پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

جاده مخصوص در انتظار سکان‌دار جدید ؛ لزوم تغییر یا ادامه مسیر فعلی؟

از پیروزی پزشکیان در انتخابات ۱۰ روز می گذرد. رایزنی ها برای تشکیل کابینه جدید نیز آغاز شده است. جاده مخصوص نیز در انتظار سکان‌دار جدید نشسته است. با توجه به وضعیت اقتصادی-سیاسی لزومی برای تغییر دیده می شود یا ادامه مسیر فعلی بهتر است؟

به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، دیروز (۲۳ تیرماه ۱۴۰۳) مسعود پزشکیان با انتشار مقاله‌ای در روزنامه تهران‌تایمز با عنوان «پیام من به جهان جدید»، رویکرد خود را به روابط با کشورهای منطقه، آفریقا، چین، روسیه، اروپا و آمریکا تشریح کرد.

پزشکیان تصریح کرده است که در دولت خود قصد دارد سیاستی فرصت‌گرا را پیگیری کند که با ایجاد «تعادل» در روابط با همه کشورها، منطبق با منافع ملی، توسعه اقتصادی و نیازهای صلح و امنیت منطقه و جهان باشد و در این راستا، از تلاش‌های صادقانه برای کاهش تنش‌ها استقبال می‌کنیم و با صداقت به صداقت پاسخ خواهیم داد.

او در این مقاله تصریح کرده که هم خواستار تعمیق روابط با کشورهای همسایه است و هم قصد دارد ارتباط با شرکای استراتژیک را ادامه دهد و مستحکم تر کند.

در عین حال، او فضا را برای بازگشت به مذاکرات باز گذاشته است و در انتها تأکید کرده است: «مردم ایران به من یک مأموریت قوی داده‌اند تا با جدیت پیگیر تعامل سازنده در صحنه بین‌المللی – در حین پافشاری بر حقوق، عزت و نقش مستحق‌مان در منطقه و جهان – باشم. من از همه کسانی که مایل به پیوستن به این تلاش تاریخی هستند، دعوت به همکاری می‌نمایم.»

این نامه به طور واضح و کامل نظر و سیاست های رئیس جمهور جدید را به سمع و نظر جهانیان رسانده است.

از یک سو، این طرز تفکر نشان می دهد اساس دولت چهاردهم بر تعامل و همکاری متقابل با کشورهای دیگر بنا خواهد شد، اما از سوی دیگر به نظر می رسد تا عادی شدن روابط ایران با سایر اقتصاد ها و گشایش های جدید وضعیت درآمدهای ارزی به احتمال زیاد تغییر چندانی نخواهد کرد.

به عبارت ساده تر، شرایط در جاده مخصوص تغییر خاصی نخواهد داشت، یعنی اگر مشکلات عمیق تر نشود، چندان کاهش نیز نخواهد یافت. البته از شور و شوق ایجادشده مبنی بر تأکید بر تعامل با دنیا نباید به سادگی عبور کرد، در عین حال، نباید از نگاه واقع بینانه نیز غافل شد. با این حال باز هم به نظر می رسد تغییر خاصی در جاده مخصوص ایجاد نخواهد شد. حتا اگر وزیر و تمام مدیران ارشد خودروسازی کشور تغییر کنند.

در هر صورت موانع و مشکلات به قوت خود باقی خواهند ماند؛ از یک سو، همچنان فشار چالش های تحمیل شده از تحریم ها سنگینی می کند و از سوی دیگر، اثرات سوءتصمیم های داخلی مانند بلاتکلیفی خصوصی سازی، قیمت گذاری دستوری و فروش دستوری دست و پای این صنعت را بسته است.

اگر قرار باشد برای مردم چشم انتظار بهتر شدن بازار خودرو تفاوتی ایجاد نشود، آیا تغییرات کلان در صمت و جاده مخصوص برای آنان فرقی خواهد کرد؟ اگر وضعیت بازار همین گونه باقی بماند، رفت و آمد صدها وزیر و مدیر باز هم دردی از دردها دوا نخواهد کرد، مگر این دولت به سرعت و صراحت نظر و برنامه خودرویی خود را بیان کند.