آیا خودروهای برقی آلودگی کم تری دارند؟
توسعه خودروهای برقی حالا دستورکار تمام خودروسازان مطرح دنیا شده است و از حالا می دانیم که این برقی ها هستند که آینده این صنعت را شکل می دهند. اما آیا این خودروها در عمل آلودگی زیست محیطی کم تری دارند؟
اگر ده سال قبل کسی به شما می گفت در دهه آینده خودروهایی تمام برقی با نام موستانگ و فورد F-150 خواهیم داشت، قطعاً تصور می کردید که این ادعا یک شوخی مسخره باشد، اما حالا می بینیم فورد موستانگ مک ای و فورد F-150 لایتنینگ به عنوان دو خودروی تمام برقی معرفی شده اند و باقی محصولات قدیمی بنزینی هم همین سرنوشت را پیش رو خواهند داشت. در کشوری مثل نروژ استفاده از خودروهای برقی بسیار جدی گرفته شده است و در بازار بزرگ چین هم گسترش جدی این خوروها را می بینیم. با معرفی ابَرخودرویی مثل ریماک Nevera حالا ثابت شده است که برقی ها نه تنها از نظر انتشار آلاینده ها، بلکه در عملکرد فنی هم از بنزینی ها قوی تر عمل می کنند و این نوع از انرژی می تواند تمام سگمنت های بازار را پوشش دهد.
انتشار آلاینده در فرآیند تولید
نکته دیگری در مورد خودروهای برقی وجود دارد که کم تر به آن توجه می شود و این نکته آن است که برای تولید این خودروها عملاً انتشار بیش تر آلاینده ها را نسبت به بنزینی ها داریم. همان طور که می دانید وزن خودروهای برقی از خودروهای بنزینی بیش تر است و به همین دلیل، ترمزهای این خودروها می بایست تقویت شده و قوی تر از خودروهای بنزینی باشند. تولید بسته باتری ها و فلز بیش تر برای قالب و بدنه، در مجموع، باعث می شوند در فرآیند تولید این نوع خودروها عملاً آلایندگی بیش تری منتشر شود.
راه حل چیست؟
خب حالا می دانیم برای تولید یک خودروی برقی میزان آلایندگی بیش تری را نسبت به خودروهای بنرینی داریم و راه مقابله با این آلایندگی آن است که مدت استفاده از خودروهای برقی بیش تر شود. درواقع، برای جبران این آلایندگی زیاد باید مالک خودروی برقی مدت زمان بیش تری از این وسیله استفاده کند تا انتشار آلاینده در زمان تولید پوشش داده شود. علاوه بر این باید بدانیم برای تأمین برق در بسیاری از موارد سوخت های فسیلی مورد استفاده قرار می گیرند و در عمل، انتشار غیرمستقیم آلاینده ها را برای تأمین انرژی این خودروها داریم. پس تنها راه رسیدن به خودرویی پاک این است که تکنولوژی به پیشرفت ادامه دهد تا میزان انتشار آلاینده ها در فرآیند تولید کاهش داشته باشد و همچنین منابع پاک را برای تأمین برقی این خودروها داشته باشیم.
در نظر داشته باشید که این مقاله به هیچ وجه در مقابل استفاده از خودروهای برقی قرار نمی گیرد. در واقع، ما در این مقاله سعی کرده ایم نسبت به میزان انتشار آلاینده ها شفاف سازی داشته باشیم و تصور غلط فعلی در مورد این خودروها را تصحیح کنیم. اما از طرف دیگر، باید بدانیم که پیشرفت تکنولوژی نهایتاً در راستای بهبود شرایط تولید خودروهای برقی قدم برمی دارد. با آمدن باتری های با چگالی انرژی بالا در آینده، وزن خودروهای برقی کاهشی چشمگیر خواهد داشت و ارتقای راندمان پیشرانه های برقی باعث می شود در آینده، خودروهای برقی به صرفه تر باشند و با این که امروز با چالش هزینه ها و آلایندگی تولید طرف هستیم، اما همیشه پیشرفت تکنولوژی راه حلی برای این چالش خواهد یافت.
محمدرضا پاداش
پایگاه خبری اسب بخار
بحث به این مهمی با عبارات کیفی آلایندگی “بیشتر” بی معنیه، باید هم در حین مصرف و هم درحین تولید به صورت پارامتر های کمی مقایسه بشه
صحبت شما درسته البته من سوالی دارم به نظر شما کدام آلودگی خطرناک تر هستش؟
آلودگی هوای شهر به خاطر خودرو های بنزینی یا آلودگی هوا در نقاط خارج از شهر که ساکنین کمی داره و نیروگاه ها در اون مناطق ساخته میشن؟
به نظرم هدف اصلی این هستش که آلودگی از شهر بیرون بره وگرنه تولید انرژی در حجم وسیع آلودگی داره حتی نیروگاه های بادی هم آلودگی صوتی دارن نیروگاههای برق زمین گرمایی آلودگی گرمایی آب رو دارن نیروگاه های خورشیدی سطح وسیعی از مناطق قابل کشت رو غیرقابل استفاده میکنند و…
تولید باتری های این نوع خودرو ها چند برابر آسیب بیشتری نسبت به استخراج نفت به محیط زیست وارد میکنه . بهرحال برای رسیدن به تکنولوژی های بهتر باید هزینه داد و این هم هزینه اش دیگه .
در پاسخ به آقای کاظمی باید یادآوری کنیم که
۱- شهری چون آبیک ترافیک چندانی ندارد لذا نباید آلودگی زیادی هم داشته باشد اما شاهدیم این شهر نیز جزو شهرهای آلوده معرفی شده لذا در مقصر قطعی بودن خودروها در آلایندگی شهرها باید دقت بیشتری داشت.
۲- در اسفندماه سال ۹۸ که کرونا آغاز شد و مردم از ترس آن در خانه ها ماندند، عملا ترافیکی در معابر تهران وجود نداشت و نقشه های گوگل هم با سبز نشان دادن معابر موید این موضوع بود اما هوا هنوز در حد خطرناکی آلوده بود. مسلما دلیل این آلودگی نمی توانست خودروهایی باشد که آن موقع خاموش بودند.
۳- شما آگاهید که آلودگی شهر تهران از نوع گازکربنیک نیست و از نوع ریزگردهاست. ظاهرا آخرین تحقیقات در مورد آلایندگی تهران بر این موضوع دلالت دارد که منشاء این ریزگردها، اگزوز خودروها نیست و حدسیات به معادن اطراف تهران است اما هنوز قطعیت ندارد.
۴- دود خروجی از اگزوز خودروهای بنزینی به شرط استفاده از بنزین بدون سرب و نیز داشتن کاتالیست کانورتر (موسوم به کاتالیزور) و نیز تنظیم موتور و نداشتن عیوب چون روغن سوزی، به مراتب خطر کمتری از دود تولیدی از نیروگاهها دارد.
بنابراین به نظر می رسه پاسخ دقیق به پرسش به جای شما، به آن آسانی که در ابتدا به نظر می رسید هم نباشد. حال در نظر بگیرید که اکنون کشور با کمبود برق هم مواجه است. اگر همه ماشینها برقی شوند آیا برق داریم؟ اگر داریم با مازوتی تهیه شده که اسفند۸۸ هم داشت ما رو خفه می کرد؟
پس قبول بفرمایید حتی نمی شه ادعا کرد که با استفاده از ماشین برقی، حداقل شهرهای ما آلوده نخواهند بود! نه تنها چنین ادعایی نمی شه مطرح کرد که توجه به تولید بیشتر ریزگرد توسط ماشین برقی نسبت به ماشین بنزینی، چه بسا شهرهای آلوده تری هم داشته باشیم. دلیل تولید بیشتر ریزگردها وزن بیشتر ماشین برقی است که باعث فرسایش بیشتر لنت و لاستیک می شه. البته فن آوری بازیافت انرژی ترمز مقدار نیاز به لنت را در ترمز زدن کم کرده اما از بین نبرده.
به هر حال شما سئوال مهمی مطرح کردید که پاسخ صحیح در مقطع کنونی و با فن آوریهای موجود، بهترین جواب واژه «نمی دانیم» خواهد بود.