پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

تکنولوژی به کار برده شده در آینه های الکتروکرومیک

یکی از مشکلات و دردسرهای رانندگی در شب بازتابِ نور از آینه وسط است که این بازتاب هنگام رانندگی در شب و در جاده هایی که تک بانده هستند برای راننده بسیار آزار دهنده اند.

در زیر آینه های معمولی شاسی ای تعبیه شده است (Flip Switch) که با تغییر وضعیت آن زاویه آینه تغییر می کند و آینه در وضعیت روز یا شب قرار می گیرد.

هنگام رانندگی در شب و زمانی که نور چراغ خودروی پشت سر موجب آزار چشم راننده می شود با تغییر وضعیت این شاسی و قرار دادن آن در وضعیت شب می توانیم از شدت نور کم کنیم. با تغییر زاویه آینه پرتوهای بازتاب شده توسط آینه به چشم راننده برخورد نمی کنند و راننده فقط تصویر تشکیل شده در آینه را می بیند، در حالی که، در وضعیت روز بازتاب پرتوها به چشم راننده برخورد می کند و چون نور اطراف نیز زیاد است این بازتاب باعث خستگی چشم نمی شود.

اما در آینه های الکتروکرومیک حذف درخشندگی (Glare) به صورت خودکار و بدون تغییر در وضعیت آینه توسط راننده انجام می شود. حذف درخشندگی در این آینه ها هنگامی شروع می شود که سنسورهای موجود در آینه تشخیص دهند نور بازتاب شده از آینه باعث آزار و خستگی چشم راننده می شود و به طور اتوماتیک از درخشندگی آن می کاهند. ساختار این آینه ها به این گونه است که بین شیشه اول و آینه دو لایه شیشه، پوشیده شده با ماده ای که رسانای الکتریسیته است، قرار دارد. در بین دو شیشه، که با ماده ای رسانا کاور شده اند، ماده ای ژله ای قرار دارد که دارای خاصیت الکتروکرومیک است. این ماده ژله ای با دریافت جریان الکتریسیته تیره می شود و میزان تیرگی این ماده با جریان نسبت مستقیم دارد، یعنی هر چه میزان جریان واردشده به این ماده بیش تر شود بر میزان تیرگی این ماده نیز افزوده می شود.

تشخیص میزان جریان واردشده به ماده الکتروکرومیک بر عهده سنسورهای موجود در آینه است. این سنسورها میزان درخشندگی آزار دهنده را تشخیص می دهند. این آینه ها اغلب از دو سنسور بهره می برند: یک سنسور در پشت آینه قرار دارد که میزان نور خارج از خودرو را بررسی می کند و داده ها (Data) را به مرکز کنترل آینه (Control Unit) ارسال می کند، به این سنسور، سنسور محیطی (Ambient Sensor) می گویند. سنسور دیگر میزان نور تابیده شده به آینه را می سنجد (Glare Sensor) و داده های خود را مانند سنسور محیطی به مرکز کنترل آینه (Control Unit) ارسال می کند.

کنترلر آینه با مقایسه و بررسی داده های دریافتی نسبت به حذف درخشندگی اقدام می کند. به این گونه که با ارسال جریان به ماده الکتروکرومیک و تیره شدن این ماده از درخشندگی نور بازتاب شده به چشم راننده کاسته می شود. افزایش میزان تیرگی در ماده الکتروکرومیک به میزان نور محیط و میزان نور تابیده شده به آینه بستگی دارد. هر چه محیط اطراف تاریک تر باشد آینه در جهتی عمل می کند تا بیش تر از درخشندگی بکاهد و نور بازتاب شده توسط آینه تقریباً با میزان نور محیط در یک سطح قرار گیرند.

اگر به مدت طولانی نور به چشم فردی برخورد کند و ناگهان قطع شود، مدت کوتاهی چشمان او دچار کوری می شود و پس از این مدت دوباره به حالت عادی برمی گردد. به این پدیده اثر تراکسلر (Troxler Effect) می گویند.  این زمانِ کم در رانندگی بسیار حیاتی است و می تواند عکس العمل راننده را در حدود ۱٫۴ ثانیه تحت الشعاع قرار دهد و این تأخیر در عکس العمل ممکن است بسیار خطرساز باشد. حال اگر چراغ خودرویی که در عقب قرار دارد ناگهان خاموش شود، کنترلر با اطلاعات جدیدی که دریافت می کند بی درنگ با کاهش جریان ارسالی به ماده ژله ای از میزان تیرگی آن ماده می کاهد، در نتیجه، با وجود این تکنولوژی از وقوع حوادث زیادی جلوگیری می شود.

از این تکنولوژی در آینه های کناری نیز استفاده می شود اما اهمیت آن در آینه میانی بیش تر است.

محمد جبارزاده شیاده
پایگاه خبری اسب بخار