پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

اجبار خودروسازان به رعایت استاندارد یورو 6 ضروری است؟

طی سال های اخیر با توجه به افزایش آلودگی هوا، خودروسازان ملزم به رعایت الزامات زیادی شده اند، اما با توجه به شرایط فعلی سوخت موجود در کشور، آیا اجبار خودروسازان به رعایت استاندارد یورو ۶ ضروری است؟

به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، طی سال های اخیر با کاهش هوای دما بحث آلودگی هوا باز هم مطرح می شود. به طور کلیشه خودروسازان نقش اول و یا بهتر متهم ردیف اول به شمار می آیند. به همین علت نیز سالیان است که آن ها ملزم به رعایت استانداردهای زیادی شده اند تا از طریق آن از میزان آلودگی هوا کاسته شود. با این حال و به رغم حرکت ها و تلاش هایی که صورت گرفته است، در عمل شاهد بی تأثیر بودن این الزامات سوختی هستیم. اخیراً باز هم خودروسازان ملزم به رعایت استاندارد سوخت یورو ۶ شده اند. این در حالی است که آن ها دو سال است استاندارد یورو ۵ را اجرا می کنند. با این حال، آن ها باید مجدد حرکت به سمت استاندارد یورو ۶ را آغاز کنند.

هر چند این الزامات و اجبارها باعث حرکت به سمت بهینه کردن مصرف سوخت در موتور خودروها شده است، اما آن چه همواره با اعتراض خودروسازان همراه است، عدم تطابق و هماهنگ بودن سوخت های موجود در کشور با موتورهایی است که آن ها تحت استانداردهای اعلام شده استفاده می کنند. آن ها مدعی هستند که در حالی ملزم به رعایت استاندارد یورو ۵ و حالا یورو ۶ شده و می شوند که بنزین موجود در داخل کشور، حتا نمی تواند یورو ۴ را پاس کند. این مسئله از یک سو، به دلیل عدم تطابق تأثیری در میزان کاهش آلودگی هوا نخواهد داشت و از سوی دیگر، باعث وارد آمدن فشار مضاعف به سنسورها و کاتالیست ها خواهد شد. هر چند این فشار و آسیب های وارده در کوتاه مدت خود را نشان نخواهند داد، اما در بلندمدت که عمدتاً در دوران تمام شدن دوره گارانتی می شود، مشکل زا می شود. در نتیجه، خودرو نیاز به تعمیر پیدا می کند.

در این شرایط بسیاری از دارندگان خودرو به صورت اساسی اقدام به تعمیر و برطرف کردن مشکل نمی کنند و این مسئله به قوت خود باقی خواهد ماند. یعنی چرخه باطل مصرف سوخت ناهماهنگ با استاندارد یورو ۵ یا یورو ۶ ادامه خواهد داشت و داستان از نو تکرار می شود. به نظر می رسد که در این مقوله به صورت جزیره ای و حوزه ای عمل می شود. یعنی سازمان استاندارد در خودروسازی به درستی به وظیفه خود عمل می کند، اما بخش دیگر که باید به بنزین و سوخت های کشور بپردازد به صورت متوازن و هماهنگ پیش نمی رود. در واقع، مشخص نیست چرا تاکنون این اجبار و الزام برای تولیدکنندگان سوخت داخلی وجود نداشته است.

به بیان دیگر، اگر بخشی از مشکل آلودگی هوا خودروساز باشد بخش دیگر آن به عهده تولیدکننده سوخت است، چراکه سوخت موجود در کشور با موتورهایی که استانداردهای را رعایت می کنند هماهنگ نیست، اما در هر صورت این مشکل باید برطرف شود. ازیک سو، باید مشخص شود که متولی و ناظر نهایی و تأییدکننده استانداردهای سوخت، چگونه اجازه ورود بنزین هایی فاقد استانداردهای ضروری به چرخه مصرف می دهد و از سوی دیگر، باید دید چرا تاکنون به همان اندازه که به خودروساز بابت رعایت استانداردها فشار وارد می کنند، به این بخش سخت گیری نمی کنند، اما مشکل دیگری که در این شرایط به وجود می آید خرابی خودروست که باز هم خودروساز متهم ردیف اول  شناخته می شود. در این صورت موج اعتراض و انگشت اتهام به سوی او نشانه خواهد رفت و با نارضایتی مصرف کنندگان همراه خواهند شد. تمام این مسائل و هزینه ها و زمانی که صرف و از بین می رود تنها به دلیل عدم تطابق بنزین با استانداردهای اجباری رخ می دهد، یعنی اگر متولی این امر بتواند به صورت موازی هر دو طرف ماجرا را ملزم به یک امر کند، از بروز بسیاری از مشکلات در کوتاه مدت و بلندمدت جلوگیری خواهد کرد. همچنین می تواند باعث افزایش عمر مفید خودروها با کاهش بیش تر آلودگی نیز بشود.