بازار فریب خودروهای برقی را نمی خورد
شاید از منظر سیاستگذار، بین واردات خودروهای برقی و بنزینی فرقی وجود نداشته باشد؛ با این حال، با توجه به فقدان زیرساخت ها و عطشی که در بازار وجود دارد، به نظر می رسد بازار فریب خودروهای برقی را نمی خورد.
به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، سرنوشت واردات خودروهای بنزینی، مشخص شدن تکیلف مردم و ثبت نام کنندگان و بازار به یکی از پرسش های پرتکرار این روزها بدل شده است. آب رفتن تیراژ واردات و تلاش و تمرکز وزارت صمت و دولت برای ورود خودروهای برقی این نگرانی و بلاتکلیفی را بیش تر کرده است.
برخلاف آن چه سال گذشته وزارت صمت مدعی بود، تا امروز هیچ اتفاق خاصی در حوزه واردات رخ نداده است؛ هر چند طی ماه های اخیر، بیش از ۳۰ مدل خودروهای وارداتی معرفی شده و برخی نیز در سامانه یکپارچه عرضه شده اند، اما هنوز تیراژ واردات به اندازه ای نیست که واقعاً بتوان آن را در رده واردات واقعی و اصولی قرار داد. به رغم هیاهو و هیجانی که در این خصوص ایجاد شده است، پس از اتمام دوره بیلبوردبازی و خبردرمانی، نوبتِ بازی با اعداد رسیده است. براساس آخرین آمار، کمی بیش از ۹۳ هزار خودرو ثبت سفارش شده، کم تر از ۱۰ هزار دستگاه وارد کشور شده است و کمی بیش تر از ۱۰ هزار دستگاه نیز در حال حمل به کشور هستند.
با این حال، به نظر می رسد با وضعیت فعلی نه واردات ۴۰ هزار دستگاه خودروی بنزینی به سرانجام برسد و نه وعده ورود ۱۰۰ هزار دستگاه خودروی برقی محقق شود. با این وجود، بنا به ضرورت و تکلیف و وظیفه ای که به عهده خودروسازان گذاشته شده است ، خودروی برقی در رأس برنامه های آنان قرار گرفته است. البته با توجه به تغییر و چرخش ناگهانی سیاست های وزارت صمت، زیرساخت های لازم فراهم نشده است. در حال حاضر، تمام هم و غم متولیان به ایستگاه های شارژ و تأمین برق این خودروها معطوف شده است. به همین علت از آغاز حرکت های لازم برای تولید قطعات مورد نیاز و تعمیق داخلی سازی فعلاً هیچ خبری نیست. در مقابل، دولت با مدیریت و اجرای وزارت صمت تلاش می کند که تمام کمبودها، چالش ها و کاستی های تولید و دور شدن از برنامه واردات خودروهای بنزینی را با تعجیل در برقی سازی جبران کند.
البته در ضرورت و لزوم توسعه و افزایش میزان استفاده از خودروهای برقی شک و تردیدی وجود ندارد. افزایش بی حد و حصر مصرف بنزین، آلودگی وحشتناک به خصوص در کلان شهرها، تخریب جبران ناپذیر محیط زیست و از هدر رفت منابع ملی و احتیاج شدید به واردات بنزین، هر کدام به تنهایی می تواند برای این اقدام انگیزه ایجاد کند، مسئله به این سادگی که دولت فکر می کند نیست، چراکه پیش از هر نکته ای حضور و وجود خود دولت در بطن این حرکت می تواند به عنوان اصلی ترین مانع در مسیر پیشرفت و توسعه برقی سازی قلمداد شود.
دولت طی سال های اخیر نشان داده است که در سیاست گذاری و اجرای سیاست ها ناموفق بوده است. آن ها به دلیل عدم درک مناسب از وضعیت کشور و دلایلی که منجر به شکل امروز شده است، سعی می کنند با راهکارهای خاص خود، به سرعت مسئله را حل و شرایط را عادی کنند. با این حال، وضعیت تولید و واردات نشان می دهد که آن ها نمی توانند در این زمینه ها به درستی عمل کنند. نتیجه ورود هر چه گسترده دولت در صنعت خودروسازی نه تنها باعث تنظیم بازار و افزایش عرضه ها و خروج دلالی نشده است، بلکه خود به عاملی در مسیر عادی شدن وضعیت بدل شده است، بنابراین، براساس چه استدلالی می توان نسبت به آینده برقی سازی دولتی امیدوار بود؟ وقتی بدون توجه به وضعیت شرکت ها، واردات این خودروها تکلیف می شود، آیا می توان آینده خوبی برای این حرکت متصور بود. در این شرایط، همچنان تقاضای انباشته و جدید در انتظار ورود به بازار هستند. خودروهای برقی و بازی روانیای که با آن آغاز شده است هم نمی تواند مانع از این هجوم شود.
در حال حاضر، مشکل ارز سد و بند سخت و سنگینی در مسیر صنعت خودروسازی ایجاد کرده است. این مانع با خودروهای برقی برطرف نمی شود. نمایش های دولت در این زمینه هم کارساز نیست. بنابراین آن ها اگر واقعا ًقصد بهبود اوضاع را دارند برای اولین گام باید از این صنعت خارج شوند؛ مردم و بازار فریب خودروهای برقی را نمی خورند.
بنده متوجه نمیشم هدف از پافشاری روی واژه نبود زیرساخت یعنی چه چیزی ، یک فرد معمولی در روز برای رفتن سر کار ، بردن بچه برای مدرسه ، خریدهای خونه و حداکثر تفریح در عصر جمعا ۵۰ کیلومتر در روز از خودرو استفاده نمیکنه که این رقم در شهرهای کوچکتر بسیار کمتر هست وقتی شما با یک بار شارژ ۸ ساعته برق خونتون میتونی تا ۴۰۰ یا ۵۰۰ کیلومتر از این خودرو استفا ه کنی یعنی با یک بار شارژ شما ۷ روز میتونی از خودروی برقی استفاده کنی ، نبود زیر ساخت یعنی چی؟ یعنی دم در هر خونه یک فست شارژ بیان نصب کنند؟ نخیر برادر شما اول تحقیق کنید بعد مقاله بنویسید ژاپن هم اون زیر ساخت برقی توهمی شما رو نداره ، در ثانی مگر الان در دنیا بعد صد سال استفاده از خودروی بنزینی و دیزلی دم در هر خونه یک پمپ بنزین یا پمپ گازوئیل نصب شده؟ در بهترین شرایط در هر گوشه دنیا باید چند کیلومتر مسافت طی کنی برای رسیدن به پمپ ، در صورتی که خودروی برقی هم قابلیت فست شارژ داره هم اینکه از برق داخل خونه هم میشه استفاده کرد لذا صحبت های شما بسیار کلیشه ای و نامفهوم هست و دلیل اینهمه مانور دادنتون مشخص نیست احتمالا مطلب کم آوردید چون منطقی در نوشته هاتون دیده نمیشه.
شما هم معلومه از شدت خوشبینی زیاد همه چیز به نظرت خوبه و بدون مشکل مثل اوضاع مملکت- یکم طرفداری کن وقت کردی
واقعا
حد اقل باید در تهران که دیگه تبدیل شده به یک پارکینگ با هوایی بسیار آلوده بطور کامل خرید خودرو و موتور بنزینی جدید منع بشود و پلاک نشوند. خیلی راحت ۱۰ سال از عمر همه داره بخاطر آلودگی کم میشه و همه هم سرشون توبرفه.
ماشین برقی اگه برای صرفه جویی در مصرف سوخت فسیلی هست که چندان تفاوتی نمیکنه ، سوخت رو نیروگاه برق مصرف میکنه برق تولید کنه ، از اون طرف برای ساخت خودروی برقی انرژی بسیار بیشتری مصرف میشه ، یعنی کربن بیشتری وارد جو میشه ، از طرف دیگه منابع لیتیوم و … بسیار کم هست
با خودرو برقی نمیشه باطری اضافه برداری بری کوه و صحرا ، با ماشین بنزینی و دیزلی میشه
خودرو برقی باید یه درصد کمی از بازار رو داشته باشه و یک بازار هدف خاص ، برای کسانی که معمولا داخل شهر هستن و همینطور خودروهای حمل و نقل عمومی داخل شهر که در تمام عمرشون داخل شهر هستند
خودرو برقی فعلا مزایای خودرو بنزینی و دیزلی رو نداره
یه زمانی تکنولوژی پیشرفت کنه و باطری های مولد تولید انبوه بشه اونوقت میتونه جایگزین خودرو بنزینی و دیزلی بشه
حتی بدون خودرو برقی ، در شهرهای بزرگ اگه حمل و نقل عمومی قوی باشه نیازی نیست همه ماشین شخصی بیرون بیارن و هوا آلوده بشه
در نهایت خودرو هیبریدی میتونه پاسخ مناسب باشه ، نه خودرو تمام برقی
بنده با قسمت انتهایی صحبت شما موافق هستم یعنی برای شرایط فعلی خودروی هیبرید مناسب هست ، اما در مورد قسمت های دیگه صحبت شما در زمینه صرفه جویی مصرف سوخت و تفاوت مصرف سوخت خودرو با نیروگاه! نیروگاه های کشور اکثرا از گاز استفاده میکنند اما اکثر خودروهای کشور از بنزین ، توی نیروگاه از حداکثر بهره وری (راندمان) برای تولید انرژی خالص استفاده میشه اما توی خودرو با توجه به قیمت بنزین تقریبا ۹۰ درصد استفاده ما ایرانیا بیهوده و یا برای دور دور و کارهای بی جهت و اضافی صرف میشه حتی واسه رفتن چند قدم تا بقالی! در مورد استفاده از خودرو اکثر مردم استفاده داخل و اطراف شهر رو دارند مگر چه بشه یک مسافرتی برند هر چند الان لب مرز بالای کوه ها توی روستای ۲۰ نفره هم برق هست لذا دسترسی به برق بسیار بسیار بیشتر از بنزین هست ، نکته آخر همین الان خودروهای برقی هستند توی همون چین که با یک بار شارژ ۱۲۰۰ کیلومتر پیمایش دارند اما خب شرکت های وارد کننده میرند خوددوی ۵۲۰ کیلومتر پیمایش رو میارند لذا به لحاظ تکنولوژی مشکلی وجود نداره و این مشکل رو شرکت های وارد کننده ایجاد میکنند سوای اینکه تا یکی دو سال آینده شاید تکنولوژی ایجاد شد که با یک بار شارژ بتونی ۳۰۰۰ یا ۵۰۰۰۰ حتی ۱۰۰۰۰ کیلومتر طی کنی! امکانش همین الانم هست اما تولید انبوه شده اش وجود نداره در مورد منابع لیتیوم هم به وفور در نقاط مختلف جهان به خصوص در ایران که کسی فکرش رو هم نمیکرد با توجه به منابع کشف شده اخیر وجود داره که میتونه تا سیصد سال باطری آینده کشور رو هم تامین کنه.
من که فریب خوردم
خودروی برقی نمیتونه کاملا بازارو تصاحب کنه ،
ایران سابقا دومین کشور و جدیدا اولین کشور دارنده ذخایر گاز هست ، اکثر کشورها اینطور نیستن و باید نفت و مشتقات نفتی رو در نیروگاه ها مصرف کنن
یا نیروگاه اتمی بسازن
مسئله بعد تولید خود خودروی برقی هست که در فرآیند تولید آلودگی بیشتری برای محیط زیست داره
به فرض گازو بدیم نیروگاه برق تولید کنه ، برق با اتلاف انرژی برسه به جایگاه شارژ تا ما خودرو برقی رو شارژ کنیم
خب چه کاریه ، همون گازو در خودرو مصرف می کنیم
چرا لقمه رو دور سرمون می چرخونیم؟
من زمان گرفتم سوخت گیری یه خودروی گازسوز ۴ دقیقه زمان میبره ، آیا خودرو برقی هم ۴ دقیقه زمان میبره؟
و از این حرفا گذشته صرفه اقتصادی نداره
خودروی برقی بسته به مقدار استفاده ، هر ۴ الی ۸ سال باید باطریش عوض بشه
برای خودروی هیبرید قیمت حدود ۲۰۰ میلیون تومن هست
برای خودروی تمام برقی احتمالا ۲ تا ۳ برابر این قیمت باشه
همین مبلغ رو بخوایین بنزین یا گاز استفاده کنید برای ۲۰ تا ۳۰ سال کفایت میکنه
از هر نظر نگاه کنی خودروی برقی برای جایگزینی کامل با خودروی بنزینی ، گازی ، گازوئیلی ، صرفه اقتصادی نداره
فقط یه جامعه هدف خاص و کوچک که حتی برای اونها هم صرفه اقتصادی نداره
ولی چون پولشو دارن براشون اهمیتی نداره
تکنولوژی گاهی یه مسیری رو میره بعد از چند سال متوجه میشه اشتباه بوده و برمیگرده یا اصلاحش میکنه
بعضی از سیاست گذارها در دنیا میخوان خودروی برقی رو جایگزین بنزینی و … بکنن
ولی بعد از چند سال متوجه اشتباه خودشون میشن
و نهایت این خودروهای برقی بطور محدود و برای یه قشر خاصی از جامعه خواهد بود
بیشتر صحبتهای شما صحیح است اما به این نکته هم اشاره کنید که اگر بیرون از مسافت بازدهی شارژ خودرو یعنی مسافتهای بالای ۴۰۰ کیلومتر رانندگی را چگونه میتوان با خیال راحت طی کرد اگر این موضوع حل شده باشد من اولین خریدار خودرو برقی هستم
یه موتور کوچیک بنزینی برای مواقعی که شارژ خودرو تموم میشه و دسترسی به برق نیست کارو راه میندازه
یه مطلب خوندم که بازیگر نقش مستربین از خرید خودرو برقی پشیمون شده
و بعضی از شرکت ها بدنبال ساخت خودروهای هیدروژنی هستند
خودروهای برقی ابتدا از تاکسی ها و اتوبوس های شهری و کلا حمل و نقل شهری شروع بشه منطقی تر هست
ولی بازم هم یه عدم تعادل اقتصادی شدید در خودروهای برقی وجود داره ، ۱- مصرف سوخت در نیروگاه ها و اتلاف انرژی تا محل شارژ ، ۲- هزینه ساخت باطری ها ۳- هزینه زیاد تعویض باطری خودرو