پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

خودروسازان ایرانی و اروپایی در خلاف مسیر

خودروسازان ایرانی هر روز با زیان و ضرر بیش‌تری همراه می شوند، همتایان غربی آن‌ها به دلیل خصوصی و مستقل بودن راهکارهای متفاوتی را در پیش گرفته اند. در واقع، خودروسازان ایرانی و اروپایی در خلاف مسیر یکدیگر حرکت می کنند؛ ایرانی ها هر روز به زیان بیش‌تر و آن‌ها به سود بالاتر نزدیک ترمی شوند، دولت نیز برای خصوصی سازی دست‌دست می کند و روی قیمت بنزین مانور می دهد.

به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، به گزارش بلومبرگ، فروش خودرو در اروپا همچنان حدود ۳ میلیون دستگاه کم‌تر از زمان همه‌گیری کروناست. این مسئله باعث شده است هزاران شغل در معرض خطر قرار بگیرد. حتا اخیراً فولکس‌واگن اعلام کرده که ممکن است مجبور به تعطیلی کارخانه‌ها و اخراج کارکنان آن در آلمان بشود. تمرکز خودروسازها بر روی تولید محصولات برقی، افزایش قدرت رقبای چینی و آمریکایی، هزینه‌های بالای انرژی و نیروی کار نیز مشکلات بیش‌تری برای این صنعت در اروپا به وجود آورده است.

تیراژ تولید خودروهای اروپایی هنوز به سال‌های قبل از کرونا برنگشته است و چندین برند بین المللی خودروسازی از جمله فولکس‌واگن، ب ام و و مرسدس‌بنز، نتوانسته‌اند با ظرفیت قبلی خودشان تولید داشته باشند.

از طرف دیگر، به نوشته اکو ایران، روند تولید خودرو بعد از همه‌گیری کرونا در کشور صعودی بوده است و خودروسازهای داخلی بیش از پیش به تولید و فروش محصولات‌شان مشغول هستند. تعداد کارکنان ایران خودرو، سایپا و پارس خودرو نیز سال قبل از ۱۲۰ هزار نفر گذشت و رکوردی جدید برای سه غول خودروسازی کشور به ثبت رسید.

ذهنیت عمومی معمولاً باور دارد که بازار انحصاری سود بیش‌تری را برای تولیدکننده ایجاد می‌کند، اما واقعیت این است که دخالت سیاست‌گذار در تولید و فروش در کنار مدیریت دولتی شرکت‌های خودروسازی باعث شده ترمز سوددهی خودروساز‌های داخلی کشیده شود و چند سال اخیر را با آمار زیان‌های خالص قابل توجهی پشت سر بگذاریم؛ زیان‌هایی که روی هم انباشته می‌شود.

این در حالی است که در اروپا خبری از دخالت‌های دولتی این چنینی نیست و مدیران خودروسازهای اروپایی برای تولید و فروش شرکت‌ها با توجه به منافع سهام‌داران برنامه‌ریزی می‌کنند. خودروسازهای اروپایی با وجود کاهش تیراژ تولید پس از همه‌گیری توانسته‌اند سودآوری خود را افزایش دهند و به نظر می‌رسد این کاهش تیراژ دائمی نبوده و آن‌ها بتوانند این افت تیراژ را جبران کنند.

البته این روند نسبت به دوران کرونا و تحریم صعودی بوده و فاصله برای رسیدن به رکوردهای قبلی زیاد است. ضمن این‌که، در نیم سال نخست ۱۴۰۳ تولید خودرو با افت ۸ درصدی همراه بوده است.

اما برخلاف تولیدکنندگان اروپایی، اختیار این صنعت در دست تولیدکنندگان نیست. آن‌ها اختیار خاصی از خود ندارند و مدیریت و تکیه بر کرسی مدیرعامل بیش‌تر یک دکور محسوب می شوند. آن‌ها عامل اجرا هستند و در مسیر تعیین شده حرکت می کنند. فرقی نمی کند چه شخصی و با چه تفکر و تعلقات سیاسی بر کرسی هدایت این دو خودروساز تکیه بزند. نتیجه یکی است؛ زیان و زیان و زیان؛ فرصت های از دست رفته؛ از بین سرمایه ها و افزایش فاصله ها. در این میان، سود نصیب رانت خواران می شود و حسرت و شعار سهم مردم.