پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

مقایسه سیتروئن زانتیا و هیوندای آوانته

سیتروئن زانتیا و هیوندای آوانته کلاس C هستند که در بازار کارکرده های ایران از محبوبیت بسیار برخوردارند.

به گزارش وبلاگ خودروچی، در میان انبوه خودروهای وارد شده به بازار، گاه برخی از مدل ها و برندها هستند که بیش از سایر خودروها ماندگار می شوند. محبوبیت این خودروها به حدی بالاست که تا سالها بعد از توقف تولید، همچنان مشتریان پر و پا قرصی برای خرید آنها صف کشیده اند و خواهان مالکیت این خودروها هستند. از جمله این اتومبیل ها می توان به زانتیا اشاره کرد. سدانی سایز متوسط از کمپانی فرانسوی سیتروئن که در بازار جهانی چندان پر فروغ ظاهر نشد. اما در ایران به اوج رسید و لقب ” عروس فرانسوی ” را به خود گرفت. در همان سالهای تولید زانتیا توسط سایپا، شرکت های زیادی در صدد رقابت با این خودرو بر آمده و محصولات خود را روانه بازار کردند. یکی از این خودروها، هیوندای آوانته بود. سدان خانوادگی جمع و جوری که به واسطه بهره مندی از پیشرانه قدرتمند، توانایی رقابت با زانتیا را داشت. هر چند آوانته هیچ گاه جایگاه و اسم و رسم رقیب فرانسوی را پیدا نکرد، اما به مرور با اثبات کارایی و کیفیت بالای خود، خریداران زیادی را به سمت خود کشاند. شاید آوانته در زمان عرضه نتوانست بر زانتیا غلبه کند، اما امروز با توقف تولید هر دو خودرو، می توان مشاهده کرد که آنها در وضعیت تقریبا یکسانی به سر می برند. هر کدام به نحوی مشتری را به سمت خود جذب می کند، زانتیا با شهرت و اعتبارش، آوانته با استهلاک پایین و دوام بالا.

طراحی ظاهری

زانتیا در فاصله سالهای ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۲ در فرانسه به تولید می رسید. سیتروئن این خودرو را در دو اتاق لیفت بک و استیشن، عرضه می کرد. چهره زانتیا در سال های ابتدایی تولید، اندکی قدیمی بود. سیتروئن علاوه بر ایران، این خودرو را در کشور چین هم به تولید می رساند. زانتیا در چین با نام ” سیتروئن ایکس ام ” شناخته می شد. در سال ۱۹۹۸، سیتروئن اقدام به معرفی فیس لیفتی جدید از این خودرو کرد که تحت عنوان ” زانتیا فاز ۲ ” به خط تولید آمد. در زانتیا فاز ۲، طراحی نمای کناری و عقب، تقریبا دست نخورده باقی ماند. اما طراحی جلو متحول شد. چراغ های جلو از حالت مستطیلی سابق خارج شده و با خطوط تیز تری طراحی شدند. جلو پنجره هم از نو طراحی شد. در سال ۲۰۰۱، درست زمانی که زانتیا در آستانه بازنشستگی در اروپا بود، در مدل فیس لیفت وارد خط تولید سایپا تهران شد. زانتیا تا سال ۲۰۱۰ در ایران به تولید رسید و پس از آن با اتمام قرارداد سایپا با کمپانی مادر، برای همیشه خداحافظی کرد. کلیدی ترین بخش طراحی خارجی زانتیا، در نمای جلو و حالت آیرودینامیک پوزه خودرو خلاصه شده است. چراغ های جلو از نوع قدیمی طلقی هستند. جلو پنجره تک خط زانتیا در کمال سادگی طراحی شده و لوگوی زیبای سیتروئن را در دل خود جای داده است. بر روی سپر دو پروژکتور بزرگ دیده می شوند. برای حفظ حالت آیرودینامیک پوزه، سپر جلو هم به صورت شیب دار به سمت داخل طراحی شده است. گفته می شود که در این حالت، خودرو به بهترین شکل می تواند هوا را بشکافد و جلو برود. هر چند که امروزه دیگر چنین سبکی در طراحی مرسوم نیست.

در نمای کناری، زانتیا طراحی شیک و ساده ای دارد. فاصله محوری بلند، اولین چیزی است که در این قسمت جلب توجه می کند. درهای خودرو نسبتا طویل هستند سوار و پیاده شدن سرنشینان را راحت تر کرده اند. زه های پهن فایبر گلاسی که روی سپر جلو و عقب وجود داشت، بر روی درها هم نصب شده اند. آینه ها طرحی ساده و قدیمی دارند و هم رنگ بدنه هستند. اما دستگیره درها به صورت غیر هم رنگ در آمده اند. زانتیا هیچ گاه با رینگ آلومینیومی در ایران عرضه نشد. تمام زانتیا ها از رینگ فولادی با قالپاق پلاستیکی بهره می برند. در نمای عقب، چراغ هایی مستطیلی و نسبتا بزرگ را می توان یافت. چهره زانتیا در عقب نیز همچون دیگر بخش ها، کاملا دهه نودی است و با المان های طراحی روز، فاصله زیادی دارد. چراغ ها به صورت دو تکه طراحی شده اند و نیمی از آنها بر روی درب صندوق قرار دارد. گرافیک چراغ ها از دو نوار افقی قرمز و سفید تشکیل شده است. اصلی ترین مشخصه طراحی نمای عقب، درب پنجم است که به صورت یکپارچه با شیشه عقب طراحی شده است. این مشخصه، زانتیا را در دسته لیفت بک ها قرار می دهد. با آنکه در نگاه اول، کمتر کسی تصور می کند که زانتیا یک لیفت بک باشد و عموم افراد آن را به چشم یک سدان نگاه می کنند، اما طراحان حتی یک تیغه برف پاک کن هم برای شیشه عقب در نظر گرفته اند. یکی دیگر از المان های جذاب نمای عقب زانتیا، چراغ ترمز سوم است که بیرون از شیشه عقب و بر روی لبه درب صندوق عقب نصب شده است. سپر عقب زانتیا هم به قرینه سپر جلو طراحی شده و همچنان می توان زه های بزرگ بدون رنگ را بر روی آن مشاهده کرد. هر چند این زه ها در محافظت از سپر نقش به سزایی دارند، اما اندکی زمخت به نظر می رسند و به زیبایی ظاهر خودرو لطمه زده اند.

هیوندای در رده سدان های کامپکت خانوادگی، محصولی دارد که سالهاست با نام ” الانترا ” به بازار جهانی عرضه می شود. الانترا تاکنون چندین نسل مختلف را به خود دیده است. الانترا در برخی از بازارها با نام های متفاوتی به فروش می رسد. به عنوان مثال، الانترا در ایالات متحده آمریکا با نام ” آوانته ” فروخته می شود. اما در ایران، الانترا و آوانته داستان متفاوتی از یکدیگر دارند. در سال ۱۳۸۴، شرکت کرمان موتور تصمیم به مونتاژ نسل سوم الانترا در ایران گرفت. در آن زمان، فیس لیفت نسل سوم برای تولید در ایران انتخاب شد و با نام آمریکایی آوانته به دست هم وطنانمان رسید. اما با توقف تولید آوانته، دیگر نسل چهارم الانترا وارد ایران نشد تا زمانی که در اواخر حیات نسل پنجم، این مدل به صورت وارداتی در تیراژی بالا به بازار ما آمد. از آن پس، نام آوانته برای همیشه از فهرست محصولات هیوندای در ایران خط خورد و الانترا جایگزین آن شد. آوانته موجود در کشور ما، فیس لیفت نسل از الانترا است که در سال ۲۰۰۰ به دنیا آمد. هیوندای در سال ۲۰۰۳ این فیس لیفت را بر روی ظاهر آوانته اعمال کرد. آوانته تا سال ۱۳۹۱ بر روی خط تولید کرمان موتور دوام آورد. ظاهر آوانته هر چند نسبت به زانتیا اندکی به روزتر است، اما باز هم نمی توان آن را با رقبایی همچون مزدا ۳ و کیا سراتو مقایسه کرد. چرا که وجود زه های فایبر گلاس بر روی بدنه و المان های قدیمی طراحی، همچنان آوانته را اتومبیلی نشان می دهند که متعلق به چند دهه گذشته است.

در نمای جلو، چراغ هایی بادامی به چشم می خورند که گرافیک داخل آنها با پس زمینه مشکی تزئین شده است. چراغ های آوانته از نوع کریستالی ساده هستند و مدرن تر از چراغ های زانتیا به نظر می رسند. یک جلو پنجره ذوزنقه ای در حد فاصل دو چراغ نصب شده که بزرگ تر از جلو پنجره زانتیا است. بخش زیادی از سپر جلو با شبکه های ورودی هوا اشغال شده است و دو چراغ مه شکن کوچک هم در میانه آنها دیده می شوند. آوانته را از جلو، به عقیده بسیاری از افراد، نه می توان زشت نامید نه زیبا! نوع طراحی چراغ ها، چهره ای عبوس به آوانته بخشیده است. در نمای کناری، آوانته به مراتب جدیدتر از زانتیا احساس می شود. این موضوع را می توان از نوع طراحی ستون ها و پروفیل در و پنجره ها فهمید. با این حال، آوانته هم در این قسمت، در نقش یک سدان آسیایی ساده و منطقی ظاهر می شود. آینه ها و دستگیره درها هم رنگ بدنه هستند و طراحی به روزتری دارند. آوانته نیز همچون زانتیا فاقد رینگ های اسپرت است و از قالپاق بهره می برد. به نمای عقب می رسیم. جایی که هیوندای تلاش کرده از آن روحیه اقتصادی در نمای جلو فاصله بگیرد. چراغ های عمودی عقب، گرافیک زیبایی دارند و ظاهری دلچسب به این بخش از آوانته بخشیده اند. جا پلاکی در ابعادی بزرگ روی درب صندوق تعبیه شده است. سپر عقب طراحی ساده ای دارد. همچون زانتیا، بر روی سپرهای آوانته هم می توان زه های فایبر گلاس را مشاهده کرد. اما در آوانته این زه ها ظریف تر و زیباتر طراحی شده اند. هر چند که حالت آیرودینامیک موجود در سپرهای زانتیا، در آوانته به چشم نمی خورد. شاید تنها نقطه ضعف طراحی عقب، چراغ ترمز سوم است که در پشت شیشه و به صورت لامپی طراحی شده است.

طراحی کابین

زانتیا در طراحی داخلی، اشتراکات زیادی با محصولات پژو دارد. داشبورد به صورت راننده محور طراحی شده، به گونه ای که کنسول مرکزی به شکل یکپارچه با قاب کیلومتر است. بر روی کنسول وسط، پایین تر از دریچه های تهویه، یک ساعت دیجیتال و تعدادی دکمه به چشم می خورند. پایین تر از آن، پنل سیستم صوتی و تنظیمات سیستم تهویه مطبوع قرار دارند. صفحه کیلومتر کاملا قدیمی و از مد افتاده به نظر می رسد. غربیلک فرمان نسبت به سال تولید زانتیا، طراحی زیبا و مدرنی دارد. نقطه قوت فرمان زانتیا، وجود دکمه های کنترل سیستم صوتی در کناره های آن است. رودری ها هم طراحی ارگونومیک و مناسبی دارند. داشبورد مقابل سرنشین در مدل های قدیمی زانتیا، از دو جعبه داشبورد بهره می برد. اما در مدل های جدیدتر با نصب ایربگ سرنشین، جعبه بالایی کور شده است. زانتیا های تولید سایپا با تودوزی پارچه ای به دست مشتریان رسیدند. اما ناگفته نماند که زانتیا در دیگر بازارها، با تودوزی چرم و تزئینات چوبی کابین هم عرضه شده است. کیفیت متریال کابین زانتیا نسبت به زمان عرضه این خودرو، خوب و قابل قبول است. در واقع از پژو های هم دوره اش، بسیار مرغوب تر به نظر می آید.

آوانته در داخل کابین نیز رویه ای مشابه با طراحی خارجی را در پیش گرفته است. طراحی داخل آوانته را به هیچ وجه نمی توان زیبا نامید. اما ایراد خاصی هم نمی توان از آن گرفت. داشبورد آوانته نیز همچون زانتیا، راننده محور است. اما طراحی دریچه های تهویه، اولین چیزی است که درون کابین توی ذوق می زند. پایین تر از دریچه ها، پنل سیستم صوتی و کنترلر های کولر و بخاری به چشم می خورند. تمایز آوانته با زانتیا در این بخش، نوع طراحی پنل ضبط است که امکان نصب نمایشگر را به مالک می دهد. در حالی که این امکان در زانتیا، حداقل به صورت فابریکی وجود ندارد. طراحی رودری های آوانته ساده تر از زانتیا است و لوکسی رقیب فرانسوی را ندارد. غربیلک فرمان آوانته به شکل چهار شاخه کاملا معمولی طراحی شده و خبری از دکمه های اینتر فیس هم بر روی آن نیست. صفحه کیلومتر آوانته نیز همچون زانتیا، طرحی ساده و پیش پا افتاده دارد. تنها برتری آن، نور پردازی آبی است که جلوه بهتری از نور پردازی سبز رنگ زانتیا در شب دارد. داشبورد مقابل سرنشین آوانته، از یک سطح کاملا صاف و ساده تشکیل شده است که سادگی مفرط آن در دراز مدت، چشم شما را خسته می کند. کیفیت ساخت کابین آوانته برتری خاصی نسبت به زانتیا ندارد و تقریبا هر دو خودرو از این نظر در یک سطح قرار می گیرند.

امکانات رفاهی و ایمنی

زانتیا خودرویی متعلق به دهه نود میلادی است و طبیعتا در بخش امکانات رفاهی هم، قابل قیاس با خودروهای امروزی نمی تواند باشد. هر چند که زانتیا در زمان خود، محصولی نسبتا لوکس و رده بالا به حساب می آمد، اما گذر زمان، امکانات و ویژگی های زانتیا را برای همگان عادی کرد. بنابراین امروزه نمی توان با مشاهده فهرست امکانات آن، هیجان زده شد. زانتیا در نسخه ۲٫۰ لیتری اکسکلوزیو، از سوی سایپا به طور استاندارد با امکاناتی همچون ۲ عدد کیسه هوای ایمنی، ترمز ضد قفل، سیستم ضد سرقت، سوییچ ضد سرقت، سیستم قطع کننده اتوماتیک سوخت در هنگام تصادف، قفل ایمنی مخصوص کودک، ستون فرمان قابل تنظیم در ۴ جهت، قابلیت تنظیم گودی کمر برای صندلی راننده، دماسنج هوای بیرون، کلید های کنترل سیستم صوتی بر روی فرمان، تهویه مطبوع هوشمند نیمه اتوماتیک، ۶ بلندگو، گرم کن آینه های جانبی، پرده ضد نور عقب، مه شکن های جلو و عقب و سیستم تعلیق هیدرولیکی تحت فشار با قابلیت تنظیم ارتفاع عرضه شد.

هیوندای آوانته هم در بحث امکانات رفاهی، چندان بهتر از زانتیا ظاهر نمی شود. حتی در برخی موارد، آپشن های خاص زانتیا را هم ندارد. آوانته یک سدان شرقی اقتصادی است که با امکاناتی معمولی به بازار آمد. بر خلاف خودروهای امروزی هیوندای، خبری از آپشن های رنگارنگ در آن نیست. ۲ کیسه ایمنی هوا، ترمز ضد قفل با توزیع کننده الکترونیکی نیروی ترمز (ABS + EBD)، سیستم ضد سرقت، تهویه مطبوع با تنظیم دستی، تنظیم دستی صندلی ها راننده و سرنشین جلو، آینه های برقی مجهز به گرم کن، مه شکن جلو و عقب، ریموت کنترل رادیویی، صندلی های عقب با قابلیت تا شوندگی و شیشه بالابر های برقی ۴ در، تنها آپشن های استاندارد آوانته هستند. بنابراین می بینیم که آوانته در این بخش نه تنها از مگان، سراتو و مزدا ۳ عقب می افتد، بلکه حتی از اتومبیل سالخورده ای همچون زانتیا نیز ضعیف تر عمل می کند.

تجربه رانندگی

سایپا زانتیا را با دو نوع پیشرانه مختلف به بازار فرستاد. انتخاب اول، پیشرانه ۱٫۸ لیتری بود که نسخه ۱۶ سوپاپ پیشرانه معروف XU۷ به حساب می آمد و بر روی پژو پارس ELX هم نصب می شد. این پیشرانه قادر به تولید ۱۱۲ اسب بخار قدرت و ۱۶۱ نیوتن متر گشتاور بود. پیشرانه ای که شاید برای پژو پارس مناسب باشد، اما بر روی زانتیا جواب نمی دهد. بنابراین سایپا دست به کار شد و نسخه ۲٫۰ لیتری را هم در سبد فروش خود قرار داد. محبوبیت این نسخه بیشتر بود. تا جایی که زانتیا در سالهای انتهایی تولید، تنها در نسخه ۲٫۰ لیتری اکسکلوزیو به دست مشتریان می رسید. زانتیا با این پیشرانه، ۱۳۵ اسب بخار قدرت و ۱۸۷ نیوتن متر گشتاور داشت. اعداد و ارقامی که برای تکان دادن جثه ۱۳۹۵ کیلوگرمی زانتیا، کاملا مناسب به نظر می آمدند. زانتیا با این پیشرانه و به مدد یک جعبه دنده دستی ۵ سرعته، در مدت زمان اندکی بیشتر از ۹٫۰ ثانیه، قادر به رساندن خود از حالت سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت است. همگان از قدیم زانتیا را به سرعت و شتاب بالا می شناسند. زانتیا چه در شتاب اولیه و چه ثانویه، اتومبیلی چالاک است. به گونه ای که مالکان آن همواره از دیرباز عادت داشتند که از صاحبان دیگر خودروها برای کورس گذاشتن و رقابت بر سر شتاب، دعوت به عمل بیاورند. مصرف سوخت زانتیا در سیکل ترکیبی به طور رسمی، ۹٫۱ لیتر از سوی سازنده اعلام شده است. زانتیا در جاده مصرف ایده آلی دارد، اما در شهر، اتومبیلی خوش اشتها به بنزین به شمار می رود.

از دیگر نقاط قوت زانتیا، سیستم تعلیق نرم و پیشرفته آن است. سیتروئن استاد طراحی سیستم تعلیق است و در زانتیا نیز همچون دیگر تولیداتش، از سیستم تعلیق هیدرو پنوماتیک استفاده کرده است. زانتیا به لطف این سیستم پیشرفته، سواری نرم و لذت بخشی ارائه می دهد که نه تنها در هیچ یک از خودروهای داخلی مشاهده نمی شود، حتی مشابه آن را در کمتر خودرو خارجی هم می توان یافت. زانتیا به خوبی تمام دست اندازهای کوچک و بزرگ شهری را رد می کند و این تعلیق نرم حتی در مدل های با کارکرد بالا هم، تا حد زیادی کیفیت خود را حفظ کرده است. زانتیا با وجود نرمی زیاد، پایداری و چسبندگی مناسبی به زمین دارد و هندلینگ قابل قبولی از خود به نمایش می گذارد. اصلی ترین مشخصه زانتیا که در سالهای عرضه آن، به شدت مورد توجه جوانان بود، قابلیت تنظیم ارتفاع است که هنوز هم به طور استاندارد در تعداد کمی از خودروهای مدرن عرضه شده در ایران، مشاهده می شود. به لطف این سیستم می توان با بالا آوردن ارتفاع، از سایش کف خودرو به زمین در جاده های ناهموار، جلوگیری کرد. فرمان زانتیا نیز عملکرد نرم و بی نقصی دارد و نسبت به سایر خودروهای هم سن و سال مجهز به فرمان هیدرولیک، به مراتب نرم تر است. زانتیا هر چند ویژگی های دینامیکی چشم گیری ارائه می دهد و از امکانات ایمنی لازم برخوردار است، اما در هنگام وقوع تصادف، چندان نمی تواند امنیت جانی سرنشینان خود را تضمین کند! چرا که با وجود دو کیسه هوا و ترمز ضد قفل، زانتیا در تست های موسسه یورو انکپ، تنها موفق به دریافت امتیاز ۱٫۵ ستاره از ۵ ستاره کامل ایمنی شده است.

هیوندای آوانته بر خلاف زانتیا، تنها با یک نوع پیشرانه به ایران آمد. ولی از آن سو، از نظر گیربکس، تنوع بیشتری نسبت به زانتیا داشت. چرا که در دو تیپ ۵ دنده دستی و ۴ دنده اتوماتیک برای مشتریان قابل خرید بود. با توجه به سطح رقابت، نسخه دنده ای آوانته را در برابر زانتیا قرار دادیم. آوانته از لحاظ نوع موتور و گیربکس بر روی کاغذ، وضعیت تقریبا یکسانی با زانتیا دارد. پیشرانه ۲٫۰ لیتری آوانته، قادر به تولید ۱۴۰ اسب بخار قدرت و ۱۸۲ نیوتن متر گشتاور است. اختلاف جزئی آوانته در قدرت با زانتیا، شتاب راضی کننده ای به آن بخشیده است که در مواقعی می تواند از زانتیا هم پیشی بگیرد. گیربکس آوانته از ضرایب دنده های بهتری نسبت به جعبه دنده زانتیا بهره می برد که همین موضوع با وجود قدرت تقریبا یکسان دو خودرو، در رقابت های شتاب گیری می تواند به نفع محصول هیوندای تمام شود. البته که در این میان، نمی توان وزن پایین تر آوانته را هم نادیده گرفت. ۱۱۵ کیلوگرم اختلاف وزن، عدد کمی نیست و می توان این گونه تعبیر کرد که هنگام رقابت میان این دو خودرو، گویی دو کودک اضافه در اتاق زانتیا نشسته اند! آوانته در فاکتور مصرف سوخت نیز عملکرد بهینه تری از پیرمرد فرانسوی میدان دارد. مصرف ترکیبی آوانته در کاتالوگ های رسمی، ۸٫۱ لیتر عنوان شده است که یعنی در هر ۱۰۰ کیلومتر، ۱٫۰ لیتر کمتر از زانتیا می سوزاند.

در آوانته خبری از سیستم تعلیق هیدرولیکی و فنر بندی عجیب و غریب نیست! در نتیجه جای تعجب هم ندارد که از لحاظ سواری، با خودرویی کاملا معمولی طرف باشیم که در برابر زانتیا با سیستم تعلیق پیشرفته، حرف خاصی برای گفتن ندارد. مسلم است که سواری آوانته را هیچ وقت نمی توان به نرمی زانتیا دانست! آوانته همچون کیا سراتو، سواری متوسطی ارائه می دهد که گاه در ناهمواری های جاده، با کوبش های اندک همراه است و گاه نیز می تواند نرم و خانوادگی ظاهر شود. آوانته هندلینگ مناسبی دارد و با اینکه همچون زانتیا خبری از سیستم کنترل پایداری در آن نیست، اما اگر هوس شیطنت با آن به سرتان نزند، می تواند رضایت شما را در بحث پایداری تامین کند. البته که همچون هر خودرو دیگری در این رنج قیمتی، در سرعت های بالا با چرخاندن فرمان، حرکات گهواره ای از خود نشان می دهد. فرمان آوانته تقریبا مشابه فرمان زانتیا است و از لحاظ نرمی، به پای رنو مگان نمی رسد، اما از تولیدات وطنی بهتر عمل می کند. هیوندای آوانته یا همان الانترا نسل سه در آزمایش های ایمنی موسسه اروپایی یورو انکپ، به مراتب از رقیب فرانسوی خود بهتر ظاهر شده است. آوانته موفق به دریافت ۳ ستاره ایمنی از این موسسه شده است که در مقایسه با ۱٫۵ ستاره زانتیا، امتیازی قابل قبول تر است. در واقع امتیاز ۳ ستاره، حداقل امتیاز لازم برای رد نشدن یک خودرو در یورو انکپ است و خودرویی که ۳ ستاره یورو انکپ را داشته باشد، مجوز لازم برای فروش در کشورهای عضو اتحادیه اروپا را دریافت کرده است.

سیتروئن زانتیا ۲۰۰۰

هیوندای آوانته دنده ای

سیتروئن زانتیا ۲۰۰۰

نقاط مثبت: موتور قدرتمند، شتاب مناسب، سیستم تعلیق پیشرفته، سواری نرم، کیفیت ساخت بالا، کابین جادار، قابلیت تنظیم ارتفاع، قابلیت حرکت روی ۳ چرخ، جایگاه محبوب در بازار
نقاط منفی: مصرف سوخت بالا، استهلاک بالا، ایمنی پایین، هزینه نگهداری بالا، قطعات یدکی گران قیمت

هیوندای آوانته دنده ای

نقاط مثبت: موتور قدرتمند، شتاب مناسب، کیفیت ساخت بالا، مصرف سوخت مناسب، استهلاک پایین، دوام بالا، کابین جادار، ایمنی مناسب
نقاط منفی: طراحی نه چندان عامه پسند، امکانات رفاهی اندک