پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

یک بار برای همیشه پژو ۲۰۶ بهتر است یا پژو ۲۰۷؟

بازار خودرو، همچون هر بازار دیگری، بازار دوراهی هاست. وجود گزینه های مشابه در یک سطح قیمتی و یک کلاس مشابه، امری است که سال ها به آن در بازار عادت کرده ایم.

البته جنس این دوراهی ها در بازار ایران با دیگر نقاط جهان تفاوت دارد. در حالی که در سایر کشورها با یک بودجه مشخص، خودروهای متنوعی از برندهای گوناگون را می توان خریداری کرد، در بازار ما عموماً خودروهایی که در یک سطح قیمتی قرار دارند، از یک خانواده و یک قماش اند. البته این موضوع در بازار وارداتی ها کمرنگ تر است، اما در بازار داخلی ها، خودروسازان وطنی معمولاً با ارائه فیس لیفت ها و تیپ بندی های گوناگون از یک خودرو، سعی بر ایجاد تنوع می کنند. یک استراتژی هوشمندانه که تاکنون در بازار خودرو بسیار جواب داده است. در سبد محصولات «سایپا»، خانواده پراید، تیبا، ساینا و کوییک به رقابت درون خانوادگی با یکدیگر می پردازند. در سویی دیگر در «ایران خودرو» هم انواع پژو پارس، سمند، دنا و… پیشِ روی مشتری قرار دارند.

در سال های ابتدایی عرضه «پژو ۲۰۶»، به جز تیپ بندی در نظر گرفته شده برای آن از سوی ایران خودرو، این محصول فاقد یک خانواده بزرگ بود و از نظر کلاس بندی و ظاهری فقط در نسخه هاچ بک به فروش می رسید. اما دیری نگذشت که ۲۰۶ هم به سرنوشت ۴۰۵ مبتلا شد و با طراحی اتاق های جدید و خودروی ملی بر پایه آن، سرانجام پلت فرم ۲۰۶ هم به شکل یک الگو برای تشکیل خانواده ای جدید از خودروها درآمد. اکنون خانواده ۲۰۶ از مدل های هاچ بک و صندوق دار این خودرو، رانا و ۲۰۷ هاچ بک و صندوق دار، تشکیل می یابد. بعید نیست که در سال های آینده شاهد گسترش بیش تر این خانواده و افزایش اعضای آن باشیم. به هر حال، امروز تصمیم گرفتیم که پس از گذشت چند سال، نگاهی دوباره به دو عضو اصلی از خانواده ۲۰۶ بیاندازیم. پژو ۲۰۶ تیپ ۵ در برابر «پژو ۲۰۷i» دنده ای.

دوقلوهای افسانه ای

قطعاً این حقیقت را بارها شنیده اید که پژو ۲۰۷ موجود در ایران با پژو ۲۰۷ واقعی، از زمین تا آسمان تفاوت دارد. ۲۰۷i درحقیقت فیس لیفت همان ۲۰۶ است که در بازارهای جهانی با نام ۲۰۶+ شناخته می شود. ۲۰۷i، ۲۰۶+ یا هر نام دیگری که به آن می دهید، در واقع فقط از نظر ظاهری شبیه به ۲۰۷ اصلی است و در باطن، کوچک ترین تغییری نسبت به ۲۰۶ قدیمی تجربه نکرده است. به تعبیر دیگر، می توان ۲۰۶ و ۲۰۷های ایرانی را مانند دوقلوهایی دانست که هر دو از مادری یکسان متولد شده اند، اما یکی از آن ها ادامه تحصیل داده و برای خودش کسی شده است، حال آن که دیگری همچنان درجا می زند! با توجه به اشتراک فنی تقریباً ۱۰۰ درصدی دو خودرو، در این تست بیش تر به مقایسه ظاهری، کابین و ارزش خرید دو خودرو می پردازیم و چندان کاری به تجربه رانندگی با آن ها نداریم، چرا که هر دو حسی مشابه را انتقال می دهند.

۲۰۶ تیپ ۵ از اولین روز تولید در ایران، تغییر ظاهری خاصی به خود ندیده است، اما داستان ۲۰۷ دو روایت متفاوت دارد. فاز اول حضور ۲۰۷i در بازار، به زمان حضور مستقیم «پژو» در ایران باز می گردد. اواخر دهه هشتاد شمسی بود که ایران خودرو با همکاری پژو تصمیم به عرضه آن گرفت. اما در سال ۱۳۹۱، با خروج رسمی پژو از ایران، تولید خانواده ۲۰۶ به بن بست رسید. پس از پیگیری های فراوان مهندسان ایران خودرو، داخلی سازی کامل پیشرانه TU5 و سیستم های برقی پژو ۲۰۶ آغاز شد و اولین ۲۰۶های ایرانیزه از سال ۱۳۹۲ به بازار آمدند. اولین سری ۲۰۶ ایرانی اصلاً کیفیت ساخت قابل قبولی نداشت و بسیاری از قطعات آن با قطعات رانا مشترک بودند. ایران خودرو در سال ۹۲ به شدت با بهبود و ارتقای کیفی پروژه ۲۰۶ ایرانیزه درگیر بود و سرانجام توانست با رفع ایرادات برقی و مونتاژی، تیپ ۵ را در تیراژی انبوه به خط تولید بازگرداند. اندکی بعد، پروژه داخلی سازی موتور TU3 هم آغاز شد و به این ترتیب از سال ۱۳۹۳ تیپ ۲ نیز به مدار تولید بازگشت.

اما درحالی که تیپ ۵ و تیپ ۲ ایرانیزه، کم کم درحال جا انداختن خود در بازار بودند، به نظر می رسید که شرکت ایران خودرو از داخلی سازی ۲۰۷i غافل مانده است. تا این که سرانجام در اسفند ۱۳۹۴، ایران خودرو برای اولین بار نمونه ایرانیزه ۲۰۷i را در نمایشگاه توانمندی های صنعت خودرو به نمایش گذاشت. در فروردین ۹۴، اولین سری ۲۰۷ ایرانی پیش فروش شد و از مرداد همان سال، این خودرو به خیابان ها آمد. نکته جالب آن جا بود که ایران خودرو، ۲۰۷ ایرانیزه را در هر دو نسخه دنده دستی و اتوماتیک به بازار فرستاد. در واقع از آن پس، ۲۰۶ تیپ ۶ برای همیشه از برنامه تولید کنار گذاشته شد و ۲۰۷ اتوماتیک به سرعت جای آن را گرفت. در طول سال های اخیر، عمده ۲۰۷های ایرانی عرضه شده از نوع اتوماتیک بودند و مدل های دنده ای با توجه به حضور تیپ ۵ در بازار، سهم کمی از تولید داشتند. البته ذکر این نکته خالی از لطف نیست که ایران خودرو برای جبران کاهش کیفیت ۲۰۷های ایرانی، تصمیم گرفت این خودرو را با یک فیس لیفت جزئی در ظاهر بیرونی و داخل کابین به بازار برگرداند.

سنتی یا صنعتی؟ مسئله این است!

علاقه مندان به ۲۰۶ و ۲۰۷ سلیقه نزدیکی به یکدیگر دارند، اما همواره هر یک از این دو گروه، با دلایلی مخصوص به خود، از انتخاب شان دفاع می کنند. مالکان تیپ ۵ ظاهر کلاسیک تر ۲۰۶ را می پسندند و معتقدند که ۲۰۷، با آن چراغ های ورم کرده اش، بویی از زیبایی نبرده است! اما خریداران ۲۰۷ از همان اندک تغییرات ظاهری این خودرو لذت می برند و آن را شبیه تر به اتومبیل های خارجی می دانند. خب راستش را بخواهید، انتخاب برای ما نیز، حداقل در نمای جلو، سخت است. چهره ۲۰۶ را دوست داریم و سال هاست به آن عادت کرده ایم، اما دیگر مشاهده یک تیپ ۵ فابریک در خیابان ها هیجانی به ما نمی دهد. شاید اگر مالک این تیپ ۵ اقدام به تعویض چراغ ها با نمونه ای اسپرت تر و نصب سپر RC می کرد، اکنون در برابر ۲۰۷ شانس بیش تری برای دیده شدن داشت. اما در آن سو، ۲۰۷ هنوز برای چشم های ما تکراری نشده است! ژست مدرن تر ۲۰۷ منافع بیش تری برای مالکش دارد! در حقیقت، شاید کسی نفهمد که صاحب یک ۲۰۶، پولدار است یا بی پول، اما همه می دانند که مالک یک ۲۰۷ فردی ثروتمند است! فقط کسی نمی داند که او دقیقاً چه قدر ثروت دارد!

با تمام این صحبت ها، انتخاب میان ظاهر این دو برادر را به اختیار شما می گذاریم! همان طور که گفتیم، ۲۰۷های ایرانیزه با تغییراتی جزئی در ظاهر همراه شده اند. در نمای جلو تنها تغییر قابل توجه، کاسه چراغ های جدید هستند. الگوی طراحی چراغ ها تفاوتی با گذشته ندارد، اما گرافیک داخلی آن ها مورد بازنگری قرار گرفته است. یک نوار LED به عنوان چراغ های روشنایی روز، به شکل ابرویی، به بالای چراغ های ۲۰۷ اضافه شده که آن را به خودروهای مدرن وارداتی شبیه تر می کند. جلوپنجره ۲۰۷ به لبخندی بزرگ می ماند که بر صورت این خودرو نشسته است و نسبت به جلوپنجره و توری سپر ۲۰۶، ظاهر به مراتب اسپرت تری دارد. جا داشت که در فیس لیفت ایرانی ۲۰۷ فکری هم به حال مه شکن های داخل سپر می شد و اگر همچون ۲۰۷های اصلی، لامپ های مه شکن به کناره های جلوپنجره انتقال می یافتند، جلوه جوان پسندتری پیدا می کردند.

در نمای کناری به جز گلگیر جلو، تفاوت عمده ای میان ۲۰۶ و ۲۰۷ به چشم نمی آید. اما در تزیینات بدنه شاهد اختلاف هایی هستیم؛ دستگیره درها و زه کناری در ۲۰۷ به صورت همرنگ با بدنه هستند تا این خودرو را گران قیمت تر از ۲۰۶ نشان دهند. همچنین درحالی که تیپ ۵ با رینگ فولادی و قالپاق عرضه می شود، ۲۰۷ از رینگ های آلیاژی ۱۴٫۰ اینچی برخوردار است. البته ناگفته نماند که از سال ۹۸ به بعد، رینگ آلومینیومی به شکل یک آپشن سفارشی بر روی ۲۰۷های صفر کیلومتر ارائه می گردد! ایران خودرو تاکنون ۲۰۷ را با سه نوع رینگ آلومینیومی به فروش رسانده است. اکثر ۲۰۷ها از همان رینگ های ۱۴٫۰ اینچی فرانسوی معروف به «تورنادو» بهره می برند، اما ۲۰۷ حاضر در تست، رینگ های طرح «صلیبی» دارد که به نظر نگارنده، بیش تر با ظاهر و استایل خودرو هماهنگ اند. هر چند که آن ها هم همچون تورنادو در سایز ۱۴ هستند و استفاده از رینگ و لاستیک بزرگ تر در ۲۰۷، قطعاً ارتقای ظاهر خودرو را به دنبال دارد.

در فیس لیفت ایرانی اجراشده بر روی ۲۰۷i، از آینه های کناری جدیدی استفاده شده است. آینه های جدید ۲۰۷ دیدِ بیش تری از آینه های ۲۰۶ دارند و به چراغ راهنما نیز مجهز شده اند. با توجه به استفاده از آینه های راهنمادار، چراغ راهنمای سابق روی گلگیر جلو هم حذف شده است. آینه های جدید ۲۰۷ مدرن تر و آیرودینامیک تر از آینه های ۲۰۶ به نظر می رسند. در نهایت به نمای عقب می رسیم، جایی که ۲۰۶+ یا همان ۲۰۷i خودمان، اصالت ۲۰۶ اولیه را حفظ کرده و کم تر شبیه به ۲۰۷ حقیقی است. قطعاتی همچون درِ صندوق و شیشه عقب، کاملاً با ۲۰۶ یکسان هستند. اما شاید بهترین تغییری که در ۲۰۷های ایرانیزه دیده می شود، گرافیک جدید چراغ های عقب باشد. چراغ هایی که ساخت شرکت «کروز» هستند و در بازار هم به همین نام شناخته می شوند. این طرح چراغ های کروز، آن چنان مورد استقبال جوانان قرار گرفت که پس از مدت کوتاهی از ورود ۲۰۷های جدید به بازار، دیدیم بسیاری از ۲۰۶سواران هم اقدام به تعویض چراغ های فابریک خود با این چراغ می کنند! البته لازم به ذکر است که تیپ ۵ حاضر در تست هم از مدل های ایرانیزه است و چراغ عقب متفاوتی با ۲۰۶های قدیمی دارد. این چراغ ها، که در حقیقت متعلق به ۲۰۶ RC هستند، در ایران به نام «چراغ صادراتی» شناخته می شوند! چراکه ایران خودرو در گذشته بر روی ۲۰۶های صادراتی خود، این چراغ ها را نصب می کرد.

تکرار سناریوی طراحی بیرونی در کابین

کابین ۲۰۶ همان است که سال ها پیش بود. خب در واقع، طراحی ۲۰۶ در سال های اولیه عرضه، جلوتر از زمان خود بود. به همین دلیل هنوز هم ۲۰۶ تکراری نشده و این نکته در کابین بسیار بیش تر احساس می شود. طراحی داخلی ۲۰۶ زیباست و استفاده از الگوهای منحنی، فضای کابین را اسپرت تر از دیگر خودروهای هم قیمت نشان می دهد. در ۲۰۶های ایرانیزه، جدا از افت شدید کیفیت ساخت و مونتاژ اجزای داخلی، تفاوت هایی در جزییات کابین دیده می شود. شاید مهم ترین آن، صفحه نمایشگر بالای کنسول باشد که فرمی شبیه به نمایشگر تایپ B پژو ۲۰۶ فرانسوی پیدا کرده است. اما اشتباه نکنید! این نمایشگر هرگز امکانات نمایشگر تایپ B را ندارد! ایران خودرو فقط برای راضی نگه داشتن مشتری، اندازه نمایشگر تایپ A مدل های قدیمی را بزرگ تر کرده و امکاناتی سطحی به آن اضافه کرده است. از دیگر تغییرات ۲۰۶های جدید، می توان به تعویض پنل دیسپلی سیستم صوتی اشاره کرد. دیگر اثری از آن پنل های فابریک پژو، که در ۲۰۶های قدیمی نصب می شدند، دیده نمی شود. البته یکی از نکات مثبت این پنل های جدید، برخورداری از بلوتوث به شکل فابریک برای مکالمه تلفنی و گوش دادن به موسیقی است، آپشنی که جای خالی آن در تیپ ۵ احساس می شد. افت کیفیت در بخش های مختلف کابین به وضوح مشاهده می شود. کیفیت پایین قالب گیری غربیلک فرمان و پلاستیک بی کیفیت استفاده شده در ساخت دسته دنده، از آشکارترین مصادیق آن هستند.

درهای ۲۰۷ دنده ای را باز می کنیم. داخل کابین می نشینیم. تا این جای کار، صندلی ها و رودری ها که هیچ تغییری نسبت به ۲۰۶ نکرده اند. اما نگاهی که به داشبورد می اندازیم، تازه تفاوت ها یک به یک آشکار می شوند. طرح کلی داشبورد را می توان برداشتی از پژو ۲۰۷ اصلی دانست. به خصوص طرح دریچه های تهویه، داشبورد مقابل سرنشین و صفحه کیلومتر. محل نصب ایربگ شاگرد، دیگر همچون ۲۰۶ قلمبه نیست! درِ جعبه داشبورد هم از نو طراحی شده و برخلاف ۲۰۶، فاقد روکش پارچه ای است. بین جعبه داشبورد و ایربگ شاگرد یک فضای خالی بی استفاده وجود دارد که هرگز دلیل طراحی آن را نفهمیدیم! جالب این جاست که پنل تنظیمات سیستم تهویه مطبوع، به طور کامل از تیپ ۵ گرفته شده است. اما در ۲۰۷های ایرانیزه، افزون بر طراحی دوباره چراغ ها، درون کابین نیز می توان تغییرات مهمی را شاهد بود. اولین تفاوتی که با ۲۰۷های اولیه دیده می شود، تبدیل نمایشگر کوچک بالای کنسول به نمایشگر لمسی چندرسانه ای است. این تغییر افزون بر کاربردی تر شدن، جلوه مدرن تری هم به کابین ۲۰۷ می بخشد. در روز تست، کیفیت و وضوح تصویر بالای دوربین عقب این نمایشگر توجه ما را جلب کرد. اما دیگر قطعه جدید در کابین، غربیلک فرمان جدید ۲۰۷های ایرانیزه است. در این فرمان جدید، دکمه های کنترل سیستم صوتی از پشت به روی فرمان منتقل شده اند. همچنین کلیدهای کروزکنترل هم در پایین آن قرار گرفته است. البته هرگز نمی توان گفت که این فرمان نسبت به فرمان ساده ۲۰۶ خوش دست تر است، اما اقرار می کنیم که صفحه پشت آمپر ۲۰۷ به مراتب اسپرت تر و جذاب تر از تیپ ۵ است. کیفیت مواد مصرف شده در ساخت کابین ۲۰۷، شاید در نگاه اول نسبت به ۲۰۶ مرغوب تر باشد، اما به گفته خود مالک، وضعیت مونتاژ داشبورد راضی کننده نیست و پس از بالا رفتن کارکرد خودرو، سر و صدا های زیادی از آن بلند می شود.

یک تصمیم سخت!

خب تا به این جا، ۲۰۶ تیپ ۵ خودرویی با مشخصات ظاهری خود بود و ۲۰۷i خودرویی دیگر. اما از این جا به بعد، ما فقط با یک خودرو سر و کار داریم! یک شاسی، یک اتاق، یک پیشرانه، یک جعبه دنده، یک سیستم تعلیق و فنربندی، یک سیستم برق و یک سیستم ترمز، زیر پوست این دو خودروی به ظاهر متفاوت پنهان شده اند. پیشرانه نام آشنای TU5 که معرف حضور همه شما هست؟ این پیشرانه ۱۶ سوپاپ در نسخه داخلی سازی شده با ۱۰۵ اسب بخار قدرت و ۱۴۲ نیوتن متر گشتاور به کمک جعبه دنده BE4، که نمونه ارتقایافته همان جعبه دنده BE3 پژو ۴۰۵ است، نیروی خود را به چرخ های جلو انتقال می دهد. اگر از شنیدن نام پژو ۴۰۵ شوک شده اید، بد نیست بدانید که پس از خروج شرکت پژو از ایران، شرکت ایران خودرو برای تکمیل پروژه ۲۰۶ ایرانیزه، مجبور به بهینه سازی گیربکس BE3 برای استفاده در خانواده ۲۰۶ شد و نام BE4 را بر روی آن نهاد! اما به مقایسه دو خودرو بازگردیم! هر دو از ترمزهای دیسکی در چهار چرخ برخوردارند. هر چند از سال ۹۸ به بعد، ترمزهای دیسکی عقب در ۲۰۶ به صورت سفارشی نصب می شوند! در غیر این صورت، تیپ ۵ را باید با ترمزهای عقب کاسه ای تحویل بگیرید! با توجه به تغییرات ایجادشده در سیستم برق هر دو، دیگر امکان نصب آپشن های فابریک پژو همچون کروزکنترل، سنسور باران، سنسور نور و… بر روی آن ها، وجود ندارد. البته ایران خودرو بر روی ۲۰۶ها و ۲۰۷های ایرانیزه، به شکل فابریک، سنسور دنده عقب می گذارد.

حال با توجه به این همه شباهت، آیا تفاوتی در توانایی های حرکتی دو خودرو احساس می شود؟ در دفترچه راهنمای پژو ۲۰۷ دنده ای، وزن این خودرو را ۱۰۸۷ کیلوگرم نوشته اند، درحالی که، ایران خودرو وزن ۲۰۶ تیپ ۵ را ۱۰۵۴ کیلوگرم عنوان می کند. خب این اختلاف وزن ۳۳ کیلوگرمی آن قدر چشم گیر نیست که در شتاب گیری دو خودرو تفاوت محسوسی ایجاد کند. فقط به شکلی است که گویی همیشه در ۲۰۷، یک سرنشین کودک اضافه نسبت به ۲۰۶ نشسته است! بگذریم! سواری و هندلینگ دو خودرو هم طبیعتاً هیچ تفاوت خاصی ندارند. بنابراین پرسش اصلی همین جا شکل می گیرد؛ چرا باید برای خودرویی که از نظر فنی هیچ تفاوتی نسبت به ۲۰۶ تیپ ۵ نکرده است و تنها چراغ های زیباتری دارد، چند میلیون پول اضافه داد؟ با توجه به توقف تولید تیپ ۶، حداقل می توان خرید ۲۰۷ اتوماتیک را توجیه کرد، اما در خصوص مدل دنده ای چه توضیحی وجود دارد؟ خب ببینید! خریدار ۲۰۷، قطعاً می توانسته ۲۰۶ هم بخرد، اما در این خودرو چیزی دیده که راضی به پرداخت پول بیش تر شده است. شاید همان اندک پرستیژ بیش تر ۲۰۷ نسبت به تیپ ۵ برای او کفایت می کند. به هر حال، هر کسی برای زندگی کردن اولویت های خاص خود را دارد! از سویی، فراموش نکنید که ۲۰۷ اگر هیچ چیز اضافه ای هم نسبت به ۲۰۶ نداشته باشد، حداقل چند آپشن جدیدتر که دارد! ممکن است بگویید کروزکنترل و نمایشگر و دوربین دنده عقب را می توان با هزینه شخصی بر روی تیپ ۵ هم نصب کرد، اما خب حالا که ایران خودرو این کار را انجام داده است، چرا نباید به سراغ ۲۰۷ رفت؟!

سپهر عظیمی
پایگاه خبری اسب بخار