ذکر واردات بر لب زاکانی/ شهردار انقلابی توانایی داخلی را نمی بیند

اتوبوس برقی
اتوبوس برقی

در حالی که، حمایت از تولید داخل در شرایط تحریمی باید یکی از اولویت های همه دستگاه ها و ارگان ها باشد، در روزهای گذشته، اخبار تأسف آوری از گوشه و کنار شنیده می شود؛ اخباری که حکایت از واردات خودرو و موتورسیکلت هایی دارد که در داخل کشور نمونه های آن با صرف هزینه های بسیار، طراحی و تولید شده است.

فونیکس آریزو 8 فونیکس آریزو 8 مدیران 777 مدیران 777

یکی از تأسف آورترین اخبار، مربوط به واردات خودروها و موتورسیکلت و اتوبوس برقی است. نکته جالب توجه این که این اخبار از نهادها و سازمان هایی به گوش می رسد که شعار انقلابی‌گری سر می دهند و در عمل، رفتاری متفاوت دارند. شهرداری تهران به عنوان یکی از بزرگ ترین سازمان هایی که در حال حاضر با جریان فکری هم‌سو با دولت اداره می شود، یکی از همین سازمان هاست.

شنیده ها حاکی از آن است که علیرضا زاکانی، شهردار انقلابی پایتخت، قصد دارد به منظور نوسازی ناوگان حمل و نقل شهری، اتوبوس های برقی به کشور وارد کند. قطعاً این موضوع در نفس، عمل پسندیده ای است، زیرا پیمایش اتوبوس های برقی در شهری چون تهران با این حجم از ترافیک و آلودگی هوا قطعاً می تواند مزایای بسیاری داشته باشد. از جمله این مزایا می توان به کاهش مصرف سوخت دیزل، کاهش آلودگی و حفظ محیط زیست شهر آلوده ای چون تهران باشد. تا این جای کار باید به آقای شهردار و همکاران‌شان دست مریزاد گفت؛ اما پرسش این‌جاست؛ در حالی که، در کشور دست کم سه تولیدکننده اتوبوس برقی وجود دارد، چرا شهرداری پایتخت به فکر واردات افتاده است؟ این در حالی است که حتا یکی از آن ها (محصول ایران خودرو دیزل) توانسته است به ناوگان حمل و نقل شهری در استان البرز هم بپیوندد و این موضوع به معنی واقعیت دست یابی کشور به دانش فنی و توانایی تولید این خودروهاست. اما با این همه، شهرداری تهران قصد دارد به سمت واردات اتوبوس های برقی حرکت کند! البته تفکرات غیر کارشناسی در بدنه شهرداری تهران در دوران علیرضا زاکانی بی سابقه نیست، زیرا حدود یک سال قبل هم قصد داشتند اتوبوس های کارکرده اروپایی را برای نوسازی ناوگان حمل و نقل شهری به کشور وارد کنند.

البته این همه ماجرا نیست، زیرا شنیده می شود حتا واردات تاکسی برقی هم از دیگر تفکرات مدیریت انقلابی در شهرداری تهران است. تفکراتی که با روح مدیریت انقلابی در تضاد هستند و به نظر می رسد چشم ها را به روی توانایی های داخلی بسته اند. اگر روند صنعت خودرو را، به ویژه در یک سال اخیر بررسی کنید، خواهید دید خودروسازان کشور توانسته اند خودروهای برقی را به تولید برسانند و برای رسیدن به نقطه تولید انبوه تنها نیازمند ایجاد زیرساخت های شارژ و حمایت های دولت و دستگاه های کشور هستند.

حال تصور کنید در شرایطی که کشور با کمبود منابع ارزی و ناترازی بودجه روبه‌روست، میلیون ها دلار و شاید میلیاردها دلار ارز از کشور خارج شود تا اتوبوس های برقی و یا تاکسی های برقی به کشور وارد شوند! یعنی همان محصولاتی که در ایران تولید می شود. این در حالی است که خودروسازان کشور برای تأمین مواد اولیه و افزایش تولید خود نیازمند منابع ارزی هستند، اما شهرداری تهران قصد دارد این منابع ارزی را صرف واردات کند. در حالی که، به راحتی در همکاری با تولیدکنندگان داخلی می تواند ضمن حمایت از تولید داخل، حتا منابع کم‌تری را صرف این امر کند.

البته این همه ماجرا نیست، زیرا زمزمه های واردات موتورسیکلت های برقی هم در حالی به گوش می رسد که چند شرکت داخلی همچون ایران دوچرخ و نیرومحرکه فعالیت هایی در این حوزه انجام داده اند، اما این تلاش ها نیازمند قراردادهای همکاری از سوی نهادها و سازمان هایی چون شهرداری تهران و به ویژه دولت است، زیرا در جامعه سنتی موتورسوار ایجاد فرهنگ استفاده از موتورسیکلت برقی نیازمند ایجاد انگیزه در خریداران است.

تصور کنید در تهران چند صد هزار موتورسیکلت آلاینده در هر روز به جای استفاده از بنزین برقی شوند، به‌یقین، نتایج حاصل این موضوع در بازه زمانی چند ماهه، تنها در تهران می تواند تا صدها هزار لیتر مصرف سوخت را کاهش دهد. به طور کلی، تفکری که در مسیر برقی سازی وسایل نقلیه عمومی در شهرداری تهران وجود دارد، به نظر می رسد نیازمند بازنگری عمیق است، زیرا واردات هر کالایی به کشور که نمونه های مناسب و کاربردی آن در داخل تولید می شود، به نظر نه منطبق بر تفکر انقلابی است و نه در مسیر منطق قرار دارد.

۲.۹ امتیاز از ۱۴ رای

تازه ترین اخبار و ویدیوهای خودرویی را در کانال تلگرام و اینستاگرام اسب بخار دنبال کنید.