اشتیاق کولئوس برای انجام کارهای نشدنی!

اشتیاق کولئوس برای انجام کارهای نشدنی!
رنو کولئوس برای اولین بار به سفر کویری دعوت شد
سفر یکی از کارهای هیجان انگیز برای هر فرد است. به قولی آدم را باید در سفر شناخت. زیرا اتفاقات پیشرو در یک سفر باعث می شود که تصمیمات آدمی به شکلی دیگر خود را بروز دهند و ممکن است که نگاه شما را نسبت به یک فرد عوض کند. با اینکه این روزها انجام سفرها آسان شده و دیگر دغدغه خاصی وجود ندارد، باز هم بسیاری از افراد معتقد هستند که بهترین واکنش انسان ها در رویارویی با وقایع در سفر اتفاق می افتد. ولی در جمع ما خبرنگاران خودرویی، نگاه دیگری وجود دارد که قطعا از این دیدگاه قدیمی برآمده است. خودرو را هم باید در سفر شناخت و باید دید که چگونه ظاهر می شود. با آمدن وسایل نقلیه متفاوت مانند هواپیما و قطارهای سریع السیر هنوز شاهد آن هستیم که بیشترین نرخ سفر را خودروها به خود اختصاص داده اند. برای همین تا امروز شرکت های خودروساز از تولید محصولات جدید و متفاوت دست نکشیده اند و هنوز خودرو را به عنوان مهمترین وسیله رفت و آمد و سفر می شناسند. پس یک ماشین فقط ما را در سفرها جابه جا نمی کند و می تواند به عنوان یک همسفر شناخته شود.
ما خبرنگاران خودرویی هم اعتقاد دارید که یک خودرو جدید باید در یک مسیر طولانی مورد تست و بررسی قرار گیرد و حداقل چند روزی با آن رانندگی کنیم تا بتوانیم بررسی بهتری از آن داشته باشیم.
تا به امروز تنها یک خودرو حاضر شده تا با این دیدگاه خبرنگاران هم پا و همراه باشد. رنو کولئوس به عنوان جدیدترین خودرو نگین خودرو، چند وقتی است که خود را برای کارهای سخت و گاهی نشدنی با آماده کرده است و وقتی به او پیشنهاد سفری را می دهیم، در صف اول برای زورآزمایی حضور دارد. کولئوس تازه وارد داستانی را با آمدنش به ایران شروع کرده است و می خواهد همراه ما به جاهایی برود که شاید خودمان هم آشنایتی با آن نداشته باشیم. بعد از این این کراس اوور فرانسوی چند ساعتی چالش برف را با ما تجربه کرد و به ارتفاع ۲۰۴۴ متری پوشیده از برف و یخ آمد و توانست قابلیت خود را به رخ بشکد، صبح پنجشنبه خود را برای یک سفر کویری و رازآلود آماده کرد. این اقدام کولئوس کاری عجیب به حساب می آمد. زیرا در صورت ناموفق بودن در سفر کویری و آفرودی، می توانست بسیاری از مشتریان را از خود ناامید کند. ولی وقتی ساعت ۶ صبح پنجشنبه آن را بر روی خودروبر در نگین خودرو مشاهده کردیم، گویا حرفی ناگفته با تمام خبرنگاران داشت. دی لایت های روشن و فرمان چرخیده به گوشه با آن لوگو بزرگ در جلو خودرو به ما می گفت: «من می تواند پا به پای شما بیایم، نترسید و به من اعتماد کنید». کمتر کسی باورش می شد که کولئوس تازه وارد بتواند کارهای عجیب و غریبی انجام دهد. نگاه ساده این است که اگر کولئوس آفرودی بود، حتما در کشورهای دیگر به چنین چالشی دعوت می شد. در ادامه متن به سفرنامه کولئوس در ایران می پردازیم و حرف های آن را به شما انتقال می دهیم.
صبح زود راه افتادیم
اشتیاق کولئوس برای انجام کارهای نشدنی!
حدود ساعت شش صبح بود که تمام خبرنگاران و گروه پشتیبان در محل شرکت حضور پیدا کردند و بعد از ۱۰ دقیقه جلسه توجیحی، نگین خودرو را به مقصد اولیه مجموعه مارال ستاره ترک کردند. حدود ۱۷۰ کیلومتر با قرار اول فاصله داشتیم و خبرنگاران با داستر دو دیفرانسیل، داستر تک دیفرانسیل و رنو سیمبل به سمت مارال راه اتفادند. در هر خودرو ۵ خبرنگار بود و داستر نگین سرویس، تویوتا لندکروزر هشت سیلندر آفرودی و نیسان پیکاپ به عنوان خودرو پشتیبان فنی با تیم خبرنگاران همراه شدند. با رعایت تمام قوانین و حداکثر سرعت مجاز ۱۲۰ کیلومتر بر ساعت وارد اتوبان خلیج فارس شدیم و حدود یک ساعت و نیم در این مسیر رانندگی کردیم تا به مارال ستاره رسیدیم. وقتی وارد پارکینگ شدیم، از قضا با بیش از ۷۰ خودرو آفرودی برخودرو کردیم که آن ها هم با تورهای مختلف به مناطق مختلف کویری سفر می کردند. آنجا بود که کمی به کار خود شک کردیم. زیرا خودروهای آن به مجهزترین امکانات سفرهای آفرود مجهز بود و اغلب خودروهایشان جز بهترین گزینه های سفرهای این چنینی بودند. آن جا بود که به شک افتادیم. آیا ورود به رمل های خشن و شن های سست با داستر دو دیفرانسیل و کولئوس کار منطقی است؟!
به هر حال اعتماد خود را از دست ندادیم و قبل از بازگشت به جاده، مجددا باک خودروها را پر کردیم و به سمت ایستگاه دوم، یعنی عوارضی کاشان به راه افتادیم. دوباره این کاروان رنو سواران بود که حرف اول را در جاده می زد و با یک صف به محل قرار حرکت می کرد. داخل جاده داسترها و سیمبل واکنش های جالبی از خود نشان دادند که در تست های بعدی به معرفی و بررسی این خودروها در جاده های On Road می پردازیم.
به کولئوس رسیدم و اصل مطلب شروع شد
اشتیاق کولئوس برای انجام کارهای نشدنی!
قبل از عوارضی کاشان، کولئوس سفید رنگ را روی خودروبر دیدیم و آنجا توقفی کوتاه داشتیم. برای چک کردن برنامه و تهیه ناهار حدود دو ساعت در شهر کاشان و آران و بیدگل چرخیدیم و در نهایت از شهر ابوزیدآباد وارد مناطق کویری شدیم. بعد از طی کردن حدود دو کیلومتر در جاده های خاکی، خودروبر را متوقف کردیم و خواستیم ادامه مسیر را، کولئوس با چرخ های خود تجربه کند.
آن جا بود که دیگر دوربین های عکاسی و فیلمبرداری روی کار آمدند. مدیر پشتیبانی دقایقی در خصوص رانندگی در کویر و موقعیت مکانی توضیح داد. او گفت که ما تا حدی وارد دم ریگ می شویم. دم ریگ بخشی از ریگ جن به حساب می آید که تپه های شنی متوسطی دارد و در این مسیرها می توان با کولئوس و داستر رانندگی کرد.
ریگ جن یکی از خطرناکترین کویرهای دنیا به حساب می آید و بسیاری از کویرنوردان آن را به مثلث برمودا ایران می شناسند. جایی که افراد زیادی گم شدند و خودروهایی زیادی در آن راه رفته اند، ولی هیج وقت برنگشتند و شن های کویر به گورستانشان تبدیل شده است. تپه های شنی و شنزارهای آرامی که ناگهان زیر پای انسان خالی می شوند و اثری از آدم نمی گذارند. جایی که شعار «هیچ کس تنها نیست» تنها یک تبلیغ است و تلفن همراهی در آن آنتن نمی دهد. محلی که مارهای سمی و حیوان های آرامی دارد و احتمال دارد که بر خلاف ظاهرشان به آدم حمله کنند. آری. ما به جایی رفتیم که اسرارآمیزترین نقطه ایران و از طرفی نفرین شده ترین کویر به حساب می آید. ما خبرنگاران با کراس اوورهای فرانسوی در چنین جایی پا گذاشتیم.
ورود به رمل ها مقدماتی دارد
اشتیاق کولئوس برای انجام کارهای نشدنی!
بعد از حدود ۷ کیلومتر رانندگی در جاده های بین تپه های شنی، بالاخره به محل کمپ مشخص شده رسیدیم. جایی که هیچ خودرویی تردد نمی کرد. ساعت حدود یک و نیم ظهر بود. آفتاب کویر بر سرمان می تابید. شانسی که آوردیم، ابرهایی بودند که به ناگاه به در آسمان پدید آمدند و کمی کار ما را راحت کردند. ولی استرسی بین تیم پشتیبانی موج می زد. اگر این ابرها بهانه ای برای بارش پیدا می کردند، شن های روان به جایی برای مرگ تبدیل می شدند. شن هایی که می توانستند هر خودرو آفرودی را با کمی آب از حرکت نگه دارند و شب های کویری که با سوز خود سختی کار را بیشتر می کردند.
به هر حال خودروهایی که قرار بود وارد رمل شوند آمده شدند. ابتدا باد چرخ های کولئوس و داستر و خودروهای پشتیبان را کم کردیم. این کم کردن باد باعث شد تا از حد مجاز خارج شویم و اخطار کم بودن باد چرخ ها روی صفحه آمپر خودروها روشن شود. ولی چاره نداشتیم. باید باد چرخ ها را آن قدر کم می کردیم تا سطح تماس را بالا ببریم و بتوانیم از تپه های شنی رد شویم.
اشتیاق کولئوس برای انجام کارهای نشدنی!
راننده های آفرود ابتدا سوار بر کولئوس و داستر دو دیفرانسیل شدند و خبرنگاران به عنوان سرنشین در خودروها حضور داشتند. با کمی نگاه به مسیر، ناگهان دو برادر مغرور رنو به سمت رمل های داغ دویدند. وقتی تپه های شنی پیش رو را می دیدیم، می گفتیم که احتمالا در همین ۲۰ متر اول باید پیدا شویم و خودروها را هول دهیم. ولی این حمله پر هیاهو بی دلیل نبود و زیبایی قدرت این فرانسوی ها را به رخ ما کشید. کولئوس و داستر دو دیفرانسیل در کویر زیبا و ساکت، تک تک تپه ها را پیمودند و از دید ما دور شدند. گویا رانندگان آفرودی به خودروها اعتماد کرده بودند و چند تپه ای را با آن ها رانندگی می کردند. عکاسان هم برای از دست ندادن تصاویر به بالای تپه ها رفتند تا بهترین لحظه ها را شکار کنند. گویا طبیعت خشن کویر برای فرانسوی های شاسی بلند جذاب بود و نمی خواستند به این زودی ها خسته شوند. کاروان شترها، سکوت عجیب و باد ملایم، دست به دست هم داده بود که کویرنوردی کولئوس و داستر دو دیفرانسیل همه را به محور خود کنند
با کولئوس در کویر خشن
اشتیاق کولئوس برای انجام کارهای نشدنی!
بعد از این که خبرنگاران با جنس رانندگی در کویر آشنا شدند، خود بر پشت فرمان دو خودروی کراس اوور دو دیفرانسیل رنو نشستند. اتفاقی که پیش از این برای هیچ خبرنگاری نیافتاده بود. این اولین بود که یک شرکت خبرنگاران و خودروهای خود را به چنین چالشی دعوت می کرد. چالشی که شاید نتیجه عکس را در رسانه ها به بار می آورد. در این بخش بیشتر به معرفی کولئوس می پردازیم. خودروهایی که همچنان سوال هایی در مورد آن مطرح است. ولی این تست کاری کرد که فرانسوی جسور به اکثر سوال ها پاسخ شفاف دهد.
رنو کولئوس، خودرویی کراس اوور و دو دیفرانسیل است که به موتور ۲.۵ لیتری چهار سیلندر ۱۷۱ اسب بخار مجهز است. ۲۳۳ نیوتون گشتاور از پیشرانه آن به چرخ ها منتقل می شود و گیربکس CVT ایکس ترونیک وظیفه این انتقال قدرت را دارند. شما به عنوان راننده می توانیم حالت انتقال قدرت به چهار چرخ را مشخص کنید. می توانید تنها با چرخ های جلو در جاده ها سفر کنید یا اینکه انتقال قدرت را به صورت اتوماتیک به خود خودرو بسپارید. اگر هم وارد جاده های سختی مثل رمل و برف می شوید، می توانید خودرو را در حالت چهار چرخ ثابت قرار دهید تا قدرت به صورت ۵۰:۵۰ به چرخ های جلو و عقب انتقال پیدا کند. ما هم همین کار را کردیم و با چهار چرخ محرک ثابت به دل شن های روان زدیم. مسیر کفی که گاهی عمق شن به بیش از ۳۰ سانتی متر می رسید، جایی بود که کولئوس با چهار سرنشین به راحتی از آن می گذشت. با اینکه گاهی کف خودرو به خاطر عمق رمل ها به شن ها برخورد می کرد، ولی گشتاور مناسب خودرو نمی گذاشت تا در جایی گیر کند. لاستیک های کولئوس هم از نوع استاندارد یا On Road بودند و کمی کار را سخت کرده بودند. بدیهی است که اگر لاستیک های مخصوص به کویر و آفرود زیر کولئوس بود، واکنش های آن قوی تر و چالاکتر به نظر می آمد.
حدود ۲۵ بار با کولئوس از تپه های شنی گذشتیم و واکنش های آن را ارزیابی کردیم. با اینکه در بخشی از شیب های عرضی خودرو در شن گیر می کرد، ولی می توانستیم به این خودرو اعتماد کنیم. گیر کردن در شن های کویر اتفاقی بدیهی است که بارها برای خودروهایی چون لندکروزر، نیسان پیکاپ و… اتفاق می افتد و ماندن در چنین شن هایی به هیچ وجه نکته منفی حساب نمی شود. زیرا شناخت راننده از مسیر می تواند از چنین اتفاقی جلو گیری کند. ولی برایمان جالب بود که فقط سه بار کولئوس در شن زمین گیر شد و واقعا ما توقع بیشتر از این را داشتیم. زیرا بسیاری از خودروهای کراس اوور موجود در بازار، حتی نمی توانند تپه های اول را پشت سر بگذارند و ادامه مسیر را رگیزارها تجربه کنند. با اینکه بیش از ۴ ساعت، کولئوس در شن ها دور موتور بیش از ۴۵۰۰rpm را تجربه کرد و دقایقی هم با دور موتور ۶۳۰۰rpm حرکت می کرد، ولی اتفاقی برای آن رخ نداد. تجربه ما ثابت کرده بود که برخی خودروهای کراس اوور دو دیفرانسیل در چنین فشارهایی از ادامه مسیر انصراف می دهند و گاهی هم از کار می افتند. ولی تنها دو بار کولئوس به ما گفت که کمی استراحت کنیم. استراحتی که کمتر از سه دقیقه بود و بیشتر ما مراعات شرایط را می کردیم. در کل حدود ۱۰ دقیقه صبر کردیم تا گیربکس و موتور کولئوس خنک شوند تا ادامه مسیر با ریسک کمتری همراه باشد. جالب بود که با چهار سرنشین، راه رفتن کولئوس برای همه ما در شن ها شگفت آور بود و واقعا توقع نداشتیم که اینگونه ظاهر شود. همچنین نرمی عالی و بدون سر و صدای آن یکی از ویژگی هایی بود که همه ما را مجذوب کولئوس کرد. با اینکه زاویه ورود و خروج کولئوس برای چنین آفرودهایی طراحی نشده بود، ولی در مسیر ما که شیب های زیادی هم داشت، جلو و عقب خودرو به زمین گیر نکرد.
اشتیاق کولئوس برای انجام کارهای نشدنی!
آفتاب غروب می کرد و از کویرنوردی با داستر دو دیفرانسیل و کولئوس خسته نمی شدیم. هر بارهای چراغ های روشن این دو خودرو را در غروب کویر می دیدیم، گویا می خواستند که باز هم با سرگرم باشیم و بیشتر هم دیگر را خسته کنیم. آفتاب غروب کرد و زیبایی کولئوس به شکل دیگر در کویر جلوه می داد. تاریکی محض کویر با آسمان ابری حس عجیبی به کولئوس داده بود. چراغ هایی که با فناوری LED نور عجیبی به جاده می دانند. بعد از حدود دو ساعت شب نشینی در کویر آن هم به دور آتش، تصمیم گرفتیم که محل اقامت شبانه برسیم. به اول جاده بازگشتیم و دوباره کولئوس را سوار بر خودرو بر کردیم. بعد از یک ساعت رانندگی در جاده های آسفالت، بالاخره با اقامتگاه باغ شاکر رسیدیم. کاروانسرایی سنتی در دل کویر که فقط صفا و حس دوست داشتن را به ما یاد می داد. فرصت را غنیمت دانستیم و کولئوس را داخل کاروانسرا آوریم. افرادی که با خودروهای آفرودی در کاروانسرا حضور داشتند، برای بازدید از کولئوس به جمع ما پیوستند. وقتی عکس های آفرود کویری داستر و کولئوس را به آن ها نشان دادیم، باور نمی کردند که این دو فرانسوی چنین ظاهر شده اند.
در نهایت صبح فردا به سمت تهران حرکت کردیم و با خاطراتی خوش به خانه های خود رسیدیم. ما یاد گرفتیم که کراس اوورهای دو دیفرانسیل رنو فراتر از انتظار ما ظاهر شدند و می توانند همسفران خوبی برای ما باشند. خودروهایی که امکانات مناسبی دارند و آرامش و هیجان در سفر را برای ما به ارمغان می آورند. بدیهی است که کولئوس و داستر دو دیفرانسیل مانند هر خودرویی ضعف هایی دارند. ولی حضور آن ها در چنین تست نفس گیری به ما برتری هایی نشان داد که شاید رقبا نتوانند به این سبک خود را اثبات کنند. نگین خودرو و خودروهایش در این تست کاری کردند که هر خودروی رقیبی برای اثبات خود باید حداقل یکبار این تجربه را برای رسانه ها فراهم کند.
در قسمت آخر مستند اسب بخار، شما را با تست و بررسی این دو خودرو در کویر همراه می کنیم.

فونیکس تیگو 7 پلاگین هیبرید فونیکس تیگو 7 پلاگین هیبرید
۵ امتیاز از ۱ رای

تازه ترین اخبار و ویدیوهای خودرویی را در کانال تلگرام و اینستاگرام اسب بخار دنبال کنید.