پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

گرفتن امتیاز خودرویی از چین؟

به باور برخی ها واگذاری سهام غول های جاده مخصوص به چینی ها اگر همراه با امتیاز باشد، امری ناپسند به شمار نمی رود، اما با توجه به وضعیت فعلی، گرفتن امتیاز خودرویی از چین یک آرزوی محال و یا حتا یک شوخی بی نمک و تمسخرآمیز به شمار نمی آید.

به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، واگذاری سهام دولتی غول های جاده مخصوص جدی شده است. اولین قدم ها نیز پیش از آغاز سال جدید با محدود شدن دایره اثرگذاری شرکت های تودلی برداشته شده است. به باور بسیاری از کارشناسان و فعالان این صنعت، اصلی ترین و شاید تنها دلیل عقب ماندگی و عدم پیشرفت خودروسازی کشور، دولتی بودن آن است. دولتی بودن باعث شده است در این صنعت کم تر شاهد تصمیم های اقتصادی و صنعتی باشیم.

در واقع، به جای این که سیاست مسیر حرکت اقتصاد را هموار کند و به اصطلاح به آن سوبسید بدهد و شرایط توسعه و هم افزایی را در سطح جهان ایجاد کند، قضیه عکس شده است؛ این اقتصاد است که به سیاست سوبسید می دهد. تحمیل نیروی کار مازاد، عدم ثبات مدیریت، انتصاب های سیاسی، احداث سایت های شهرستانی بدون توجیه اقتصادی و تحمیل زیان انباشته و ضرر تولید بخش بیرونی و قابل مشاهده دولتی بودن و اقتصادی دستوری و دخالتی به شمار می رود.

ورود و حضور همه جانبه حکمرانی اقتصادی به این صنعت تا امروز هیچ دستاوردی جز نارضایتی عمومی از این صنعت به همراه نداشته است. با این وجود تا زمانی که دلارهای نفتی بی حساب و کتاب وجود داشت، فشار این دخالت ها چندان احساس نمی شد، اما بعد از سنگین تر شدن تحریم ها و محدودیت های بیش تر، شرایط رفته رفته سخت تر شده است.

در این حال و هوا یک‌باره نظر و اندیشه متفکران و تصمیم سازان تغییر کرده و فیل اقتصادشان یاد هندوستان خصوصی سازی کرده است. این بخش از حکمرانی اقتصادی کشور فراموش کرده است که طی دو دهه گذشته چگونه یک به یک فرصت ها را سوزانده و مانع از کوتاهی دست دولت شده اند. در حال حاضر آن ها مجبور به انجام این کار شده اند. درست مانند داستان خودروهای بنزینی و برقی که از سر اجبار در حال انجام است.

با این حال، حتا در شرایط ضروری و نابه‌سامان اقتصادی هم حرکت به سمت خصوصی سازی امری بسیار مطلوب به شمار می آید، اما باید دید از یک سو چه کسانی قرار است مالک باقی مانده سهام دولتی شوند و از سوی دیگر این مالکیت با چه اختیاراتی همراه خواهد بود.

اما در همین گیر و دار ترکیب خواستگاران سهام دولتی نیز باعث ظهور بحث و درگیری های جدیدی شده است، چراکه از چینی ها به عنوان یکی از اصلی ترین مشتریان این سهام دو خودروساز نام برده می شود. برخی معتقد هستند چینی ها می توانند باعث شکوفایی این صنعت شوند و برخی دیگر نیز نظری مخالف دارند. عده ای نیز معتقد هستند که از یک طرف نکته اول نفس واگذاری به کننده کار است، حتا اگر طرف چینی باشد و هزار اما و اگر در پی داشته باشد. به همین دلیل باید در ازای واگذاری این سهام باید از آنان امتیاز گرفت. البته این نگاه و خواسته امری معقول و صحیح تلقی می شود، اما برای زمانی است که دو طرف در موضعی برابر قرار داشته باشند.

آیا این بخش از کارشناسان وضعیت بازار و محصولاتی را که از چین به ایران می آید نمی بینند؟ رفتارهای متفاوت این کشور با ایران و همسایگان و رقبا قابل مشاهده نیست؟ آیا چین از عمق وابستگی این صنعت به خودش اطلاعی ندارد؟ در چنین شرایطی می توان از گرفتن امتیاز در ازای واگذاری حرف زد؟