جایگاه خودرویی چین در دولت چهاردهم چگونه خواهد بود؟
انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهوری روز جمعه هفته جاری برگزار خواهد شد؛ در این میان، پرسش این است که جایگاه خودرویی چین در دولت چهاردهم چگونه خواهد بود؟
به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، کمتر از یک هفته به انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهوری زمان مانده است، در این مدت، نامزدها درباره مسائل مختلفی صحبت کرده اند، اما به غیر از یکی از نامزدها که نشست های پی در پی خودرویی برگزار کرده است و می کند، مابقی کاندیداها چندان به مسائل این صنعت نپرداخته اند.
با این حال، در میان این نشست ها نیز رابطه خودرویی کابینه آینده با چین مشخص نشده است. چین در حال حاضر صدر تا ذیل صنعت خودروسازی کشور را در اختیار دارد. ضریب نفوذ آن ها پس از تحریم های سال ۹۷ که صنعت خودروسازی را به طور مستقیم تحت تأثیر قرار داد، هر روز بیشتر و بیشتر شد، چراکه از یک سو، بازار خودرو با وضعیت و شرایط به شدت بغرنج و نابهسامانی مواجه شده بود و از سوی دیگر، کشورهای دیگر راضی و حاضر به همکاری با خودروسازان ایرانی نبودند.
در همین حال، آشفتگی بازار خودرو و سیر صعودی قیمت ها، درمانی جز افزایش تولید و عرضه نداشت. این مسئله باعث شد خودروسازان به اندازه ظرفیت و توان خود دست یاری به سوی چینی ها دراز کنند. هر کدام از آن ها به هر نحوی محصولات متنوعی را به خطوط تولید خود آوردند. البته در میان خیل عظیم محصولات چینی، از برندهای مطرح و صاحب نام این کشور خبری نبود، اما با این حال، خودروسازان توانستند تحریم ها را با هزینه های گزاف دور بزند.
این تلاش ها مانع از خاموشی چراغ صنعت خودروسازی کشور شد، اما در مقابل، قیمت ها را به چند برابر قیمت های جهانی رساند. در این میان با توجه به افزایش عمق نفوذ چینی ها در این صنعت و بیشتر شدن میزان وابستگی این صنعت به آن ها به نظر می رسید که طرف مقابل نیز نگاهی متفاوت به ایران داشته باشد.
بیشتر بخوانید:
آینده بازار خودرو پس از بیانیه چین و روسیه
برخلاف تصور، برای آن ها منافع ملی و گسترش بازارها در اولویت قرار دارد. به نحوی که نه تنها نوع ورود به بازار و مذاکرات خودرویی آن ها با کشورهای همسایه با ایران تفاوت داشت، بلکه طی سال های اخیر به منظور تعمیق روابط با کشورهای حاشیه خلیج فارس در چندین نوبت تمامیت ارضی کشور در خصوص جزایر سه گانه را زیر سؤال برده اند. تذکرات و احضار سفیر هم بی فایده بوده و این روند باز هم تکرار شده است.
در این میان البته شرایط تحریمی کشور و جایگاه صنعت خودروسازی و تأثیر آن بر اقتصاد کلان و صنایع وابسته قابل درک و فهم است، اما آیا این مهم باید به صورتی پیش برود که در مقابل تهدید و نادیده گرفتن حق طبیعی ایران سکوت کرد؟ آیا این مسئله به دلیل وابستگی ایران به خودروسازی چین تکرار نشده است؟
بنابراین به نظر می رسد نامزدهای محترم ریاست جمهوری باید نظر صریح و شفاف خود را در این زمینه بیان کنند و بهصراحت بگویند با چه ابزار و از چه راه هایی می خواهند جلوی سوءاستفاده را از این نیاز بگیرند؟
دیدگاه ها