پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

تفاوت میان تزریق سوخت چندنقطه ای و تک نقطه ای در موتورهای انژکتوری چیست؟

سیستم سوخت رسانی خودروها از ابتدایی ترین خودروها تا امروز تغییرات بسیاری را به خود دیده است؛ در خودروهای قدیمی برای پاشش سوخت متناسب با هوایی که از دریچه گاز می گذشت از قطعه ای مکانیکی به نام کاربراتور (Carburetor) استفاده می شد. با پیشرفت تکنولوژی به کاررفته در خودروها و همچنین افزایش بخش های برقی خودرو، برای تزریق و پاشش سوخت از قطعه ای برقی به نام انژکتور (Injector) استفاده شد که موقعیت قرارگیری این انژکتورها با توجه به سال تولید خودروها متفاوت بود. در سری های اول خودروهای انژکتور، این قطعه به صورت تکی تمام سیلندرها را ساپورت می کرد، اما با گذشت زمان تعداد و موقعیت قرارگیری انژکتور ها تغییر کرد.

تفاوت بین خودروهای انژکتوری و کاربراتوری در چیست؟

برای کنترل عملکرد کاربراتور در خودروها از کامپیوتر یا ECU استفاده نمی شود، بلکه این قطعه مکانیکی با استفاده از خلاء و مکش به وجودآمده، در صورت باز شدن دریچه گاز، عمل می کند و سوخت را در اختیار موتور قرار می دهد.

در خودروهای انژکتوری از یک بخش کنترلی به نام ECU استفاده می شود که متناسب با داده هایی که از سنسورهای مختلف به کاررفته در موتور دریافت می کند میزان تزریق سوخت را تعیین می کند و به انژکتور دستور می دهد. به این ترتیب، عملکرد موتورهای انژکتوری بسیار دقیق تر و مناسب تر از موتورهای کاربراتوری است، زیرا در نوع انژکتوری، کامپیوتر موتور تشخیص می دهد که چه میزان سوخت با توجه به وضعیت موتور تزریق شود، اما در نوع کاربراتور این میزان به صورت مکانیکی و با خطای بسیار زیاد صورت می گرفت.

کاهش مصرف سوخت، افزایش توان موتور، افزایش بازده موتور و کاهش آلاینده های محیطی از نتایج مهم به وجودآمده در اثر انژکتور شدن موتورهاست.

از سویی دیگر، در میان موتورهای انژکتوری نیز تفاوت هایی در موقعیت قرارگیری و تعداد انژکتورهای به کاررفته وجود دارد که دو نوع تک نقطه ای و چندنقطه ای در ادامه بررسی می شود.

تزریق سوخت تک نقطه ای یا Single-Point Injection چه ویژگی هایی دارد؟

در مدل های اولیه موتورهایی که وظیفه سوخت‌رسانی بر عهده انژکتورها بود از یک عدد نازل انژکتور برای تزریق سوخت استفاده می شد. در ابتدایی ترین موتورهای انژکتور از یک نازل که در پشت دریچه گاز قرار می گرفت استفاده می شد که متناسب با باز شدن دریچه گاز سوخت را تزریق می کرد. به این نوع از موتورهای انژکتور موتورهای با سیستم Central Fuel Injection می گویند.

نوع دیگری از موتورهای تک انژکتوری، که به موتورهای نسل دوم انژکتور معروف اند، به گونه ای طراحی شده اند که یک عدد نازل انژکتور درون منیفولد ورودی (Intake Manifold) نصب می شود تا با هوایی که از دریچه گاز عبور کرده است مخلوط و وارد سیلندرها شود. در این نسل از موتورهای انژکتور از سنسورهای بیش تری که در بخش های مختلف موتور نصب می شد استفاده شده بود. این سنسورها اطلاعات بیش تری را در اختیار ECU قرار می دادند و ECU با تجزیه و تحلیل آن داده ها، زمان پاشش سوخت (Injection Timing) را دقیق تر مشخص می کند تا موتور بهترین بازده را داشته باشد. به این نوع موتور که زمان تزریق سوخت در آن ها دقیق تر مشخص می شد موتورهای EFI یا Electronically Controlled Fuel Injection می گویند، زیرا زمان دقیق پاشش سوخت یا عملکرد انژکتور کاملاً الکترونیکی و هوشمند تعیین می شد.

تزریق سوخت چندنقطه ای یا Multi-Point Injection چه ویژگی هایی دارد؟

در نسل های بعدی موتورهای انژکتوری برای هر سیلندر یک نازل انژکتور قرار داده شد تا در زمان مناسب تزریق سوخت صورت گیرد. با به کارگیری نازل انژکتور برای هر سیلندر، دقت میزان پاشش و همچنین زمان دقیق پاشش مشخص شد تا بازده موتور با توجه به زمان دقیق جرقه زنی شمع افزایش یابد. ترتیب احتراق در سیلندرها با هم فرق دارد و یک الگوی خاصی آن را تعیین می کند، به همین دلیل، نیاز است زمانی که در سیلندر ۱ قرار است احتراق صورت گیرد انژکتور مربوط به همان سیلندر تزریق را انجام داده باشد. به این ترتیب، دقیقاً در زمانی که نیاز است یک سیلندر از مخلوط هوا و سوخت پر و آماده احتراق شود، انژکتور مخصوص همان سیلندر شروع به کار می کند و سوخت مورد نیاز را تزریق می کند.

یکی دیگر از فواید اختصاص یک انژکتور برای هر سیلندر این است که در برخی اوقات که موتور در شرایط نرمال کار نمی کند (خام سوزی، رقیق سوزی، ناک و …) ECU با فهمیدن این قضیه به انژکتورهای مورد نظر دستور می دهد تا برای حل مشکل به وجودآمده سوخت بیش تر یا کم تری را تزریق کنند. برای مثال، اگر در سیلندر ۲ مشکلی به وجود آمده باشد ECU می تواند با ایجاد تغییر در انژکتور همان سیلندر مشکل را از بین ببرد.

محمد جبارزاده شیاده

پایگاه خبری اسب بخار