اتابک در توهم رقابتی کردن بازار خودرو
وزیر صمت معتقد است که عرضه خودرو باید به صورت رقابتی و از طریق بازار انجام شود، اما با توجه به دخالت ها و تعیین تکلیف صفر تا صد و همچنین سلب اختیار خودروسازان و حتا مردم آیا اتابک در توهم رقابتی کردن بازار به سر نمی برد؟
به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، وزیر صمت بنا به دلایل متعدد با عرضه خودرو در بورس کالا مخالف است. به عقیده او در هیچ کجای دنیا، عرضه خودرو در بورس اتفاق نمیافتد. وی ادامه داد: «عرضه خودرو باید به صورت رقابتی و از طریق بازار انجام شود، نه از طریق بورس؛ از این رو، شورای رقابت در این زمینه نظر درستی داشته و خودرو باید در شرایط رقابتی به مردم عرضه شود.»
افزایش قیمت کارخانه به جای بورس
البته مخالفان بورس کالا در تعدیل قیمت ها با موافقان اشتراک نظر دارند. به عنوان مثال، رئیس هیئت عامل ایدرو می گوید: «با افزایش قیمت کارخانهای خودروها در سطحی که حداقل سود نصیب واحدهای تولیدی شود، امکان انعقاد قرارداد برد- برد میان تولیدکننده و مصرف کننده خودرو مهیا شده و نه تنها محصولات به قیمت عادلانه نصیب مصرفکنندگان میشود، بلکه با افزایش انگیزه و امکان تولید بیشتر، عرضه محصولات توسط تولیدکنندگان نیز در میان مدت و بلندمدت افزایش مییابد.»
به گفته فرشاد مقیمی، عرضه خودرو در بازار بورس در هیچ جای دنیا سابقه ندارد. بورس کالا محلی برای عرضه گسترده کالاهای واسطهای همگن میان تولیدکنندگان (B ۲ B) بوده و کالایی مثل خودرو که همگن نبوده، کالای مصرفی است (B ۲ C) و در نوع، مدل و رنگهای مختلف با ویژگیهای (آپشنهای) متفاوت تولید میشود و مشمول محدودیتهایی در بخش عرضه شده است که قابلیت عرضه در بورس کالا را ندارد.
وی با اشاره به تقاضای بالای سفته بازی در بازار خودرو و نامتناسب بودن میزان عرضه با تقاضا در شرایط کنونی، در خصوص محدودیتهای بخش عرضه خودرو گفت: «با توجه به تکالیف قانونی موجود ۵۰ درصد از ظرفیت عرضه محصولات در هر مرحله از فروش به مادران و ۲۰ درصد به اسقاط خودروهای فرسوده تخصیص داده شده است که با در نظر گرفتن طرحهای پیش فروش خودروسازان، امکان عرضه وسیع خودرو در بورس کالا که متضمن کشف قیمت به طور نسبی عادلانه برای محصولات است، میسر نیست.»
بازار خودروی هیچ کجا هم شبیه ایران نیست
در پاسخ به این نوع استدلال باید تأکید کرد که بازار خودروی هیچ کجا هم شبیه ایران نیست. در هیچ بازاری قیمت گذاری دستوری و حتا سهمیه بندی تولید وجود ندارد. در هیچ کجای دنیا حاکمیت بدون سهم و سرمایه برای دارایی های مردم تصمیم نمی گیرد.
با این حال اینجا ایران است؛ سرزمین تصمیم های استثنایی
در این شرایط آیا فقط با افزایش قیمت و کاهش فاصله کارخانه و بازار می توان به رقابتی شدن بازار امیدوار بود؟ آیا اگر قیمت ها به جای ۸۰ تا ۱۰۰ درصد افزایش پیدا کنند، مشکلات صنعت برطرف شده و خودرو با کیفیت و قیمت مناسب به دست مصرف کننده می رسد؟
این در حالی است که با تفکر فعلی، هر روشی که انتخاب شود هم راه به جایی نخواهد برد. مشکل اصلی دولتی و دستوری بودن این صنعت است. روش ها فرقی نمی کند، چراکه از اساس در تشخیص بیماری دچار خطا هستند. بنابراین تا زمانی که دولت بدون مسئولیت و نیاز به پاسخگویی در صدر صنعت خودروسازی قرار داشته باشد، رقابتی کردن بازار، رؤیا و توهمی بیش نبوده است و نیست.
دیدگاه ها