همکاری ب ام و و تویوتا برای ساخت موتوری که همه چیز را تغییر میدهد
شرکتهای ب ام و و تویوتا با امضای یک تفاهمنامه همکاری پیشگامانه بهدنبال توسعه یک موتور انقلابیاند که از فناوریهای پیشرفته مانند موتورهای برقی و هیدروژنی فراتر میرود. این همکاری یک گام مهم در مسیر حرکت بهسمت حملونقل پایدار محسوب میشود و سال ۲۰۲۵ میتواند بهعنوان یک نقطه عطف در تحولات صنعت خودروسازی بهیادماندنی شود.
به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، با سختگیرانهتر شدن مقررات زیستمحیطی و افزایش تقاضا برای راهحلهای سازگار با محیط زیست، بازار خودروها در آستانه ورود به عصر جدیدی از فناوریها قرار گرفته است. این نوآوریها نهتنها به کاهش انتشار دیاکسید کربن کمک میکنند، بلکه با معرفی پیشرفتهای جدید، مفهوم حملونقل را دگرگون میسازند.
موتور آیندهنگرانه این دو شرکت تنها به کاهش آلایندگیها محدود نخواهد شد، بلکه با نوآوریهای بیسابقه، خودرویی را ارائه میکند که همزمان با برآورده کردن اهداف پایداری، در مرکز فرآیندهای حملونقل نیز قرار خواهد داشت. این در حالی است که در دورانی که تغییرات اقلیمی با سرعت فزایندهای پیش میروند، نیاز به حملونقل کارآمد و سازگار با محیط زیست بیش از هر زمان دیگری احساس میشود.
آینده حملونقل به دو عامل کلیدی وابسته است؛ پایداری محیط زیست و نوآوریهای فناورانه. در کنار این دو، تغییرات در عادات مصرفکنندگان نیز بهوضوح دیده میشود، چراکه افراد بهطور فزایندهای به انتخابهای دوستدار محیط زیست و ادغام دیجیتال در زندگی روزمره خود اولویت میدهند.
هر روز میلیونها سفر در شهرها و مناطق شهری با استفاده از خودروها، اتوبوسها، قطارها و هواپیماها انجام میشود که یکی از بزرگترین منابع آلودگی محسوب میشوند و نشاندهنده نیاز فوری به تغییر و تحول در این بخش است. در پاسخ به این چالش، ب ام و و تویوتا ائتلاف خود را برای ساخت نسل بعدی موتورهایی که هم خواستههای مصرفکنندگان و هم الزامات پایداری را برآورده میکنند، مستحکم کردهاند. این همکاری نشانگر حرکت بهسمت آیندهای سبزتر و کارآمدتر در حملونقل است.
همکاری ب ام و و تویوتا نقطه عطفی در صنعت خودرو محسوب میشود و هر دو شرکت تمرکز خود را بر توسعه یک موتور هیدروژنی انقلابی گذاشتهاند. ب ام و قصد دارد تولید انبوه خودروهای هیدروژنی را تا سال ۲۰۲۸ آغاز کند و در این مسیر با تویوتا برای ساخت سیستمهای نسل جدید سلولهای سوختی همکاری نزدیکی دارد. در سالهای اخیر، هر دو شرکت سرمایهگذاریهای قابلتوجهی در زمینه فناوری خودروهای هیدروژنی انجام دادهاند و برنامههای خود را برای تولید خودروهای هیدروژنی و زیرساختهای مورد نیاز مانند ایستگاههای سوخترسانی هیدروژن اعلام کردهاند.
این استراتژی در نگاه اول بهنظر میرسد که بهطور مستقیم برای رقابت با خودروهای برقی طراحی شده است، اما برای علاقهمندان به پایداری و تأثیرات زیستمحیطی، فاکتورهای مهم دیگری نیز وجود دارد. یکی از بزرگترین موانع بر سر راه موفقیت خودروهای هیدروژنی هزینه بالای تولید آنهاست. شایان ذکر است که در مقایسه با خودروهای برقی، تولید خودروهای هیدروژنی بسیار گرانتر است.
این هزینههای بالا نهتنها برای تولیدکنندگان بلکه برای مصرفکنندگان نیز چالشی جدی محسوب میشود و اغلب باعث میشود خریداران بهدنبال گزینههای مقرونبهصرفهتر باشند. در حالیکه، تویوتا و ب ام و در تلاش برای کاهش این هزینهها هستند، تولید انبوه خودروهای هیدروژنی همچنان یک مانع بزرگ باقی مانده است. برای مثال، تویوتا خودروی Mirai را در ایالات متحده آمریکا با قیمتی حدود ۱۹ هزار یورو به فروش میرساند، اما هزینه تولید آن دو تا سه برابر بیشتر است که فشار مالی زیادی را بر دوش تولیدکنندگان میگذارد.
این استراتژی قیمتگذاری نشان میدهد که برای جلب توجه مصرفکنندگان به فناوری هیدروژن باید تلاشهای بیشتری صورت گیرد. با این حال، خودروهای هیدروژنی هنوز نتوانستهاند به اندازه خودروهای احتراقی که بازار را تحت سلطه دارند رقابتی شوند. اگرچه فناوری هیدروژن پتانسیل بالایی دارد، اما این صنعت همچنان با چالشهایی در زمینه اقتصادی کردن و گسترش استفاده از این فناوری مواجه است.
تویوتا و ب ام و برنامههای جاهطلبانهای را برای ساخت یک شبکه ایستگاههای هیدروژنی اعلام کردهاند، اما هنوز مشخص نیست که این زیرساختها با سرعتی متناسب با تقاضای آینده رشد خواهد کرد یا خیر. اگرچه این برنامهها نشاندهنده یک رویکرد آیندهنگرانه است، اما در حال حاضر ترجیح مصرفکنندگان بیشتر به سمت خودروهای برقی متمایل است که امکان شارژ در خانه یا از طریق شبکه گستردهای از ایستگاههای عمومی را فراهم میکنند.
با وجود سلطه کنونی خودروهای برقی، تویوتا و ب ام و پیشبینی میکنند تا سال ۲۰۴۰ هیدروژن به منبع اصلی انرژی خودروها تبدیل شود. این پیشبینی جسورانه نشان میدهد که خودروهای هیدروژنی نهتنها از خودروهای برقی بلکه از خودروهای هیبریدی شارژی و حتا خودروهای با سه موتور الکتریکی نیز پیشی خواهند گرفت.
اگرچه چشمانداز زیرساخت هیدروژن امیدوارکننده است، یکی از بزرگترین چالشها این خواهد بود که اطمینان حاصل شود شبکه ایستگاههای سوخترسانی با سرعتی متناسب با تقاضای مصرفکنندگان رشد خواهد کرد. خودروهای برقی در حال حاضر بهدلیل راحتی در شارژ و در دسترس بودن گسترده ایستگاههای شارژ عمومی از مزیت رقابتی برخوردارند اما با توسعه فناوری هیدروژن، ممکن است شرایط به نفع این فناوری تغییر کند.
برای اینکه هیدروژن تا سال ۲۰۴۰ به منبع اصلی انرژی خودروها تبدیل شود، باید در راحتی و پایداری از خودروهای برقی و هیبریدی پیشی بگیرد. دیدگاه بلندمدت تویوتا و ب ام و هیدروژن را در مرکز انرژی خودروها قرار میدهد، اما برای دستیابی به این هدف به پیشرفتهای قابلتوجهی در زیرساختها و پذیرش مصرفکنندگان نیاز خواهد بود.
به نظر بنده این فناوری ها همه سوسول بازیه. موتور فقط EF7 خودمون..
بنظرم خیلی بیش از اندازه یک مفهوم رو تکرار میکنید و مطالعه مطالب رو خسته کننده میکنه
واقعیت این هست که دوران موتورهای احتراق داخلی رو به اتمام هست اما دلیل اینکه خودروسازهای قدری مثل تویوتا و … هنوز به موتورهای داخلی علاقه دارند این هست که موتورهای برقی علاوه بر اینکه بسیار کم استهلاک تر و بادوام تر هستند ساخت آنها به تکنولوژی پیشرفته ای نیاز ندارد و به قطعات کمتری نیز نیاز دارد دقیقا مانند موتور چاه آب ، موتور برقی فقط به بلبرینگ با تکنولوژی بالا نیاز دارد ولی موتور احتراق داخلی علاوه بر بلبرینگ به میل لنگ و پیستون و سر سیلندر و….. با تکنولوژی بالا نیازمند هست.