پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

تاریخچه کمپانی موتورسیکلت سازی هندی باجاج

در این مقاله قصد داریم نگاهی به تاریخچه شرکت هندی موتورسیکلت سازی باجاج داشته باشیم.

شرکت Bajaj Auto در تاریخ ۲۹ نوامبر ۱۹۴۵ میلادی در شهر پونا هند تأسیس شد. نام اصلی شرکت در زمان تأسیس Trading Corporation Private Limited Bachraj بود. جمنا لعل باجاج بنیان‌گذار این شرکت بود. فعالیت اولیه باجاج در زمان آغاز به کار، واردات ماشین آلات موتوری و فروش آن ها در هند بود. در آن زمان، بخش قابل توجهی از جمعیت هند درآمد کمی داشت و توان خرید آن ها اغلب از حدود دوچرخه یا موتورسیکلت فراتر نمی‌رفت. به همین دلیل، باجاج تصمیم گرفت وسایل نقلیه سبک و با قیمت پایین را وارد کند و در بازار هند به فروش برساند.

در سال ۱۹۴۸، در زمانی که هند تازه از استعمار انگلیس آزاد شده بود، باجاج نماینده فروش اسکوتر و موتورهای سه چرخ برند وسپا در هند شد. این موضوع برای دو سال بعد از استقلال هند بود. تا مدت ده سال، باجاج در این زمینه فعالیت می‌کرد. در سال ۱۹۵۸، باجاج به ساخت موتورسیکلت علاقه‌مند شد و از دولت هند مجوز تولید موتورسیکلت و ریکشا (سه‌چرخه) را درخواست کرد. در سال ۱۹۵۹، دولت به درخواست باجاج پاسخ مثبت داد و همچنین با تغییر زمینه فعالیت شرکت، نام آن نیز به Bajaj Auto تغییر کرد.

با توجه به تجربه همکاری ده ساله با شرکت پیاجو ایتالیا، باجاج تصمیم گرفت اسکوترهای مشهور و کارآمد وسپا ۱۵۰ را تولید کند. این تصمیم به منظور داخلی سازی قطعات و تولید در داخل کشور بود. در طی ده سال تا سال ۱۹۶۹، باجاج توانست براساس این استراتژی، یک میلیون وسپا ۱۵۰ را تولید و به بازار عرضه کند.

بعد از موفقیت‌های کسب شده، شرکت باجاج در سال ۱۹۷۰ طراحی سه چرخه خود را آغاز کرد و در سال بعد آن را به تولید انبوه رساند. از آن زمان به بعد، تولیدات این شرکت با نام تجاری باجاج به بازار عرضه می‌شد. در سال ۱۹۷۲، شرکت اسکوتر Bajaj Chetak را به بازار هند عرضه کرد که به طور کامل الگوی اسکوتر وسپا را کپی کرده بود. این موتورسیکلت تا سال ۲۰۰۶ در خط تولید باجاج با تغییراتی که به تدریج در طول زمان در آن اعمال شد، تولید می‌شد. این تغییرات شامل نصب پیشرانه دوزمانه با قدرت ۷.۵ اسب بخار و گشتاور تقریبی ۱۰ نیوتن بر متر بود. در سال ۲۰۰۲ میلادی، به دلیل قوانین محیط زیست، باجاج مجبور شد پیشرانه چهار زمانه را روی این مدل نصب کند.

از سال ۱۹۷۳ به بعد، باجاج وارد صادرات اسکوتر و ریکشا (موتور سه چرخ) به کشورهای دیگر شد. این محصولات به بازار کشورهای فقیر مانند نیجریه، بنگلادش، سودان و یمن عرضه می‌شدند، زیرا در این کشورها مردم قادر به خرید خودروهای باکیفیت تر اروپایی و ژاپنی نبودند. در سال ۱۹۷۷، باجاج سه چرخه اولیه‌ای با دنده عقب را به بازار عرضه کرد. این سه چرخ ها در هند و بسیاری از کشورهای با درآمد کم، برای حمل و نقل افراد و بار استفاده می‌شدند و هنوز هم در کشورهای شبه قاره هند، آفریقا و کشورهای با درآمد کم در آمریکای جنوبی به عنوان تاکسی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

در سال ۱۹۸۱، مدل جدید اسکوتر باجاج به نام Bajaj M50 که شباهت زیادی به مدل Honda Cub داشت، از خط تولید خارج شد. با این تفاوت که پیشرانه آن از نوع دوزمانه بود. پنج سال بعد، باجاج گامی دیگر در راستای پیشرفت برداشت و مدل Bajaj M80 را به بازار عرضه کرد.

تا سال ۱۹۷۷، تولیدات شرکت باجاج به صورت سالانه به ۱۰۰,۰۰۰ دستگاه افزایش یافت. موفقیت چشم‌گیر باجاج در فروش موتورسیکلت‌ها، منجر به افزایش پنج برابری تولیدات شرکت در کم‌تر از یک دهه شد. در سال ۱۹۸۶، باجاج رکورد تولید ۵۰۰,۰۰۰ موتورسیکلت در سال را به ثبت رساند.

با وجود رشد چشم‌گیر تولید باجاج، محصولات آن کیفیت لازم برای رقابت با سازندگان معروف مانند هوندا را نداشتند. پیشرانه‌های تولیدشده در هند از فناوری قدیمی استفاده می‌کردند که بازده کم تری داشتند و آلودگی بیش تری تولید می کردند. بنابراین، موتورسیکلت‌های ساخته شده در هند به عنوان محصولی عقب‌مانده، ضعیف، کم‌دوام و با مشکلات دودزا شناخته می‌شدند.

باجاج آگاهی داشت که بهبود کیفیت و سرعت تولیدات آن ضروری است و به دنبال راهکاری برای این موضوع بود. پس از پایان تحصیل در رشته مهندسی در انگلیس، پسر مدیر عامل باجاج به نام راجیو به هند بازگشت و اولین ایده را برای تبدیل شرکت به سازنده موتورسیکلت‌های مدرن مطرح کرد، اما نخستین طرح راجیو برای تبدیل یک موتورسیکلت کاوازاکی به یک موتورسیکلت مخصوص مسابقات موتورکراس با شکست روبه‌رو شد. محصولی که تولید شد، نه تنها برای مسابقات مناسب نبود، بلکه برای استفاده در شهر نیز قابل استفاده نبود. در سال ۱۹۸۶، راجیو توانست با شرکت معتبر کاوازاکی در مذاکره همکاری جهت ارتقای محصولات باجاج توافق کند.

در همان سال، همکاری بین باجاج و کاوازاکی به نتایجی منجر شد و دو مدل موتورسیکلت به نام Kawasaki Bajaj KB100 و Kawasaki Bajaj KB125 تولید و در هند و برخی کشورهای آسیایی به فروش رسیدند. سپس در سال ۱۹۸۹، دو مدل اسکوتر با نام Bajaj Sunny با حجم ۵۰ سی سی و Bajaj Legend با حجم ۱۵۰ سی سی طراحی و به بازار عرضه شدند.

در سال ۱۹۹۱، نتیجه همکاری بین کاوازاکی و باجاج، موتورسیکلتی دیگر به نام Kawasaki Bajaj 4S Champion با پیشرانه چهارزمانه، حجم ۱۰۰ سی سی و قدرت ۷ اسب بخار به بازار عرضه شد. همچنین در همین سال، باجاج توانست یک توافق‌نامه با شرکت معتبر ژاپنی Kubota را برای ساختن پیشرانه‌های دیزلی به‌روز شده برای استفاده در سه چرخ های خود امضا کند. در سال ۱۹۹۷، موتورسیکلت Kawasaki Bajaj Boxer و ریکشا (سه چرخ دیزلی) Bajaj RE تولید و وارد بازار شدند.

با توجه به پیشرفت‌های حاصل شده، در سال ۱۹۹۸، باجاج کارخانه سوم خود را در منطقه چاکان تأسیس کرد. در این کارخانه، دو مدل از محصولات پیشرفته شرکت ژاپنی کاوازاکی به نام Kawasaki Ninja 300 و Kawasaki Ninja 600 تولید می‌شدند. همچنین، باجاج با ادامه موفقیت‌های خود، توانست اسکوتر چهارزمانه اول خود به نام Bajaj Legend را به بازار عرضه کند.

باجاج به همین روند پیشرفت‌های خود ادامه داد و مدل‌های قوی‌تری مانند Kawasaki Bajaj Eliminator با پیشرانه ۱۷۳ سی سی و KLE250 Anhelo با پیشرانه ۲۵۰ سی سی را که در اصل موتورسیکلت‌های ژاپنی بودند، اما ساخت آن‌ها توسط باجاج انجام شده بود، به بازار عرضه کرد.

در سال ۲۰۰۳، کارخانه باجاج مدل‌های معروف Bajaj Pulsar 150 و Bajaj Pulsar 180 را تولید کرد. یکی از ایده‌های نوآورانه آن‌ها، سیستم Digital Twin Spark Ignition یا به اختصار DTSi بود که در آن، جرقه‌زنی با استفاده از سیستم کنترل الکترونیکی و استفاده از دو شمع در سیلندر انجام می‌شد.

راجیو گروهی از متخصصان، مهندسان و طراحان را در اطراف خود گرد هم آورد و تحت نظر او، مدل‌های جدیدی مانند Bajaj Discover و Bajaj Boxer تولید شد. این محصولات، با قیمت‌های نسبتاً مناسب، با موفقیت به بازار عرضه می‌شدند. در ادامه، باجاج مدل Bajaj CT 100 را که به عنوان رقیبی برای موتورسیکلت Hero Honda Splendor مطرح بود، تولید کرد.

باجاج در سال ۲۰۰۷ به همکاری با شرکت موتورسیکلت سازی اتریشی KTM پیوست و از دست آوردهایی که از تجربه همکاری با شرکت‌های ژاپنی کسب کرده بود استفاده کرد. در این همکاری، باجاج ۴۹% سهام شرکت KTM را در اختیار داشت. این همکاری باجاج امکان استفاده از بخشی از فن آوری یکی از سازندگان مشهور موتورسیکلت، یعنی KTM را فراهم کرد و براساس آن، مدل KTM Duke 125 را تولید کرد. از سوی دیگر، شرکت اتریشی نیز از تولید موتورسیکلت با قیمت ارزان در هند سود برد و توانست محصولات خود را با قیمت مناسب‌تر در هند تولید و در بازارهای بین‌المللی عرضه کند.

Bajaj Dominar 400 یکی از مدل‌های پرچم‌دار و پیشرفته تولید باجاج است که با طراحی زیبا و استفاده از پیشرانه‌ای قدرتمند با توان ۳۵ اسب بخار متمایز می‌شود. در ایران، Bajaj Pulsar NS200 نیز به عنوان پرچم‌دار دیگر باجاج شناخته می‌شود. این مدل با توان ۲۴ اسب بخار، سال‌هاست که با موفقیت بزرگی روبه‌رو شده و نام باجاج را به عنوان یکی از تولیدکنندگان باکیفیت موتورسیکلت در جهان تثبیت کرده است.

باجاج همچنان به توسعه و پیشرفت خود ادامه می‌دهد و در حال حاضر به عنوان یکی از ده شرکت بزرگ هند شناخته می‌شود. باجاج در صنعت خودروسازی، جایگاه اول را در تولید ریکشاها (سه چرخ) دارد و چهارمین تولیدکننده موتورسیکلت جهان است.

در سال ۲۰۱۵، باجاج ادعا کرد که خودرویی به نام Bajaj Qute را به عنوان ارزان‌ترین خودروی جهان تولید کرده است. این خودرو کوچک، چهار نفره است و دارای موتوری تک سیلندر بنزینی با حجم ۲۱۷ سی سی و قدرت ۱۳ اسب بخار است. همچنین، باجاج مذاکراتی را با شرکت آمریکایی Motoczysz نیز برای طراحی و ساخت وسایل نقلیه برقی داشته است.

محصولات باجاج در مناطق مختلف جهان شامل آمریکای لاتین، خاور دور، چین، آفریقا و خاورمیانه به بازار عرضه می‌شوند و در این مناطق مورد استقبال گسترده از سوی مردم قرار می‌گیرند.