پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

وسایل نقلیه شاخص و کاربردی جنگ جهانی دوم

با شروع جنگ جهانی دوم برخی از شرکت های خودروسازی خودروهایی تولید کردند که دوام و قدرت خوبی داشتند و توانستند در جنگ جهانی ایفای نقش کنند، در این متن، خودروهای شاخص جنگ جهانی مورد بررسی قرار می گیرد.

با شروع جنگ جهانی در سال ۱۹۳۹ بسیاری از کشورها درگیر جنگ شدند و برای حمل و نقل افراد و تجهیزات نظامی نیاز به خودروها و کامیون هایی داشتند که علاوه بر قدرت زیاد در حمل بار و نفرات، بتوانند دوام بالایی داشته باشند و هنگام عبور از مسیرهای ناهموار مشکل خاصی برای‌شان پیش نیاید.

به همین دلیل، برخی از خودروسازان کشورهای درگیر جنگ تلاش کردند خودروهایی تولید کنند که دو ویژگی دوام و قدرت را داشته باشد و ارتش بتواند از آن ها در جنگ بهره ببرد.

در میان کشورهای شرکت کننده در جنگ، آلمان، انگلیس و آمریکا شاخص ترین و بهترین خودروها و وسایل حمل و نقل را تولید کردند و توانستند به خوبی از آن ها در جنگ بهره ببرند.

خودروها و وسایل نقلیه آلمانی

خودروهای نظامی سبک

در بین خودروهای نظامی سبک آلمانی که تقریباً با جیپ (Jeep) آمریکایی در یک رده قرار می گرفت کوربل واگن (Kurbelwagen) از شرکت فولکس واگن را می توان معرفی کرد که پایه آن خودروی شهری بود. این خودرو دارای ۴ صندلی بود و سقف آن به صورت کانورتیبل باز و بسته می شد. موتور این خودرو در پشت خودرو نصب می شد (Rear Mounted Engine) و سیستم خنک‌کاری آن به صورت هوا خنک (Air Cooled) بود. موتور این خودرو ۲۴.۵ اسب بخار قدرت داشت و می توانست تا سرعت ۸۰ کیلومتر بر ساعت در مسیر هموار برود.

حتماً بخوانید: موتورهای هوا خنک چگونه کار می کند؟

پس از گذشت مدتی، نسخه دوزیست کوربل واگن با نام اشویم واگن (Schwimmwagen) ساخته شد که قابلیت حرکت در آب و خشکی را داشت و در آن زمان بسیار عجیب و شگفت انگیز به نظر می رسید.

هافتراک (Halftracks)

هافتراک Sd. Kfz.250 یک نمونه نفربر آلمانی بود که وزنی حدود ۱ تن داشت و قابلیت این را داشت که با سلاح های ضد تانک و ضد هوایی مجهز شود. سیستم هافتراک ها این گونه است که بخش عقب آن مانند تانک دارای چرخ و زنجیر است و قسمت جلوی آن فقط چرخ دارد. در این هافتراک از ورق های نازک و سبک (بین ۶ تا ۱۵ میلی متری) اما با مقاومت بالا استفاده شده بود تا علاوه بر استحکام بالا وزن کم تری داشته باشد.

نوع دیگر این هافتراک های آلمانی Sd. Kfz.251 بودند که وزن آن ها حدود ۳ تن بود و از آن در جنگ ساحل نرماندی استفاده می شد.

در طول جنگ جهانی چیزی حدود ۱۶ هزار از این هافتراک ها برای مصارف مختلف ساخته شد و پنج شرکت از جمله میباخ (Maybach) و نورداتچ (Norddeutsche) در ساخت آن شریک بودند.

تراک یا کامیون

اوپل بلیتز (Opel Blitz) یک کامیون ۳ تنی بود که می شد بدنه های مختلف را بر روی آن سوار کرد و از آن ها در شرایط و کاربری های مختلف استفاده کرد. بر روی این شاسی یک موتور ۶ سیلندر ۳.۶ لیتری آب خنک قرار می گرفت که می توانست حدود ۶۸ اسب بخار توان تولید کند و علاوه بر نسخه های دیفرانسیل عقب، نسخه دو دیفرانسیل نیز داشت.

مدل دیگر ۳ تنی از شرکت بنز بود که LCF 3000 نام داشت و به یک موتور ۴ سیلندر ۵ لیتری دیزل تجهیز شده بود. گیربکس ۴ سرعته این خودرو به همراه دنده های کمکی‌ای که داشت این اجازه را می داد تا در بیراهه هم به خوبی عمل کند، اما به دلیل تک دیفرانسیل بودن نمی توانست در مسیرهای آفرودی به خوبی عمل کند.

با اختلاف، پرکاربردترین کامیونی که توسط آلمانی ها استفاده شد Bussing-NAG دیزلی بود که ۴/۵ تن را می توانست تحمل کند و در صورت نیاز بدون این که به مشکل بخورد می توانست تا ۶ تن بار را تحمل کند. از این خودرو به حدی استفاده می شد که در اکثر فیلم های مربوط به جنگ جهانی می توانیم در برخی از سکانس ها آن را ببینیم.

خودروها و وسایل نقلیه آمریکایی

جیپ

جیپ (Jeep) یکی از مهم ترین، معروف ترین و کاربردی ترین خودروهای جنگ جهانی دوم بود که با ۵۰۰ کیلو وزن توانست بسیاری از خواسته ها را برآورده کند و نام آن نیز از general purpose به معنی همه کاره گرفته شده است. یک موتور ۴ سیلندر ۵۵ اسب بخاری بسیار کم مصرف بر روی این خودرو قرار گرفته بود که توان تولیدی را به چهار چرخ خودرو می داد و چهار چرخ بودن توانست در کاربرد آن بسیار تأثیرگذار باشد. این خودرو توانایی حمل ۵ سرباز یا ۳۶۰ کیلوگرم بار و یا یک ضد تانگ ۳۷ میلی متری را داشت.

از این خودرو چیزی در حدود ۶۴۰ هزار دستگاه تولید شد و پس از جنگ جهانی نیز از آن در جنگ های دیگر استفاده شد. در جنگ ایران و عراق هم هر دو طرف از این جیپ ها استفاده می کردند.

هافتراک

هافتراک های آمریکایی نیز مانند هافتراک های آلمانی بودند و از دو بخش چرخ و زنجیر و چرخ تشکیل شده بودند. مدل های M2، M3 و M5 توسط شرکت های Autocar، White و Diamond T و به سفارش ارتش آمریکا تولید می شدند. پیشرانه این هافتراک ها یک موتور شش سیلندر ۱۴۸ اسب بخاری بود و حداکثر سرعتی برابر ۷۲ کیلومتر بر ساعت داشت.

مدل های M16 و M17 از نسخه های مهم هافتراک های آمریکایی بودند که به سلاح ضد هوایی مجهز می شدند.

تراک یا کامیون

کامیون های آمریکایی به سه دسته شناسایی و فرماندهی و حامل سلاح تقسیم می شدند.

شناسایی و فرماندهی

خودروهای شناسایی و فرماندهی ساخت شرکت دوج (Dodge) توانایی حمل ۴ نفر را داشتند و با موتوری ۶ سیلندر تجهیز شده بود. حداکثر سرعت آن به ۹۰ کیاومتر بر ساعت می رسید و ۴۸۰ کیلومتر اسمی (Nominal) را با یک باک می توانست طی کند.

حامل سلاح

خودروهای حامل سلاح آمریکایی طراحی دوج (Dodge) بودند و توسط شرکت کرایسلر (Chrysler) تولید می شدند. این خودروها مجهز به یک موتور ۶ سیلندر بودند، حداکثر سرعت آن ها ۹۰ کیلومتر بر ساعت بود و توانایی حمل سلاح هایی با وزن ۵۰۰ کیلوگرم را داشتند.

خودروها و وسایل نقلیه بریتانیایی

از خودروهای شاخص بریتانیا در جنگ جهانی فقط می توان به خودروی حامل سلاح برن (Bren Gun Carrier) اشاره کرد. این خودرو برخلاف نام‌گذاریش فقط برای حمل سلاح برن طراحی نشده بود و می توانست در زمینه های دیگر نیز فعالیت کند.

موتور ۸ سیلندر این خودرو به حدی سر و صدا داشت که فقط راننده و یک سرنشین می توانست در کابین آن بنشیند، اما از طرفی دیگر، فضای بار سر باز آن می توانست بارهای مختلف را در خود جا دهد و یا به عنوان نفربر کار کند، برای مثال، قابلیت حمل خمپاره زن (Mortar) 2 اینچی و سلاح های ضد تانک سبک را داشت.

محمد جبارزاده شیاده

پایگاه خبری اسب بخار