پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

ون اینرودز یا کارا تک کابین ؛ برای حمل بار، وانت یا ون باری؟

اینرودز و وانت کارا یا همان وانت مزدا دو محصول در میان خودروهای کار و تجاری سبک البته از یک شرکت هستند که یکی سالیان سال است روی خط تولید بوده اما دیگری به نوعی جزء اولین ها حساب می شود. در این محتوا میخواهیم ببینیم آخر سر کدام یک برای کار بهتر است؟ 

خودروهای کار و تجاری از آن دست محصولاتی هستند که با انواع مختلفی در سراسر دنیا تولید شده و هر بازاری به یک یا تنها چند مدل از این خودروها روی خوش نشان داده است. در ایران سال های سال است که وانت ها و پیکاپ ها تولید و عرضه شده و در رسته خودروهای کار در سطح شهر تنها همین محصولات برای جابجایی بار استفاده می شوند. ولی به غیر از این محصولات ون ها نیز در بسیاری از کشورها برای جابجایی بار و وسایل خصوصا کشورهای اروپایی استفاده می شوند اما بنا به دلایلی این مورد در ایران چندان طرفدار نداشته و همچنان ترجیح بسیاری از افراد استفاده از وانت است. 

ون اینرودز گروه بهمن را می توان جزو اولین ون های بازار داخل دانست که برای استفاده های تجاری و حمل بار معرفی شد. در بازاری که علاقه مردم کاملا به سمت وانت هاست و حتی وانت هایی با بیش از نیم قرن همچنان تولید می شوند، اینرودز یک شناگر خلاف جریان رودخانه بود که می بایست با بسیاری از وانت های بازار رقابت کند. بهمن اینرودز در اصل محصولی چینی از دانگ فنگ بوده و نام اصلی آن دانگ فنگ  C35 است. این خودروی ون برای اولین بار در سال ۲۰۰۹ رونمایی شد و علاوه بر بازار چین در چندین کشور نیز عرضه شده تا اینکه سرانجام در سال ۱۴۰۱ در ایران توسط گروه بهمن با نام اینرودز در ایران معرفی شد.

وانت کارا هم محصولی دیگری از شرکت بهمن موتور بوده و تا کنون در دو نسخه تک کابین و دو کابین تولید و عرضه شده و همچنان می شود. کارا در واقع همان مزدا وانت معروف بازار ایران است که گروه بهمن همچنان آن را در خط تولیدش حفظ کرده و گویا قرار نیست فعلا دست از تولید آن بکشد چرا که هر سال سازمان استاندارد با اینکه مواردی را برای خودروها الزامی می کند گروه بهمن همان موارد را به وانت سالخورده خود درست مانند زامیاد و نیسان آبی اضافه کرده تا مجوزش باطل نشود! کارا برای بسیاری از افراد تبدیل به گزینه‌ای مناسب جهت جابجایی و حمل بار است و همین مورد سبب شده تا همچنان گروه بهمن نتواند نماینده‌ای شایسته را جایگزینش کند. 

طراحی ظاهری

طراحی ظاهری آن هم برای یک خودروی کار و تجاری شاید برای بسیاری افراد چندان اهمیت نداشته باشد و یک فاکتور مهم محسوب نشود اما در هر حال اینرودز سربلند این رقابت است. با اینکه این دو محصول در یک رسته قرار دارند اما زمین تا آسمان تفاوت میانشان وجود دارد. یکی وانتی با ظاهری بسیار ساده و قدیمی که البته عامه مردم چندان نظری نسبت به ظاهر آن نداشته و فقط باری را با آن جابجا می کنند. دیگری اما با اینکه ظاهر ساده‌ای دارد اما به هر حال محصول نسبتا بروز و قابل قبولی است. 

مزدا وانت یا همان وانت کارا گروه بهمن فارق از بحث ظاهری خصوصا در نسخه تک کابین خود در پشت اتاق فضای نسبتا بزرگ و البته روباز را دارد که می توان بارهایی که ارتفاع زیادی هم دارند را سوارش کرد، البته به صورت استاندارد! اما در مقابل هم دسترسی به فضای بار بسیار سهل بوده و همین مورد امنیت بخش بار را به شدت کاهش داده و هم برای محصولاتی که نباید در معرض هوای آزاد و یا آفتاب باشند مورد مناسبی نیست. 

ون اینرودز اما در سوی مقابل فضایی دارد که بسته بوده و این مورد نیز هم مزایایی دارد و هم معایبی. مهمترین مزیت های این خودرو در واقع معایب خودروی رقیب است و بالعکس! یعنی با اینکه نمی‌توان در اینرودز بارهای چندان بزرگ و یا مرتفع را جای داد اما هم دسترسی عمومی به فضای بار وجود ندارد و امنیت بالاست و هم برای بارهای خوراکی یا محصولاتی که نباید در معرض آفتاب و غیره باشد کاملا کاربردی و مناسب است. 

ابعاد فضای بار ون اینرودز به ترتیب ۲۳۶۰ میلیمتر طول، ۱۴۸۰ میلیمتر عرض و ۱۳۰۹ میلیمتر ارتفاع بوده و ظرفیت حمل بار مجاز این ون کارگو نیز ۷۲۵ کیلوگرم اعلام شده اما در مقابل وانت مزدا در نسخه تک کابین ابعاد فضای بارش به ترتیب ۲۱۹۰ میلیمتر طول، ۱۴۳۵ میلیمتر عرض و ۴۱۰ میلیمتر ارتفاع بوده و ظرفیت استاندارد بار آن نیز ۱۰۰۰ کیلوگرم اعلام شده است. البته بسیاری این ظرفیت بار استاندارد را نادیده گرفته و به خصوص بر روی مزدا وانت بیش از حد مجاز بار می زنند. 

کابین 

 با ورود به کابین هر دو خودرو همچنان برتری با ون اینرودز بوده که هم ارگونومی بسیار بهتری از وانت کارا داشته و هم امکانات بیشتری. درست است که در خودروهای کار و تجاری چندان نباید انتظار زیادی در رابطه با امکانات و آپشن داشت اما به هر حال اینرودز با داشتن حداقل امکانات از رقیب سالخورده‌اش می تواند خیلی بهتر عمل کند. از نظر متریال به کار رفته در داشبورد نیز با اینکه هر دو خودرو در سطحی بسیار پایه قرار دارند اما همچنان اینرودز از کارا پیشی می گیرد. 

مشخصات فنی

کارا در هر دو نسخه تک و دو کابین در بخش فنی زیر کاپوتش میزبان یک پیشرانه ۴ سیلندر ۲ لیتری تنفس طبیعی مجهز شده که توان تولید نهایت ۱۱۱ اسب بخار قدرت و ۱۷۱ نیوتن متر گشتاور را دارد. جعبه دنده کارا هم که از نوع ۵ سرعته دستی بوده و نیروی پیشرانه را مشابه دیگر رقبا از جمله اینرودز به چرخ های عقب منتقل می کند. سیستم تعلیق کار در چرخ های جلو از نوع جناغی فنر لول و در چرخ های عقب از نوع فنر شمش است تا هم ظرفیت بار بالایی داشته باشد و هم استهلاک پایین‌تری. 

ون اینرودز اما این سوی میدان رقابت نسبت به کارا کمی ضعیف تر بوده و زیر کاپوت خود به یک پیشرانه ۴ سیلندر ۱.۵ لیتری تنفس طبیعی مجهز شده است. این پیشرانه می تواند حداکثر ۱۰۵ اسب بخار قدرت و ۱۴۰ نیوتن متر گشتاور را به چرخ های عقب منتقل کند. جعبه دنده این ون هم از نوع ۵ سرعته دستی است. ضمن اینکه بر خلاف کارا سیستم تعلیق اینرودز در چرخ های جلو مانند بسیاری از خودروهای سواری از نوع مک فرسون و در چرخ های عقب از نوع فنر تخت است. 

برتری های اینرودز نسبت به کارا

طراحی ظاهری خوب

امکانات رفاهی بیشتر

ارگونومی بهتر

بسته بودن فضای بار و عدم دسترسی عموم

مصرف سوخت کمتر

رانندگی راحت تر

برتری های کارا نسبت به اینرودز

ظرفیت حمل بار بیشتر 

قدرت بالاتر

امکان بارگیری بارهای بزرگتر و کمی مرتفع تر

مستقل بودن شاسی 

گستردگی خدمات پس از فروش 

فراوانی قطعات