پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

فناوری های کمکی راننده؛ تهدید یا فرصت؟

فناوری های کمک‌راننده که این روزها در بیش‌تر خودروها به چشم می‌آیند با این ایده روی کار آمده‌اند که ایمنی را افزایش دهند، اما برخی نیز بر این باورند که این فناوری‌ها ممکن است خطرآفرین نیز باشند.

به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، در دنیای امروز، پیشرفت‌های تکنولوژیکی به طور چشم‌گیری در حال تغییر شکل صنعت خودرو هستند. یکی از مهم‌ترین این پیشرفت‌ها، سیستم‌های کمک‌راننده پیشرفته است که به منظور افزایش ایمنی و کاهش تصادف‌ها طراحی شده‌اند. این فناوری‌ها شامل دستیارهای رانندگی نیمه‌خودکار مانند کنترل سرعت تطبیقی، دستیار هدایت و سیستم‌های جلوگیری از برخورد می‌شوند که به رانندگان کمک می‌کنند تا از جاده بهتر استفاده کنند و سفرهای خود را ایمن‌تر کنند، اما با وجود فواید این فناوری‌ها، سؤالی که مطرح می‌شود این است که آیا این سیستم‌ها واقعاً به بهبود ایمنی کمک می‌کنند یا ممکن است خود به عاملی برای ایجاد حوادث جدید تبدیل شوند؟

رشد فناوری‌های کمکی و حواس‌پرتی رانندگان

طبق تحقیقاتی که مؤسسه ایمنی بزرگراه‌های آمریکا (IIHS) انجام داده، این فناوری‌های پیشرفته در کنار افزایش راحتی رانندگی، به‌ویژه در سفرهای طولانی، ممکن است منجر به بروز مشکلاتی مانند حواس‌پرتی رانندگان شوند. این تحقیقات که طی چندین سال و با استفاده از دو خودروی ۲۰۱۷ Volvo S90 و ۲۰۲۰ Tesla Model 3 مجهز به سیستم‌های Pilot Assist و Autopilot انجام شد، نشان می‌دهد که رانندگان در زمان استفاده از این سیستم‌ها، ۳۰ درصد بیش‌تر به فعالیت‌هایی می‌پردازند که هیچ ارتباطی با رانندگی ندارند.

فعالیت‌های پرت‌کننده حواس راننده‌ها شامل کارهایی مانند استفاده از تلفن همراه، غذا خوردن یا حتا رسیدگی به امور شخصی مانند آرایش کردن است. این موضوع به‌ویژه زمانی خطرناک می‌شود که رانندگان با گذشت زمان به سیستم‌های خودکار عادت کرده و رفتارهای خود را با نحوه عملکرد سیستم هماهنگ می‌کنند. به عنوان مثال، رانندگان به مرور می‌آموزند که چگونه با جابه‌جایی کوچک فرمان، از هشدارهای سیستم جلوگیری کنند و بدون این که متوجه خطر باشند از مزایای دستیارهای رانندگی استفاده کنند.

چالش‌های ناشی از اتکا به فناوری

این پدیده که رانندگان به فناوری‌های کمکی اتکا می‌کنند، چالشی جدی برای ایمنی جاده‌ها به وجود آورده است. از آنجا که بسیاری از این سیستم‌ها به صورت نیمه‌خودکار عمل می‌کنند و هنوز به طور کامل جایگزین مهارت‌های انسانی نشده‌اند، خطر بروز تصادفات جدید افزایش یافته است. رانندگانی که به این سیستم‌ها اعتماد بیش از حد پیدا می‌کنند، ممکن است از تمرکز بر جاده کاسته و بیشتر به انجام کارهای دیگری در خودرو بپردازند که این موضوع احتمال تصادفات را به‌ویژه در شرایط حساس جاده‌ای افزایش می‌دهد.

دیوید هارکی، رئیس IIHS، در این باره می‌گوید: «این نتایج یادآور نحوه یادگیری انسان‌ها است. اگر آنها را به این فکر بیندازید که توجه به رانندگی فقط به معنای تکان دادن فرمان هر چند ثانیه یک بار است، دقیقاً همین کار را خواهند کرد.» این بدان معناست که رانندگان با آگاهی از چگونگی عملکرد سیستم‌های هشدار، به مرور رفتارهایی را از خود نشان می‌دهند که در عین حفظ فعال بودن سیستم‌های کمکی، تمرکز کافی بر رانندگی ندارند.

فناوری‌های کمکی؛ ابزار ایمنی یا منبع جدید خطر؟

در حالی که هدف اصلی فناوری‌های کمکی رانندگی افزایش ایمنی جاده‌ها است، بررسی‌های اخیر IIHS نشان می‌دهد که این سیستم‌ها در صورتی که به درستی استفاده نشوند، می‌توانند ریسک‌های جدیدی به همراه داشته باشند. به عنوان مثال، در مطالعه‌ای که بر روی چندین برند خودرو انجام شد، از میان ۱۴ سیستم کمک‌راننده تنها برند لکسوس توانست رتبه «قابل قبول» را کسب کند، در حالی که بسیاری از سیستم‌های دیگر نمرات ضعیفی دریافت کردند.

هارکی در این باره توضیح می‌دهد: «برخی رانندگان ممکن است فکر کنند که این اتوماسیون جزئی، رانندگی را در سفرهای طولانی آسان‌تر می‌کند، اما شواهد کمی وجود دارد که نشان دهد این فناوری‌ها واقعاً رانندگی را ایمن‌تر می‌کنند. همان‌طور که برخی از تصادفات نشان داده‌اند، در صورت نبود اقدامات محافظتی مناسب، این سیستم‌ها می‌توانند خطرات جدیدی ایجاد کنند.»

نیاز به اقدامات پیشگیرانه برای ایمنی بیش‌تر

تحقیقات IIHS به این نتیجه رسیده است که تولیدکنندگان خودرو باید گام‌های بیشتری در جهت افزایش ایمنی رانندگان بردارند و سیستم‌های هشداردهنده و محافظتی قوی‌تری را در خودروهای خود تعبیه کنند. یکی از مشکلات اصلی این است که سیستم‌های کمکی کنونی، به‌ویژه سیستم‌هایی که به راننده اجازه می‌دهند دست خود را از روی فرمان بردارند یا به هشدارهای سیستم توجه نکنند، به درستی نظارت نمی‌شوند.

این سازمان پیشنهاد می‌دهد که فناوری‌های هشداردهنده باید به نحوی طراحی شوند که نتوان به سادگی با حرکات کوچک و بدون توجه به وضعیت جاده از آن‌ها عبور کرد. به عنوان مثال، نیاز است که خودروها به طور مداوم وضعیت راننده را نظارت کنند تا مطمئن شوند که او واقعاً به رانندگی توجه دارد.

فناوری‌های کمکی راننده؛ تهدید یا فرصت؟

فناوری‌های کمکی راننده، اگر به درستی استفاده شوند، می‌توانند ابزاری قدرتمند برای افزایش ایمنی جاده‌ها و کاهش تصادفات باشند. اما به شرطی که رانندگان از آن‌ها به عنوان ابزاری مکمل استفاده کنند و نه جایگزین تمرکز و دقت در رانندگی. از سوی دیگر، عدم رعایت اصول استفاده از این فناوری‌ها و اتکای بیش از حد به سیستم‌های خودکار می‌تواند منجر به بروز حوادث جدی شود.

بنابراین، این فناوری‌ها هم فرصت و هم تهدیدی برای رانندگی ایمن محسوب می‌شوند. این در حالی است که با اتخاذ تدابیر محافظتی مناسب و افزایش آگاهی رانندگان از نحوه استفاده صحیح از این سیستم‌ها، می‌توان خطرات احتمالی را به حداقل رساند و از فواید آن‌ها بهره‌مند شد.