بین مشتریان باز کرد و دهان منتقدان را برای همیشه بست.

اما هر چه قدر هم از کیفیت و دوام بالای تندر سخن بگوییم، نمی توانیم ایرادهای طراحی آن را انکار کنیم. موضوعی که سازندگان این خودرو نیز بر آن اشراف داشته اند و در سال های اخیر با طراحی فیس لیفت ها و نسل های جدید از این خودرو، سعی بر بهبود ظاهری و افزایش زیبایی آن کرده اند. نخستین فیس لیفت تندر ۹۰ یا همان لوگان، در سال ۲۰۰۸ از سوی کمپانی رومانیایی «داچیا» معرفی شد. خودرویی که امروز در ایران با نام «تندر پلاس» شناخته می شود و بسیار دیرتر از زمان معرفی، به بازار ایران رسید. اما سال ها پیش از عرضه تندر پلاس توسط ایران خودرو، شرکت سایپا به فکر ایجاد تغییراتی بر روی تندر افتاد. به این ترتیب بود که اولین و آخرین پروژه بهسازی ایرانی لوگان، روی میز کار آمد.

اواخر دهه ۸۰ زمزمه هایی از پروژه فیس لیفت ایرانی تندر ۹۰ به گوش می رسید. سرانجام در آذر ماه ۱۳۸۷، تندر جدید با نام «تندر ۹۰ اس آر» رونمایی شد. خودرویی که در نمای جلو و عقب دستخوش تغییراتی شده بود و لوگوی سه گوش «سایپا» به جای لوزی رنو بر پیشانی آن خود نمایی می کرد! مدل های اولیه با سپر ها، آینه ها و دستگیره های همرنگ بدنه به نمایش در آمدند. در تندر ۹۰ اس آر، چراغ های جلو با همان هندسه چراغ های سابق، کشیدگی بیش تری پیدا کرده بودند و گرافیک داخلی آن ها به شکل سه دایره درآمده بود. جلوپنجره ابداعی سایپا نیز بر روی این خودرو دیده می شد که بیش تر به جلوپنجره پراید ۱۳۲ شباهت داشت! شبکه های ورود هوا در زیر سپر هم از نو طراحی شده بودند. مجموع این تغییرها سبب می شد نه تنها تندر ۹۰ اس آر زیباتر از تندر فابریک به نظر نرسد، بلکه نوعی حس ناهماهنگی و بی هویتی هم در ظاهر آن موج می زد. نمای کناری تندر ۹۰ اس آر در مقایسه با تندر معمولی دست نخورده باقی مانده بود. اما مهم ترین بخش طراحی این فیس لیفت که مقامات وقت سایپا هم مانور زیادی بر روی آن می دادند، چراغ های عقب و درِ صندوق خودرو بود.

سایپا مدعی بود که با دریافت بازخوردهای مختلف از مردم، طراحی نمای عقب تندر ۹۰ را تغییر داده است. در تندر ۹۰ اس آر، چراغ های عمودی عقب برش خوردند و بر روی درِ صندوق ادامه یافتند. فضای باقی مانده از امتداد چراغ نیز با یک قطعه پلاستیکی همرنگ با بدنه پر شد. هرچند این سبک از طراحی، یکی از متفاوت ترین لوگان های جهان را به وجود آورد، اما بسیاری سایپا را به کپی برداری از برندهایی چون «ب ام و» در طراحی نمای عقب این خودرو متهم می کنند. به موازات تغییر چراغ ها، درِ صندوق هم به کلی از نو طراحی شد. جای پلاک از روی سپر به فاصله میان دو چراغ عقب انتقال یافت و یک فلاپ کرومی نیز برای تزیین این بخش استفاده شد که جلوه ای لوکس تر به نمای عقب تندر می داد. برجستگی لبه درِ صندوق تندرهای فابریک هم در تندر ۹۰ اس آر حذف شد و به شکل صاف درآمد. با توجه به انتقال جای پلاک به درِ صندوق، بر روی سپر هم تغییراتی شکل گرفت که نصب مه شکن و ایجاد یک شیار شبیه به دیفیوزر از جمله آن هاست.

اما پروژه تندر ۹۰ اس آر نیز مانند بسیاری از پروژه ها و فیس لیفت های داخلی، از زمان رونمایی تا ورود به بازار، تغییرهای بسیاری به خود دید. خوش بختانه واکنش های منفی نسبت به تغییر لوگوی این خودرو به گوش رنو رسید و اجازه عرضه این خودرو با بنچمارک سایپا داده نشد. حتا شنیده ها حاکی از اختلاف بسیار سایپایی ها با طرف فرانسوی بر سر این موضوع بوده است که درنهایت هم بر روی نمونه های تولید انبوه این خودرو، نام لاتین سایپا در کنار رنو چسبانده شد. اما نکته مثبت دیگر این پروژه، تغییر در ویژگی های ظاهری محصول بود. به گونه ای که نصب سپر و چراغ های جدید در نمای جلوی این خودرو منتفی شد و تغییرات ظاهری تنها به نمای عقب اختصاص یافت. این موضوع را می توان به فال نیک گرفت، چرا که پوزه طراحی شده توسط سایپا برای این فیس لیفت، هرگز زیبایی و تناسب پوزه فابریک تندر ۹۰ معمولی را نداشت.

درنهایت، این محصول با نام جدید «پارس تندر» و تنها با نمای عقب متفاوت به بازار آمد. کیفیت ساخت پارس تندر هم سطح با تندر ۹۰ اصلی بود و توانست رضایت رنو را جلب کند. افزون بر نمای عقب، تنها تغییر ظاهری در این خودرو، زه های جدید روی درها بودند که پهنای بیش تری داشتند و تناسب بهتری با ظاهر کلی تندر برقرار می کردند. همچنین پارس خودرو نخستین بار بر روی پارس تندر، کیت بدنه اسپرت جدیدی را ارائه کرد که شامل فلاپ های اضافه برای سپرهای جلو و عقب و رکاب اسپرت می شد. پارس تندر به تدریج جایگاه خود را در بازار یافت، هرچند هیچ گاه به اندازه تندر ۹۰ اصلی جدی گرفته نشد.

اما چرا این خودرو را یک فیس لیفت ناموفق می دانیم؟ اول این که این محصول از نظر استانداردها یک فیس لیفت اصولی محسوب نمی شود، زیرا صرفاً تغییر چراغ های عقب را نمی توان دلیلی قانع کننده برای انتخاب محصولی جدید دانست. از سویی، در سال های اخیر با عرضه تندر پلاس از سوی ایران خودرو به عنوان یک فیس لیفت واقعی که در سراسر بدنه و حتا کابین با تغییرات نسبی همراه بوده، ارزش خرید پارس تندر به شدت پایین آمده است. شاید اگر پارس تندر با امکانات اضافه ای نسبت به تندر ۹۰ و تندر پلاس عرضه می شد، مشتری می توانست به خرید آن فکر کند. اما درحال حاضر هیچ توجیهی برای انتخاب این مدل در مقایسه با دیگر اعضای خانواده تندر وجود ندارد.

سپهر عظیمی
پایگاه خبری اسب بخار