آیا کم رنگ شدن تحریم ها، باعث رفتن چینی ها می شود (بخش اول)
اگر به یاد داشته باشید، صنایع خودروسازی ایران عموما به مونتاژکارانی تبدیل شده بودند که در دهه هشتاد، بیشتر محصولاتی با نام و نشان معتبر را برای عرضه به بازار ایران می آوردند.
در آن زمان هم آنچنان با خودروهای به روزی طرف نبودیم، ولی شرایط آن موقع این طور بود که اکثر مشتریان از خرید خود راضی بودند و از طرفی اگر کسی پول بیشتر داشت، می توانست راحت تر از الان به سمت بازار خودروهای وارداتی برود. جالب بود در آن دوره آنچنان بازار خودروهای وارداتی هم داغ نبود و خریداران بیشتر به تولیدات خودروهای داخلی اعتماد می کردند. به عنوان مثال بسیاری از افراد ترجیح می دانند تا سوزوکی گرندویتارا ایران خودرو را به جای هیوندای توسان و کیا اسپرتیج نسل قدیم بخرند. یا به جای اینکه حدود ۲۸ میلیون تومان بدهند و کیا سراتو و تویوتا کرولا بخرند، به سراغ خودروهایی چون سیتروئن زانتیا سایپا، مزدا۳ گروه بهمن و هیوندای آوانته خودروسازان راین بروند. البته می توان دلیل استقبال و رضایت بیشتر مردم از خودروهای مونتاژ داخل نسبت به وارداتی ها را با دو مسئله مرتبط کرد. اول اینکه در سال های ابتدایی فعالیت واردکنندگان خودرو، کمتر شرکتی بود که خدمات مناسب ارائه دهد و از طرفی دلیل دوم این بود که در رده رقابتی با خودروهای مونتاژ داخل، وارداتی ها گزینه آنچنان جذابی نداشتند.
بعد از آن دوران به نسبت خوش بود که کم کم برخی تحریم ها علیه ایران آغاز شد و به گفته برخی در آن زمان، تحریم ها در ابتدا هیچ اثری نداشت و فقط پای برخی برندهای چینی را به بازار ایران باز کرد. در آن موقع کمتر کسی بود که خودروهای چینی را به سایر خودروهای موجود در بازار ترجیح دهد. به عنوان مثال MG550 که اصالتی انگلیسی داشت و تنها با نام مهندسی و ساخت چین به بازار ایران آمده بود، هرگز نتوانست تهدیدی برای خودروهای ژاپنی، فرانسوی و کره ای آن زمان باشد و به مرتبه از فروش آن ها دست پیدا کند. در رده های قیمتی کمتر هم که برخی چینی ها مونتاژ محصولات خود را در کارخانه های ایرانی آغاز کرده بودند، مسئله ای خنده دار بود که کسی به جای خرید تندر۹۰، پژو پارس و… به سراغ بعضی از این چینی ها برود.
اوج تحریم های را زمانی شاهد بودیم که سال ۹۱ قیمت خودروی ۱۹ میلیون تومانی به ۴۰ میلیون تومان رسید و افزایش قیمت ارز و تغییر برخی قوانین گمرکی، قیمت خودرویی چون تویوتا لندکروزر را بیش از دو برابر کرد. البته که افزایش قیمت خودرو به غیر از نقش تحریم ها، بازیگرانی چون واسطه ها را هم داشت که برخی خودروها را به شیوه هایی عجیب از شرکت ها بیرون می آوردند و خود قیمت گذاری می کردند. اگر به یاد داشته باشید، آن روزها قوانین حاکم بر بازار ایران تغییر کرده بود و وقتی کسی خودرویی می خرید، مطمئن بود که بعد از مدتی می تواند ماشینش را به جای ضرر، با سود چند میلیون تومانی بفروشد. در آن بازه زمانی حدود شش ماهه که بازار ایران در شک و تلاطم بود، چینی ها خوب توانستند نبض بخش ارزان قیمت بازار را در دست بگیرند. بخش ارزانی که دیگر به جای بازه ۸ تا ۲۰ میلیون تومان، ۳۰ تا ۵۰ میلیون تومان شده بود. رشد فروش برخی از خودروهای چینی در آن دوران باعث شد تا تجربه مردم از این خودروها بیشتر شود و به ظاهر سود کوتاه مدت قابل توجهی را برای شرکت های عرضه کننده رقم می زد. ولی با گذشت زمان، بسیاری از مشتریان نسبت به خرید خودروهای چینی گارد گرفتند و با بیان برخی حقایق، قصد داشتند تا سایر مردم از باطن این خودروها اطلاعات داشته باشند. کیفیت و خدمات گران قیمت و کم، باعث شده بود تا مشتریان آنچنان از چینی ها راضی نباشند. همچنین همیشه بحث ایمنی این خودروها مطرح بود که در برخی بررسی های جهانی، اکثر خودروهای ساخت چین، از ایمنی به شدت پایینی برخوردار بودند. آن روزها سایت ها و بلاگ ها نقش مهمی در اطلاع رسانی در مورد حقایق چینی ها داشتند و شاهد بودیم که بازار ایران به اجبار به سمت خودروهای قدیمی مونتاژ داخل گرایش پیدا کرد. این بدین معنی نبود که فروش خودروهای چینی بد شده است، فقط مسئله این بود که دوباره محبوبیت اجباری خودروهایی چون پژو پارس، رنو مگان، سمند، ۴۰۵، پراید و… مجددا بیشتر از چینی ها شده بود. در سال ۹۲ و اوایل ۹۳ بود که شاهد بودیم که تب بازار به سمت خودروهای داخلی با اصالت رفت، ولی باز شانس چینی ها گل کرد و مونتاژ برخی خودروهای با کیفیت و نه چندان جدیدی چون رنو مگان، تندر۹۰، مزدا۳ و سوزوکی ویتارا با مشکلاتی مواجه شد که از سر همان تحریم های بی اثر بود و شرکت های عرضه کننده، بدون اعلام برنامه ای مشخص گه گداری تعدادی از این خودروها را می فروختند. معلوم بود که بخش زیادی از این خودروهای با اصالت به سمت بازار سیاه می رود و خودرویی ۸۰ میلیون تومانی تا ۱۲۰ میلیون تومان معامله می شود. شانس از یک طرف و هوش چینی ها از طرف دیگر باعث شد تا این بار هم مردم به خودروهای چینی اعتماد کنند. با این تفاوت که این بار مونتاژ کاران چینی تنوع محصولات خود را افزایش دادند و با قیمتی به مراتب کمتر از خودروهای مونتاژی با کیفیت، محصولات چینی مشابه به خودروهای اصیل را وارد بازار می کردند. ورود کراس اوورهای چینی و خودروهای سدان با ظاهر به نسبت جدید باعث شد که این بار بخش بیشتری از مردم با خودروهای چینی آشنا شوند و اینبار به جای شکایت، در جو خودرو ایده آل خود بمانند و به جای انتقاد از آن ها، بیشتر تعریف و تمجید کنند.
حال که چینی ها توانسته بودند در ظاهر نظر مشتریان ایرانی را جلب کنند و بازار ایران را به عنوان پر سود ترین بازار خود در جهان معرفی کنند، نوبت این بود که به دهک های قیمتی بالاتر بروند و با معرفی برخی تکنولوژی ها و امکانات نظر مردم را جلب کنند. توربو، سانروف، تودوزی چرم، فرمان برقی، رینگ بزرگ، سنسور نور، مانیتور، دوربین عقب و… جز پارامترهایی بود که در خودروهای تولید داخل و حتی در برخی از وارداتی ها دیده نمی شد و مردم آپشن پسند ایران را برای خرید از چینی ها راغب می کرد. واقعیت این است که تا به امروز این رویکرد چینی ها توانسته بازار آن ها را در ایران گسترش دهد و هر روز تعداد بیشتری از مردم را به خرید از خودشان راضی کنند. حتی شرکت های به نام خودروساز داخلی هم برای جذب این بازار، با چینی ها وارد مشارکت شدند و امروز شاهد آن هستیم که کمپانی هایی چون برلیانس، فاو، دانگ فنگ، چانگان و… فروش خوبی را در بازار ایران دارند و برای خودروسازان سودآور هستند.
حال امروز در شرایط پسابرجام هستیم. روزهایی که خبر از بازگشت مجدد دوباره چینی ها می شود. خودروهای به نامی که قرار است بخشی از آن ها تا آخر امسال وارد بازار خودرو شوند و در سال ۹۶ بخش زیادی از سهم خرید مردم را در دست بگیرند و چرخ صادارات خودرو را در ایران تند تر بچرخانند. حال سوال این است که در قدم بعدی چینی ها، چه برنامه ای برای بازار ایران دارند و احتمال چه کاری را انجام می دهند.
آیا کم رنگ شدن تحریم ها، باعث می شود که نقش چینی ها هم در بازار خودرو ایران کم رنگ شود؟
در مطالب بعدی به این سوال پاسخ می دهیم و رویکرد هر برند چینی ها را نسبت به حضور خودروسازان مطرح جهانی در بازار ایران ارزیابی می کنیم.
حسین دلاور- روزنامه دنیای خودرو
این مطلب ها خیلی خوبه ایشاا… بازم ادامه داشته باشه
عااااااااااااااااالی
به نظرم اگر واقعا بازار خودروی ایران با برندهایی هرچند درجه دو جهان مثه پژو و سیتروئن وارد همکاری بشه و قیمت گذاری و کیفیت در سطح نزدیکی به قیمت و کیفیت اصلی اون خودروها قرار داشته باشه چینی ها مجبور میشن هر خودروی خودشون رو حداقل به یک کلاس قیمتی پایین تر منتقل کنن.
خیلی بده که از مونتاژ بنز رسیدیم به سایک روو و دیگر زباله های چینی
چینی ها برن میشینم ایران قبل از تحریم ها، یعنی بازگشت به قبل و خودروهای عقب مونده اروپایی
اگر چینی ها بمونن، اروپایی ها مجبور میشن بروزترین محصولاتشون رو بیارن،
فقط و فقط باید رقابت بین اینها حفظ بشه،
در نهایت مردم بیشترین سود را می برند
من خیلی احتمال میدم شرکت های چینی برای پسا برجام برنامه های دیگه ای داشته باشن مثل سایک که تصمیم به ساخت کارخانه زد بعید نیست که دیگر شرکت های چینی اقدام مشابه انجام ندن و محتمل ترین لیفان و تا حدی چری هست که البته در دومی شک دارم کیفیت محصولاتشو با تولید ایرانی کم کنه ولی مطمئنا نه تنها تولیدشون کم نخواهد شد بلکه با استفاده از فرصت ها و راضی کردن مردم خصوصا با سابقه زیادی که از حضور در ایران دارن حتما به سمت زیادتر کردن محصولات میرن و بعید نیست به بازار خودرهای ارزان قیمت زیر سی میلیون هم وارد بشن
اگه دقت کرده باشید از اون زمان به بعد ماشینای قدیمی هم توجه بهشون بیشتر شد به خاطر شرایط و او ن هم شد برا خودش یه بازار عجیب مثلا فولکس های بیتل قدیمی یا کامارو یا بی ام و ۳۲۰ و خیلی از این نوع ماشینا با چه قیمتای عجیبی دارن خریدو فروش می شن واقعا بازار هرچیزی (مخصوصا خودرو ) تو مملکت ما عین TNT میمونه با کمترین تحریک یا تحرکی میترکه همه چی میریزه به هم !!!!
ولی اگر دقت کنید حضور و مومتاژ خودرو های با کیفیت با قیمت کلانی عرضه میشه پس به نظر من شاید فروش کم بشه ولی از دور خارج نمیشن
ممنون از آقای دلاور بابت این متن زیبا
واقعا به جا بود
منتظر نقد های بیشتر این چنینی هستیم
با سلام وعرض خسته نباشید خدمت دوستان عزیز لازمه یاداوری کنم که به واسطه ورود همین چینی ها بود که سطح توقع عامه مردم بالارفت وفهمیدن اپشن چیه ومیشه با قیمت کمتر ماشین اپشن دار هم سوار شد در قدیم فاصله زیادی بین ماشین ساده ای چون پژو وپراید که اکثر مردم سوار میشدن بود با ماشینهای کره ای گرون قیمتی که دوربین عقب وسنسور وکلی اپشن داشتن وبا ورود خودروهای چینی این فاصله داره روز به روز کمتر میشه ممنونیم چین که باعث شدی در ایران مردم سخت گیر بشن وهر خودروی سی ساله ای رو خوب ندونن فقط به این خاطر که فرانسویه
اینکه ما فکر کنیم چینی ها ئر بازار ایران با ورود برندهای دیگر کشور ها شکست می خوردن و میرن عین خیالات و اوهام است. دلیلش هم اینه که الان تو خود بازار چین کمپانی های چینی دارن با برندهای همه دنیا رقابت می کنند. اگر اروپایی ها خودروهای بهتر بیاورند چینی ها هم خودروهای بهتر خودشون رو میارن. ما فکر میکنیم که این چیزی که الان میبینیم تمام توان خودرو سازی چین هست در صورتی که کمپانی های برتر خودروسازی چین مثلا جی ای سی به روز ترین های خودش رو وارد ایران نمی کنه. مثلا اس ۵ که الان تو ایران این قدر طرفدار داره و فروش میره دارای یک نسل دوم هم هست که تو چین فروخته میشه. یا یه کراس اور دیگه دارن بنام اس ۳ که رتبه ۳ فروش در کلاس خودش هست با سالی حدود ۲۰۰ هزار مورد و سه بار فیس لیفت شده. سایر برندهاشون هم همینطور. الان هم دارند تو کرمان کارخونه های قطعه سازی را میندازن.
ما اگه می خواستیم چینی تو ایران ماشین نداشته باشه از اول نباید میذاشتیم بیان. حالا که امدن عمرا نمیرن! چون شرایط اقتصادی ایران هم که درامدهای پایین رو اغلب مردم دارن زمینه فروش خودرو های چینی رو که از لحاظ کیفیت هم قابل قبول باشند فراهم کرده. همچین مزه استفاده از برندهای معتبر هم زیر زبون ما ایرانی ها نبوده که حالا به چینی ها حساسیت داشته باشیم یا برند ملی خوشنامی هم نداریم که ملت بخاطر حس وطن دوستی از خودرو با برند ملی استفاده کنه.
از طرفی برنامه خودروسازهای داخلی هم کماکان برمدار ریاکاری و تقلب دور میزنه! ورود خودرو های فروانسوی که همه از یک موتور قدیمی استفاده می کنند و همین چینی ها پشتش هستند. همین سراتو های سایپا هم از طرف شریک کیا در چین (دانگ فنگ) تو ایران ساپورت میشه. یعنی همین الان هم به اینده نگاه کنیم این چینی ها هستند که از پس برندهای دیگر کشورها تو ایران حضور دارند.
سیاست خودرو سازی ما هم کمک گرفتن از چینی ها است. هم در کوتاه مدت هم در بلند مدت
سلام ….ن باعث رفتنشون نمیشه مثل همین ایکس ۶۰ ی گیربکش اتومات میزاره روش ….مشکل ما ینی خودرو سازا خیلی بالاس …ینی الان نمیتونه رو دنا ی گیربکش اتومات بزاره ؟اینا فقط نمیخوان ب خوودسون حرکت بزن فقط مایه شرمندگین …..امید روزی ک درش تخته شه
با تشکر از شما بابت مقاله ای که نوشتید تحریم خودرو های صفر در این تاریخچه ای که ارائه کردین در کجای داستان قرار داشت ؟ و عامل شکست آن چه بود ؟ خودروهایی چینی یا وامهای دولتی
بیچاره مردم ایران چه قبل برجام چه بعد برجام
به نظر من مردم ما یه اشتباه بزرگی که کردن این بود که همون زمانی که که چینی ها با ماشین های مسخره ای مثل ام وی ام یا لیفان ۶٢٠ و امثالهم پاشون رو تو این کشور گذاشتن باید کاری میکردن که کلا فروش این ماشینا تک رقمی میشد و چینی ها دمشون رو میزاشتن رو کولشون و میرفتن.اما الان انقد سعی و خطا کردن و موش ازمایشگاهی شدیم که چین پیشرفت کرد و هیچ کس بدش نمیاد یه جک اس فایو اتومات داشته باشه.الان دیگه واسه خارج کردن این ویروس چینی از بدنه کشور دیر شده
تا وقتی که قیمت برندهای معتبر به قیمت های جهانی نزدیک نشه برنده برند های چینی هستن وقتی در بازه ۳۰ تا ۵۰ که بیشتر مردم قدرت خریدی در این بازه دارن به غیر از خودرو داخلی عتیقه و برند های چینی حق انتخابی نیست مردم مجبورن از بد بدتر چینی ها رو انتخاب کنن تا وقتی فکری بحال این بازه قیمتی نکنن برنده چینی ها هستن زمانی که ال نود ۶۰۰۰ یا ۷۰۰۰ دلاری به ملت قالب میکنن ۵۰ میلیون دیگه نباید توقع برند معتبر داشت
۲ تا نکته رو نباید فراموش کرد!
اول اینکه خودرو های جدیدی که با قراردادهای جدید پژو، سیتروئن، رنو، … غیره می خواد وارد بازار بشه، قیمت هاشون بالای ۵۰، ۶۰ ملیون هست! یعنی یه بازای بزرگ و پر مشتری تا ۶۰ ملیون تومان رو اونها پوشش نمیدن (حداقل فعلا)
دوم اینکه، این خودرو های جدید، همچین اروپایی هم نیستن، باز هم خودرویی چینی هستن با برند اروپایی. مثل پژو ۳۰۱، سیتروئن الیزه، c3 xr و …
با سلام با ورود خودرو های چینی به کشورمون یه خورده خودروسازای کشورمون هم به خودشون رسیدن و خودرو هاشون قشنگ تر کردن و از نظر فنی تفاوت زیادی نکردن ولی وقتی بهترین شرکت های خودرو سازی جهان میرن با یه ایرانی(منصوری) ماشیناشونو طراحی میکنن ولی ما هنوز نتونستیم تو بالاترین سطح جهان که چه عرض کنم تو بالا ترین سطح غرب اسیا باشیم یعنی خودرو سازی کشور ما نمیخواد زیاد خودش زحمت بکشه و خود خودرو سازامونم میان ماشین چینی مونتاژ میکنن پس ما باید قبول کنیم که خودرو سازی کشورمون خیلی از چین عقب افتاده.وقتی که شرکت های کره ای میان واسمون شاخ میشن ما باید بدونیم اونا صنعت خودروسازیشونو از ایران گرفتن و واسه ما گندگی میکنن.
به نظر من نمیشه صرفا به خاطر چینی بودن یک خودرو بهش خورده گرفت.من اعتقاد دارم باید هم ماشین چینی هم کره ای هم ژاپنی و هم اورپایی هم زمان توسط شرکت های مختلف عرضه بشه که باعث رقابت بشه و این مصرف کننده باشه که تصمیم بگیره چه ماشینی اتخاب کنه نه اینکه انتخاب های محدود باعث بشه فقط تعداد اندکی خودرو برای انتخاب داشته باشه.مثل از سال ۸۱ تا ۸۵ که هر کسی که میخواست ماشین لوکس خارجی اتوماتیک سوار بشه فقط نیسان ماکسیما انتخابش بود.در کل من زیاد چینی باز نیستم ولی همین عرضه های متنوع با قیمت های نزدیک به هم خیلی خوبه مثلا همین X22 اگه ۵۵ میلیون عرضه بشه رقیب جدی برای برلیانس H320 و دانگ فنگ H30 کراس و … میشه که این خوبه