پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

خصوصی سازی نیازمند یک رئیس جمهور شجاع و مصمم

خروج دولت از خودروسازی یکی از خواسته های قدیمی فعالان این صنعت است. خواسته ای که به نظرمی رسد در این دولت چهاردهم محقق شود. در این زمینه جلال رشیدی کوچی اعتقاد دارد که خصوصی سازی نیازمند یک رئیس جمهور شجاع و مصمم است.

به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، به عقیده جلال رشیدی کوچی، خصوصی سازی نیازمند یک رئیس جمهور شجاع و مصمم است، چون به دلیل نفوذ و دخالت افراد ذی‌نفع در این صنعت و سودهای کلانی که به دست می‌آورند، نمی‌توانند با این افراد درگیر شوند. برخی از افراد مسئول، خودشان هم ممکن است جزو این ذی‌نفعان باشند. در همین زمینه در گفت‌وگویی کوتاه به بررسی امکان خصوصی سازی در کشور پرداخته ایم.

آقای پزشکیان در صحبت‌های خود بر خروج دولت از اقتصاد و ضرورت خصوصی‌سازی مستقیم و غیرمستقیم تأکید داشتند. نظر شما در این باره چیست؟ آیا دولت توانایی خصوصی‌سازی را دارد؟

به نظر من، دولت باید نقش تصدی‌گری خود را در صنعت خودرو کاهش دهد. این مسئله البته به دیگر بخش‌های اقتصاد هم مربوط می‌شود، اما در این‌جا تمرکز ما بر روی خودروست. این کار نیازمند یک رئیس‌جمهور شجاع و مصمم است؛ چرا شجاعت اهمیت دارد؟ زیرا هرچند همه درباره خصوصی‌سازی صحبت می‌کنند، اما در عمل، به دلیل نفوذ و دخالت افراد ذی‌نفع در این صنعت و سودهای کلانی که به دست می‌آورند، نمی‌توانند با این افراد درگیر شوند. برخی از افراد مسئول، خودشان هم ممکن است جزو این ذی‌نفعان باشند. من با توجه به شناختی که از آقای پزشکیان دارم، از ایشان می‌خواهم به‌عنوان کسی که ایشان را می‌شناسم و با او چهار سال همکاری کرده‌ام، به‌عنوان کسی که از طرف مردم اعتبار دارد و صدای مردم را می‌شنود، قدم به این مسیر بگذارد و دست‌های حکومتی را از شرکت‌های خودروسازی کوتاه کند. بعد از انجام این کار، نظارت قوی‌تری ممکن خواهد بود. من به‌عنوان تولیدکننده مجبورم به ۵۰ نفر گردن خم کنم تا کارم پیش برود. چرا؟ آقای پزشکیان باید این ۵۰ نفر را حذف کند و بگوید که من برای مردم، دست این افراد را قطع کرده‌ام و دیگر نیازی نیست به آن ها مراجعه کنید، اما اگر به نفع مردم تولید نکردید، انحصار ایجاد کردید، آن وقت من به‌عنوان رئیس‌جمهور، برخورد سختی با شما خواهم کرد. این باید اتفاق بیافتد، اما تاکنون همیشه مردم قربانی منافع برخی افراد شده‌اند.

تا پیش از ممنوعیت واردات، خودروهای اروپایی را سوار می‌شدیم، اما اکنون مردم به خودروهای دست دوم راضی شده‌اند. آیا اراده‌ای برای تغییر این وضعیت در نظام وجود دارد و اگر آقای پزشکیان بخواهد، با چه مخالفت‌هایی روبه‌رو خواهد شد؟ آیا خصوصی‌سازی با توجه به ذی‌نفعان مختلف در ایران امکان‌پذیر است؟

من هرگز قبول نکردم که رئیس‌جمهورهای ما بگویند «ما کاری از دستمان برنمی‌آید». از زمان آقای خاتمی تا آقای روحانی و حتا آقای رئیسی که به رحمت خدا رفت، شاید اگر ایشان هم یک دوره دیگر بودند، در پایان دوره می‌گفتند که «ما کاری نکردیم». من این را نمی‌پذیرم. اگر می‌دانید که نمی‌توانید کاری کنید، چرا در انتخابات شرکت می‌کنید؟ اگر به شما اجازه انجام کاری نمی‌دهند، شجاعانه بگویید «مردم، من می‌خواستم این کار را انجام دهم، اما این افراد و این سازمان‌ها نمی‌گذارند.» لازم نیست نام خاصی ببرید، اما باید به مردم نشان دهید که چه کسانی مانع می‌شوند. بگویید که «من می‌خواهم واردات خودرو را انجام دهم، اما فلان شخص و فلان نهاد نمی‌گذارند. من به‌عنوان رئیس‌جمهور هستم و اگر نمی‌توانم، استعفا می‌دهم تا مردم تکلیف خود را بدانند.» به‌همین دلیل اعتقاد دارم که گفتن «نمی‌گذارند» قابل قبول نیست. اگر نمی‌گذاشتند، نباید وارد عرصه انتخابات می‌شدید.

در خصوص مقاومت‌ها، شایعاتی وجود دارد به‌عنوان مثال، یکی از افراد ارشد دولت سیزدهم بیش از ۱۰ ماه آیین نامه واردات خودروهای دست دوم را معطل کرده است؟ این‌که چرا در آخرین روزهای حیات دولت این را ابلاغ کردند، سؤال‌برانگیز است. آیا این مقاومت‌ها واقعاً وجود دارد یا به دلیل شرایط کشور از اجرای قانون سر باز زده شده است؟

بله، مقاومت‌هایی وجود دارد. اگر این مقاومت‌ها نبود، وضعیت اقتصادی و خودروهای ما نباید به این شکل بود. منافع برخی افراد در تعلل‌ها و تأخیرها تأمین می‌شود و این افراد با کنترل پیچ‌های واردات و تولید، منافع خود را حفظ می‌کنند؛ هیچ شکی نیست. در این دوره و زمانه، هیچ‌کس برای رضای خدا کاری نمی‌کند و مردم ما این را به‌خوبی درک می‌کنند. اگر بگوییم چنین مسائلی وجود ندارد، به خودمان و به مردم دروغ می‌گوییم و در نهایت این خودمان هستیم که دچار عذاب وجدان می‌شویم. بنابراین، این مقاومت‌ها وجود دارد و کاش که نباشد. ای‌کاش قبل از هر چیز، حال خوش مردم‌مان را مدنظر قرار دهیم.

آیا با خروج دولت، رقابت به وجود خواهد آمد و تمام این حاشیه‌ها و شائبه‌ها پایان می‌یابد؟

افرادی که من به آن‌ها اشاره می‌کنم، لزوماً همه اصول‌گرا و انقلابی نیستند؛ بسیاری از آن‌ها اصلاح‌طلب و غیرانقلابی هستند. بنابراین، صحبت ما تنها به یک دولت خاص محدود نمی‌شود. ممنوعیت واردات در دولت آقای روحانی بود و آزادسازی واردات با قانون مجلس در دولت آقای رئیسی صورت گرفت، اما در هر دو مورد، ایراداتی وجود داشت. در دولت آقای پزشکیان نیز ممکن است مشکلاتی باشد. به اعتقاد من، مردم در این دوره لطف کردند و با امید به پای صندوق‌های رأی آمدند. نباید این امید را ناامید کنیم و باید تلاش کنیم که این اعتماد از بین نرود.