پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

لوسید ایر یا مرسدس بنز EQS؟

این روزها با معرفی خودروهای الکتریکی متنوع در سگمنت های گوناگون به نظر می‌رسد زنگ خطر برای خودروهای بنزینی و دیزلی با شدت بسیار بیش تری به صدا درآمده است.

در این بین، سدان های بزرگ و لوکسی همچون لوسید ایر و مرسدس EQS، که به نوعی سدان های فول سایز و کاملاً لوکس محسوب می‌گردند، آمده اند تا نسخه ۸ سیلندرهای پرمصرف و مجلل را بپیچند و بدین ترتیب، به خاطر این دو سدان الکتریکی فول سایز، همه سدان ‌های لوکس با بدنه‌ های بزرگ، پیشرانه ‌های حجیم و عطش بالا برای مصرف سوخت باید از سال ۲۰۲۲ احساس خطر کنند.
در این مقاله قصد داریم ببینیم آیا لوسید ایر گرند تورینگ و مرسدس EQS580 4Matic به اندازه همتایان بنزینی خود جذابیت لازم را دارند یا خیر.

در سال ۲۰۱۶ بود که شرکت آتیوا به لوسید موتورز تغییر نام داد و احداث کارخانه ۷۰۰ میلیون دلاری خود در آریزونا را آغاز کرد. در سوی دیگر نیز مرسدس بنز در نمایشگاه پاریس همان سال، ۲۰۱۶، از کراس‌اوور کانسپت Generation EQ رونمایی نمود. این طرح مطالعاتی الکتریکی به‌ سرعت به مدل تولید انبوه EQC تبدیل شد و زیربرند EQ مرسدس (زیرشاخه برقی مرسدس) را ایجاد کرد.

با نگاهی به نام گذاری EQS و خصوصاً توجه به پسوند S تشخیص جایگاه آن در سبد محصولات مرسدس چندان کار سختی نیست. از آنجایی که، S کلاس در طول تاریخ حیات خود همواره به یک معیار لوکس گرایی در کل صنعت خودروسازی دنیا تبدیل شده و اعتبار فراوانی برای خود کسب نموده است، انتظارات از همتای الکتریکی آن‌ هم به شدت بالاست.
اما در ارتباط با لوسید ایر داستان متفاوت است؛ لوسید ایر در ابتدا تنها یک محصول جالب توجه از سوی یک استارت‌آپ الکتریکی، که مهندس ارشد سابق تسلا مدیر اجرایی آن است، قلمداد می‌شد تا این که این خودرو از نظر سایت موتور ترند، خودروی سال ۲۰۲۲ لقب گرفت!

طراحی دو خودرو

طراحی بدنه EQS به نحوی است که کاملاً هنرمندانه ما را به سمت آینده صنعت خودرو و خودروهای تمام خودران و بدون راننده سوق می‌دهد. ظاهر EQS و طراحی الهام گرفته شده آن از نهنگ Beluga و جلوپنجره نورانی‌اش به نحوی در کنار یکدیکر شکل گرفته اند که وقتی درهای خودرو را می‌گشایید انتظار رؤیت غریبلک فرمان و پدال ها را نخواهید داشت.
درون کابین EQS به دلیل القای حس آینده نگرانه، از صفحه نمایش های گوناگون با ابعاد بزرگ استفاده شده است و باید اذعان داشت که این امر تا حدی به جنبه‌ لوکس بودن خودرو آسیب زده است. هایپراسکرین مرسدس بنز در این خودرو استفاده شده است. این نام‌گذاری جالب به یک پنل شیشه‌ ای اشاره دارد که تمام عرض داشبورد را پوشش داده و دو نمایشگر ۱۲.۳ اینچی را در خود جای داده است. یکی از این نمایشگرها به‌ عنوان صفحه آمپر جلوی راننده قرار گرفته و دیگری برای سرنشین جلو در نظر گرفته شده است. بین این دو هم یک نمایشگر ۱۷.۷ اینچی لمسی مرکزی بر بخش اصلی داشبورد سلطه دارد که کنترل کاملی برای سیستم اطلاعات و سرگرمی، سیستم تهویه خودرو و تنظیمات صندلی‌های جلو را ارائه می‌کند.

به دلیل جانمایی باتری ها و همچنین شکل طراحی سقف، سرنشینان عقب با ارتفاع زیاد کف خودرو مواجه هستند که زاویه زانوها را زیاد می‌کند و این ممکن است برای برخی خوشایند نباشد. با این ‌حال، تمام صندلی‌ ها بسیار راحت هستند و حسی شبیه به یک سالن مجلل را ایجاد می‌نمایند.
همچنین لازم به ذکر است که از نظر کیفیت متریال نیز EQS به پای همتای بنزینی خود، یعنی S کلاس، نمی‌رسد و دلیل این امر هم چه کاهش وزن باشد و چه جبران هزینه ‌های بالای توسعه این پلت‌ فرم جدید، باعث شده است EQS نسبت به برادر بنزینی خود بسیار ارزان‌ تر باشد.

به سراغ لوسید ایر می‌آییم. سردبیر موتور ترند در اولین رانندگی خود با لوسید ایر، آن‌ را یک سیتروئن DS بازطراحی شده برای فیلم بلید رانر توصیف کرد. طراحی این ماشین بدون هیچ‌گونه شلوغ ‌کاری و ظریف و چشم ‌نواز است و تجسم کاملی از آینده را ارائه می‌نماید. استفاده از مقدار بسیار زیادی پنل های شیشه ای در ساختار لوسید ایر واقعاً خیره‌کننده و تحسین برانگیز است. در نگاه کلی، پیکره لوسید ایر آن قدر هنری و چشم نواز است که پارک کردن آن در هر مکانی به غیر از مقابل موزه هنر، نامناسب به نظر می‌رسد.
به داخل کابین لوسید ایر قدم می گذاریم؛ اگرچه تعداد نمایشگرهای چندمنظوره در لوسید ایر هم زیاد است، اما خوشبختانه خبری از هایپر اسکرین غول آسای مرسدس نیست.

نمایشگر سیستم اطلاعات و سرگرمی در بالای داشبورد به کلاستر دیجیتالی خودرو چسبیده و به صورت ایستاده جانمایی شده است و یک نمایشگر بزرگ هم روی پنل میانی کنسول برای کنترل سیستم تهویه، تنظیمات صندلی‌ ها و… تعبیه شده است. خلاف EQS، خوشبختانه در این جا چند دکمه فیزیکی هم دیده می‌شود.
سقف شیشه‌ای لوسید ایر در داخل بسیار جذاب به نظر می‌رسد. این سقف بدون هیچ نگهدارنده افقی، از شیشه جلو شروع شده و در انتها به یک ساختار Tشکل می‌رسد. به همین دلیل، کابین لوسید ایر در مقایسه با مرسدس بسیار دل‌بازتر احساس می‌شود.

قوای محرکه

تفاوت بین دو خودرو در بخش عملکرد و قوای محرکه هم ادامه دارد. مرسدس EQS580 به دو موتور الکتریکی مجهز است که یکی در جلو و دیگری در عقب نصب شده و در مجموع، ۵۱۶ اسب بخار قدرت و ۸۵۶ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کنند. این موتورها توسط یک پکیج باتری ۱۰۷.۸ کیلووات ساعتی تغذیه می‌شوند که وزن خودرو را به عدد حدودی ۲۶۳۰ کیلوگرم رسانده ‌اند، اما EQS580 آن قدر قدرت دارد تا ظرف ۳.۷ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت برسد و ۴۰۰ متر را در ۱۲.۲ ثانیه طی نماید. باید گفت سرعت و شتاب EQS از نیاز خیلی از خریداران بیش تر است.

لوسید ایر در نمونه گرند تورینگ دقیقاً مانند بنز دو موتور دارد، اما این موتورهای الکتریکی در این جا ۸۰۰ اسب بخار قدرت و ۱۲۰۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کنند و انرژی خود را از باتری‌ های ۱۱۳ کیلووات ساعتی می‌گیرند؛ بنابراین طبیعی است که لوسید ایر ظرف ۳ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت برسد و ۴۰۰ متر را در ۱۰.۸ ثانیه طی کند.
اما به موضوع مهم در خودروهای الکتریکی یعنی مسافت قابل پیمایش آن ها بپردازیم. بهترین و اقتصادی ترین رانندگان EQS580 با هر بار شارژ کامل نهایتاً می‌توانند تا ۵۵۰ کیلومتر را طی کنند، اما این رقم در مقایسه با عدد ۸۳۰ کیلومتری لوسید ایر گرند تورینگ که توسط EPA هم تأیید شده است، ناچیز به نظر می‌رسد. برای داشتن این برد چشمگیر نیازی به پرداخت هزینه اضافی برای سفارش باتری ‌های بزرگ‌تر نیست، زیرا تمامی نسخه‌ های گرند تورینگ به‌صورت استاندارد با همین باتری های ۱۱۳ کیلووات ساعتی عرضه می‌شوند و برد آن در کم ترین حالت ۶۵۰ کیلومتر خواهد بود.

فرمان‌گیری چرخ‌ های عقب در مرسدس سبب می‌شود این بنز بزرگ راحت ‌تر از چیزی که انتظار می‌رود تغییر جهت دهد. چسبندگی لاستیک‌ های چهارفصل استاندارد EQS هم خوب است و آرامش بدنه و کیفیت سواری روی هر مسیری فوق‌العاده است. البته سواری خودرو به نرمی بنتلی یا رولزرویس نیست. مرسدس EQS مثل اکثر خودروهای الکتریکی از سیستم بازیابی انرژی ترمزها بهره می‌گیرد که دو سطح مختلف دارد و در حالت معمولی یا سطح یک، میزان درگیری آن در زمان برداشتن پا از روی پدال گاز کم تر است. این خودرو از قابلیت رانندگی با یک پدال هم برخوردار است که هر چند شاید احساس عجیبی داشته باشد اما کاربردی است.
مانند مرسدس که حالات رانندگی اکو، اسپرت، کامفورت و شخصی دارد، لوسید هم از حالت های مختلفی برخوردار است که نام‌های اسموت، سوئیفت و اسپرینت برای آن‌ها انتخاب شده است. هر کدام از این حالت‌ها سطح متفاوتی از عملکرد را ارائه می‌نمایند و در حالت اسپرینت تمامی ۸۰۰ اسب بخار را در اختیار خواهید داشت.

در آزمایش چند کیلومتری که با لوسید ایر داشتیم تحت تأثیر سیستم تعلیق تطبیقی آن قرار گرفتیم که دست ‌اندازها، سرعت‌گیرها و چاله‌ ها را به نرمی هرچه تمام تر جذب می‌نمود، اما سیستم احیای انرژی ترمزهای لوسید که دقیقاً مانند مرسدس دو سطح دارد، حتا زمانی که در حالت کم ترین درگیری ممکن قرار داده می‌شد نیز کمی بیش‌ از انتظار تهاجمی عمل می‌کرد.
در پایان، به نظر می‌رسد ضمن برنده دانستن لوسید ایر در این رقابت، باید بیان نمود که آینده الکتریکی صنعت خودرو از آن چه در تصورات‌مان بود نزدیک تر بوده است و باید هر چه سریع تر خود را برای دیدن خودروهایی با طراحی خاص و تماماً خودران آماده سازیم.

رضا صفرآبادی فراهانی

پایگاه خبری اسب بخار