پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

جدال سراتوها! دنده ای یا اتوماتیک؟ برنده کدام می تواند باشد؟

جعبه دنده دستی یا اتوماتیک؟ شاید این پرسش هم مانند بسیاری از دوگانه های صنعت خودروسازی همچون “بنز” یا “ب ام و؟” و “کامارو یا موستانگ؟” تا امروز بدون پاسخ مانده باشد!

اگرچه در سال های اخیر، واکنش مردم و بازار نسبت به خودروهای اتوماتیک، در مجموع مثبت تر است، اما خودروهای اتوماتیک که در نخستین سال های پیدایش اتومبیل متولد شدند، در ابتدا چندان مورد استقبال راننده ها قرار نگرفتند. در واقع بسیاری از افراد، لذت تعویض دنده با جعبه دنده دستی را به راحتی جعبه دنده اتوماتیک ترجیح می دادند! اما به تدریج با رشد شهرنشینی و پیدایش پدیده های جدیدی به نام ترافیک، بار دیگر وجود جعبه دنده اتوماتیک روی خودروها ارزش پیدا کرد. موجی که هر چند بسیار دیر، اما سرانجام به ایران هم رسید.

به واسطه درگیر بودن مستمر صنعت خودروسازی ایران با تحریم ها، هیچ گاه اتوماتیک ها نتوانستند به تعداد دنده دستی ها در خیابان ها حضور یابند. در طول دو دهه اخیر، بیش تر خودروهای اتوماتیک را محصولات وارداتی و به اصطلاح لوکس بازار تشکیل می دادند. از میان خودروهای داخلی نیز مدل هایی مانند پژو ۲۰۶ تیپ ۶، رنو تندر ۹۰ اتوماتیک، پژو پارس اتوماتیک و رنو مگان اتوماتیک را می توان ارزان ترین خودروهای اتوماتیک های این دوره دانست. گسترش نفوذ محصولات چینی به بازار ایران، تنوع خودروهای اتوماتیک موجود در بازار را نیز افزایش داد. با این حال همواره خودروسازان داخلی خلاف وارد کننده ها، علاقه دارند همزمان با نمونه اتوماتیک، نسخه دنده دستی یک خودرو را نیز با امکاناتی کم تر عرضه کنند. اتفاقی که برای کیا سراتوی مونتاژ “سایپا” نیز به وقوع پیوست.

امروز یکی از متفاوت ترین تست های انجام شده در ایران را ترتیب داده ایم! سراتو ۱٫۶ لیتری دنده دستی کم آپشن در برابر سراتو ۲٫۰ لیتری اتوماتیک آپشنال! ارزان ترین و گران ترین نسخه های سراتوی مونتاژی در مقابل یکدیگر! مقایسه ای عجیب و شاید به ظاهر بی ربط! اما در جریان این تست به دنبال بررسی این هستیم که آیا با نزدیک به ۸۰ میلیون تومان پرداخت اضافه، سراتو ۲٫۰ لیتری آپشنال نسبت به مدل ۱٫۶ لیتری پایه، ارزش خرید دارد یا نه؟ خدا را چه دیدید! شاید هم توانستیم در انتهای این مقاله به پرسش همیشگی “دستی یا اتوماتیک؟ ” پاسخ دهیم!

پیشینه سراتو

“کیا سراتو” که با نام های “کیا اسپکترا” و “کیا فورته” هم شناخته می شود، محصول جمع و جور و خانوادگی “کیا موتورز” است که از نظر ابعاد، فاصله بین دو مدل ریو و اپتیما را پر می کند. نسل اول سراتو (LD) در سال ۲۰۰۳ در کره جنوبی معرفی شد. این خودرو بر پایه پلت فرم هیوندای الانترا XD طراحی شده بود. این خودرو با پیشرانه ۴٫۰ سیلندر بتا ۲ هیوندای عرضه می شد. سراتو LD در دو نوع هاچ بک و صندوق دار وارد بازار آمریکا شد. در سال ۲۰۰۶ نخستین فیس لیفت روی سراتو اعمال شد. این خودرو به بازار ایران هم رسید. همچنین سر و کله پیشرانه های ارتقا یافته سری گاما نیز بر روی این خودرو پیدا شد. دومین فیس لیفت سراتو، نسخه ای مخصوص بازار چین بود که با نام “سراتو R” شناخته می شد. از این مدل، یک نسخه الکتریکی نیز برای بازارهایی خاص با نام “هونکی” معرفی شد. ناگفته نماند که این مدل ها از سال ۲۰۱۶ تا امروز، همچنان در چین تولید می شوند.

دومین نسل سراتو در پایان سال ۲۰۰۸ رونمایی شد. این بار این خودرو در بسیاری از بازارها با نام “فورته” شناخته می شد. هر چند در برخی از کشورها مانند ایران، همچنان نام “سراتو” شناخته شده تر است. نسل دوم سراتو را می توان محبوب ترین و پر فروش ترین نسل این خودرو دانست که شرکت سایپا از نخستین سال های معرفی این خودرو، به دنبال راه اندازی خط تولید آن در ایران بود. این نسل از سراتو نیز همچنان در قالب فیس لیفت های عجیب و غریب در چین به تولید می رسد. نسل دوم سراتو را می توان آغازگر طراحی های انقلابی کیا دانست. همچنین نسخه کوپه این نسل از سراتو در کنار جنسیس کوپه، در رنگ هایی متنوع و به صورت وارداتی به ایران راه یافت و مورد استقبال زیاد جوانان قرار گرفت.
نسل سوم سراتو در سال ۲۰۱۳ معرفی شد. این خودرو بلافاصله به ایران رسید، اما در روزهای ابتدایی عرضه، به علت قیمت بالا و تبلیغات ضعیف، چندان پر فروغ ظاهر نشد. به تدریج سراتوی جدید جای خود را در بازار یافت و در نهایت با عرضه نسخه فیس لیفت به موفقیت خود ادامه داد. فیس لیفت نسل سوم سراتو، آخرین اتاق وارد شده از این خودرو به کشورمان است و نسل چهارم سراتو که در طراحی و پرفورمنس با دگرگونی بسیار همراه شده است تا اطلاع ثانوی پشت درهای بسته گمرک ایران قرار دارد. سایپا در سال ۱۳۹۴ سرانجام موفق به دریافت امتیاز تولید نسل دوم سراتو شد و این خودرو را در تیپ های مختلف روانه بازار کرد.

تفاوت های ظاهری

خب! به سراغ دو سراتوی خودمان باز گردیم. شرکت “کیا” برای ایجاد تمایز میان نسخه پایه و فول آپشن، تفاوت هایی را در جزییات ظاهری این دو مدل اعمال کرده است. سایپا نیز تیپ بندی مدل های مختلف سراتو را بر اساس همین تفاوت ها در نظر گرفته است. شاید بسیاری از افراد عادی، متوجه اختلاف ظاهری سراتو ۱۶۰۰ و ۲۰۰۰ نشوند، اما با اندکی ریز بینی می توان تفاوت های شاخصی را بین این دو مشاهده کرد.
نخستین موردی که خودنمایی می کند، رینگ های ۱۶٫۰ اینچی آلیاژی مدل آپشنال است. رینگ هایی که هر چند نسبت به رینگ های ۱۷٫۰ اینچی مدل های وارداتی کوچک ترند، اما از نظر اندازه و ظاهر، تناسب خوبی با چهره کلی سراتو دارند. در عوض روی مدل ۱٫۶ لیتری، قالپاق های پلاستیکی ۱۵٫۰ اینچی دیده می شود که البته در نگاه اول، شبیه رینگ های اسپرت به نظر می آیند! بر پیشانی دو خودرو هیچ تمایز خاصی دیده نمی شود، بنابراین اگر یک دستگاه سراتو در حال حرکت پشت سر شما باشد، از نمای جلو غیر ممکن است که بتوانید به اتوماتیک یا دستی بودن آن پی ببرید!

افزون بر رینگ ها، دیگر تفاوت این دو نسخه از نمای کناری، روکش کرومی دست گیره درهای مدل ۲٫۰ لیتری است. در نمای عقب هم می توان وجود سنسورهای پارک، دوربین عقب و زه استیل فلاپ بالای جای پلاک را در نسخه اتوماتیک نسبت به نمونه دنده ای مشاهده کرد. البته متأسفانه سر اگزوز اسپرت که در تمام سراتوهای وارداتی وجود دارد، در مدل های مونتاژ سایپا حذف شده است و حتا در نسخه آپشنال هم این مورد دیده نمی شود. از دیگر کمبودهای سراتوهای سایپا نسبت به نسخه وارداتی که از پشت رینگ ها نیز دیده می شود، حذف ترمزهای دیسکی عقب و جایگزین شدن سیستم کاسه ای با آن هاست!

سراتو نسل سوم خودرویی است که با وجود گذشت سال ها از زمان طراحی، همچنان زیبایی خاص خود را دارد. در واقع ماندگاری این نسل از سراتو نسبت به دیگر نسل های آن به مراتب بیش تر است. البته این موضوع چندان هم جای تعجب ندارد زیرا کیا در طراحی این خودرو، هوندا سیویک را الگوی خود قرار داده بود و همان طور که می دانید هر جا، پای ژاپنی ها در میان باشد، دوام و ماندگاری تجلی می یابد.

یک کابین به دو روایت متفاوت

با در دست گرفتن ریموت سراتوها و ورود به کابین آن ها، تفاوت های دو مدل بیش از پیش آشکار می شود! هر دو خودرو از تریم کرم – خاکستری در کابین بهره می برند. بزرگ ترین تفاوت این دو کابین، به کنسول مرکزی و چیدمان کلیدهای این بخش باز می گردد. در سراتو ۱٫۶ لیتری با آپشن کم تر، سیستم صوتی استاندارد با نمایش گر TFT کوچک که نور پس زمینه آن به همان رنگ نورپردازی قرمز کلیدهاست، به شکل یکپارچه با پنل مرکزی طراحی شده است و چیدمان خلاقانه کلیدهای سیستم تهویه در کنار استفاده از دو رنگ مشکی پیانویی و نقره ای بُرِس خورده برای تزیین این بخش ها، ظاهری دل نشین و ارگونومیک را به کنسول بخشیده است. سیستم تهویه سراتوی کم آپشن به صورت دستی و از طریق سه کنترلر گردان، تنظیم می شود.
بالاتر از دسته دنده، یک فضای کاربردی برای قرار دادن تلفن همراه و دیگر وسایل وجود دارد. همچنین درگاه های AUX، USB، برق ۱۲ ولت و فندک نیز در این قسمت تعبیه شده اند. در سراتو با جعبه دنده دستی، شیفتر جعبه دنده از کیفیت و طراحی خوبی برخوردار است. همچنین نکته جالب در جعبه دنده این است که برای دنده عقب رفتن، باید ابتدا حلقه تعبیه شده در گلویی شیفتر را بالا بکشید، سپس دنده R را درگیر کنید! البته به شرط آن که ابتدا بتوانید به محل قرارگیری دنده R عادت کنید! زیرا خلاف دیگر خودروهای وطنی، دنده عقب سراتو ۱٫۶ لیتری در بالای دنده ۱ قرار گرفته است.

صندلی های پارچه ای سراتوی کم آپشن، از راحتی مناسبی برخوردارند، هر چند با توجه به رنگ روشن آن ها، نیاز به نصب روکش محافظ صندلی احساس می شود. سراتو دنده ای ۱٫۶ لیتری در بحث آپشن های رفاهی دارای کمبودهای بسیار است، به گونه ای که امکانات این خودرو حتا از بسیاری از خودروهای ارزان تر همچون سمند نیز پایین تر است! در این میان، نبود سنسورهای پارک، بیش از دیگر موارد به چشم می آید. هر چند نمونه موجود در تست با هزینه شخصی مالک به دوربین عقب مجهز شده بود، اما در حالت استاندارد، تنها آپشن خاص سراتو دستی ۱٫۶ لیتری را می توان دکمه های تنظیم سیستم صوتی از روی فرمان (اینتر فیس) دانست.

با حسی آکنده از ناامیدی از سراتوی کم آپشن، به سراغ نمونه فول آپشن می رویم. با در دست داشتن ریموت و نزدیک شدن به خودرو، قفل درها به صورت خودکار باز می شود. این یعنی همان سیستم ورود بدون کلید. در واقع سراتو آپشنال از همین ابتدا سعی می کند تفاوت خود با برادر ارزان قیمتش را به شما گوشزد کند! کیفیت چرم صندلی ها قابل قبول است، اما در حالی که روکش ها مشکی هستند، پایه های پشت سری ها همچنان به رنگ کرم باقی مانده اند! این بی سلیقگی سایپایی ها ما را به یاد روکش های چرمی افتر مارکت انداخت! همچنین با وجود چرمی شدن صندلی ها و فرمان، اثری از روکش چرمی برای قسمت پارچه ای رودری ها دیده نمی شود.

بزرگ ترین تفاوت فضای داخلی سراتو اتوماتیک با دنده ای، نمایش گر چند رسانه ای مرکزی است. نمی توان انکار کرد که ایرانی ها مردمانی آپشن دوست هستند! بنابراین وجود امکاناتی همچون نمایش گر و سان روف، می تواند هوش از سر هر خریداری ببرد. به واقع هم نمایش گر چند رسانه ای سراتو با امکاناتی که دارد، آپشنی کاربردی محسوب می شود، اما در این قسمت نیز همچون روکش صندلی ها، شاهد بی توجه ای سازنده به امر زیبایی بوده ایم. قاب کنسول که مجموعه سیستم صوتی و کلیدهای تهویه را در بر می گیرد، از پلاستیک خشک و بی کیفیتی ساخته شده است که به هیچ وجه زیبایی لازم را ندارد. در حالی که همین بخش در مدل ۱۶۰۰ دنده ای با رنگ کرومی و مشکی پیانویی به مراتب لوکس تر است. البته ناگفته نماند که به واسطه تغییر پنل مرکزی، کلیدهای سیستم تهویه هم از نو طراحی شده اند و خوش بختانه در سراتو ۲٫۰ لیتری آپشنال، تهویه مطبوع خودرو نیز مانند جعبه دنده از نوع اتوماتیک است.

شیفتر جعبه دنده اتوماتیک از طراحی زیبایی برخوردار است. وجود کلید استارتر نیز آپشنی مهم در مقایسه با نمونه دنده ای به حساب می آید. اما سه تفاوت باقی مانده میان این دو نسخه، پیش روی راننده خلاصه شده است. نشان گرهای پشت آمپر که در هر دو مدل به شکل ۳ سیلندر طراحی شده اند، در مدل آپشنال به نوع سوپر ویژن ارتقا یافته اند که با ایجاد یک نور پس زمینه قرمز رنگ در پشت نشان گر سرعت، سعی در القای حس اسپرت به راننده دارد. تمایز بعدی، فرمان سراتو ۲٫۰ لیتری است. این بار در سمت راست غربیلک، کلیدهای کروز کنترل هم وجود دارند. همچنین از روکش چرمی و مشکی پیانویی برای تزیین فرمان استفاده شده است. سومین تفاوت در این بخش، شیفترهای تعویض دنده از پشت فرمان هستند که نه تنها در سراتو ۱۶۰۰ وجود ندارند، بلکه برای نخستین بار در یک خودروی مونتاژ ایران به چشم می خورند! شما را نمی دانم اما اینجانب اگر تنها یک دلیل برای انتخاب مدل آپشنال داشته باشم، همین فرمان زیبا و شیفترهای پشت آن است!

از مزیت های سقف شیشه ای بازشو (سان روف) هم که برای تان نگوییم. همین که خودروی شما مجهز به سان روف باشد، این موفقیت بزرگ را به شما تبریک عرض می کنیم! چون در این صورت، ۰ – ۳ از بسیاری از اعضای فامیل جلوتر هستید! حتا اگر سالی یک بار اقدام به باز کردن سان روف کنید! متأسفانه فقدان آپشن های مهمی همچون سیستم کنترل پایداری یا گرم کن صندلی که حتا در نسخه آپشنال سراتوهای ایرانی هم دیده نمی شوند، ضعفی بزرگ نسبت به نمونه های وارداتی است.

در رابطه با فضای داخلی سراتو، می توان نمره قبولی را به این خودرو داد. فضاهای کاربردی مختلف برای قرار دادن اشیا و فضای پای مناسب برای سرنشینان عقب، سراتو را خودرویی ایده آل برای خانواده نشان می دهد. در رابطه با کیفیت پلاستیک های مورد استفاده در کابین هم باید گفت در سطح انتظار قرار دارند. در واقع سراتو هیچ گاه خودرویی لوکس نبوده است و به دلیل قیمت بالایی که این روزها در بازار ایران دارد، نمی توان انتظار استفاده از مواد ساخت درجه یک را در آن داشت. اما حداقل نسبت به گزینه های چینی هم قیمت می توان تضمین داد قطعه های کابین پس از اندکی کارکرد به سر و صدا نمی افتند و تزیینات کرومی و چرمی آن نیز به این زودی ها دچار پوسیدگی یا ترک نمی شوند.

پشت فرمان

پیشرانه سراتو ۱۶۰۰ را با سوییچ روشن می کنیم. پیشرانه ای از نوع DOHC که در دور موتور ۶۳۰۰ rpm، قادر به تولید ۱۲۴ اسب بخار قدرت است. حداکثر گشتاور این پیشرانه نیز در دور ۴۲۰۰ rpm و به میزان ۱۵۶ نیوتن متر، آزاد می گردد. ما نیز همچون شما، در ابتدا بر این باور بودیم که سراتو با موتور ۱۶۰۰ سی سی، خودرویی کند و کسل کننده است. بسیاری هم می گویند سایپا این پیشرانه را بر روی سراتو گذاشته است تا در هزینه تولید آن صرفه جویی کند! اما فراموش نکنیم سراتو ۱٫۶ لیتری، در بازه ای به صورت وارداتی نیز وارد بازار ایران شده است.

فارغ از پیش داوری ها، جعبه دنده ۶ دنده خودرو را درگیر کردیم و بر پدال گاز فشردیم. نتیجه باور کردنی نبود! سراتو ۱۶۰۰ به خوبی شتاب می گیرد. حتا اگر اندکی بیش تر به آن گاز بدهیم، می توان بکسوات هایی دیدنی را با آن تجربه کرد! عملکرد سراتو ۱۶۰۰ دستی در مسیر یک چهارم مایل، راضی کننده است. تنها موردی که به علت محدودیت لوکیشن تست نتوانستیم در روز آزمایش به آن پی ببریم، کشش موتور در شتاب گیری های ثانویه بود. امری که با استناد به گفته مالکان، راضی کننده ارزیابی می شود. جعبه دنده ۶ دنده به خوبی با موتور هماهنگ است و تعویض دنده ها به راحتی انجام می گیرد. نکته جالب، فاصله کم دنده ها از یکدیگر است که گاهی راننده را در عوض شدن دنده به شک می اندازد.
به سراغ نسخه اتوماتیک می رویم. لذت استارت پیشرانه با دکمه، انکار ناپذیر است! این بار یک واحد ۲٫۰ لیتری ۱۵۶ اسب بخاری زیر پای مان آرمیده است که حداکثر قدرتش را در دور ۶۲۰۰ rpm تولید می کند. همچنین گشتاور ۱۹۴٫۲ نیوتن متری آن نیز از دور ۴۳۰۰ در اختیار راننده قرار می گیرد. سراتو با این ویژگی ها، حریفی ترسناک برای رقیب ها است. اکنون فرض کنید اگر جعبه دنده ۶ دنده دستی بر روی مدل ۲٫۰ لیتری قرار می گرفت، چه اتفاقی می افتاد! گرچه همین جعبه دنده ۶ دنده اتوماتیک هم از هماهنگی و سرعت عمل بالایی سود می برد.

شتاب گیری در مدل اتوماتیک به خوبی برادر دنده ای آن پیش می رود. در واقع اضافه وزن ۷۰ کیلوگرمی نسخه ۲٫۰ لیتری با ۳۲ اسب بخار قدرت اضافه جبران می شود. بنابراین سراتو را چه در نسخه دنده ای و چه اتوماتیک، خودرویی چالاک باید دانست که خوش بختانه خلاف بیش تر چینی های هم قیمت، خبری از تأخیرها در تعویض دنده های آن نیست. ضمن این که در مدل آپشنال می توانید با استفاده از شیفترهای پشت فرمان، لذتی دو چندان از دنده دادن به موتور ۲۰۰۰ سی سی را تجربه کنید.
ترمزگیری سراتوی مونتاژی هر چند با توجه به کاسه ای شدن ترمزهای عقب در سطحی پایین تر از نسخه های وارداتی قرار دارد، اما در مجموع هم نمی توان نمره منفی به عملکرد آن داد زیرا در حد نیاز ظاهر می شود. سواری سراتوهای مونتاژ سایپا به لطف بازبینی در سیستم تعلیق برای سازگاری با جاده های ایران و استفاده از رینگ های کوچک تر، نرم تر از مدل های وارداتی احساس می شود. البته هرگز تصور نکنید این نرمی هم سطح با خودرویی مانند تویوتا کرولا است! چرا که سراتو همچون تمام محصولات کیا، خشکی بیش تری نسبت به خودروهای هیوندای و تویوتا دارد.

نکته فنی مثبت در هر دو نسخه سراتو، نفوذ کم صدای پیشرانه به اتاق و آرامش نسبی کابین است. میدان دید راننده در سراتو از جلو و آینه های کنار، قابل قبول به نظر می رسد. میزان دید از عقب کم تر است و کورترین قسمت سراتو، محل نصب ستون های جلو است که کیا در نسل چهارم این خودرو با تعبیه لچکی در این قسمت، این مشکل را تا حدودی برطرف کرده است. از دیگر ضعف های طراحی این خودرو، شیب زیاد پنجره های کناری است که هنگام بارندگی، موجب ریختن آب روی سرنشینان می شود و در نهایت راننده را وادار به تهیه و نصب بادگیر شیشه می کند.

جمع بندی

همیشه انتخاب از میان دو گزینه نزدیک به یکدیگر، تصمیم دشواری است، اما در رابطه با سراتو ۱٫۶ لیتری دستی کم آپشن و ۲٫۰ لیتری اتوماتیک آپشنال، یک فاصله قیمتی چند میلیونی وجود دارد. تولید نسخه دنده ای نسبت به نمونه های اتوماتیک، به تعداد بسیار کم تری انجام گرفته است. همچنین تمام سراتوهای راه یافته به ناوگان پلیس که در سطح شهر مشاهده می شوند، از همین نوع ۱٫۶ لیتری دنده ای هستند. خودرویی که با توجه به شتاب مناسب و استهلاک پایین، گزینه ای منطقی برای خدمت در ناوگان نیروی انتظامی و راهنمایی و رانندگی است. اکنون نمونه های مختلف سراتو ۱۶۰۰ سی سی دنده ای کم آپشن، از ۱۵۰ تا ۱۹۰ میلیون تومان قیمت دارند، در حالی که سایپا اقدام به عرضه نسخه آپشنال از سراتو دنده ای هم کرده است که بیش تر مدل های آن، فراتر از ۲۰۰ میلیون تومان قیمت دارند.

از سویی دیگر، سراتو ۲٫۰ لیتری اتوماتیک آپشنال نیز در مدل های با کارکرد بالا، زیر بازه ۲۰۰ میلیون تومان، خرید و فروش می شوند. هرچه کارکرد خودرو پایین تر و سلامت آن بیش تر باشد، برچسب قیمتی آن نیز روند صعودی به خود می گیرد، تا جایی که نمونه های صفر کیلومتر این خودرو تا ۲۸۵ میلیون تومان نیز آگهی شده اند! اما قیمت معامله ای یک سراتوی اتوماتیک آپشنال، در زمان نگارش این مقاله در محدوده ۲۵۰ تا ۲۵۵ میلیون تومان است.
با توجه به اختلاف قیمتی به نسبت زیاد نسخه های دنده ای و اتوماتیک سراتو، بدیهی است اگر خریدار با کسری بودجه مواجه باشد، چاره ای جز انتخاب مدل های دستی ندارد، اما اگر بودجه خرید او تا ۸۰ میلیون تومان قدرت کشش دارد، می تواند به طور همزمان به هر دو مدل فکر کند. بیش از ۹۹ درصد این افراد، نسخه اتوماتیک آپشنال را انتخاب می کنند. چنان چه امکانات بیش تر یا تجربه ای متفاوت تر را بخواهند، به سراغ شاسی بلندها و سدان های چینی می روند و اگر هم فقط عاشق استفاده از جعبه دنده دستی باشند یا این که از عهده خرید نسخه اتوماتیک بر نیایند و همچنان بر مالکیت سراتو اصرار بورزند، این گروه اقلیت، سراتوهای دنده ای ۱٫۶ لیتری را انتخاب می کنند.

با توجه به برتری های فنی و تجهیزاتی مدل اتوماتیک آپشنال، ما نیز در مجموع، خرید این مدل را نسبت به نمونه دنده ای، تصمیمی عاقلانه تر می دانیم، زیرا با پرداخت نزدیک به ۲۰۰ میلیون تومان برای یک سراتو ۱٫۶ لیتری صفر کیلومتر، در عمل آن چه در برابر پول پرداختی خود انتظار دارید را دریافت نخواهید کرد. سراتو ۱٫۶ لیتری دنده ای افزون بر کاربری های عمومی همچون پلیس یا تاکسی، می تواند مناسب افرادی باشد که در کنار خودروی لوکس خود، به دنبال یک خودروی دوم برای استفاده شخصی می گردند که کیفیت ساخت و دوام بالایی را هم ارائه دهد. در نهایت باید گفت متأسفانه باز هم نتوانستیم به پرسش همیشگی ” دنده ای یا اتوماتیک؟ ” پاسخ دهیم! ما لذت معکوس کشیدن های ناگهانی با جعبه دنده ۶ دنده دستی را دوست داشتیم! از سویی هم نمی توانیم به سادگی از هماهنگی ستودنی جعبه دنده اتوماتیک با پیشرانه ۲٫۰ لیتری بگذریم.

سپهر عظیمی
پایگاه خبری اسب بخار