پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

پیچیده ترین خودروهایی که تا به حال ساخته شده اند

اکثر مدل های خودرویی در زمان عرضه خود، از به‌روزترین تکنولوژی های روز دنیا برخوردار بوده اند، اما برخی از آن‌ها در جست‌وجوی شکستن مرزهای فناوری جدید به سطحی کاملاً جدید از پیچیدگی رسیده اند.

استفاده از فناوری‌های نوین در خودرو، پیچیدگی را به سطحی بالاتر ارتقا می‌دهد، این رویکرد در برخی موارد به موفقیت منجر می‌شود و در برخی موارد نیز به شکست می‌انجامد. در ادامه با برترین و پیچیده‌ترین خودروهای تاریخ آشنا خواهیم شد.

مرسدس بنز ۶۰۰ سال ۱۹۶۴

خودروی مرسدس ۶۰۰ با استفاده از تعلیق بادی، سیستم گرمایش دوتایی و بهره‌گیری از خلأ برای پنجره‌های برقی و قفل مرکزی، یک خودروی بسیار پیچیده بود. علاوه بر این، در زمانی که کاربراتورها رایج بودند، این خودرو از سیستم انژکتوری بوش استفاده می‌کرد. این حداکثر سطح پیچیدگی ممکن برای یک شرکت خودروسازی ممکن بود، اما خودروی ۶۰۰ دارای کیفیت ساختی بی‌نظیر بود و به همین دلیل این مدل انتخاب بسیاری از رهبران جهان بوده است.

سیتروئن SM سال ۱۹۷۰

SM نتیجه خرید مازراتی توسط سیتروئن در سال ۱۹۶۸ بود. استفاده از پیشرانه ۲.۷ لیتری V6 مازراتی، به SM عملکرد قابل قبولی داد. این خودرو از سیستم تعلیق هیدروپنوماتیک و ترمزهایی استفاده می‌کرد که از مدل DS قرض گرفته شده بود. همچنین، چراغ‌های جلوی آن با چرخش فرمان تغییر جهت می‌دادند. به همین دلیل، حفظ عملکرد صحیح پیشرانه و تعلیق این خودرو نیازمند سرویس و رسیدگی منظم بود. به همین دلیل، SM به عنوان خودرویی با شهرت شناخته شد که حفظ شرایط کارکرد درست آن بسیار دشوار بود.

استون‌مارتین لاگوندا سال ۱۹۷۶

وقتی استون مارتین در سال ۱۹۷۶ خودروی لاگوندا را معرفی کرد، همه چیز راجع به فناوری‌های نوین خودرو در آن جای گرفته بود. قیمت بالایی به مبلغ ۲۴٬۵۷۰ پوند برای آن تعیین شده بود، در زمانی که متوسط ​​قیمت یک خانه در انگلستان ۱۳٬۰۰۰ پوند بود. داخل خودرو با صفحات حساس به لمس به جای دکمه‌ها و صفحه‌نمایش‌های دیجیتال به جای ساعت‌های آنالوگ تزیین شده بود و طراحی کابین آن، همانند بدنه بیرونی، زاویه دار بود.

این خودرو دقیقاً آن چیزی بود که خریداران بسیار ثروتمند می‌خواستند، اما ابزارهای الکترونیکی آن به سرعت خراب می شد و تعمیر و نگهداری از آن در آن زمان بسیار سخت و دشوار بود و همین موضوع یکی از دلایل عدم استقبال از این خودروی استون مارتین بود.

استون مارتین برای مدل‌های بعدی لاگوندا، کابین خودرو را ساده‌تر کرد، اما همچنان صفحه‌نمایش دیجیتالی را حفظ کرد. در آن زمان، فروش لاگوندا به حداقل رسیده بود و استون مارتین تا سال ۱۹۹۰ در کل توانست ۶۴۵ دستگاه از این خودرو را به فروش برساند.

بیوک ریتا سال ۱۹۸۸

خودرو ریتا یک تلاش جسورانه از طرف جنرال موتورز بود تا با یک کوپه دودر و دو صندلی اسپرت، جذابیتی جدید به برند بویک ببخشد. ظاهر آن مناسب بود و به دلیل کلاستر دیجیتال و نمایشگر دیجیتال داشبورد، در زمان عرضه انتظار می رفت، که فروش خوبی داشته باشد. با این حال، تولید این خودرو بسیار پیچیده بود، زیرا در مرکز تولید ویژه، ریتا به صورت دستی ساخته می‌شد و نه در یک خط تولید عادی.

جنرال موتورز حتا کارکنان خود را به انگلستان فرستاد تا ببینند چگونه شرکت‌های کوچک تولیدکننده خودرو مانند رولزرویس خودروهای خود را تولید می‌کنند. هیچ کدام از این اقدامات، جاذبه ریتا در نظر خریداران یا قابلیت‌های پویا آن را افزایش نداد. بدون شک، ریتا خودروی بدی نبود، اما موتور V6 با حجم ۳.۸ لیتری که قدرت را به چرخ های جلو منتقل می کرد، قدرت و توان کافی را برای یک خودرو در کلاس اسپرت نداشت. در نهایت، تنها ۲۱٬۷۵۱ دستگاه ریتا در طی چهار سال ساخته شد.

جگوار XJ220 سال ۱۹۹۲

تفاوت‌های اصلی بین نسخه کانسپت و نسخه تولیدی XJ220 به عوامل پیچیده ای برمی‌گردد. اگرچه نسخه کانسپت مجهز به یک موتور V12 کارتل خشک و سیستم چهار چرخ محرک بود، اما جگوار تجربه ساخت یک خودروی سوپرکار با موتور مرکزی و چهار چرخ محرک را نداشت. علاوه بر این، موتور V12 برای قرار گرفتن در یک خودروی جاده‌ای بسیار بزرگ بود. به همین دلیل، در نسخه تولیدی XJ220، در نهایت، از نسخه بهبود یافته موتور V6 ام‌جی مترو استفاده شد. با این حال، این سوپرکار با وجود ساده‌تر بودن نسبت به کانسپت خود، هنوز هم یک خودروی پیچیده برای سرویس و نگهداری بود.

پژو ۲۰۶ CC سال ۲۰۰۰

مرسدس SLK ایده سقف فلزی قابل جمع شدن را برای اولین بار به جهان معرفی کرد، اما پژو ۲۰۶ CC در سال ۲۰۰۰ آن را برای عموم مردم تولید کرد. با قیمت ۱۴٬۵۳۰ پوند، شما می‌توانستید راحتی و سکوت یک خودرو کوپه را تجربه کنید و با فشار یک دکمه، لذت رانندگی با هوای تازه را ببرید. منطقی است که ۲۰۶ CC بتواند در طول عمر خود ۳۶۰٬۰۰۰ دستگاه خودرو را به فروش برساند.

با این حال، این انعطاف‌پذیری با یک هشدار همراه بود و آن هم پیچیدگی مکانیزم سقف بود. سقف توسط شرکت هوییه برای پژو ساخته می‌شد و به سرعت به دلیل مشکلات مکانیزم پیچیده آن، در هنگام باز و بسته شدن به طور صحیح کار نمی کرد. حتا به دلیل عدم تطابق قطعات مکانیکی سقف در هنگام بسته بودن، امکان داشت باران به داخل کابین نشت کند.

بوگاتی ویرون سال ۲۰۰۵

بدیهی است که ماشین بوگاتی ویرون یک ماشین بسیار پیچیده است، زیرا هدف اصلی آن دستیابی به سرعت بالای ۴۰ کیلومتر بر ساعت است. برای این منظور، از یک موتور W16 با حجم ۸.۰ لیتری و چهار توربوشارژر استفاده می‌شود که تا ۱۱۸۴ اسب بخار قدرت تولید می‌کند. همچنین با یک گیربکس هفت سرعته دوکلاچه، سیستم چهار چرخ محرک و یک اسپویلر عقب که به عنوان ترمز هوا هم عمل می‌کند، تجهیز شده است.

به علاوه، به علت تولید مقدار زیادی حرارت، بوگاتی نیازمند تعداد زیادی رادیاتور و خنک‌کننده است. به همین دلیل، تنها برای موتور سه رادیاتور وجود دارد، علاوه بر آن رادیاتورهای دیگری برای خنک‌کننده‌های روغن گیربکس و دیفرانسیل و یکی دیگر برای روغن موتور وجود دارد. نگهداری و مراقبت به صورت نرمال از یک خودرو بوگاتی هزینه ای بالغ بر ۱۴٬۰۰۰ پوند (۱۸٬۲۰۰ دلار آمریکا) دارد.

لکسوس LFA سال ۲۰۱۰

لکسوس LFA یکی از جذاب ترین و محبوب ترین خودروهایی است که تا امروز برند لکسوس به جهان هدیه کرده است. در قلب ساختار فیبرکربنی این خودرو، یک موتور V10 تنفس طبیعی ۴.۸ لیتری با توان ۵۵۳ اسب بخار قرار داشت که با کمک یاماها توسعه یافته بود. دور موتور این پیشرانه آن قدر سریع افزایش می یافت، که لکسوس تصمیم گرفت شمارنده دور موتور را به صورت دیجیتال طراحی کند، زیرا نسخه آنالوگ قادر به نمایش دور موتور نبود.

کمپانی لکسوس تنها ۵۰۰ دستگاه از این خودرو افسانه ای ساخت، علاوه بر این، رادیاتورهایی پشت چرخ‌های عقب نصب شده و رینگ‌ها به شکل توربین طراحی شده بودند تا حرارت ترمزها را کاهش دهند.