سیر تحول چراغ های جلو،از ۱۹۱۶ تا به حال

از زمانی که انقلاب الکتریسیته، فیتیله‌ی چراغهای نفتی و استیلنی را در ۱۹۱۰ برای همیشه پایین کشید، کمپانی‌های خودروسازی سعی داشته اند مسیر پیش روی راننده را بدون کور کردن راننده مقابل، روشن کنند.

قبل از اینکه حتی خود اتومبیل به وسیله قوانین فدرالی تایید شود، اولین تلاش یکپارچه این صنعت برای جلوگیری از انعکاس نور، توسط خود خودروسازان انجام شد.
طی دو سال ۱۹۴۰ و ۱۹۴۱ هر خودرویی در ایالات متحده که به بازار می‌آمد، پذیرای یک جفت چراغ الکتریکی به قطر ۷ اینچ بود.
این قطعات سرهم شده و یک تکه، حباب لنز و رفلکتور را با هم تلفیق کرده و به عنوان یک واحد مجزا ارائه می‌کردند.پس از آن، این موضوع به اشکال مستطیل شکل و سایزهای گوناگون بسط پیدا کرد.
گرچه مدلهای ۷ اینچی، حتی پس از تایید اشکال جدید و حباب‌های جداشونده توسط NHTSA در سال ۱۹۸۳، همچنان استفاده می‌شدند و در مدل Mazda MX-5 Miata در سال ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۷ مورد استفاده قرار می‌گرفتند.
تمرکز اصلی آیین نامه های فعلی روشنایی روی کارایی ست و به سازندگان این اجازه را میدهد که از میان تکنولوژی های متعدد انتخاب کنند.
لامپ High Intensity Discharge با تکنولوژی “تخلیه با شدت بالا” یا به اختصار HID به جای استفاده از رشته‌های متداول در لامپهای هالوژنی، نور را به وسیله‌ی قوس الکتریکی در حبابی پر از گاز تولید میکند.
آخرین متد مورد علاقه خودروسازان لامپهای Light-Emitting Diodes ،دیود نوری یا به اختصار LED و Laser می‌باشد.هر دو تکنولوژی قابلیت کنترل پرتوهای نوری دقیقی را ارائه می‌کنند به حدی که برخی از این لامپ های هوشمند قادر به ایجاد حفره‌ای تاریک در خودروی مقابل هستند تا نور چشم راننده روبرو را آزار ندهد.
آزمایش ها نشان می‌دهد که تکنولوژی به تنهایی فاکتور کارایی چراغ ها نیست.در این زمینه NHTSA به خودروسازان اجازه نسب چراغها را در ارتفاع ۲۲ تا ۵۴ اینچ‌از سطح زمین را، می‌دهد و تاکید به تابشی افقی دارد تا بازتاب نور چشم رانندگان را آزار ندهد.

نصب چراغ در بالاترین ارتفاع تنها راه بالا بردن سطح افقی پرتو میباشد و به همین دلیل است که Ford Model T سال ۱۹۱۶ برای روشن کردن بدن آهوی قرار گرفته در ۱۰۰ فوتی خودرو، کارایی قابل تحسینی دارد درحالی که بسیاری از خودروهای مدرن و امروزی نور را به پاهای آهو می‌تابانند.گرچه رفلکتو های زمخت Model T پرتویی باریک ایجاد می‌کنند که از‌ خود اتومبیل پهن‌تر است و به همین دلیل پس از ۱۰۰ فوت سریعا افت میکند.لامپهای هالوژنی Honda Fit سال ۲۰۱۸ را به سختی می‌توان مدل ارتقایافته چراغهای یک تکه‌ی Mazda MX-5 سال ۱۹۹۷ نامید.مرکز نوری روشن چراغهای Mercedes مدل E400 نیز ۵۰ فوت دورتر از خودرو، از ارتفاع ۲۴ اینچی نور سنج ما پایینتر آمد!!!
چراغهای Dodge Challenger مدل GT از تمامی خودروهای مورد آزمایش بهتر عملکرد و تمامی مسیر را به صورت استاندارد و شفاف روشن کرده و حس یک SUV را به راننده منتقل کرد.