پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

لکسوس RX350 انتخابی ارزشمندتر از پرادو و لندکروزر

برخی هیچ گاه به اندازه ارزشی که دارند مورد احترام قرار نمی گیرند. درعوض، عده ای هم بیش از اندازه و بی جهت تحسین می شوند.

نمونه های این چنینی را در تمام زمینه ها دیده ایم؛ قهرمانان واقعی که به دور از شهرت، عملکردی شایسته دارند در برابر اسطوره های پوشالی که از سوی عوام اعتبار پیدا کرده اند. در دنیای خودروها هم مواردی از این قبیل بسیارند. به خصوص در بازار محدودی همچون بازار ایران که به دلیل تنوع کم تر نسبت به بازار جهانی و وجود قوانین دست و پا گیر بر سر واردات، برخی خودروهای معمولی و نه خیلی گران قیمت، ارزشی دوچندان پیدا می کنند و از سوی مردم مورد تعریف و تمجید قرار می گیرند. این خودروها حتا با گذشت سال ها از زمان عرضه هم هرگز قدیمی نمی شوند و خریداران همچنان آن ها را با قیمت هایی بالا معامله می کنند. در آن سو، خودروهای بسیاری هستند که، با تمام شایستگی هایشان، به مرور از یادها می روند و فقط مالکان وفادار این خودروها هستند که قدر آن ها را می دانند. در این مقاله می خواهیم از زاویه ای متفاوت به «لکسوس RX350» نگاه کنیم. با ما همراه باشید!

اپیزود یک – نیمه دوم دهه هشتاد و نیمه اول دهه نود

سال ۱۳۸۳ است و واردات خودرو بعد از نزدیک به یک دهه، بار دیگر قرار است از سر گرفته شود. آخرین بار پیش از آن زمان، سال ۱۳۷۴ بود که واردات خودرو با هدف حمایت از خودروسازان داخلی متوقف شده بود. شرکت «ایرتویا» و بسیاری از شرکت ها با آغاز دور جدید واردات خودرو، در دهه هشتاد، فرصت را مغتنم شمردند و پای جدیدترین خودروهای خارجی را به ایران باز کردند. البته این بار محصولات «تویوتا» در ایران دو رقیب قدرتمند از کره جنوبی را هم مقابل خود می دیدند! کره ای هایی که دوران رشد خود را طی کرده بودند و با خودروهایی رنگارنگ در سگمنت های مختلف قصد فتح بازار را داشتند. همین طور هم شد! «هیوندای» و «کیا» تاج سلطنت بازار خودروهای وارداتی ایران را به سر گذاشتند. بازاری تشنه و گرم که البته با وجود استقبال بالا از برندهای کره ای، همچنان ارادت خاصی به ژاپنی ها داشت. تویوتا افزون بر سدان هایی همچون یاریس، کرولا و کمری، سبد کاملی از کراس اوورها و شاسی بلندهای خود را نیز روانه ایران کرد.

در آن سال ها، تنها کراس اوور تویوتا در ایران راو ۴ بود. خودرویی که به رقابت با شبهه شاسی بلندهای کره ای می پرداخت. هر چند نسل سوم راو ۴ هرگز فروش بالایی در ایران تجربه نکرد، اما در خانواده شاسی بلندها، فورچونر هم یک محصول کاملاً شکست خورده بود. فورچونر، که نسخه اتاق دار پیکاپ هایلوکس به حساب می آمد، چندان با سلیقه ایرانی ها جور درنیامد و اکنون در تعداد بسیار محدودی در خیابان ها دیده می شود. در میان شاسی بلندهای تویوتا اگر اف جی کروزر، به عنوان یک مدل خاص، را نادیده بگیریم، پرادو و لندکروزر را می توان سلاطین بی همتای تاریخ بازار شاسی بلندهای ایران نامید! پرادوهای نسل قدیم که تا سال ها نماد اتومبیل روزمره قشر مرفه جامعه ایرانی به حساب می آمدند! اما نسل جدید پرادو به نوعی زیر سایه لندکروزر سری ۲۰۰ قرار گرفت و فقط تویوتابازهای حرفه ای را به سمت خود کشاند. اما لندکروزر! این خودروی افسانه ای، چه در اتاق ۱۰۰ و چه سری ۲۰۰، تبدیل به نمادی از یک SUV بزرگ و لوکس شد که با حرکتش در خیابان ها، قدرت راننده و مالک خود را به رخ می کشاند.

اما آیا شاسی بلندهای پرفروش ایرتویا در دهه هشتاد فقط به پرادو و لندکروزر ختم می شدند؟ جواب منفی است. همان طور که در ابتدای نوشتار گفتیم، ایرتویا، به طور همزمان، نمایندگی «لکسوس» را نیز در اختیار داشت. لکسوس در آن دوران، پیش از عرضه NX، کراس اوور RX را در سبد محصولاتش داشت که در ایران و بسیاری از نقاط جهان پرفروش ترین محصول لکسوس به شمار می رفت. RX محصولی منحصر به فرد برای ایرتویا بود. خودرویی که روح خشن پرادو و لندکروزر را نداشت و بیش تر با سلیقه ثروتمندان میان‌سال، پزشکان و مدیران سازگار بود. RX تمام کمبودهای تجهیزاتی لندکروزر و پرادو را با اختلاف قیمتی نه چندان زیاد جبران می کرد. از متریال به مراتب باکیفیت تری هم در ساخت آن استفاده شده بود. RX350 به نوعی یک خودرو بی رقیب در بازار ایران بود. فقط گاهی با ب ام و X3 مقایسه می شد که این مقایسه هم به دلیل اختلاف ابعاد دو خودرو و تفاوت قشر خریداران آن ها بی جا به نظر می رسید.

کسانی که به سراغ RX350 می رفتند، قطعاً حوصله خریداران جوان X3 را برای مراجعه های پی در پی به تعمیرگاه نداشتند. در برهه ای از زمان، با باز شدن پای هیوندای وراکروز (ix55) و کیا موهاوی به خیابان های ایران، برخی رسانه ها این دو را رقیبی برای RX350 خطاب کردند. به خصوص هیوندای وراکروز که از نظر لوکس بودن و سبک طراحی، فاصله نزدیک تری با RX داشت. در آن سال ها RX350، با قیمتی بالاتر از پرادو و نزدیک به لندکروزر، توسط ایرتویا فروخته می شد. مشتریان ایرانی هم به تدریج پذیرفته بودند که لکسوس برندی پریمیوم در بازار خودروست و اصلاً نباید آن را با تویوتا، هیوندای و کیا مقایسه کرد، بلکه حریفی تازه نفس برای مرسدس بنز و ب ام و به حساب می آید. اما، چه کسی فکرش را می کرد با گذر زمان و توقف واردات، اتومبیل لوکسی همچون RX350 گوشه گیر شود و نام آفرودرهایی معمولی مانند لندکروزر و پرادو، ورد زبان ها گردد؟! ما با اسطوره هایی همچون RX چه کردیم؟ در اپیزود دوم بخوانید!

اپیزود دو – نیمه دوم دهه نود به بعد

روزهای پایانی سال ۱۳۹۸ است. درحال گشت زدن در یکی از خیابان های تهران هستیم. از سمت مقابل، جسم متحرک سیاه و غول آسایی درحال نزدیک شدن به ماست! جلوتر که می آید، می شناسمش. یک دستگاه لندکروزر سری ۲۰۰ که از قضا توسط تیونرهای داخلی به نسخه ۲۰۲۰ تغییر قیافه داده است. یکی از همراهان ما، لندکروزر مشکی رنگ نام برده را به دقت با چشمانش تعقیب می کند. تا زمانی که لندکروزر مورد بحث در افق محو نشده و گرد و خاک حاصل از حرکت تایرهایش در هواست، چشم هایش را از جاده برنمی دارد! پس از آن که مطمئن شد از تماشای اتومبیل افسانه ای مورد علاقه اش سیر شده است، بادی در گلو انداخته و با لقب «حضرت» از آن یاد می کند! چند دقیقه ای از مشاهده لندکروزر سری ۲۰۰ نگذشته است که توجه ام به یک دستگاه لکسوس RX350 سفیدرنگ پارک شده در کنج خیابان جلب می شود. شخصاً با عبور کردن از کنارش نتوانستم نگاهی به کابین زیبا و پرامکاناتش نیاندازم. اما دوست همراه ما که به شدت تحت تأثیر لندکروزر سری ۲۰۰ بزک شده قرار گرفته بود، این بار با بی تفاوتی تمام از کنار RX350 رد می شود و نه تنها نظری درباره آن نمی دهد، بلکه حتا متوجه حضورش نمی شود. گویا RX برای او تفاوتی با پراید ۱۱۱ یا سمند پارک شده در همان خیابان ندارد.

دقایقی از پیاده روی ما و مشاهده لندکروزر و RX گذشته است. می خواهیم از چهارراه انتهای خیابان رد شویم. همچنان به کیفیت بالای کابین RX350 می اندیشم و قدرت زیاد پیشرانه ۳۵۰۰ سی سی آن را تصور می کنم که ناگهان یک دستگاه پژو پارس ELX نوک مدادی به محض سبز شدن چراغ، با بکسواتی تماشایی، جیغ لاستیک هایش را به صدا درمی آورد! ارتفاع زیاد فنرهای عقبش برایم جای تعجب داشت که از صحبت های همراهان فهمیدم گویا به چنین استایلی، در فرهنگ اصطلاحات ماشین بازها، «شوتی» می گویند و چنین خودروهایی برای امور خیریه بسیار کاربردی هستند! در حالی که پیرامون بکسوات تمیز پارس ELX نام برده درحال بحث با همراهان بودیم، بار دیگر آن دوست مان که اکنون معرف حضورتان هست، لب به سخن گشود و لقب «سلطان» به پژو پارس ELX داد و آن را اتومبیلی تکرار نشدنی در تاریخ خودروسازی ایران دانست! اکنون دیگر کاملاً متوجه شده بودم که چرا امثال RX350 از سوی جامعه نادیده گرفته می شوند! شاید اگر همان روز، ستاره بخت با ما یار بود و خودروهایی همچون سورن توربو، ماکسیما یا زانتیا هم از مقابل مان رد می شدند، شاهد خلق لقب ها و مقام های جدیدی در دنیای ماشین بازی از سوی دوست عزیزمان بودیم!

اپیزود سه – آر ایکس شناسی!

لکسوس RX350 یک کراس اوور لوکس متوسط است. پیشرانه قرارگرفته بر روی این خودرو، در واقع تفاوت چندانی با پیشرانه تویوتا آریون ندارد. یک موتور ۶ سیلندر ۳٫۵ لیتری ۲۴ سوپاپ که در دور ۶۲۰۰ rpm، بیشینه قدرت ۲۷۵ اسب بخار را تولید می کند. حداکثر گشتاور آن هم ۳۴۸ نیوتن متر است که از دور ۴۷۰۰ rpm در اختیار راننده قرار می گیرد. RX350 یکی از قدرتمندترین و نرم ترین شاسی بلندهای بازار است. در واقع حتا نسل جدید این خودرو، که در مدل های RX200t در کشورمان به تعداد محدود یافت می شوند و کراس اوور NX هم به عنوان محصولی جدیدتر، هرگز نرمی RX350 را ندارند! یک سواری لوکس و بی آزار، درست همان چیزی که خریدار متمول RX350 از آن انتظار دارد. بخشی از نرمی و آرامشی که در کابین RX350 احساس می کنید را مدیون صندلی های راحت و جادار آن هستید. سواری RX350 آن قدر نرم و لذت بخش است که در حین راندن یا نشستن درون آن فراموش می کنید که با خودرویی شاسی بلند طرف هستید و برای لحظه ای آن را با یک تویوتا کمری یا سدانی از لکسوس اشتباه می گیرید! جعبه دنده استفاده شده در این خودرو از نوع ۶ دنده اتوماتیک است. جعبه دنده ای که، همچون دیگر گیربکس های نصب شده در خانواده محصولات تویوتا و لکسوس، بدون هیچ تأخیر یا ضربه ای اقدام به تعویض دنده ها می کند.

RX350 با وزن ۱۹۷۰ کیلوگرمی شاید خودروی سنگینی باشد، اما قدرت و کشش زیاد پیشرانه ۶ سیلندر تویوتا به کمکش می آید تا در زمانی کم تر از ۱۰ ثانیه خود را از حالت سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برساند. عملکرد بی نقص گیربکس هم در این شتاب و چالاکی خودرو بی تأثیر نبوده است. در واقع شتاب صفر تا ۱۰۰ عملی RX350، در شهرهای ایران، عددی بین ۸ تا ۹ ثانیه است که بسته به شرایط جغرافیایی و مهارت راننده تغییر می کند. با این توصیف نمی توان RX را شاسی بلندی تنبل نامید. RX350 با تمام ویژگی های لوکسش، یک کراس اوور دودیفرانسیل است که در آن گیربکس قدرت موتور را به طور هوشمند میان چهار چرخ خودرو تقسیم می کند. قطعاً نمی توان آفرود پرادو و لندکروزر را از RX انتظار داشت، اما اگر راننده کت و شلوار پوش آن هوس کمی شیطنت کند، دست او را بسته نمی گذارد. درست است که RX350 برای استفاده درون شهری ساخته شده، اما گاه هم می تواند با خیالی آسوده به دل طبیعت بزند و مسیرهای ناهموار و نیمه آفرودی را بپیماید. نکته قابل توجه درباره RX، کیفیت ساخت بسیار بالا و دقت زیاد در مونتاژ قطعات کابین است. به گونه ای که هنوز هم در اتاق مدل های دست دوم آن، با چند سال کارکرد، اثری از افت کیفیت یا سر و صدای داشبورد و رودری ها یافت نمی شود.

اپیزود آخر – چرا باید RX350 بخریم؟

اما آن چه خرید RX350 را منطقی جلوه می دهد، مقایسه قیمت فعلی آن با قیمت برخی شاسی بلندهای هم دوره اش است. درحالی که لکسوس RX350 در سال های عرضه رسمی از سوی ایرتویا، قیمتی بالاتر از پرادو و تقریباً برابر با لندکروزر داشت، اکنون با گذشت سال ها از آن دوران، فاصله قابل توجهی با دو خودروی نام برده پیدا کرده است. اولین نکته حائز اهمیت در مورد RX350، تمایل کم تر مشتریان امروز بازار به انتخاب آن است! از نسل جوان ثروتمندان که کم تر کسی حاضر به خرید آن می شود. افراد میان‌سال و حتا سال‌خورده هم خرید خودروهای جدیدتر را به آن ترجیح می دهند. شاید با خود بگویید که خب این موضوع ریشه در قدیمی بودن RX350 دارد و امری طبیعی در بازار است، اما هم برای ما و هم برای شما دو مثال نقض مهم وجود دارد! پرادو و لندکروزر، دو خودرویی که دقیقاً همزمان با RX350 عرضه شدند، اکنون حتا با گذشت سال ها از زمان ورود به بازار همچنان هواداران بسیاری در جامعه دارند. پرادوهای نسل قدیم، که در بدترین حالت ممکن، هم قیمت با RX خرید و فروش می شوند! در حالی که پرادو از تمام جنبه ها همچون سطح آپشن ها، کیفیت ساخت و کلاس بندی از لکسوس RX پایین تر است. پرادوهای نسل جدید که به مراتب گران تر از RX350 قیمت می خورند.

شاید تنها RX350های فیس لیفت ۲۰۱۳ بتوانند از نظر قیمت با پرادوهای نسل جدید رقابت کنند. حال آن که پرادوهای جدید هم، با وجود اضافه شدن امکانات زیاد، همچنان در برابر RX حرفی برای گفتن ندارند. ضمن این که کافی ست یک بار پس از رانندگی با RX350 پشت فرمان پرادو بنشینید تا دریابید که چیزی به نام هندلینگ در این محصول تویوتا تعریف نشده است! اما به سلطان لندکروزر می رسیم! لندکروزر سری ۲۰۰ شاسی بلندی است که به جز ابعاد بزرگ و قابلیت های آفرود چشم گیر، ویژگی خاص دیگری ندارد! در واقع امکانات لندکروزر حتا از پرادوهای جدید هم کم تر است! اما شاید از خود می پرسید: چرا به لندکروزر خرده گرفتیم؟ در واقع ما هیچ خصومت و کینه شخصی از لندکروزر به دل نداریم! اما سخن ما این است: چرا زمانی که می شود یک لکسوس RX350 نه چندان پرکارکرد را با بهایی کم تر از ۱ میلیارد تومان خریداری کرد و از سواری نرم و کیفیت بالایش لذت برد، با بودجه ای بیش از دو برابر به سراغ لندکروزر می روید که بهترین آپشنش کروزکنترل است؟ حال آن که اصولاً ۸۰ درصد خریداران لندکروزر در ایران یک بار هم به کویر نرفته اند!

اگر تصمیم شما برای خرج کردن بیش از ۲ میلیارد تومان سرمایه در خرید خودرو حتمی است، خب گزینه های به مراتب لوکس تر و تجملاتی تری از لندکروزر سری ۲۰۰ را پیش رو دارید. چرا نباید با ۲ میلیارد تومان پول رایج مملکت، به جای برندی اقتصادی همچون تویوتا، سوار بر یک پورشه، مرسدس بنز یا ب ام و شوید؟ خودروهایی که حداقل می دانید گرم کن صندلی آن ها در دوبی بر روی شان بسته نشده است! یا حتا همین RX350 مظلوم! شاسی بلندی لوکس، باوقار و باکیفیت که دریایی از آپشن را به روی شما باز می کند. برخی از آپشن های RX350 را حتا در همان لندکروزرهای فیس لیفت شده ۲۰۲۰ هم نمی توان پیدا کرد. حال همچنان این پرسش پابرجاست که چرا باید RX350 را که روزی قیمتی مشابه با لندکروزر داشت، از برند لوکس تری است و امکانات و کیفیت بالاتری دارد را رها کنیم و به قیمتی گزاف به سراغ همان اسطوره کسانی برویم که خود را ماشین باز می خوانند و لقب «حضرت» به آن می دهند! در حالی که باید دید اگر واردات خودرو به کشور آزاد بود و پای شاسی بلندهای بزرگی همچون کادیلاک اسکالاد و مرسدس بنز کلاس G به ایران باز می شد، باز هم چنین افرادی می توانستند از آفرودری معمولی در بازار جهانی یک اسطوره افسانه ای بسازند؟

سپهر عظیمی
پایگاه خبری اسب بخار