پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

تفکرات اقتصادی تأثیرگذار جلیلی بر خودروسازی / میل به شرق و تأکید بر نقش آفرینی دولت

در بازخوانی تفکرات اقتصادی تأثیرگذار جلیلی بر خودروسازی می توان میل به شرق و تأکید بر نقش آفرینی دولت را احساس کرد. با این تفکر و در صورت پیروزی آیا او تمایلی به خصوصی سازی و خروج دولت از اقتصاد از جمله صنعت خودروسازی را دارد؟

به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، برخلاف برخی تصورات، سعید جلیلی نسبت به دیگر نامزد جدی و مطرح اصول گرایان رأی بیش‌تری کسب کرد. پیش تر برخی مدعی بودند که قالیباف گزینه اصلی این جریان است. آن ها معتقد بودند که اگر رئیس فعلی مجلس شورای اسلامی در دور اول موفق به رأی اکثریت نشود، در دور دوم  رقابت اصلی بین او و نماینده منتسب به جبهه اصلاحات شکل خواهد گرفت. اما قالیباف به هر تقدیر، قافیه را به دیگر رقیب جبهه اصول گرایان واگذار کرد. حالا جلیلی همراه با پزشکیان راهی دور دوم انتخابات شده است و تا ۲۴ ساعت پیش از آغاز رأی گیری وقت دارد باز هم نظرات و اندیشه های خود را برای اداره کشور تشریح کرده و نظر مردم را به خود جلب کند.

اما تا همین جای کار بازخوانی تفکرات اقتصادی جلیلی نشان می دهد که وی چندان به اهمیت بر بخش خصوصی قائل نیست و بیش تر بر نقش دولت و تعامل با متحدان و شرکای فعلی تأکید دارد.

البته نامزد جبهه اصولگرایان هنوز به طور روشن و صریح درباره صنعت خودروسازی کشور حرفی نزده است، اما با مرور بعضی از نظرات او به نظر می رسد که به آینده خصوصی سازی صنعت خودروسازی، آزادسازی واردات و حتا عبور از قیمت گذاری و فروش دستوری چندان نمی توان امیدوار بود.

این کاندیدای ریاست جمهوری درباره مدیریت اقتصاد کشور معتقد است: «یک دولت نقش آفرین می‌تواند بستر رشد اقتصادی را فراهم کند و رشد اقتصادی فقط با سرمایه گذاری خارجی انجام نمی‌شود. رشد هشت درصدی می‌تواند انجام شود به شرطی که جدی گرفته شود و از فردای انتخابات، تلاش برای اجرای آن شروع شود. در این راستا هم توجه به موضوع نیروی انسانی و سرمایه در کنار آموزش از اهمیت بالایی برخوردار است.»

به گفته نماینده جبهه اصولگرایان، شعار یک جهان فرصت ما واقعی است. رشد هشت درصدی قابل تحقق است و ایران می تواند جهش کند، اما لازمه آن این است که رشد فقط با جذب سرمایه انجام نمی‌شود. برای جهش کشور دولت باید نقش‌آفرین باشد و برای همه آحاد جامعه بستر برای رشد اقتصادی را فراهم کند؛ این کار با برنامه‌ریزی محقق می‌شود.

جلیلی برای دولت خود برنامه‌هایی از جمله تعامل گسترده با کشورهای خارجی، استفاده از ظرفیت همسایگی با دو کشور پاکستان و افغانستان، تبدیل هفت میلیون مرزنشین به صادرکننده،  توسعه ارتباطات با کشورهای دارای نقاط مشترک، غیرفعال‌سازی اهرم فشار اقتصادی دشمن برای همیشه و حل مشکل تورم با اقتصاد مقاومتی را در دستور کار دارد. وی همین طور معتقد است که باید روابط اقتصادی ما متناسب باشد و بیش‌ترین روابط اقتصادی را با کشورهای همسایه از جمله پاکستان و سوریه داشته باشیم.

جلیلی همچنین افزایش و ساخت پالایشگاه‌ را یکی از مهم‌ترین راه حل‌های خودکفایی بنزین دانسته و معتقد است: «اگر ۱۰ پالایشگاه داشته باشیم می‌توانیم نفت منطقه را بخریم و به فرآورده تبدیل کنیم و هزاران شغل ایجاد و برای کشور ارزآوری کنیم.»

به نظر این کاندیدای ریاست جمهوری برای تأمین سرمایه نباید خود را معطل چند کشور کرد که بیاید و بعد از یک مدت برود. باید سرمایه خارجی قابل اعتماد و اتکا باشد. باید برای استفاده از سرمایه خارجی برنامه داشت. باید توافق‌های ۲۵ ساله عملی شود تا مردم ثمره آن را ببینند. به باور جلیلی اگر بازار ارز مدیریت شود، تورم نیز کنترل و مهار می‌شود.

وی در سخنانش به کاهش فقر با ایجاد اشتغال و مسکن، انضباط مالی نیز اشاره کرده است. براساس گفته های قبلی اش، وی برای تحقق برنامه هایش در شرایط فعلی حساب ویژه ای روی شرکای استراتژیک ایران باز کرده است و بر عملی شدن توافق های ۲۵ ساله اشاره می کند.

 همچنین به نظر می رسد که او اثرگذاری تحریم ها بر اقتصاد و بازارها را باور ندارد و معتقد است که با کنترل بازار ارز تورم هم مهار می شود. این در حالی است که وضعیت امروز بازارهای ارز و مسکن و خودرو آینه ای شکل و شمایل امروز اقتصاد کشور و تنها به ارز ارتباطی ندارد، بلکه ارز هم پیرو اتفاقات سیاسی با افزایش نرخ همراه شده است.

جلیلی همچنین به تعامل با سایر کشورها و گستردگی روابط با کشورهای دارای نقاط مشترک اشاره کرده است. در حال حاضر نیز این تعامل وجود دارد. صنعت خودروسازی یک نمونه بارز این همکاری به شمار می آید.

اما پرسش این است که گذشته از فرار بی پاسخ و بی تعهدی شرکت های بزرگ و  صاحب نام، این تعامل تا امروز چه ارمغانی به همراه آورده است؟ آیا غیر از افزایش میزان وابستگی دستاورد دیگری داشته است؟ در این همکاری که بیش تر یک طرفه و با نگاه بالا به پایین بوده، آیا خودروسازی کشور صاحب  تکنولوژی جدید شده است؟ در خصوص رابطه با روسیه چه‌طور؟ گسترده تر شدن ارتباط با خودروسازان روسی چه نتیجه ای برای کشور داشته است؟ آیا رفتار در حال حاضر تولید یکی دو محصول روسی متوقف نشده است.

تبدیل مرزنشینان به صادرکننده را با چه ابزاری می خواهد محقق کند؟ چه برنامه خاصی برای آنان دارد؟ آیا انتقال سوخت ارزان از ایران به صورت رسمی صورت خواهد گرفت؟ آیا در اندیشه های او بخش خصوصی، افزایش مشارکت مردم و نظارت دولت به جای دخالت جایگاهی دارند؟ آیا راهکاری برای تأمین ارز و نقدینگی مورد نیاز برای واردات و تولید وجود دارد؟ یا باز هم تمام راه ها به چین ختم خواهد شد؟ در نهایت این که آیا صنعت خودروسازی به عنوان لوکوموتیو پیشران صنایع کشور همچنان دولتی و زیان‌ده می مانند یا دستان دولت از گلوی آن برداشته می شود؟