پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

آیا جاده مخصوص به تغییر نیاز دارد؟

با توجه به برگزاری مراسم تودیع و معارفه وزاری سابق و فعلی صمت و شروع انتصاب های جدید، به نظر می رسد طبق رسمی مرسوم، دامنه انتصاب های جدید به مدیران دو خودروساز بزرگ کشور نیز برسد، اما واقعاً آیا جاده مخصوص به تغییر نیاز دارد؟

به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، اتابک پس از اخذ رأی اعتماد مجلس در اولین اقدام، سرپرست جدید ایمیدرو را منصوب کرد. این اتفاق با توجه به روندی که پس از تغییر دولت ها انجام می شود، قابل پیش بینی بود. با این حال، این پرسش مطرح است که آیا واقعاً جایگزین کردن مدیران جدید در جاده مخصوص لزومی دارد؟ انتخاب مدیرانی که از نظر فکری به تیم مستقر در وزارت صمت نزدیکی داشته باشند برای دولت ها یک امر بدیهی به شمار می آید. حال این‌که دولت با در اختیار داشتن سهام اندک چرا در این حجم نفوذ و دخالت دارد، در جای خود قابل بررسی است.

در واقع این حق هر مدیری است که با افراد قابل اعتماد و آشنا همکاری کنند، اما باز هم باید پرسش اصلی را تکرار کرد که آیا واقعاً جاده مخصوص به تغییرات نیازی دارد؟ البته قصد دفاع از مدیران فعلی دو خودروساز بزرگ کشور نیست، بلکه مسئله این است وقتی که حکمرانی اقتصادی اجازه فعالیت واقعی به مدیران نمی دهد، چه دلیلی برای جابه‌جایی وجود خواهد داشت؟ چراکه در حال حاضر حکمرانی اقتصادی کشور با اقتصاد دستوری تمام مدیران را خلع سلاح کرده است.

به بیان ساده، پیرو قیمت گذاری دستوری و فروش اجباری در سال های اخیر اصلی ترین ابزار رقابت، تأمین مالی و حتا شناختن عیار مدیران از آنان سلب شده است. این مسئله باعث شده است که هیچ یک از مدیران دو خودروساز بزرگ کشور مسئولیت متوجه کارهای‌شان نباشد، چراکه سیاست ها جایی دیگر تعیین می شود. همین سیاست ها هستند که سمت و سوی بازار خودرو را مشخص می کند. سیاست هایی که تعیین آن‌ها در اختیار مدیران این شرکت ها نیست.

البته به نظر رئیس مرکز نوآوری حمل‌ونقل وزارت صمت، مشکلات مربوط به حوزه صنعت خودروسازی شامل دو بخش است؛ بخش اول مربوط به خودِ خودروساز و بخش دیگر مربوط به مجموعه عواملی است که خودروساز چندان دخالتی در آن ندارد، اما به هرحال تحت تأثیر این عوامل قرار می‌گیرد.

به گفته منوچهر منطقی، مسائل مربوط به خودروسازی بیش‌تر به امور مدیریتی مجموعه همچون فرآیند تولید، تأمین، بازاریابی و تحویل محصول مرتبط است؛ اما عوامل بیرونی مواردی همچون مباحث مربوط به تأمین ارز است که خودروساز برای تولید خودرو به آن نیاز دارد، اما متأسفانه این تأمین ارز طی دوسال گذشته، بسیار دچار فراز و فرود شده است.

وی ضمن تأکید بر این که تأخیر در تأمین ارز سبب می‌شود که خودروساز نتواند به موقع به تعهدهای خود عمل کند، معتقد است: «در حال حاضر، ۵۰ درصد مشکلات صنعت خودروسازی کشور به عوامل بالادستی و ۵۰ درصد به عوامل داخلی خود خودروساز مربوط می‌شود. چنان‌چه خودروساز مسائل و مشکلات داخلی خود را رفع کند، عوامل بالادستی هم تمایل بیش‌تری به حل و فصل مشکلات در این حوزه خواهند داشت.»

اما با نگاهی دقیق تر متوجه می شویم که حتا همان ۵۰ درصدی که وی به مسائل داخلی خودروسازها ربط می دهد، باز هم تمامی تحت تأثیر عوامل خارجی قرار دارند. به بیان دیگر، هنگامی که تمام مسیر از پیش طراحی و حتا تحمیل شده است، آیا واقع فرقی می کند که کدام مدیر با چه تفکری و تعلق خاطر به جناحی خاص، فرمان هدایت سرخ‌آبی ها را در دست بگیرد؟