مقصران پنهان خودروهای بی کیفیت
در پی بروز حادثه بهبهان و اعتراض مقام معظم رهبری مبنی بر عدم کیفیت خودروها و نارضایتی مردم از این موضوع، دوربین ها روی قطعه سازان زوم کرده اند، اما در این میان، کسی از مقصران پنهان بی کیفیتی خودروها سخنی بر زبان نمی آورد.
آدرس اشتباه وزیر
به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، روز پنجم دی ماه وزیر صمت، فاطمی امین، در مجلس حضور یافت و در پاسخ به نماینده مردم بناب در مجلس شواری اسلامی، محمد باقری بناب، در خصوص بی کیفیتی خودروهای داخلی با اشاره به این که کیفیت خودروها پایین است و این موضوع به عواملی مانند قطعهسازی و مونتاژ مربوط میشود گفت: «حدود ۷۰ درصد کیفیت خودرو مربوط به کیفیت قطعه میشود و ۳۰ درصد مربوط به مونتاژ و خودروسازی. این که کیفیت قطعه پایین باشد به روابط بین خودروسازان و قطعه سازان برمی گردد، چراکه این روابط به خوبی تنظیم نشده است و پول قطعهساز در زمان مناسب داده نمیشود و با تأخیر داده میشود و گاهی مبالغ و قیمتها به درستی تعیین نمیشود و قطعهساز کیفیت را پایین میآورد.
خودروساز که در موضوع نقدینگی دچار مشکل است و در واردات هم مشکل دارد، قطعه مطلوب را تاحدی میپذیرد و از آن در خودروسازی استفاده میکند. این وضعیتی است که خودروسازی در آن قرار گرفته است که باعث شده هم نارضایتی در بین مردم ایجاد شود و هم ما به عنوان وزارت صمت که متولی این بخش هستیم دچار چالشهایی باشیم و باید قطعاً در این زمینه کارهایی انجام دهیم. این که کیفیت خودروها پایین است مورد تأیید ما هم است.»
از خودروسازان آغاز کنید
در این میان، به نظر می رسد که وزیر صمت، دانسته و یا نداسته، به طور مستقیم قطعه سازان را مقصر اعلام می کند، و موضوع را در حد عدم تأمین و مشکلات مالی خودروسازان و تأثیر بر تأمین خطوط تولید تقلیل می دهد. شاید این ادعای وزیر صمت درست باشد، اما از یک سو، باید گفت تمام ماجرا این گونه که وی روایت می کند نیست و آدرس غلط به وی داده اند. از سوی دیگر، به نظر می رسد وزیر صمت در این ماجرا در مسیر اشتباهی حرکت می کند. به بیان دیگر، شاید قطعه سازان مقصر باشند، اما به نظر می رسد برای پیدا کردن مقصر واقعی باید جستوجو را از خود شرکت ها و به نوعی از برخی مدیران آغاز کرد.
تأمین کنندگان زیرمجموعه شرکت مادر
هر یک از دو خودروساز بزرگ کشور یک زیرمجموعه دارند که به منظور ارتباط مستقیم با قطعه سازان، سرعت در کار و کم کردن فاصله ایجاد و تأسیس شده است. وظیفه این شرکت ها تأمین قطعات مورد نیاز خطوط تولید است. در واقع، این دو شرکت از طرف شرکت مادر وکالت دارند که قطعات مورد نیاز را با کیفیت و قیمت مناسب تهیه کنند و در اختیار خطوط تولید قرار بدهند. هر یک از محصولات نیز یک مدیر تأمین دارد. یعنی این مدیر مسئول مستقیم تأمین قطعات یک محصول است. بنابراین این شخص یا تیماش است که برای تأمین قطعه مورد نیاز، یا خودشان سراغ تأمین کنندگان می روند و یا فراخوان می دهند. در این شرایط، تولیدکنندگان مختلف که توانایی تولید قطعه مدنظر را دارند اعلام حضور کرده و هر کدام که از نظر کیفیت و قیمت برای شرکت مناسب تر بودند با عقد قرارداد کار را آغاز می کنند. یعنی در این جا دو شرکت زیرمجموعه هستند که قطعه ساز مدنظر را انتخاب می کنند.
انتخاب اشتباه، استانداردهای قدیمی و یا… استغفرالله
بنابراین حلقه واسط و اصلی تأمین خطوط تولیدکنندگان بزرگ جاده مخصوص دو شرکت تابعه هستند که برای این منظور تشکیل شده اند. حال اگر ادعای وزیر صمت مبنی بر قطعات بی کیفیت قابل پذیرش باشد باید دید که چه عامل یا عواملی موجب ورود این قطعات به خطوط تولید شده است. آیا آن ها در انتخاب قطعه ساز اشتباه کرده اند؟ (البته با توجه به تجربه و سابقه امری بعید به نظر می رسد). آیا استانداردهایی که در انتخاب و پذیرش قطعه دارند قدیمی است و مانع از تولید خودروهای بی کیفیت می شود و یا پای لابی و رانت و مسائلی از این قیبل پای قطعات نامطلوب و بی کیفیت را به خطوط تولید باز می کند؟ در واقع، این ها مسائلی هستند که باید پیش از صدرو حکم قطعی مبنی بر مقصر جلوه دادن قطعی قطعه سازان در نظر گرفت.
به بیان ساده، اگر قطعه سازان، که همچنان درباره آن ها حرف و حدیث هایی وجود دارد، بنا به عللی قطعه بی کیفیت تولید می کنند، چه امری باعث می شود که از سوی تأمین کنندگان خود خودروسازان تأیید کیفی دریافت کنند و باعث تولید خودروهای بی کیفیت بشوند. به بیان دیگر، اصلاً یک قطعه ساز بی انصاف از خدا بی خبر را در نظر بگیرید که فقط و فقط به فکر درآمد از راه های کثیف است. پرسش این است که این قطعه را چه کسی برای تولید مناسب تشخیص داده است.
به نظر می رسد که پیش از هر قولی که وزیر محترم صمت درباره بهبود کیفیت و کاهش قیمت ها بدهد، بد نیست سری به شرکت هایی که مسئول تهیه قطعات را دارند بزند و از نیمه پنهان مقصران بی کیفیتی خودروها دیدن کنند.
علی طجوزی
پایگاه خبری اسب بخار
می شود گفت همه یا هیچ کدام!
متدی وجود دارد به نام خطاناپذیری یا پوکایوکه که با استفاده از آن می شود مشکلات کیفی را تقریبا از بین برد . مثلا طراحی آیفون منزل به گونه ای هست که نمی شود آن را قطع نکرده رها کرد چون گوشی جایی قرار می گیرد که وقتی با آن کاری نداریم خودکار قطع می شود. مثال خودرویی اش لبه ای هست که سر سیلندر دارد که پیچ آن را نمی شود از یک جایی محکم تر کرد و به واشر آسیب زد پس عیب مونتاژی در این موضوع امکان پذیر نیست!
مساله انتخاب متریال را اگر کنار بگذاریم ( که البته آن هم یک موضوع طراحی هست ) ، تقریبا تمام عیوب مونتاژی و اکثر عیوب قطعه سازی با طراحی مهندسی مبتنی بر متد خطاناپذیری قابل حل هستند.
وقتی واردات رو کامل می بندن و رقابتاز بین میره خودروساز داخلی چه دلیلی داره که از فساد و بخور بخور کمکنه و کیفت روبالا ببره؟