پایگاه خبری اسب بخار
مرجع تخصصی اخبار و ویدیو خودرو

وقتی ما خود را به خواب زده بودیم

چینی‏ها از زمان بحران اقتصاد جهانی در سال ۲۰۰۸، به خرید تمام یا بخش مهمی از سهام برخی خودروسازان اروپایی اقدام کرده‏ اند که ازجمله این خریدها می‏توان به ولوو سوئد، بورگوارد آلمان و ام‏جی انگلیس اشاره کرد.
حدود ۱۰ روز پیش بود که خبر رسید گروه خودروسازی جیلی چین ۸ درصد از سهام کامیون‏سازی سوئدی ولووتراکس را خریده است. جیلی پیش‏ از این نیز مالکیت ولووکارز را برعهده داشت.
به گزارش اخبار خودرو چینی‏ها از زمان بحران اقتصاد جهانی در سال ۲۰۰۸، به خرید تمام یا بخش مهمی از سهام برخی خودروسازان اروپایی اقدام کرده‏ اند که ازجمله این خریدها می‏توان به ولوو سوئد، بورگوارد آلمان و ام‏جی انگلیس اشاره کرد.
این حرکت در کنار شراکت خودروسازان چینی با خودروسازان بزرگ دنیا ازجمله فورد، سوزوکی، هیوندای، فولکس‌واگن، آئودی و… در تولید و سرمایه‏ گذاری، صنعت خودروی این کشور را از بنیان تکان داد.
خرید سهام خودروسازان معتبر توسط چینی‏ها از یک‏سو و از سوی دیگر فروش سهام خودروسازان چینی به خودروسازان مطرح جهانی، ازجمله عواملی بودند که رقابتی‏ شدن امروز صنعت خودرو در کشور اژدهای زرد را رقم زدند.
در‏حال‏ حاضر هند نیز همچون چین میزبان خطوط تولید تعدادی از خودروسازان معتبر اروپایی و آسیایی مانند رنو و سوزوکی در بخش سواری و همچنین بسیاری از برندهای مطرح جهانی در بخش کاروتجاری همچون مان، دایملر، ولوو و… در قالب سرمایه‏ گذاری در تولید، تولید مشترک و تاسیس جوینت‏ ونچرهاست.
این راهی است که ترکیه نیز پیموده و اکنون صنعت قطعه‏ سازی این کشور تولیدکننده قطعات بسیاری از برندهای مطرح جهانی همچون فورد، فیات، رنو، هوندا، تویوتا، هیوندای، ایسوزو، مان، مرسدس و… است.
اما هند علاوه بر این نوع شراکت‏ها، همپای چینی‏ها وارد بحث خرید سهام شرکت‏های بزرگ تولید و طراحی خودرو نیز شده است؛ اکنون تاتاموتورز هند، سهام خودروسازانی همچون جگوار و لندروور را در اختیار دارد و ماهیندرا نیز مالک بزرگ‏ترین استودیوی طراحی خودروی دنیا یعنی پینین‏ فارینای ایتالیا است.
اغلب این واگذاری‏ها و قراردادها پس از بحران ۲۰۰۸ رقم خورده است، وقتی ما، در شِش و بش خرید ماشین ‏آلات خط ‏تولید از کشورهای صنعتی گرفتارآمده در این بحران بودیم.
در آن زمان قیمت این ماشین‏ آلات به حداقل ممکن رسیده و فرصت خوبی برای نوسازی صنایع ایران پیش آمده بود. ما خوشحال بودیم از این‏که به ‏واسطه نداشتن تعامل گسترده با اقتصاد جهانی، از این بحران و ترکش‏های آن در امان مانده ‏ایم و سرخوش از این‏که قیمت نفت یک‏سره در حال افزایش است!
دولت و صنایع بزرگ ما که دولتی هستند، در آن زمان دست‏ها را در جیب‏های پُر‏پولشان قفل کردند و به تماشای بحران ایستادند و از فضای مساعد پیشاتحریم نیز بهره نجستند تا مانند چینی‏ها و هندی‏ها سهامی بخرند یا همچون صنعتگران اندونزیایی، برزیلی و… خطوط تولیدشان را نوسازی کنند.
خودروسازان داخلی هم در حالی که به لطف شرایط بحران، ۶۰درصد وزن هر خودروی تولیدی یعنی مواد اولیه فلزی آن را یک‏سوم قیمت قبل تهیه می‏کردند، حاضر نبودند حتی افزایش قیمت خودروهای خود را متوقف کنند و این در حالی بود که خودروهای مطرح ‏ترین برندهای جهانی به نصف قیمت قبل از بحران رسیده بود… و خلاصه این‏که گویا آن روزها ما خود را به خواب زده بودیم!