پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

تست و بررسی کیا استینگر در تهران

«استینگر» نامی که شکوه و عظمت تحول یک برند کره‌ ی را به خوبی به نمایش درآورده است. استینگر نمادی از خواستن است که کره ای ها توانسته اند به آن دست پیدا کنند.

هرچند این خودرو اولین تجربه «کیا موتورز» در ساخت خودروهای اسپرت شهری به‌شمار می‌رود، اما با این حال نشان می‌دهد که سودای رقابت با بزرگان صنعت خودروی جهان در سر مدیران این برند هر روز درحال رشد و نمو است. کیا استینگر یکی از محصولاتی بود که می‌توانست به صورت رسمی در بازار ایران حضور داشته باشد، اما متأسفانه به دلیل برخی مشکلات و همچنین فعالیت‌های نامتناوب شرکت «اطلس‌خودرو» هرگز نتوانست شانس خود را برای موفقیت در این بازار پرپتانسیل بیازماید.

مدتی است دو دستگاه کیا استینگر سفید و قرمز از کشور روسیه به‌صورت گذرموقت وارد کشور شده‌اند و برای مدتی محدود مهمان جاده‌های کشور هستند. ما نیز از این فرصت استفاده کرده و به سراغ یکی از این دو دستگاه رفته و به تست و بررسی آن پرداخته‌ایم.

تاریخچه

کمپانی کیا موتورز برای اولین‌بار با به نمایش درآوردن کانسپت کیا جی‌تی در نمایشگاه خودروی فرانکفورت ۲۰۱۱ خبر از تولید محصولی اسپرت داد که در نهایت ۶ سال بعد در نمایشگاه خودروی دیترویت ۲۰۱۷ شاهد معرفی رسمی استینگر توسط مدیران کیاموتورز بودیم. این محصول جذاب توسط «پیتر شرایر»، که سابقه حضور در برندهای مطرح جهانی از جمله دپارتمان M کمپانی ب‌ام‌و را در کارنامه کاری خود دارد، طراحی شده است. به همین منظور می‌توان گفت که این محصول کره‌ای با الهام از طرح‌های اروپایی توانسته با چهره‌ای قابل قبول در عرصه جهانی ظاهر شود. همچنین استینگر برای موفقیت بیش‌تر در بازار جهانی با سه نوع پیشرانه متنوع عرضه می‌شود که می‌تواند نیاز قشر وسیعی از علاقه‌مندان را برطرف سازد.

ظاهر اروپایی برای محصولی آسیایی

در سال‌های گذشته با نگاهی به محصولات جدید کیا درمی‌یابیم که طراحان این شرکت توانسته‌اند به زبان طراحی ثابتی دست پیدا کنند که نشان‌دهنده مسیر تعالی و پیشرفت در محصولات‌شان است. اوج این پیشرفت را می‌توان با نگاهی به استینگر دریافت، زیرا در نگاه نخست و بدون درنظر گرفتن نشان تجاری کیا روی بدنه، تشخیص آن‌که این خودرو محصولی از کمپانی کیاست کمی دشوار به‌نظر می‌رسد. مگر آن‌که با زبان طراحی این برند آشنایی داشته باشید و در کالبد این خودرو به‌دنبال اثراتی از آن باشید که بدون شک می‌توانید شباهت‌هایی با نسل قبلی اپتیما را در نمای جلوی آن پیدا کنید.

کیا استینگر بر مبنای پلت‌فرم کوتاه شده از هیوندای جنسیس شکل گرفته که، با ابعاد ۴۸۳۰ میلی‌متر در طول، ۱۸۷۰ میلی‌متر عرض و ۱۴۰۰ میلی‌متر ارتفاع، توانسته در قامت یک سدان نسبتاً بزرگ ایفای نقش کند. در واقع می‌توان گفت استینگر در رده خودروهای فست‌بک جای می‌گیرد که عموماً مردم این سگمنت را با پورشه پانامرا می‌شناسند. بنابراین می‌توان گفت استینگر سعی داشته به‌عنوان پانامرای آسیایی سهمی از بازار سدان‌های لوکس و اسپرت را از آن خود کند.

در نمای جلوی استینگر شاهد طرحی تهاجمی هستیم که پیش از این در برخی از برندهای اروپایی نظیر آئودی مشاهده شده است. جلوپنجره شش ضلعی معروف کیا با طرح مشبک، نقش بسزایی در ایجاد ظاهر اسپرت این محصول داشته است. همچنین چراغ‌های اصلی، که با طرحی کشیده در دو طرف تعبیه شده‌اند، به دلیل بهره‌مندی از تکنولوژی روز دنیا، ظاهری جذاب و متفاوت برای آن رقم زده‌اند. اما مهم‌ترین ویژگی در زیبایی ظاهری نمای جلوی استینگر، دریچه‌های عمودی ورودی هواست که در دو سوی سپر به منظور خنک‌کاری و ورود جریان هوا به کالیپرهای ترمز طراحی شده‌اند. همچنین روی درِ کاپوت استینگر دو قطعه پلاستیکی مشکی‌رنگ نصب شده که تداعی‌کننده هود روی کاپوت است. استفاده از این قطعات باعث می‌شود ناخودآگاه تصویری از سوپراسپرت‌های مشهور در ذهن شکل بگیرد.

همچنین ارتفاع کم این خودرو از سطح زمین از دیگر مواردی است که به تبعیت از اکثر خودروهای اسپرت رعایت شده است. در نمای کناری موردی که بیش‌ترین توجه را به خود جلب می‌کند، فرم کوپه‌مانند خودروست که با امتداد یافتن سقف به قسمت عقب، با کاهش ارتفاع همراه شده است. همچنین وجود دریچه هوا روی گلگیرهای جلویی این خودرو از دیگر مواردی است که ظاهر استینگر را از یک سدان معمولی متمایز می‌کند. رینگ‌های ۱۹ اینچی آلومینیومی این خودرو تأثیر قابل‌توجهی در ایجاد ظاهر اسپرت و مهیج آن دارد.

اما بحث‌برانگیزترین قسمت این خودرو طراحی بخش عقب آن است که با چراغ‌های باریک و کوچکی نمایان شده است. طراحی این چراغ‌ها به‌گونه‌ای است که، از دید بسیاری از مخاطبان و کارشناسان، با ظاهر کلی خودرو هماهنگی ندارد. البته طراحان کیا با متصل کردن چراغ‌ها به یکدیگر سعی داشته‌اند رویه‌ای که این روزها در بسیاری از برندها دیده می‌شود را پیروی کنند. سپر عقب در این خودرو نیز دارای المان‌های اسپرتی نظیر دیفیوزر، دو خروجی اگزوز دوگانه در دو طرف و خروجی‌های عمودی هوا در دو سوی سپر است که تاحدودی نقایص طراحی در این بخش را جبران کرده‌اند.

در کل می‌توان نمره قبولی را به طراحی ظاهری استینگر داد و گفت که طراحان این شرکت توانسته‌اند به‌خوبی محصولی اسپرت را به بازار معرفی کنند.

فضای کابین زیبا اما نه به اندازه نمای بیرونی

با ورود به کابین کیا استینگر با فضایی متفاوت روبه‌رو می‌شویم که می‌تواند مورد تحسین و ستایش بسیاری از علاقه‌مندان قرار بگیرد. اما اگر بخواهیم واقع‌بینانه به نقد طراحی آن بپردازیم، باید به این موضوع اشاره کنیم که هماهنگی میان طراحی داخلی کابین و فضای بیرونی خودرو مشاهده نمی‌شود. در واقع ظاهر استینگر نشان از یک خودروی اسپرت و سرکش دارد، اما فضای کابین بیش از آن‌که حس اسپرت بودن را به سرنشینان القا کند، مانند سدانی لوکس ایفای نقش کرده است.

سبک طراحی در کابین تاحدودی از خودروسازان اروپایی الهام گرفته است. به‌خصوص دریچه‌های ورودی دایره‌ای در مرکز داشبورد یادآور محصولات مدرن کمپانی مرسدس بنز آلمان است. همچنین صفحه نمایشگر لمسی ۸ اینچی، که در بالاترین قسمت داشبورد تعبیه شده است، ذاتی اروپایی دارد که علاوه‌بر کاربردی بودن، نمایی مدرن به درون کابین بخشیده است.

اما جدا از بحث طراحی، باید به کیفیت متریال مصرفی درون کابین اشاره کنیم که در سطح قابل‌قبولی قرار دارد. در واقع استینگر محصولی باکیفیت است که می‌تواند در آینده‌ای نزدیک با اعمال تغییراتی بنیادی به رقیبی سرسخت برای گزینه‌های آلمانی تبدیل شود. البته باید به این نکته اشاره کرد که قیمت پایین این محصول در بازارهای جهانی می‌تواند کیفیت پایین نسبت به رقبای اروپایی را توجیه کند.

یکی از مواردی که درون کابین استینگر چندان خوشایند نبوده و موجب برهم خوردن هارمونی طراحی شده، غربیلک فرمان است که کاملاً ساده و اقتصادی طراحی شده است. در واقع این نمونه تفاوت چندانی با نمونه‌های به‌کار رفته در سایر محصولات اقتصادی این برند ندارد. البته غربیلک فرمان این خودرو از نوع D کات بوده که تاحدودی به منظور اسپرت‌تر نشان دادن کابین از آن استفاده شده است. همچنین گرافیک داخلی صفحه پشت آمپر که به‌صورت آنالوگ و عقربه‌ای به نمایش درآمده است، تضادی با روحیه و ذات کلی خودرو دارد. در واقع بهتر بود از صفحه نمایشی دیجیتال با قابلیت تغییر وضعیت با مود رانندگی استفاده می‌شد، تا تجربه‌ای لذت‌بخش‌تر از رانندگی با یک سدان اسپرت به راننده منتقل شود. گفتنی است اطلاعات مربوط به خودرو و تنظیمات نیز در صفحه نمایش TFT رنگی واقع شده در بین دو نشانگر عقربه‌ای به نمایش درمی‌آید.

امکانات رفاهی و آپشن‌ها

همان‌طور که پیش‌تر گفته شد، طراحی کابین کیا استینگر یکی از نقاط ضعف آن به‌شمار می‌رود. این بدان معنا نیست که این محصول کره‌ای امکانات مناسبی را در اختیارتان قرار نمی‌دهد، بلکه استینگر دارای فهرست کاملی از امکانات و آپشن‌هاست که می‌تواند نظر سخت‌پسندان را هم به خود جلب کند. بر این اساس از آپشن‌های موجود در این خودرو می‌توان به مواردی از قبیل نمایشگر ۸ اینچی لمسی و سیستم صوتی آمپلی‌فایردار با ۹ بلندگو از برند هارمن کاردون اشاره کرد. همچنین فناوری خودران در سطح کروزکنترل هوشمند با قابلیت کاهش و افزایش سرعت در این خودرو یکی دیگر از مواردی است می‌توان نظر خریداران را به خود جلب کند.

ترمز خودکار اضطراری، رادار نقطه کور، رادار خطی و سیستم کنترل حرکت بین خطوط، سنسور پارک جلو و عقب، سیستم پیشگیری از تصادف از جلو و سیستم تشخیص عبور عابر پیاده از دیگر امکانات ایمنی در این خودرو به‌شمار می‌رود. همچنین سانروف برقی چندحالته، سیستم تهویه مطبوع اتوماتیک دوگانه، دریچه‌های مجزای سیستم تهویه برای سرنشینان عقب، تودوزی چرمی، هدآپ دیسپلی، سیستم چهار چرخ محرک، تنظیم برقی آینه‌ها با قابلیت تاشوی برقی، صندلی‌های برقی دارای حافظه، صندوق‌پران برقی، خروجی برق ۱۲ ولت، گرم‌کن و سردکن صندلی‌های جلو، گرم‌کن فرمان، دوربین ۳۶۰ درجه، فرمان کمکی برقی و… از دیگر آپشن‌های موجود در این خودروست.

ویژگی‌های فنی پیشرانه

کیا برای این محصول سه نوع پیشرانه بنزینی و دیزلی را درنظر گرفته است که هر یک ویژگی‌های مختص خود را دارند. نسخه پایه کیا استینگر، که خودروی موردنظر در این مقاله نیز از همان نوع است، دارای پیشرانه ۲ لیتری ۴ سیلندر GDI مجهز به سیستم توربوشارژ موسوم به تتا است که قدرت ۲۵۵ اسب‌بخار ۶۲۰۰ دور در دقیقه و گشتاور ۳۵۲ نیوتن‌متر بین دورهای ۱۴۰۰ تا ۳۵۰۰ دور در دقیقه را فراهم می‌کند. با این شرایط، استینگر برای رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت به ۶ ثانیه زمان نیاز دارد. این درحالی است که حدود ۱۵ ثانیه پس از شروع حرکت به سرعت ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد. حداکثر سرعت این نسخه ۲۱۰ کیلومتر بر ساعت اعلام شده است. طبق اعلام کیاموتورز سیکل ترکیبی مصرف سوخت این سدان اسپرت فست‌بک حدود ۷٫۸ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر است. همچنین میزان دی‌اکسید کربن تولیدی این خودرو ۱۸۱ گرم در کیلومتر اعلام شده است.

نسخه قدرتمندتر این خودرو، که استینگر GT نام دارد، دارای پیشرانه ۶ سیلندر با حجم ۳٫۳ لیتری مجهز به سیستم توربوشارژ دوگانه و اینترکولر است که به پیشرانه لامبدا مشهور است. این نسخه قادر است حداکثر قدرتی معادل ۳۶۵ اسب‌بخار و حداکثر گشتاور ۵۱۰ نیوتن‌متر را تولید کند که برای ثبت سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت، ۴.۷ ثانیه کافی خواهد بود.

سومین پیشرانه موجود برای این خودرو نیز از نوع ۲٫۲ لیتری دیزلی سری R-Line است که در بازار اروپا بسیار مورد توجه قرار گرفته است. لازم به ذکر است جعبه‌دنده ۸ دنده اتوماتیک وظیفه انتقال نیروی تولیدشده موتور به چرخ‌های این خودرو را برعهده دارد.

تجربه رانندگی

نشستن پشت فرمان یک خودروی اسپرت می‌تواند پیش از شروع رانندگی نیز هیجان کافی را به شما القا کند. این موضوع درون کابین استینگر، به دلیل عدم تطابق طراحی داخلی با خلق و خوی خودرو، چندان مشاهده نمی‌شود. اما از آن‌جایی که می‌دانیم استینگر نخستین محصول اسپرت کیا موتورز است، اشتیاق فراوانی برای راندن آن خواهیم داشت. با روشن کردن پیشرانه و آماده شدن برای حرکت، مود رانندگی را از میان حالت‌های اکو، کامفورت، اسپرت و کاستوم، روی حالت اسپرت قرار می‌دهیم تا از همان ابتدا با خلق و خوی اسپرت این خودرو آشنا شویم. در این حالت با فشردن پدال گاز تا میانه، شروعی سرحال و پرهیجان را تجربه خواهید کرد که به دلیل دستیابی به حداکثر گشتاور ۳۵۲ نیوتن‌متری از ۱۴۰۰ دور در دقیقه، فرو رفتن در صندلی‌ها احساس می‌شود.

این موضوع نشان می‌دهد که با خودرویی سرحال و تندوتیز سروکار داریم. پس از گذشت مدتی و بررسی عملکرد جعبه‌دنده ۸ دنده، درمی‌یابیم که به‌طور کلی با جعبه‌دنده‌ای گوش به فرمان و دقیق مواجه هستیم. اما باید به این نکته اشاره کرد که اگر بخواهید عملکرد این جعبه‌دنده را با نمونه‌های ۸ دنده به‌کاررفته در محصولات آلمانی، از جمله ب‌ام‌و، مقایسه کنید، باید بگوییم که هرگز دقت و سرعت عمل نمونه‌های مشابه در محصولات آلمانی را ندارد. با این وجود می‌توان گفت تجربه سواری در استینگر می‌تواند به اندازه کافی لذت‌بخش باشد.

از سویی هندلینگ و چسبندگی استینگر به سطح جاده، به‌واسطه سیستم‌های الکترونیکی نظیر کنترل کشش پایداری، می‌تواند این اطمینان خاطر را به شما بدهد که از حداکثر توان پیشرانه نهایت لذت را ببرید.

تنظیم حالت رانندگی در استینگر این امکان را به شما می‌دهد که تنظیمات سیستم تعلیق و پیشرانه را نیز به‌صورت دستی بر مبنای نیاز و سلیقه خود تنظیم کنید که این موضوع می‌تواند برای علاقه‌مندان جالب توجه باشد.

سبک طراحی بدنه و شیشه‌های کناریِ کشیده و باریک در این خودرو باعث شده دید چندان زیادی از فضای اطراف خودرو، خصوصاً بخش‌هایی که در نقاط کور هستند، نداشته باشید. در این مواقع وجود سیستم تشخیص نقاط کور و دوربین ۳۶۰ درجه می‌توانند به کمک راننده بیایند. در مجموع می‌توان گفت رانندگی با کیا استینگر تجربه‌ای دلنشین است. با این تفسیر که شما خودرویی کره‌ای سوار هستید و نباید انتظار یک سدان اسپرت و لوکس اروپایی را از آن داشته باشید، زیرا استینگر برای رسیدن به این جایگاه، حداقل چند سال زمان نیاز دارد.

نتیجه‌گیری

کیا استینگر یکی از گزینه‌هایی بود که، در زمان آزاد بودن واردات خودرو، شانس ورود به بازار کشور را داشت، زیرا نسخه پایه این خودرو که از پیشرانه ۴ سیلندر ۲ لیتری برخوردار است، قیمتی کم‌تر از ۴۰ هزار دلار دارد. بنابراین تمامی موانعی که می‌توانست مانع از ورودش به کشور شود را به‌نوعی پشت‌سر گذاشته است. البته در برهه‌ای از زمان زمزمه‌های ورود این خودرو به کشور توسط شرکت اطلس‌خودرو به گوش می‌رسید که با وجود فعالیت‌های کم‌رنگ و بی‌برنامه این شرکت در همان زمان هم می‌شد به شایعه بودنش پی برد.

به هر حال مصرف‌کنندگان ایرانی تاکنون هرگز نتوانسته‌اند شاهد ورود این محصول جذاب کره‌ای به بازار کشور باشند، اما شاید در آینده این اتفاق بیافتد و شاهد قدرت‌نمایی این محصول در بازار کشور باشیم.

در پایان باید گفت نسخه پایه استینگر به اندازه کافی خودرویی سرحال و گوش به فرمان است. از سویی مصرف سوخت بهینه و استهلاک کم‌تر، نسبت به نسخه قوی‌تر ۶ سیلندر، از مزایای این خودرو به‌شمار می‌رود. با این وجود باید انتظار داشت که نسخه قوی‌تر این خودرو، تجربه‌ای نزدیک‌تر به سدان‌های اروپایی را ارائه کند.

پایگاه خبری اسب بخار